Στον ορίζοντα της πλήρους αποσύνθεσης

Η χώρα έρμαιο της ελιτ που επιχειρεί το οριστικό ξεκαθάρισμα

H σαρωτική κρίση που έρχεται θα κλονίσει τελεσίδικα το παρασιτικό καταναλωτικό –και κοινωνικό– μοντέλο της σημερινής Ελλάδας.

Γράφει o Γιώργος Καραμπελιάς

Το «ανίκανο σύστημα των αθλιεστέρων ελίτ επιχειρεί να καθαρίσει, πριν ξυπνήσουν οι Έλληνες από την πολιτική τους χαύνωση και τους πάρουν με τις πέτρες.
Το σχέδιο είναι καλά στημένο. Ο θλιβερός πρώην «αρχηγός» της Ν.Δ., αφού παρέδωσε τη χώρα στον «Γιώργο», τώρα ολοκληρώνει το συμβόλαιο με τα αφεντικά του, παραδίδοντας και το κόμμα του στην Ντόρα.
Ο Γιώργος, ενώ υπνώττει σε ό,τι αφορά στην διακυβέρνηση της χώρας, δείχνεται εξαιρετικά δραστήριος στην εκχώρησή της.
Η πρώτη του επίσκεψη στο εξωτερικό, πέντε μέρες μετά την εκλογή του, ήταν στον περιφερειακό σταθμάρχη στην Κωνσταντινούπολη, ενώ στην Ε.Ε επισκέφτηκε, βεβαίως, τον Μπράουν, ώστε να συντονίσουν τις ενέργειες για την υποστήριξη της… Τουρκίας στην Ε.Ε, και παράλληλα απέφυγε τον Σαρκοζί και τη Μέρκελ που είναι… τουρκοφάγοι!
Στο εσωτερικό επισπεύδει την ελληνοποίηση των μεταναστών χωρίς κριτήρια, ενώ μιλάει δήθεν εναντίον της λαθρομετανάστευσης, παρ’όλο που είναι βέβαιο πως μια πολιτική παραχώρησης ιθαγένειας άμα τη γεννήσει θα μεταβάλει την Ελλάδα σε πόλο έλξης των λαθρομεταναστών.
Αντίθετα, μέχρι σήμερα, το αίτημα των μεταναστευτικών οργανώσεων ήταν η ελληνοποίηση των παιδιών που έχουν γεννηθεί και διαμένουν στην Ελλάδα με τη συμπλήρωση του 18ου έτους της ηλικίας τους, όπως συμβαίνει σε πολλές ευρωπαϊκές χώρες.
Όχι, ο Γιώργος δείχνεται «αντιρατσιστικότερος» από τους ίδιους τους μετανάστες, διότι το άθλιο παρασιτικό μαγαζί των ψευδοελίτ έχει ανάγκη διαρκώς από καινούργιο κρέας μεταναστών, ώστε να λειτουργεί με μαύρη εργασία και να εξαθλιώνει και τους Έλληνες εργαζόμενους.
Και προφανώς για να κερδίσει και νέους ψηφοφόρους το ΠΑΣΟΚ, που θα διαιωνίσουν την κυριαρχία του.
Όσο για την «πατρίδα» και τη συνοχή της, στην οποία διαρκώς αναφέρεται ο ΓΑΠ (για την «καημένη τη μάνα μου… ρε γαμώτο»), μάλλον σε κάποια άλλη πατρίδα παραπέμπει.
Αλλά και τα πρώτα δείγματα γραφής στο εσωτερικό πεδίο είναι χαρακτηριστικά και αρκούντως πασοκικά, ως προς τη σχέση μεταξύ εξαγγελιών και υλοποίησης.
Πριν από τις εκλογές κεντρικό αίτημα του ΣΥΡΙΖΑ και του ΠΑΣΟΚ ήταν να παύσει η εκμετάλλευση η οποία επιβάλλεται στα παιδιά των stage (σταζ), στη γενιά των τετρακοσίων ευρώ.
Και για να… αρθεί η εκμετάλλευση, το ΠΑΣΟΚ τους απολύει, ώστε να γίνουν άνεργοι, και ο Τσίπρας ψελλίζει διάφορα μασημένα!
Η επανεθνικοποίηση της Ολυμπιακής και του ΟΤΕ αναστέλλονται, ενώ οι έμμεσοι φόροι αποτελούν την κύρια πηγή της αύξησης των εσόδων του νέου προϋπολογισμού, χωρίς να γίνεται καν συζήτηση για τεκμήρια διαβίωσης που θα συνελάμβαναν τη φοροδιαφυγή των ημετέρων λαμογίων.
Και όλα αυτά ενώ η σαρωτική κρίση που έρχεται θα κλονίσει τελεσίδικα το παρασιτικό καταναλωτικό –και κοινωνικό– μοντέλο της σημερινής Ελλάδας.


