Η Ευρώπη αλλάζει! Εμείς ΟΧΙ ;

Οι πολιτικές δυνάμεις που αγωνίζονται για περισσότερη Εθνική Κυριαρχία και λιγότερη Ευρώπη, οι αποκαλούμενοι «λαϊκιστές» , «ευρωφοβικοί», «ρατσιστές» και «ακροδεξιοί» , θα εκλέξουν περισσότερους από 100 ευρωβουλευτές και θα είναι ξεκάθαρα οι νικητές των ευρωεκλογών.

του Σπύρου Χατζάρα

Η Ευρώπη αλλάζει, αφού αφυπνίζεται η εθνική ιδέα μετά από πολλά χρόνια τηλε-ευρωυπνοπαιδείας, αλλά δεν αλλάζει ευθύγραμμα και ομοιόμορφα.
Σε πέντε χώρες από τις 28, τη Γαλλία, το Ηνωμένο Βασίλειο, την Αυστρία, τη Δανία και την Ολλανδία, η πολιτική αλλαγή, είναι πια πλειοψηφικό ρεύμα κατά της «Περισσότερης Ομοσπονδιακής και Γραφειοκρατικής» Ευρώπης , κατά της Χούντας των Τραπεζιτών, κατά της Ισλαμοποίησης και υπέρ μιας Ευρώπης των «Εθνικών Κρατών».
Στη Γαλλία, η μεγάλη πλειοψηφία έχει πλέον πολύ σοβαρές επιφυλάξεις κατά της Ευρωπαϊκής Ένωσης και των τσάμπα ονείρων που πουλούσαν για πολλά χρόνια λέγοντας και πολλά ψέματα οι δεξιοί και οι σοσιαλιστές . Σαν αποτέλεσμα το Εθνικό Μέτωπο προηγείται στις δημοσκοπήσεις με 25%, ενώ δίπλα του το ευρωσκεπτικιστικό «Debout la République» βρίσκεται στο 3%. Οι «συντηρητικοί» του ΕΛΚ είναι στο 22% και οι «προοδευτικοί» του Ολάντ στο 18,5%.

Στη Μεγάλη Βρετανία, επειδή το 38% των βρετανών θέλει να φύγει από την ΕΕ*, το « Κόμμα Ανεξαρτησίας του Ηνωμένου Βασιλείου-UKIP» του Νάιτζελ Φάρατζ έχει «ξεφύγει» και προηγείται στις ευρω- δημοσκοπήσεις με 36-38% ενώ οι «εργατικοί» είναι στο 26-27%, οι Συντηρητικοί στο 17-18% , οι Φιλελεύθεροι περί το 8%, και οι «πράσινοι» στο 4%. Το Εθνικό Κόμμα των Σκοτσέζων (SNP) υποστηρίζεται από το 36% στη Σκωτία, και το BNP παλεύει για να κρατήσει την έδρα του Nick Griffin στην βορειοδυτική περιφέρεια.
Στη Δανία, το «Κόμμα του Λαού» που είναι αντίθετο στην πολυπολιτισμική κοινωνία και τον εξισλαμισμό της Ευρώπης, από το 12,5% των εκλογών του 2011 έχει εκτοξευτεί στο 28% και είναι η πρώτη πολιτική δύναμη, ενώ το ίδιο συμβαίνει και στην Αυστρία, όπου η εργατική Τάξη ψηφίζει το «Κόμμα Ελευθερίας» που ανέβηκε και αυτό στο 25% και προηγείται και των σοσιαλδημοκρατών (24%) και των ευρώ-δεξιών (20%). 
  Στην Ολλανδία, το Κόμμα για την Ελευθερία (PVV) του Γκερτ Βίλντερς, ανέβηκε στο 16,5% και προηγείται στην Κοινή Γνώμη.

Οι πολιτικές δυνάμεις που αγωνίζονται για περισσότερη Εθνική Κυριαρχία και λιγότερη Ευρώπη, οι αποκαλούμενοι «λαϊκιστές» , «ευρωφοβικοί», «ρατσιστές» και «ακροδεξιοί» , θα εκλέξουν περισσότερους από 100 ευρωβουλευτές και θα είναι ξεκάθαρα οι νικητές των ευρωεκλογών. Και αυτή η πολιτική εξέλιξη έρχεται παρά την υποχώρηση των «Εθνικών ιδεών» στην Πολωνία.
Η συμμαχία περί το γαλλικό Εθνικό Μέτωπο θα έχει 44-46 ευρωβουλευτές και η συμμαχία περί τον κ. Φάραντζ 34 -37, χωρίς να ξέρουμε τι θα κάνουν οι 13 του Μπερλουσκόνι, οι 5 του Ουγγρικού Γιόμπικ, και οι 7 γερμανοί της «Αλτερνατίβας». Οι 3-4 της Χρυσής Αυγής, ο ευρωβουλευτής του Nationaldemokratische Partei και ο Nick Griffin, (αν εκλεγεί) θα σχηματίσουν δικό τους γκρουπ.

