ΤΕΧΝΟΚΡΑΤΙΚΟ ή ΠΟΛΙΤΙΚΟ-ΣΥΣΤΗΜΙΚΟ ΤΟ ΠΡΟΒΛΗΜΑ ΤΗΣ ΑΝΘΡΩΠΟΤΗΤΑΣ ΣΗΜΕΡΑ;

Γράφει ο Κώστας Λάμπος
prodial21@gmail.com
http://www.infonewhumanism.blogspot.com


Το μανιακό κεφάλαιο, οι εξαγορασμένοι καλαμαράδες και οι υπηρέτες του αστοί πολιτικάντηδες οργανώνουν αλλεπάλληλες καταιγίδες παραπληροφόρησης και εξαπάτησης του κόσμου της Εργασίας στην προσπάθειά τους να αποκρύψουν τις πραγματικές αιτίες της καπιταλιστικής βαρβαρότητας. Δισεκατομμύρια ξοδεύονται από τον αμερικανισμό1 και το σκληρό πυρήνα του καπιταλιστικού συστήματος, για να μας πείσουν πως οι κακές επιδόσεις του καπιταλιστικού συστήματος οφείλονται σε κακούς πολιτικούς και σε κακούς οικονομολόγους.

Γι’ αυτό βάλθηκαν να οργανώνουν ανοιχτά ή κλειστά, φανερά ή μυστικά, διεθνή ή περιφερειακά συμπόσια, συνέδρια και συσκέψεις, όπου σχεδιάζουν το αύριο της ανθρωπότητας στα μέτρα του αμερικανισμού, να συγκροτούν «επιτροπές σοφών» και διάφορα think tanks και να «προμηθεύουν τις κυβερνήσεις των προθύμων» με «σοφούς συμβούλους», τιμημένους με Νόμπελ, θητεύσαντες στα εργαλεία του αμερικανισμού και της νεοφιλελεύθερης παγκοσμιοποίησης του κεφαλαίου, όπως είναι το Διεθνές Νομισματικό Ταμείο και η Παγκόσμια Τράπεζα, εκπαιδευθέντες στα διάφορα Harvard και στα MIT και προφανώς μετεκπαιδευθέντες στα σεμινάρια του State Department, της DIA και της CIA, για να μεταλαμπαδεύσουν λύσεις σε βάρος των εργαζόμενων, της Φύσης και της ανθρωπότητας.

Όμως η πραγματικότητα είναι εντελώς διαφορετική από αυτήν που θέλουν να μας παρουσιάζουν, κι’ αυτό γιατί, σήμερα ο κόσμος πεινάει, η φύση καταστρέφεται και η ανθρωπότητα απειλείται, όχι γιατί ο πλούτος που παράγεται στον πλανήτη είναι λίγος, αλλά για τι ο πλούτος που παράγεται μοιράζεται, με τη βοήθεια των σκοταδιστικών θρησκειών, της αμάθειας, των άδικων ταξικών νόμων και των ιδιωτικών και κρατικών δυνάμεων καταστολής, άδικα στο βαθμό μάλιστα που το 20% του παγκόσμιου πληθυσμού να σφετερίζεται το 85% του παγκόσμιου πλούτου, πράγμα που σημαίνει πως το 80% του παγκόσμιου πληθυσμού είναι αναγκασμένο, να φυτοζωεί και να λιμοκτονεί με το 15% του παγκόσμιου πλούτου.

Το γεγονός πως εκείνοι που έφεραν την ανθρωπότητα σ’ αυτή την κατάσταση, είτε με τις διδασκαλίες τους στα πανεπιστήμια, είτε ως σύμβουλοι του αμερικανισμού, είτε ως υπεύθυνοι και στελέχη της Παγκόσμιας Τράπεζας, του Διεθνούς Νομισματικού Ταμείου, του Παγκόσμιου Οργανισμού Εμπορίου, του ΟΟΣΑ κλπ., κλπ., ορίζονται σήμερα ως σοφοί θαυματοποιοί και σύμβουλοι κυβερνήσεων των χωρών της Ανατολικής Ευρώπης, της Αφρικής, της Ασίας, αλλά και της Ευρωπαϊκής Ένωσης, είναι αρκετό για να μας κάνει να κατανοήσουμε τα σχέδια του αμερικανισμού και κατά συνέπεια ποια θα είναι η εξέλιξη της οικονομίας της κάθε χώρας ξεχωριστά και της ανθρωπότητας γενικότερα.

