16/6/24

Η Τεραστία Κοινωνική Σημασία των Βλακών εν τω Συγχρόνω Βίω και η Τεχνητή νοημοσύνη :

Σε λίγο, τα Τηλε-Ζώα,  θα διαμαρτύρονται για τον ρατσισμό των ευφυών και τις (φραστικές) επιθέσεις εναντίον τους. 
Και ο "βλαξ" και ο "ηλίθιος" δεν είναι υβριστικές λέξεις. Είναι αρχαίες ελληνικές λέξεις-επίθετα που περιγράφουν μια πνευματική κατάσταση. 
 Όπως λέμε «Κοντός» και «Ψηλός», «παχύς» και «αδύνατος», «Λευκός» και «Μαύρος», «καλός». «κακός», λέμε και «έξυπνος» και «Βλάκας». 
Όταν αποκαλούμε κάποιον έξυπνο δεν τον «παινεύουμε» και όταν λέμε κάποιον ηλίθιο δεν τον βρίζουμε. 
Ο ευφυής είναι ευφυής και ο βλαξ και ο ηλίθιος είναι βλαξ και ηλίθιος. 
Ο Κοινωνικός βλαξ , «ὡς πλησιέστερος πρὸς τὸ ζωϊκὸν βασίλειον, ἔχει τὴν ἔνστικτον καχυποψίαν οὕτω ἀνεπτυγμένην, ὥστε ν᾿ ἀδυνατῇ νὰ διαγνώσῃ ἢ νὰ ἐννοήσῃ συλλογισμοὺς καὶ λογικοὺς ὑπολογισμοὺς τοῦ εὐφυοῦς», όπως μας δίδαξε ο Λεμπέσης και θεωρεί ότι απειλείται και εξυβρίζεται όταν ακούει να αποκαλούν κάποιο συν-αδελφό του ηλίθιο.
Για να βοηθήσει αυτόν τον βλάκα το καθεστώς του προσέφερε "ξύπνια" μηχανήματα με τεχνητή νοημοσύνη.
 


1 σχόλιο:

Ανώνυμος είπε...

Εσύ Χατζάρα τι IQ έχεις;

103 χρόνια από την Μικρασιατική Προδοσία. Στις 26 Ιουνίου σχεδόν Όλα είχαν συμφωνηθεί για την «ταχεία εκκένωση». Η λύση του «Ανατολικού θα γινόταν δια των Όπλων. Η Διάσκεψη των Συμμάχων με την Τουρκία που είχε προτείνει ο Πουανκαρέ να γίνει στην Νικομήδεια θα γινόταν στα Μουδανιά στις 20 Σεπτεμβρίου , οπότε, είχε ολοκληρωθεί η «ταχεία εκκένωση». Στις 25 Σεπτεμβρίου συνομολογήθηκε ανακωχή μεταξύ της Τουρκίας και των τριών Δυνάμεων η οποία καθόριζε τα σύνορα μεταξύ Ελλάδας – Τουρκίας . Ο Ιταλός υπουργός εξωτερικών τα είπε «μπερδεμένα» με «σάλτσες» στους Ιταλούς δημοσιογράφους αλλά, 103 χρόνια μετά, καταλαβαίνουμε ότι τους είπε: ¨Λύση των Σεπτέμβρίο αφού οι Έλληνες υλοποιήσουν τις αποφάσεις τους». Ο Λώυδ Τζώρτζ ανακοίνωσε εις την Αγγλική Βουλή ότι γινόντουσαν διαπραγματεύσεις με την Τουρκία, και έστειλε μήνυμα στον Γκλύξμπουργκ ότι η αλλαγή στάση της Αγγλίας προς Εκείνον, θα γινόταν μετά την υλοποίηση της «ταχείας Εκκένωσης». Ο μόνος παράγων που δεν είχε υπολογιστεί ήσαν οι Συνταγματάρχες.

Η Ελληνοτουρκική Ειρήνη. Η «Ασθένεια» του Στεργιάδη, η δήθεν παραίτηση Μπαλτατζή και η Συμμαχία του Κεμάλ με τους Βουλγάρους