Όταν ο Ζαχαριάδης χάθηκε για 30 μέρες

Για 60 χρόνια κανείς δεν θέλει να μάθει
που βρισκόταν και τι έκανε

Ο Νίκος Ζαχαριάδης στις 15 Αυγούστου 1946, υπέβαλε στην Κεντρική Επιτροπή του ΚΚΕ στο οποίο αναφερόταν στην ζωή του στο Νταχάου και περιέγραφε την απελευθέρωση του ως εξής.
«Όταν στις 29 του Απρίλη ήρθαν οι αμερικάνοι στο Νταχάου, εγώ έφυγα και πήγα στο Μόναχο, στους εκεί δικούς μας αιχμάλωτους πολέμου (εαμίτες και ελασίτες). Μετά 2 μέρες ήρθαν οι αμερικάνοι και με πήραν και με κράτησαν, ως τη μέρα που μ’ έστειλαν αεροπορικώς στο Παρίσι, σ’ ένα είδος περιορισμού. Στο Παρίσι παρουσιάστηκα στην Ελλην. Πρεσβεία, αυτή ενήργησε στην αγγλική Πρεσβεία, και έτσι έφτασα στις 29.5.45 στην Αθήνα με το όνομά μου σαν αξιωματικός του ελληνικού στρατού. Αυτό έγινε για να ευκολυνθεί το ταξίδι».

Από την απελευθέρωση του Νταχάου μέχρι την άφιξη του στην Αθήνα πέρασαν 30 ημέρες. Σκοτεινες. Το στρατόπεδο παραδόθηκε μεν στις 29 Απριλίου 1945 αλλά οι κρατούμενοι δεν απελευθερώθηκαν αμέσως, γιατί υπήρχε φόβος διασποράς του τύφου, που είχε ξεσπάσει στο στρατόπεδο, και έπρεπε να μοιραστούν στους «κηδεμόνες» τους.
  Ο Ζαχαριάδης όμως δεν ήταν στο στρατόπεδο αλλά στο Μόναχο. Οι Γερμανοί τον είχαν πάρει μαζί άλλους Γερμανούς κομμουνιστές και τον είχαν στο Μόναχο μαζί με Έλληνες αιχμάλωτους που έμεναν σ' ένα μεγάλο παλιό σχολειό, και καθάριζαν τα ερείπια απ' τους βομβαρδισμούς .
Ο συγκρατούμενος του Ζαχαριάδη Δημήτρης Σωτηριάδης (Εφημερίδα Ανασύνταξη, 15-30 Απρίλη 2003), αναφέρει:
«O Ζαχαριάδης είχε ολοφάνερα φόβους για το τι μπορούσε να συμβεί τις τελευταίες ώρες της απελευθέρωσης από το Νταχάου. Έφυγε λοιπόν και πήγε στο Μόναχο. Εμείς οι υπόλοιποι μείναμε. Μετά πληροφορηθήκαμε ότι τον αναζητούσαν. Υπέθεσαν ότι οι "δικοί του άνθρωποι" θα ήξεραν που κρύβονταν. Όμως από τους δικούς του δεν ήταν πλέον κανένας εκεί, εκτός από μένα και έναν άλλο, τον Νίκο Γιοκαρίνη .Αυτός ήταν που ήρθε και μου είπε: "Ψάχνουν τον Ζαχαριάδη. Ξέρεις που μπορεί να είναι;" Εγώ βέβαια αρνήθηκα ότι ήξερα. "Ιδέα δεν έχω που μπορεί να είναι", του απάντησα. Την ίδια στιγμή, όμως, σε κάποιον που γνώριζα και που του είχα εμπιστοσύνη του είπα: "Πήγαινε στο σχολείο, βρες τον Ζαχαριάδη, και πες του ότι τον ψάχνουν. Όταν έμαθαν ότι βρίσκεται στο Μόναχο δεν είχε πλέον κανένα λόγο να κρύβεται. Τους είπε ότι θέλει να φύγει στη Γαλλία. Πήγε στο Παρίσι κι από εκεί με άλλο όνομα ξαναγύρισε στην Ελλάδα, φυσικά όλα αυτά με τη βοήθεια του Γαλλικού Κομμουνιστικού Κόμματος».
Έτσι νόμιζε ο Δημητριάδης. Με τη βοήθεια του Γαλλικού Κομμουνιστικού Κόμματος».

