Στις 25 Δεκεμβρίου, οι Ρωμαίοι ούτως η άλλως γιόρταζαν, το χειμερινό ηλιοστάσιο και την αναγέννηση του φωτός, με τα πολυήμερα Βρουμάλια.
Στην Ανατολή, γιόρταζαν τα γενέθλια του Μίθρα και στην Ελλάδα γιόρταζαν τον Απόλλωνα και τον Διόνυσο.
Στη Ρώμη, και όχι μόνο , αυτές τις μέρες επικρατούσε κλίμα γενικής ευφορίας και ανταλλάσσονταν δώρα.
Νωρίτερα, οι Ρωμαίοι γιόρταζαν τα Σατουρνάλια, (17-23 Δεκεμβρίου), που απορροφήθηκαν από τα Βρουμάλια.
Στα βυζαντινά χρόνια τα Βρουμάλια διαρκούσαν από τις 24 Δεκεμβρίου έως τις 17 Ιανουαρίου.
Τις ημέρες αυτές οι αυτοκράτορες προσέφεραν δώρα στους συγγενείς τους φίλους και στο προσωπικό των ανακτόρων.
Στις 25 Δεκεμβρίου 274 λοιπόν, ο Λούκυ ο «Βούλγαρος» ή ο Θράξ, που ήταν μονοθεϊστής και ουχί Παγανιστής, εγκαινίασε τον ναό του Ανίκητου Ηλίου στην Ρώμη και υπέγραψε το διάταγμα για την Εορτή του Ηλίου.
Ο προστάτης του Στρατού, δηλαδή ο ‘Αγιος Γεώργιος/Απόλλων, ο Σολ Ινβίκτους παρέμεινε ο θεός της Αυτοκρατορίας επί Όλων των Αυτοκρατόρων μετά τον Αυρήλιο και εμφανιζόταν στα νομίσματα τους μέχρι τον Μέγα Κωνσταντίνο.
Το 336 μΧ, έγινε ο πρώτος εορτασμός των Χριστουγέννων στην Αρχαία Ρώμη μαζί με τα Βρουμάλια.
Δεκαοκτώ χρόνια μετά, το 354, ο Πάπας Λιβέριος όρισε την ημερομηνία της γέννησης του Χριστού στις 25η Δεκέμβριου, αντί του Σεπτεμβρίου.
To 376 , επί του Ουάλεντος , καθιερώθηκε ο εορτασμός των Χριστουγέννων στις 25 Δεκεμβρίου, και στο ανατολικό τμήμα της Ρωμαϊκής Αυτοκρατορίας , επί της Πατριαρχείας του Αρειανιστή Δημόφιλου, που ήταν Θεσσαλονικιός.
Μιας βάπτισης και μιας στέψης μύριες έπονται
Τα Χριστούγεννα του 496, ο βασιλιάς των Φράγκων, Χλωδοβίκος Α΄, βαπτίστηκε στη Ρενς και τα Χριστούγεννα του 800, ο Πάπας Λέων Γ’ , έστεψε στη Ρώμη τον Καρλομάγνο, ως αυτοκράτορα της Αγίας Ρωμαϊκής Αυτοκρατορίας.
Έκτοτε ακολούθησαν δεκάδες «χριστουγεννιάτικες στέψεις».
Ο Κάρολος ο φαλακρός, ο Όθων Β, ο Σβεν της Δανίας,ο Στέφανος της Ουγγαρίας , ο Γουλιέλμος ο Κατακτητής , ο Βαλδουίνος, ο Όθων Γ΄. ο Μιέσκο Β΄, της Πολωνίας, ο Ερρίκος Γ΄ της Αγίας Ρωμαϊκής Αυτοκρατορίας , ο Μπόλεσλαβ Β της Πολωνίας, ο Ρογήρος Β΄ της Σικελίας, ο Ερρίκος ΣΤ των Χοενστάουφεν κλπ, κλπ...
Χριστουγεννιάτικες δολοφονίες
Τα χαράματα των Χριστουγέννων του 820, συνωμότες , φίλοι του Μιχαήλ του Τραυλού μεταμφιεσμένοι σε μοναχούς, μπήκαν στο παρεκκλήσι των Ανακτόρων όπου έψελνε ο αυτοκράτορας Λέων Ε ο Αρμένιος και τον δολοφόνησαν.
Στην συνέχεια απελευθέρωσαν τον Μιχαήλ και τον ανακήρυξαν ως αυτοκράτορα Μιχαήλ Β' και εξόρισαν την οικογένεια του Λέοντα στο νησί Πρώτη.
Στην Πρώτη παίχτηκε η τελευταία σκηνή του δράματος. Όπως έγινε και με τα παιδιά του προκατόχου του Μιχαήλ Α', οι τέσσερις γιοί του Λέοντα, μεταξύ αυτών και ο πρώην συναυτοκράτορας Συμβάτιος, ευνουχίστηκαν για να μη μπορέσουν να διεκδικήσουν, μελλοντικά, το θρόνο (το νεότερο από αυτά πέθανε από το τραύμα).
Όλη η οικογένεια, συμπεριλαμβανόμενης της δεύτερης γυναίκας του Λέοντα, Θεοδοσίας, κλείστηκε σε μοναστήρια των νησιών Πρώτη και Χάλκη.
Το 1261 ο ανήλικος αυτοκράτορας Ιωάννης Δ΄ Λάσκαρης ανήμερα των γενεθλίων του καθαιρέθηκε και τυφλώθηκε από τον συναυτοκράτορα Μιχαήλ Η΄ Παλαιολόγο.
Το 1410 , στην Λομβαρδία στην Κοιλάδα Καμόνικα η Σφαγή της οικογένειας των Γουέλφων Νόμπιλι από την οικογένεια Φεντερίτσι.
Τα Χριστούγεννα του 1683, (στις 6 Μουχαράμ του1095), μετά την αποτυχημένη πολιορκία της Βιέννης, ο κατακτητής της Κρήτης, ο αλβανός Βεζύρης Καρα Μουσταφά, ο γαμπρός των Κιουπρουλού, που είχε γεννηθεί στη Μυρσυφώνα του Πόντου, εκτελέστηκε δια στραγγαλισμού με εντολή του Σουλτάνου Μεχμέτ Δ , του Κυνηγού, στο Καλεμεγκτάν στο Βελιγράδι.
Θάφτηκε στο Βελιγράδι και το κεφάλι του στάλθηκε στην Αδριανούπολη. Ο τάφος του έχει χαθεί.
1705. Τη νύχτα των Χριστουγέννων 2 χλμ νοτιοδυτικά του Μονάχου στο Σεντλινγκ σφαγιάστηκαν από τους ουσάρους 1100 ένοπλοι αγρότες, που διαμαρτύρονταν για το αυστριακό καθεστώς στη Βαυαρία.
Αιματωβαμένα, ήταν και τα Χριστουγεννα του 1944 στην Αθήνα και τα Χριστούγεννα του 1963 στην Λευκωσία.
ΣΠΥΡΙΔΩΝ ΧΑΤΖΑΡΑΣ
.png)
.png)
.png)
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου