17/8/25

103 ΧΡΟΝΙΑ ΑΠΟ ΤΗΝ ΜΙΚΡΑΣΙΑΤΙΚΗ ΠΡΟΔΟΣΙΑ. ΤΕΤΑΡΤΗ 17 ΑΥΓΟΥΣΤΟΥ 1922. ΟΙ ΠΡΟΔΟΤΕΣ ΣΤΡΑΤΟΣ ΚΑΙ ΘΕΟΤΟΚΗΣ ΕΦΘΑΣΑΝ ΣΤΗΝ ΣΜΥΡΝΗ ΣΤΙΣ 17/30 ΑΥΓΟΥΣΤΟΥ 1922 ΚΑΙ ΕΚΑΝΑΝ ΠΟΛΕΜΙΚΟ ΣΥΜΒΟΥΛΙΟ ΜΕ ΤΟΝ ΠΡΟΔΟΤΗ ΧΑΤΖΗΑΝΕΣΤΗ ΚΑΙ ΤΟΝ ΠΡΟΔΟΤΗ ΣΤΕΡΓΙΑΔΗ ΓΙΑ ΤΗΝ ΤΑΧΕΙΑ ΕΚΚΕΝΩΣΗ. Ο ΧΑΤΖΗΑΝΕΣΤΗΣ ΕΔΩΣΕ ΔΙΑΤΑΓΗ ΣΤΙΣ ΥΠΟΧΩΡΟΥΣΕΣ ΔΥΝΑΜΕΙΣ ΝΑ ΚΑΤΕΥΘΥΝΘΟΥΝ ΣΕ ΛΙΜΑΝΙΑ ΓΙΑ ΝΑ ΤΟΥΣ ΠΑΡΑΛΑΒΟΥΝ ΤΑ ΠΛΟΙΑ.


ΣΤΗΝ ΑΘΗΝΑ, ΟΙ ΠΡΟΔΟΤΕΣ ΗΣΑΝ  ΑΜΗΧΑΝΟΙ. Η ΚΥΒΕΡΝΗΣΗ ΔΙΕΨΕΥΣΕ ΤΙΣ ΠΛΗΡΟΦΟΡΙΕΣ
ΤΩΝ ΕΦΗΜΕΡΙΔΩΝ ΓΙΑ ΤΗΝ ΠΑΡΟΥΣΙΑ ΓΑΛΛΩΝ ΑΞΙΩΜΑΤΙΚΏΝ ΣΤΟΝ ΤΟΥΡΚΙΚΟ ΣΤΡΑΤΟ. 
ΟΙ ΛΟΓΟΚΡΙΜΕΝΕΣ ΕΦΗΜΕΡΙΔΕΣ ΕΓΡΑΦΑΝ ΟΤΙ ΟΙ ΜΑΧΕΣ ΣΤΟ ΜΕΤΩΠΟ ΤΟΥ ΑΦΙΟΝ ΚΑΡΑΧΙΣΑΡ ΣΥΝΕΧΙΖΟΝΤΟΥΣΑΝ

Ο ΣΤΡΑΤΟΣ ΜΑΣ ΕΙΧΕ ΥΠΟΧΩΡΗΣΕΙ 50 ΧΙΛΙΟΜΕΤΡΑ. Ο ΓΟΥΝΑΡΗΣ ΔΙΕΨΕΥΔΕ ΤΗΝ ΕΚΚΕΝΩΣΗ ΠΟΥ ΕΙΧΕ ΔΙΑΤΑΞΕΙ 
Ο ΧΑΤΖΗΑΝΕΣΤΗΣ.
ΤΟ ΛΟΝΔΙΝΟ, ΠΡΟΣΕΦΕΡΕ ΒΟΗΘΕΙΑ ΣΤΟΥΣ ΠΡΟΔΟΤΕΣ ΔΙΑΡΕΟΝΤΑΣ ΟΤΙ ΕΙΝΑΙ ΑΝΤΙΘΕΤΟ ΜΕ ΤΗΝ ΕΚΚΕΝΩΣΗ ΕΝΩ ΚΑΙ Ο ΚΕΜΑΛ "ΕΒΑΖΕ ΠΛΑΤΗ" ΛΕΓΟΝΤΑΣ ΟΤΙ Η ΕΚΚΕΝΩΣΗ ΘΑ ΓΙΝΟΤΑΝ ΣΕ 4-5 ΜΗΝΕΣ.


Σχεδιάγραμμα των μαχών που δεν γινόντουσαν, στο Αφιόν Καραχισάρ και το οποίο δημοσίευσε στην πρώτη του σελίδα το "ΕΜΠΡΟΣ".την Τετάρτη 17/30 Αυγούστου.