Ο «υπουργός εξωτερικών» του ΚΚΕ που ήταν «απεσταλμένος» του Ριζοσπάστη στη διάσκεψη του Σαν Φρανσίσκο για την δημιουργία του ΟΗΕ, πληροφορήθηκε την τύχη του Ζαχαριάδη την πρώτη Μαΐου, δύο μέρες μετά τον εντοπισμό του και έστειλε το ακόλουθο επείγον τηλεγράφημα στο Κόμμα: «ΑΓΙΟΣ ΦΡΑΓΚΙΣΚΟΣ, 1 του Μάη, (Ιδ. επείγον τηλεγράφημα. Ωρα 1.45′ π.μ.). Στο διαβόητο χιτλερικό στρατόπεδο συγκέντρωσης του Νταχάου, κοντά στο Μόναχο, που το κατέλαβαν χθες τα αμερικανικά στρατεύματα, οι σύμμαχοί μας Αμερικανοί απελευθέρωσαν μεταξύ των 32.000 κρατουμένων και τον αγαπημένο μας αρχηγό σ. Νίκο Ζαχαριάδη. Εζήτησα από τις αμερικανικές αρχές λεπτομέρειες για τις συνθήκες της απελευθέρωσης του σ. Ζαχαριάδη, τις οποίες και θα σας μεταδώσω αμέσως μόλις τις λάβω».