Οι Έλληνες, τα τελευταία χρόνια, απομακρύνονται ιδεολογικά και πολιτισμικά από τις απάτες και τις αυταπάτες της παγκοσμιοποίησης και του «εκσυγχρονισμού».
Αυτό κατέδειξε και η σύγκρουση για το βιβλίο της Ιστορίας της 6ης Δημοτικού και το καταδεικνύουν καθημερινά οι προτιμήσεις των Ελλήνων αναγνωστών για την Ιστορία του Παπαρρηγόπουλου και όχι του Λιάκου –γι’ αυτό εξάλλου και οι εφημερίδες στις οποίες γράφει ο κ. Λιάκος, υβρίζοντας τον Παπαρρηγόπουλο, προσπαθούν να πουλήσουν κανένα φύλλο με ένθετα για τον Γκρέκο, τη Μικρασιατική Καταστροφή, τον Πόντο, τον Παπαρρηγόπουλο και το ’21!
Αυτό το γεγονός δεν καταγράφεται ακόμα στο πολιτικό πεδίο, παρά μόνο στον χώρο της άκρας δεξιάς, με το ΛΑΟΣ.
Όμως επειδή πρόκειται για ένα βαθύτατο ρεύμα, που βρίσκεται σε συνάφεια με τις παγκόσμιες εξελίξεις, πολύ σύντομα θα ενισχυθεί και στην Ελλάδα –εν μέρει αυτό μαρτυρεί και η ανάδειξη του Σαμαρά ως σοβαρού αντίπαλου πόλου της εκλεκτής των διαπλεκομένων… πρεσβειών στη Νέα Δημοκρατία– γεγονός που ουδόλως ανέμεναν.
Το πολιτικό σύστημα και οι ελίτ έχουν διαμορφωθεί με βάση το προηγούμενο πολιτικό κλίμα, της κυρίαρχης παγκοσμιοποίησης, και την πραγματικότητα του παρασιτισμού.
Και έχουν καταλάβει τα πανεπιστήμια, τα ΜΜΕ, τα κόμματα.
Ωστόσο, το ξέρουν, το νιώθουν, πως οι μέρες τους είναι μετρημένες. Γι’ αυτό προσπαθούν, στο πολιτικό πεδίο, όπου ακόμα ηγεμονεύουν, να επιταχύνουν τα πράγματα και να κατοχυρώσουν τα εγχειρήματά τους.
Γι’ αυτό βιάζονται να κλείσουν το Κυπριακό, να πραγματοποιήσουν νέες υποχωρήσεις στη νεο-οθωμανική Τουρκία, να αποεθνικοποιήσουν τη χώρα, να διαφυλάξουν το παρασιτικό μοντέλο ανάπτυξης.
Όσο μεγαλώνει η απομάκρυνσή τους από την κοινωνία, τόσο περισσότερο θα πληθαίνουν και τα βίαια ξεσπάσματα και η απομάκρυνση των πολιτών, οριστικά και τελεσίδικα, από το υπάρχον πολιτικό θέατρο σκιών.
Αν μάλιστα κατορθώσουν να επιτύχουν την εκλογή της Μπακογιάννη στη Νέα Δημοκρατία, τότε η τακτική νίκη τους θα αποδειχθεί ίσως η σημαντικότερη στρατηγική τους ήττα.
Διότι θα επισφραγίσουν την αναντιστοιχία ανάμεσα στην «κοινωνία των πολιτών» και την «πολιτική κοινωνία», με τίμημα την οριστική απομάκρυνση των πολιτών από τα κόμματα της μεταπολίτευσης. Αυτό το σύστημα θα όφειλε να ανανεωθεί ριζικά για να επιβιώσει.
Ο Γεώργιος Α. Παπανδρέου έχει αναλάβει να θάψει οριστικά το κόμμα που έφτιαξε ο πατέρας του – δεδομένου ότι το ΠΑΣΟΚ δεν πρόκειται να αναλάβει ποτέ πλέον από την περιπέτεια στην οποία εισήλθε, αναλαμβάνοντας την διακυβέρνηση, και δεν θα το σώσουν ούτε διαπλεκόμενοι ούτε καραγκιόζηδες των πρωϊνών και βραδινών δελτίων.
Σε λίγες μέρες θα ξέρουμε αν και η Θεοδώρα Μπακογιάννη θα αναλάβει να αποτελειώσει το έργο του πατρός της στη Νέα Δημοκρατία.

*Από τη Ρήξη που κυκλοφορεί.