Άλλο ο Ιωάννης Μεταξάς και άλλο η βδελυρά συμμορία των αργυρώνητων της 4ης Αυγούστου

Η «τετραυγουστιανή» δικτατορία του Βασιλιά
και των Άγγλων και ο Εθνικός Κυβερνήτης

του Σπύρου Χατζάρα

Όταν κατέρρευσε το μέτωπο το 1941 , το ιδρυτικό δίδυμο της Χούντας του 36, 
ο Γεώργιος με τον Πάλερετ, απέδρασε στις 23 Απριλίου με αγγλικό υδροπλάνο, (τύπου Sunderland) για την Κρήτη .Τον τρίτο, τον πραξικοπηματία Παπάγο τον άφησαν πίσω. Ο Τσουδερός, που τον πήραν μαζί τους, του άφησε το μήνυμα: «Σας αποχαιρετώ στρατηγέ, διότι δεν θα έλθετε μαζί μας. Αλλά νομίζω ότι πρέπει να υποβάλετε παραίτηση και από το αξίωμα σας και από τον στρατό, ώστε να μην ευρεθείτε στην ανάγκη να παραδώσετε το ξίφος σας εις τον εχθρό. Θα ήταν μειωτικό και δια σας».
Η υπόλοιπη «κυβέρνηση», ο Διοικητής της Τραπέζης της Ελλάδος Κυριάκος Βαρβαρέσος, ο Υποδιοικητής, Γεώργιος Μαντζαβίνος, και τα στελέχη της Λαζαρίδης, Λεβή και Κοσμίδης δραπέτευσαν από τα Μέγαρα με το Β. Όλγα.
Πιο δίπλα φορτώθηκαν στα «Πάνθηρ» και «Ιέραξ», οι αργυρώνητοι και ανάλγητοι των Αθηνών, η βδελυρά συμμορία, με τις γυναίκες, τα τέκνα, τις πενθερές, τις κουβερνάντες- και τα μπαούλα τους. (Ο χρυσός του ελληνικού λαού , (μαζί με τα χρυσαφικά του εράνου για τον Στρατό), που έκλεψαν ο βασιλιάς και οι Άγγλοι είχε ήδη φυγαδευτεί με τα αντιτορπιλικά «Βασιλεύς Γεώργιος Α'» και «Βασίλισσα Όλγα», την Καθαρά Δευτέρα, 3η Μαρτίου 1941).

  Την επομένη, κυκλοφόρησε στην Αθήνα η προκήρυξη του Ανδρέα Κονδάκη στην οποία μεταξύ άλλων αναφερόταν: «...Οι συμμορίται της βλεδυράς 4ης Αυγούστου, εν γνώσει του αναποφεύκτου της εθνικής συμφοράς, έθεσαν εν κινδύνω αυτήν την ύπαρξιν της Ελληνικής φυλής, δολίως παρασύραντες εκ νέου την πτωχήν Ελλάδα με το μέρος των πλουτοκρατών και του Διεθνούς Εβραιομασσωνισμού... Ο δε ξένος προς την Ελληνικήν ψυχήν πρώην Βασιλεύς Γεώργιος Β’, τον οποίον
δι’ εξαπατήσεως του λαού εγκατέστησεν εν Ελλάδι η διεθνής πλουτοκρατία, όστις ήθελε να παριστάνη τον Λεωνίδαν των Θερμοπυλών, αυτός εδραπέτευσε διά νυκτός εξ Αθηνών πριν ακόμη ο κίνδυνος εμφανισθή καν εις Θερμοπύλας...».

Λίγες μέρες πριν, τη νύχτα της 18ης Απριλίου, είχαν φύγει από τον Πειραιά με το «Κορινθία», ο επικεφαλής του δικτύου της Ιντέλιτζεντ Σέρβις παπα-Δημητρης Μπάλφουρ, το προσωπικό της Βρετανικής Πρεσβείας, και ο πράκτορας Ιωάννης Διάκος, ο αρχιερέας της διαφθοράς της 4ης Αυγούστου μαζί με «τα υπάρχοντά του». Στο τελωνείο της Αλεξάνδρειας , ο Ιωάννης Διάκος, πρόσωπο άγνωστο στην ημιανεξάρτητη Αίγυπτο, δυσκολεύθηκε να περάσει λόγω ενός αμύθητης αξίας θησαυρού που είχε στις αποσκευές του. Μαζί του έφερε για «προσωπική χρήση» ράβδους χρυσού, χρυσά κοσμήματα σε ποικίλα μεγέθη, διάφορα τιμαλφή, καθώς και χρυσές λίρες. Ο Αιγύπτιος τελωνειακός, επέμενε να τον ελέγξει και να καταγράψει λεπτομερώς τον αμύθητο θησαυρό του, όπως και έγινε.