Από την απελευθέρωση του Ζαχαριάδη από το Νταχάου μέχρι την άφιξη του στην Αθήνα, με VIP πτήση της ΡΑΦ πέρασαν επαναλαμβάνω 30 μέρες. Οι αμερικανοί τον έπιασαν στο Μόναχο ή μάλλον παραδόθηκε στους αμερικανούς την 1η Μαίου.
Οι λόγοι της σύλληψης του ασφαλώς υπάρχουν και αναφέρονται στα αμερικανικά αρχεία αλλά κανείς διδάκτωρ ιστορικός ή δημοσιογράφος δεν θέλησε ποτέ να εντοπίσει τα σχετικά έγγραφα. Ορισμένοι χωρίς να στηρίζονται πουθενά και κυρίως χωρίς να το λέει ο Ζαχαριάδης λένε ότι τον κράτησαν σε καραντίνα λόγω του Τύφου.
(Γιώργος Μαργαρίτης , Ε-Ιστορικά τεύχος 235, 6/5/2004) «Η επιστροφή αυτή δεν έγινε γρήγορα, καθώς ο πρώην κρατούμενος χρειάστηκε ιατρικές φροντίδες για την αποκατάσταση της κλονισμένης από της στερήσεις φυσικής του κατάστασης».
Ο ίδιος ο Ζαχαριάδης δεν λέει πουθενά για ιατρικές φροντίδες και γράφει απλά ότι τον «κράτησαν σ’ ένα είδος περιορισμού», ως τη μέρα τον έστειλαν αεροπορικώς στο Παρίσι. Που τον κρατούσαν και γιατί , δεν μάθαμε ποτέ.
Ξέρουμε όμως ότι οι Γερμανοί στις 20 Μαΐου 1941 τον έστειλαν στην Βιέννη ,
με VIP πτήση, (Τατόι –Θεσσαλονίκη-Βελιγράδι- Βιέννη), όπου ανακρίθηκε από τη Γκεστάπο και έμεινε κρατούμενος στις φυλακές «Λέζελ», ως τις 30 Νοεμβρίου 1941 οπότε μεταφέρθηκε στο Νταχάου. Μια δική του εκδοχή για την κατάθεση του στην Γκεστάπο με ημερομηνία «18 Ιούνη 1941» δημοσίευσε (31.5.45) ο Ζαχαριάδης στον «Ριζοσπάστη», και η οποία δεν υποστηρίζεται από κανένα άλλο στοιχείο.
Ο ίδιος ο Ζαχαριάδης στο κείμενο του 1946 ανέφερε: «Εκεί με ανάκριναν. Αρνήθηκα να δώσω οποιοδήποτε οργανωτικοτεχνικό στοιχείο για το Κ.Κ.Ε. και κατάληξα στη δήλωσή μου ενάντια στο χιτλερισμό, την κατοχή στην Ελλάδα κλπ. που είναι δημοσιευμένη στο «Ρ».
Οι Γερμανοί τον ανέκριναν, περίπου 28 μέρες. (Τα γερμανικά αρχεία δεν τα έχει ψάξει κανείς) .
Η συμφωνία των Συμμάχων ήταν ότι οι Δυτικοί έπρεπε να μεταφέρουν στις χώρες τους, τους ομήρους που υπάγονταν στη δικιά τους σφαίρα επιρροής. Ο συγκρατούμενος του Ζαχαριάδη Βαγγέλης Παπανίκος, (1999 «Ο Νίκος Ζαχαριάδης στο Νταχάου» λέει : 
 «Στο Μόναχο μείναμε αρκετό καιρό. Από τις πρώτες μέρες ο Ζαχαριάδης ήρθε σ' επαφή με τη ρώσικη στρατιωτική επιτροπή, που είχε έρθει από τη Μόσχα να μεριμνήσει για την επιστροφή των Ρώσων αιχμαλώτων και την τακτοποίηση των ομήρων που ήταν στη σφαίρα επιρροής της Ρωσίας. Εμείς κανονικά έπρεπε να πάμε στην πατρίδα μας μέσω Ιταλίας. Τη συμφωνία των Συμμάχων δεν τη γνωρίζαμε. Δεν ξέραμε ότι οι Δυτικοί έπρεπε να μεταφέρουν στις χώρες τους, τους ομήρους που υπάγονταν στη δικιά τους σφαίρα επιρροής. Είχαμε μάθει, μέσες-άκρες, για τα γεγονότα που είχαν διαδραματιστεί στην πατρίδα μας, αλλά ότι υπαγόμαστε στη σφαίρα επιρροής των Εγγλέζων, δεν το ξέραμε θετικά. Αν το είχε μάθει ο Ζαχαριάδης ερχόμενος σ' επαφή με την επίσημη ρώσικη επιτροπή, δεν το γνωρίζω. Ο δρόμος της επιστροφής που διαλέξαμε ήταν δύσκολος και μακρύς. Αργήσαμε πολύ να φτάσουμε στα μέρη μας. Με εντολή του Ζαχαριάδη πήγαμε όλοι μας σ' ένα ρώσικο στρατόπεδο».
Ο Ζαχαριάδης λοιπόν πριν επικοινωνήσει με τους αμερικανούς ήρθε σε επαφή με τους σοβιετικούς. Οι αμερικανού τον έδωσαν στους άγγλους που τον έφεραν στην Ελλάδα.
 Ο «Ριζοσπάστης» έγραψε:
«Ο σ. Ζαχαριάδης ήρθε με αεροπλάνο σήμερα το πρωΐ μέσον Νεαπόλεως. Από το Παρίσι έφυγε χθες αεροπορικώς. Το απόγευμα ο σ. Ζαχαριάδης ήρθε στα γραφεία του «Ριζοσπάστη». Φορούσε τη στρατιωτική στολή των αιχμαλώτων και είναι γερός».

Ούτε λέξη για τη ΡΑF που τον έφερε και φορούσε «τη στρατιωτική στολή των ..αιχμαλώτων».
Και οι εγγλέζοι όπως και η Γκεστάπο στη Βιέννη τον ανέκριναν, και έκαναν μια συμφωνία μαζί του.
Όμως ποτέ κανείς δεν θέλησε να ψάξει στα Αγγλικά και τα Αμερικανικά αρχεία.