H πολιτική αλλαγή με την επιστροφή των ευρωπαϊκών λαών στην ιδέα της λαϊκής κυριαρχίας και της εθνικής ανεξαρτησίας και η ταυτόχρονη απομάκρυνσή τους από την «κοινή τραπεζική Ευρώπη», που θα εκδηλωθεί και στις κάλπες σε αυτές τις ευρωεκλογές, προκαλεί ανησυχία στους πατέρες της ευρωχούντας της Φραγκφούρτης αλλά δεν θα είναι συμμετρική παντού.
Το γερμανικό «οχυρό» θα παραμείνει η καρδιά του πολιτικού οικοδομήματος της διατλαντικής Ελίτ της Μπίλνερμπεργκ, με τους «συντηρητικούς» Χριστιανοδημοκράτες να προσφέρουν 34 ευρωβουλευτές στο καραβοτσακισμένο ΕPP (ΕΛΚ) , τον πολιτικό κληρονόμο των ιδρυτών της ΕΕ, που «συμπεριλαμβάνει 74 κόμματα από 39 χώρες».
Οι ευρώ-δεξιοί, από τις 265 έδρες θα πέσουν κάτω από 200 λόγω της αποχώρησης του Μπερλουσκόνι , που επιλέγει εθνικές ιδέες, και θα δώσουν μεγάλη μάχη για την πρώτη θέση με τους σοσιαλ-ληστάς (SD), που έχουν «προοδευτικό πρόσημο», και οι οποίοι αναμένουν ότι θα ανέβουν στους 198, έχοντας ως βάση τους 26 γερμανούς σοσιαλ-ληστές, τους 22 άγγλους εργατικούς, τους 23 Ιταλούς του Ματέο , τους 28 Ίβηρες, και τους 19 Ρουμανοβούλγαρους. Οι Γάλλοι θα είναι μόνο 15.

Παρά την παρατεταμένη κρίση, τα ιβηρικά «οχυρά κράτησαν. Η Ισπανία θα στείλει στο Ευρωκοινοβούλιο 19 συντηρητικούς και 18 προοδευτικούς υπαλλήλους της Χούντας της Φραγκφούρτης και του ΔΝΤ η δε Πορτογαλία 10 σοσιαλ-ληστάς και 8 ευρω-δεξιούς. 
  Μεγάλη σημασία για τις πολιτικές ομάδες της Μπίλντερμπέργκ θα αποκτήσουν οι εκπρόσωποι από τις «αποικίες» των Βαλκανίων, (Ρουμανία και Βουλγαρία) που θα προσφέρουν στο συστημα Μπίλντερμπέργκ 19 «συντηρητικούς» και 19 «προοδευτικούς». Για το ΕΛΚ μεγάλη σημασία θα έχει και το τι θα επιλέξουν μετεκλογικά οι 10 ευρωβουλευτές του ουγγρικού Fidesz-KDNP, που δεν έχουν καμιά πολιτική συγγένεια με τη χούντα της Φραγκφούρτης. Αν ακολουθήσουν τον Μπερλουσκόνι, το δεξιό παραμάγαζο της Μπίλντερμπέργκ θα πέσει και κάτω από τους 190 ευρωβουλευτές. 

   Μεγάλο «κάζο» θα πάθουν και οι άλλες ομάδες της πολιτικής αρχιτεκτονικής Μπίλντερμπέργκ.
Οι Φιλελεύθεροι (ALDE) , από τους 84 θα πέσουν στους 61, και αν χάσουν τους Σκωτσέζους Εθνικιστές (SNP) θα πέσουν στους 57-58.
Οι πράσινοι του Κιότο (Greens – EFA), από τους 55 θα πέσουν στους 40-41 και η ομάδα των Βρετανών συντηρητικών,(ECR), από τους 54 θα πέσει στους 40.

Κερδισμένοι από την κρίσης θα είναι και η Ομάδα της Ευρωπαϊκής Ενωτικής Α
ριστεράς και τα κινήματα καραγκιόζ-μπερντέ , τα τηλέ-κινήματα της Ιταλίας-Βουλγαρίας-Ελλάδας που θα έχουν 25 «αδέσποτους» ευρωβουλευτές. 
  Οι «αριστεροί» της ΕΕΑ (GUE/NGL) που αγωνίζονται για μια «άλλη Ευρώπη» (των λαών) ,για ένα ειρηνικό ΝΑΤΟ, και απαιτούν η Κομισιόν να αναλάβει τις ευθύνες της και να ενεργεί γρήγορα σε περιπτώσεις παραβίασης των ανθρωπίνων δικαιωμάτων των (λαθραίων), θα γίνουν 50 από 35, παρόλο που δε θα έχουν Ιταλούς συντρόφους και η επειδή προτείνουν διατηρήσιμες θέσεις για τους νέους με «ελάχιστο μισθό και επαγγελματική εκπαίδευση και κατάρτιση».

Αν εξαιρέσουμε την σχετική άνοδο των αριστερών της Μπίλνερμπεργκ, ολες οι συστημικές πολιτικές ομάδες βρίσκονται σε υποχώρηση.

Βέβαια στην ευρώπη, λόγω του ασφυκτικού έλεγχου της ενημέρωσης και της αξιοποίησης τωκαθυστερημένη πολιτικά Ελαδίτσα όπως και στη Κύπρος εν αντιθέσει με την άλλη ν «κοινωνικών δικτύων», φαίνεται ότι η πλειοψηφία, ακολουθεί μεταχειρισμένες ιδέες, και χρεοκοπημένα πρόσωπα και σχήματα και θα ψηφίσει πάνω-κατω ότι πει το αφεντικό. 

  *Σύμφωνα με τους «Sunday Times» το 40% θέλει την παραμονή