Η τουρκική «απειλή» χρησιμοποιείται συχνά από τον συμμαχικό παράγοντα για να κάμψει το ηθικό των «νοικοκυραίων» ώστε φοβισμένοι να στραφούν προς τις Κωλο-Οικογένειες που εξασφαλίζουν το ασφαλές περιβάλλον.

Η «δράση», των επικοινωνιολόγων, αντιμετωπίζεται με «αποφασιτικότητα», αλλά ο σώφρων Εφιλατένσκι, οι Δένδε και Σια «δεν ρίχνουν λάδι στην φωτιά», «λουφάζουν» ‘όπως θα έκανε κάθε κλεφτολουμπνέ.

 Αντίθετα οι έξαλλοι, οι γενναίοι, παρασύρονται σε δηλώσεις τους είδους «θα πάρουμε το αγκιά Θοφιά» που αυξάνουν τον πανικό τον κλεφτολουμπινέ. 

Η τουρκική απεικλή σπρώχνει το κοπάδι των Κλεφτολουμπινέ προς τον Εφιαλτένσκι που εγγυάται ότι αν είσαι καλόπαιδί δεν θα αφήσει τον ταγίπ να σε πειράξει. Το δόγμα αυτό εφαρμόστηκε το 1956 στην Κωνσταντινούπολη, το 1958, το 1964, κλπ.κλπ. 

Το 1958 για να καμφθεί το ηθικό των νοικοκυραίων στην Κύπρο και να στραφούν προς το ΑΚΕΛ οργανώθηκαν οι δίδυμες σφαγές στο Κιόνελι και το Γκιουνελή στις 12 και 13 Ιουνίου, ενώ η «Ελευθερία» τρόμαζε τους «νυκοκυραίους» ότι οι Τούρκοι θα είχαν φθάσει στην Αθήνα σε 5 ημέρες. 

Οπότε, ο Καραμανλής μπορεί να μην έκανε τίποτα για την Κύπρο, αλλά δεν τους άφησε να έρθουν στην Αθήνα. Και για αυτό ,το 1974 πήρε 54%.

Στις 14 Ιουνίου 1958 το δημοσιογραφικό όργανο της Ιντέλιζενς Σέρβις στην Αθήνα τρομοκρατούσε τους νοινοκυραίους των Αθηνών για τις "περίεργες" κινήσεις των Τούρκων και άκουγε τις απειλές σε 15 ημέρες θα είμαστε στην Αθήνα  .

Η ¨ΜΑΚΕΔΟΝΙΑ" στις 15 Ιουνίου είχε τίτλο: 

και στις 17 ΙΟΥΝΙΟΥ έλεγε:

Στην εποχή μας , η «Ένταση στο Αιγαίο», είναι τηλεοπτική  και μόνο σε επίπεδο δηλώσεων. 

Σπυρίδων Αλεξάνδρου  Χατζάρας