Ο Διάκος, ο εκτελεστής του Κορυζή, ήταν πράκτορας της Intelligence Service και Σεβάσμιος της Στοάς «Ησίοδος», στην οποία ανήκε και ο Μεταξάς. Ο Διάκος ήταν 33ου βαθμού και ο Μεταξάς 24ου. Ο Διάκος ήταν «αρχιμάγειρος» των κρατικών προμηθειών και παρίστατο σε όλες τις κυβερνητικές συνεδριάσεις ως «μυστικοσύμβουλος» του Μεταξά. Ο Μεταξάς που γνώριζε από τον Βουλπιώτη ότι ο Διάκος ήταν διεφθαρμένος και ζητούσε μίζες, τον αποκαλούσε μεν στο στενό του κύκλο «βδέλλα» και «δουλόφρονα», αλλά δεν μπορούσε να απαλλαγεί από αυτόν. Τέκτων 33ου βαθμού, της Στοάς «Wallwood» του Λονδίνου ήταν και ο τοποτηρητής των αγγλικών συμφερόντων Γεώργιος ο Β’.

Στις τελευταίες ώρες της ελληνικής «Πομπηίας», ενώ στην Αθήνα είχε καταρρεύσει το σύμπαν, και είχε εκτελεστεί από τον Διακο ο Κορυζής , (επειδή υποστήριξε την ανακωχή,) και ο Γεώργιος είχε αναθέσει την εντολή στον Κοτζιά, η κοινή επιστολή του μητροπολίτη Ιωαννίνων Σπυρίδωνα, του αντιστράτηγου Δεμέστιχα και του υποστράτηγου Γ. Μπάκου προς τον Τσολάκογλου με την οποία τον καλούσαν, ως αρχαιότερο, να παρακάμψει τους Πιτσίκα και Παπάγο και να αναλάβει τη διοίκηση της στρατιάς, για να ζητήσει ανακωχή, τόνιζε:
«Δεν πρέπει να ανεχθώμεν να μας προδίδουν οι εν Αθήναις ανάλγητοι και αργυρώνητοι ούτε πρέπει να ανεχθώμεν το αίσχος να μας διοική ο ανόητος Κοτζιάς και να κανονίζη την τύχην της Πατρίδος και των σφαγιαζομένων τέκνων της».

Οι ρουφιάνοι της διεθνούς πλουτοκρατίας και της Στοάς του Λονδίνου, θέλουν να χρησιμοποιούν τον Ιωάννη Μεταξά, ως προκάλυμμα της δικτατορίας των Πρακτόρων, των δειλών, των αγγλοφρόνων, και των αργυρώνητων, και για αυτό τον βάζουν στο ίδιο τσουβάλι με τον Παπάγο και τον Βασιλιά.

Ο Ιωάννης Μεταξάς δεν έκανε καμιά «δικτατορία», και δεν μπορούσε να κάνει διότι δεν είχε τον έλεγχο του Στρατού. Επομένως δεν υπήρξε ποτέ «δικτατορία του Μεταξά». Δικτατορία του Βασιλιά υπήρξε, την οποία εισηγήθηκαν οι Άγγλοι, και την οποία επέβαλε δια των όπλων ο πραξικοπηματίας Παπάγος.