 
Την 17/30 Αυγούστου 1922  έληξε η μάχη του Ντουμλουπινάρ. Η 1η Μεραρχία, υπό την διοίκηση του Αθανασίου Φράγκου και όσοι υποχωρούσαν συντεταγμένα μαζί της, αφού κάλυψαν την υποχώρηση της Στρατιάς επί τριήμερο, μαχόμενοι στο οχυρωμένο Ντουμλού Πινάρ (Τουμλού Μπουνάρ) κοντά στην Κιουτάχια, (περίπου 48 χλμ. δυτικά του  Αφιόν Καραχισάρ), υποχώρησαν προς το Ουσάκ, ακλουθώντας την Σιδηροδρομική Γραμμή. Το Ουσάκ απείχε 60 χιλιόμετρα .  Ο Κεμάλ διέταξε την κατάληψη του υψώματος «Ζαφέρ Τεπέ» με υψόμετρο  1181 μέτρα, όπου, βρίσκεται και το μνημείο της Νίκης,  στη «η μάχη του Αρχιστράτηγου».

 Η επέτειος αυτής της μάχης, η οποία κατέληξε σε αποφασιστική τουρκική νίκη στον πόλεμο της ανεξαρτησίας, γιορτάζεται ως εθνική εορτή στην Τουρκία. 


Στη Μάχη του Ντουμλού Πινάρ που 
σύμφωνα με τις τουρκικές πηγές κράτησε μέχρι τις 19.30 της 17ης/30ης Αυγούστου, μετείχαν η 
 1η Μεραρχία (διοικητής Αθανάσιος Φράγκου) το 5/42 του Πλαστήρα και μονάδες της 4ης Μεραρχίας υπό τον Τσολάκογλου.  Από την  4η Μεραρχία, μετα την υποχώρηση από το Ντουμλουπινάρ, 200 αξιωματικοί, 3.300 οπλίτες και 450 κτήνη κατάφεραν να φθάσουν στον Τσεσμέ και από κει στη Χίο, την 1η Σεπτεμβρίου. 

Η μάχη του Ντουμλουπινάρ 

Οι διαταγές του Χατζηανέστση δεν ξεκαθάρισαν ούτε στη δίκη των εξι. Φαίνεται ότι ο Φράγκος έπρεπε  να καλύψει την εκκένωση του Ουσάκ. Δεν υπήρχε σκέψη για γραμμή άμυνας της Σμύρνης. 

Ο Χατζανέστης στις 17/30 Αυγούστου διέταξε τον Συνταγματάρχη Γεώργιο Ζήρα να εγκαταλείψει το Εσκή Σεχήρ και εκείνος αρνήθηκε συγκέντρωσε τον Ελληνικό πληθυσμό και αναχώρησε  συντεταγμένα την επομένη. 

Το βράδυ της 17/30ης Αυγούστου ο Χατζηανέστης διέταξε την Ανεξάρτητη Μεραρχεία να κινηθεί προς το Ουσάκ. Την ίδια ώρα οι Τουρκικές προφυλακές έφθασαν στην Κιουτάχεια.

Στην Αθήνα ενώ ο Χατζηανέστης είχε εκδώσει διατάγές για να πάει ο Στρατός στο Λιμάνια ο Γούναρης διέψευδε την εκκένωση, και δεν υπήρχε καμιά ενημέρωση από το Μέτωπο.




Η Γαλλική θέση για την εκκένωση της Μικράς Ασίας λόγω των αισθημάτων των μουσουλμάνων





Η ¨ΜΑΚΕΔΟΝΙΑ" ΣΤΙΣ 17 ΑΥΓΟΥΣΤΟΥ ΔΗΜΟΣΙΕΥΣΕ ΤΟ ΑΚΟΛΟΥΘΟ ΣΧΟΛΙΟ ΑΝΩΝΥΜΗΣ "ΣΤΡΑΤΙΩΤΙΚΗΣ ΠΗΓΗΣ" ΠΟΥ ΕΊΠΕ ΌΤΙ Η ΕΠΙΘΕΣΗ ΤΟΙΥ ΚΕΜΑΛ ΑΝΑΜΕΝΟΤΑΝ 

1 σχόλιο:

Ανώνυμος είπε...

Τελικά για ποιον λόγο όλες οι μεγάλες και αποικιοκρατικές δυνάμεις εγκατέλειψαν τις κτήσεις τους στην Μικρά Ασία, τον έλεγχο των Δαρδανελίων και τον Εύξεινο Πόντο;

Ακόμα μιλάμε για "Μεσανατολικό" αλλά όλοι έφυγαν ενώ οι Αμερικάνοι πήγαν εκεί αργότερα.

Εν τω μεταξύ́ πολλοί από αυτούς διατήρησαν για δεκαετίες ή και διατηρούν ακόμη αποικίες σε απίθανα μέρη στην Αφρική, την Αμερική και την Ασία.

Οι Ιταλοί κράτησαν τα Δωδεκάνησα για δεκαετίες περισσότερο.

Ποια ήταν ή πρεμούρα τότε να εγκαταλειφθεί ή Μέση Ανατολή και ιδίως ή Σμύρνη;

Εν τω μεταξύ οι κτήσεις εγκαταλείφθηκαν σε μογγολικά στίφη, κούρδους γύφτους και έναν γκέυ χάζαρο για να τους δωθεί η ευκαιρία να μάθουν πώς να κάνουν κράτος και να συμμαχήσουν με τους Γερμανούς όπου τελικά έφτιαξαν μια Τουρκία μέσα στην Γερμανία