Ο Γκορ Βιντάλ πάντως ζώντας και αναλύοντας την καθημερινότητα του αμερικανισμού προειδοποιεί την ανθρωπότητα με μια πρόσφατη δήλωσή του στο Time Online με τα παρακάτω λόγια: «Σήμερα η θρησκευτική μανία έχει μολύνει την πολιτική και η Αμερική έχει απομονωθεί τελείως…, η Αμερική δεν έχει καμία διανοητική κατηγορία πολιτών και σαπίζει αργά με σταθερό ρυθμό. Θα έχουμε μια στρατιωτική δικτατορία αρκετά σύντομα. Ο Ομπάμα θα πρέπει να εστιάσει στην εκπαίδευση των αμερικανών. Το πρόβλημά του είναι πως ο ίδιος είναι υπερβολικά μορφωμένος χωρίς να κατανοεί πόσο αμυδρά πνευματώδες και ανίδεο είναι το ακροατήριό του…» Ο Jeremy Rifkin2 μας λέει επίσης ότι: «Το αμερικανικό όνειρο είναι σε μεγάλο βαθμό παγιδευμένο στο ένστικτο του θανάτου…, υπερκαταναλώνουμε, ικανοποιούμε κάθε μας όρεξη και σπαταλάμε την απλοχεριά της Γης. Επιβραβεύουμε την απεριόριστη οικονομική μεγέθυνση, ανταμείβουμε τον ισχυρό και περιθωριοποιούμε τον ευάλωτο, Αναλωνόμαστε στην προστασία των ιδιοτελών μας συμφερόντων και έχουμε δημιουργήσει την πιο ισχυρή στρατιωτική μηχανή σε ολόκληρη την ιστορία για να πάρουμε αυτό που θέλουμε και πιστεύουμε ότι μας αξίζει. Θεωρούμε τους εαυτούς μας περιούσιο λαό και άρα προικισμένο με το δικαίωμα να νέμεται μεγαλύτερο μερίδιο από τα δώρα της Γης. Δυστυχώς το ίδιον συμφέρον μας μεταμορφώνεται σταδιακά σε καθαρό εγωισμό. Έχουμε γίνει πολιτισμός του θανάτου».

Τώρα πως γίνεται οι αρχιτέκτονες του πνευματικού ευνουχισμού του αμερικανικού λαού και οι σχεδιαστές του αμερικανικού οράματος, δηλαδή του αμερικανισμού και της νεοφιλελεύθερης παγκοσμιοποίησης του κεφαλαίου, δηλαδή του «πολιτισμού του θανάτου» να θέλουν να σώσουν εμάς και τον υπόλοιπο κόσμο, μόνο παραμυθιασμένοι και εξουσιομανείς πολιτικάντηδες μπορούν να το πάρουν στα σοβαρά.

Αντίθετα οι δυνάμεις της Εργασίας, της Επιστήμης και του Πολιτισμού που γνωρίζουν πως το πρόβλημα της σύγχρονης εποχής στην Ελλάδα , αλλά και στον υπόλοιπο κόσμο, δεν είναι ένα τεχνοκρατικό πρόβλημα, ή ένα πρόβλημα πολιτικής ηγεσίας3, αλλά ένα πρόβλημα πολιτικό και στην ουσία του συστημικό της κοινωνίας και συνεπώς τη λύση του δεν θα τη δώσουν οι όποιοι τεχνοκράτες και οι πολιτικάντηδες, αλλά ο αγώνας για τη διάχυση της γνώσης και την κατανόηση της πραγματικότητας πως ο τεράστιος πνευματικός πλούτος που η ανθρωπότητα συσσωρεύει στην ιστορική διαδρομή της και που σήμερα εκφράζεται ως επιστήμη, με την έννοια της επιστημονικά έγκυρης και κοινωνικά χρήσιμης γνώσης, αλλά και ως υψηλή τεχνολογία, μπορούν, αν ανατραπεί ο συσχετισμός δύναμης που διαμορφώνει η αμάθεια, ο Φόβος και η κάθε μορφής Βία4, να απελευθερώσουν την ανθρωπότητα από την καπιταλιστική βαρβαρότητα και να ανοίξουν καινούργιους ορίζοντες για ένα καλύτερο κόσμο5.

Σε αυτή την κρίσιμη στιγμή, στις αυριανές εκλογές, αυτός ο αγώνας μπορεί να εκφραστεί στις κάλπες με οποιοδήποτε τρόπο, ως αντιδεξιά-αντικαπιταλιστική-αντιιμπεριαλιστική επιλογή και από την επομένη των εκλογών ως αγώνας για τη μετεξέλιξη της κοινωνίας, από κοινωνία οπαδών και ψηφοφόρων, σε μια πνευματικά και οργανωτικά αυτονομημένη κοινωνία, που σκέπτεται και δρα στην κατεύθυνση της κατάργησης του κάθε καπιταλισμού και της κάθε ηγεμονίας, πράγμα που σημαίνει τη μετεξέλιξή της από μια ιδεολογικά και οργανωτικά πολυδιασπασμένη και γι’ αυτό οπαδοποιημένη-υποδουλωμένη κοινωνία, σε μια επαναστατική ενιαία αριστερή κοινωνία που οργανώνει σταδιακά την απελευθέρωσή της και οικοδομεί ένα καλύτερο κόσμο, έναν κόσμο χωρίς αφεντικά και ηγεμόνες, έναν κόσμο της Άμεσης Δημοκρατίας, της Αταξικής Κοινωνίας και του Οικουμενικού Ουμανιστικού Πολιτισμού6.
---------------------------------------------------------
Βλέπε, Λάμπος Κώστας, Ιστορικές διαστάσεις της κοινωνικής Ηγεσίας, MONTHLY REVIEW, τεύχος Σεπτέμβρη 2007.
Βλέπε σχετικά, Λάμπος Κώστας, Φόβος και Οικονομία. Όψεις της καπιταλιστικής παρακμής, NOBTHLY REVIEW, τεύχος Γενάρη 2009.
Βλέπε, Λάμπος Κώστας, Η Επιστημονικοτεχνική επανάσταση στην υπηρεσία της Ανθρωπότητας και όχι των κερδών, www.monthlyreview.gr και
Βλέπε, Λάμπος Κώστας, Το τέλος του Κεφαλαίου και το μέλλον της Εργασίας, ΜΗΝΙΑΙΑ ΕΠΙΘΕΩΡΗΣΗ, τεύχος Οκτώβρη 2008.