Ας μην είμαστε λοιπόν υποκριτές...

Προηγείται η δημοκρατική λειτουργία των κομμάτων

Του Παναγιώτη Ν. Κρητικού *

Σε προηγούμενο άρθρο μας γράφαμε για το κυοφορούμενο εκλογικό σύστημα γερμανικού τύπου και υποστηρίζαμε ότι αυτό απέβλεπε στην ενίσχυση του αρχηγοκεντρισμού με την εισαγωγή της λίστας στις ευρείες περιφέρειες και τις 180 μονοεδρικές περιφέρειες.

Η λίστα, η οποία εκχωρείται στην αποκλειστική δικαιοδοσία του αρχηγού δεν σημαίνει τίποτε άλλο από το απόλυτο δικαίωμα του μονοπρόσωπου ηγετικού οργάνου να ορίζει εκείνο τους υποψήφιους βουλευτές, με ευνοιοκρατικά κριτήρια, στους οποίους θα καλείται ο λαός να δώσει τη δημοκρατική του νομιμοποίηση, χωρίς το δικαίωμα επιλογής (προτίμησης).

Το δικαίωμα της επιλογής ο πολίτης το ασκεί με την προσωπική του βούληση η οποία υποδηλώνεται (δεν έχει βρεθεί προσφορότερος τρόπος) με το σταυρό προτίμησης.

Συνηθίζουμε να εξορκίζουμε το σταυρό προτίμησης ως γενεσιουργό αιτία της συναλλαγής και της συντήρησης της πελατειακής αντίληψης. Αυτό όμως...



εξουδετερώνεται με την αυστηρή εφαρμογή αντικειμενικών κανόνων αξιοκρατικού χαρακτήρα σε ό,τι αφορά τους διορισμούς (ΑΣΕΠ) και βεβαίως με τη λειτουργία του κράτους δικαίου, η οποία εξασφαλίζεται με την εφαρμογή των νόμων που αποκλείει την παράκαμψη από τη νομιμότητα και εξουδετερώνει την παρέμβαση των πολιτικών ως «μεσαζόντων» που διαταράσσουν τις σχέσεις πολίτη και κράτους.

Δεν είναι ανεδαφικό να υποστηρίζει κανείς ότι η κατάργηση του σταυρού θα μεταβάλει την πολιτική στάση του βουλευτή και θα ανατρέψει τη σχέση του με τον πολίτη. Γιατί με το σταυρό προτίμησης ο βουλευτής έχει προσανατολισμό προς τον πολίτη, το λαό. Με την κατάργησή του όμως ο βουλευτής προσβλέπει προς τον αρχηγό, προσφέρεται σ΄αυτόν με δουλικότητα και προσδοκά ως αντάλλαγμα την εύνοιά του.

Με δυό λόγια ο βουλευτής της λίστας έχει στραμμένο το πρόσωπό του προς τον αρχηγό και την πλάτη στο λαό, ενώ, αντιστρόφως, ο βουλευτής με σταυρό προσβλέπει προς το λαό.

Επομένως, η εισαγωγή διαφορετικών προϋποθέσεων, όρων και κριτηρίων σε ό,τι αφορά την εκλογή των βουλευτών, διαφοροποιεί πολιτικά τους βουλευτές και την ίδια τη Βουλή την κάνει μικτή Βουλή (Λόρδων και Κοινοτήτων).

Το «γερμανικό σύστημα» θα μπορούσε να αποτελέσει αντικείμενο συζήτησης, αν είχε προηγηθεί η ψήφιση νόμου, ο οποίος θα πρόβλεπε και θα επέβαλλε τη δημοκρατική λειτουργία των κομμάτων.

Και όταν μιλάμε για δημοκρατική λειτουργία εννοούμε ότι τα συλλογικά όργανα του κόμματος (όλων των βαθμίδων) βάσης, ενδιάμεσα και κορυφής θα λειτουργούν και θα παίρνουν τις αποφάσεις τους ακηδεμόνευτα ώστε να αντιρροπείται το πνεύμα επιρροής του μονοπρόσωπου ηγετικού οργάνου (Aρχηγού). Και δημοκρατική λειτουργία των συλλογικών κομματικών οργάνων θα υπάρχει από τη στιγμή κατά την οποία η απόρριψη οποιασδήποτε πρότασης του Προέδρου (αρχηγού), ή η αποδοχή άλλης πρότασης ή αυτοπρότασης θα πάψει να ενοχοποιείται ως αντιηγετική ενέργεια.

Το άρθρο 29 του Συντάγματος κατά το οποίο «Έλληνες πολίτες που έχουν το εκλογικό δικαίωμα μπορούν να ιδρύουν και να συμμετέχουν σε πολιτικά κόμματα που η οργάνωση και η λειτουργία τους οφείλει να εξυπηρετεί την ελεύθερη λειτουργία του δημοκρατικού πολιτεύματος» και που προβλέπει επίσης την οικονομική ενίσχυση των κομμάτων από το κράτος και την δημοσιότητα των εκλογικών δαπανών κ.λ.π. έχει και την αξίωση να λειτουργούν δημοκρατικά και όχι αρχηγοκεντρικά.

Άλλωστε, πώς μπορούν να είναι εγγυητές της δημοκρατικής και ελεύθερης λειτουργίας του Δημοκρατικού Πολιτεύματος, όταν αυτά δεν είναι δημοκρατικά οργανωμένα και κυρίως όταν δεν λειτουργούν ελεύθερα και δημοκρατικά τα συλλογικά τους όργανα, αλλά επηρεάζονται από ένα πνεύμα πατερναλισμού.

Ας μην είμαστε λοιπόν υποκριτές. Εάν παρίσταται ανάγκη της εισαγωγής ενός γερμανικού τύπου εκλογικού νόμου (συστήματος) παρίσταται εξίσου, αν όχι μεγαλύτερη ανάγκη, να προηγηθεί η ψήφιση νόμου ο οποίος θα επιβάλλει τη δημοκρατική λειτουργία των κομμάτων.

* Ο Παναγιώτης Ν. Κρητικός είναι Πρόεδρος του ΠΟΛΙΤΙΚΟΥ ΚΑΙ ΚΟΙΝΩΝΙΚΟΥ ΣΥΝΔΕΣΜΟΥ «ΝΙΚΟΛΑΟΣ ΖΟΡΜΠΑΣ» και πρ. Αντ/δος της Βουλής.