Ο Βασιλιάς, που εξέδωσε τα δύο παράνομα διατάγματα στις 4 Αυγούστου 1936, με τα οποία καταλύθηκε ο κοινοβουλευτισμός και επιβλήθηκε η δικτατορία , δεν ενήργησε με εισήγηση του πρωθυπουργού, αλλά με εισήγηση της Αγγλικής Πρεσβείας και στηριζόταν στη δύναμη τουΣτρατού, δηλαδή στον Βασιλόφρονα πραξικοπηματία Παπάγο, ο οποίος είχε ήδη κάνει νέο πραξικόπημα στις 5 Μαρτίου 1936, σαν υπουργός στρατιωτικών. Τότε ο Παπάγος, σαν εκπρόσωπος των τριών επιτελείων, Στρατού, Ναυτικού και Αεροπορίας πήγε στο παλάτι και είπε στο Βασιλιά ότι οι ένοπλες δυνάμεις δε θα ανεχτούν σχηματισμό κυβέρνησης του Σοφούλη, με τις ψήφους των Κομμουνιστών βουλευτών. Επομένως το πραξικόπημα έγινε στις 5 Μαρτίου.
Στις 13 Απριλίου 1936 πέθανε αιφνιδίως από ανακοπή καρδιάς ο υπηρεσιακός πρωθυπουργός Κωνσταντίνος Δεμερτζής και ο Γεώργιος Β΄ ανέθεσε στον Ιωάννη Μεταξά την εντολή σχηματισμού κυβέρνησης, ο οποίος έγινε δημοκρατικά πρωθυπουργός λαμβάνοντας ψήφο εμπιστοσύνης από την Βουλή στις 27 Απριλίου με 241 ψήφους υπέρ, 4 αποχές και 16 κατά.

Ο Γεώργιος Β’ τοποθέτησε τον πολύ-πραξικοπηματία Παπάγο ως αρχηγό του Γενικού Επιτελείου Στρατού την 1η Αυγούστου 1936 με σκοπό τον απόλυτο έλεγχο του στρατεύματος κατά το επερχόμενο πραξικόπημα της 4ης Αυγούστου.

Τα πραξικοπήματα του 1935 και του 1936 τα έκανε ο Παπάγος και την δικτατορία της 4ης Αυγούστου, την επέβαλαν ο Βασιλιάς και η αγγλική πρεσβεία.
Άλλωστε το κίνημα του 1938, που οργάνωσαν οι πράκτορες της Ιντέλιζτενς Σέρβις Μητσοτάκης και Σια, με την Συνδρομή της ΚΚΕ ΕΠΕ στην Κρήτη, ζητούσε από την κορυφή της δικτατορίας, τον Βασιλιά, να διώξει τον Μεταξά, και η αγγλική πρεσβεία με την Πάουερ οργάνωσαν την πρώτη απόπειρα ανατροπής του Μεταξά με τον άνθρωπο της Πάουερ , τον αρχιμηχανικό της ,Παπαχειλά, (τον Παππού του Alexis ) και τον προσωπικό φίλο του Σοφοκλή Βενιζέλου, Θεόδωρο Σκυλακάκη.

Το σενάριο της ταυτοποίησης της Δικτατορίας με τον Μεταξά, ήταν του Βασιλιά που επέμενε με τον Τσουδερό του, ότι δεν χρειαζόταν να ανακαλέσει τα διατάγματα της 4ης Αυγούστου λόγω του θανάτου του «δικτάτορα».

Οι Άγγλοι, όμως που γνώριζαν πολύ καλά τι είχαν κάνει επέμεναν, και ο Γεώργιος υπέγραψε το 1942 τις ανακλήσεις. 

Ο Ιωάννης Μεταξάς ως πρωθυπουργός, δεν είχε καν τον πλήρη έλεγχο της κυβέρνησης του. Ο Μεταξάς είχε τον μερικό έλεγχο της Οικονομικής και Κοινωνικής πολιτικής, της διπλωματίας, και της αστυνομίας. Ο Στρατός και οι δαπάνες του, ανήκαν εξ ολοκλήρου στους αργυρώνητους και τους ανάλγητους. Ο Στρατός ήταν φέουδο του Βασιλιά και του Παπάγου. 

Από τους υπουργούς, δικοί του άνθρωποι, ήσαν ο Μανιαδάκης, ο Θεολόγος Νικολούδης και ο Κοσμάς Μπουρμπούλης, ενώ από το Κόμμα του, τους Ελευθερόφρονες , ήσαν ο υφυπουργός Αγορανομίας υποστρατήγος Γεώργιος Ζαφειρόπουλος, ο υπουργός Σιδηροδρόμων Γεώργιος Νικολαΐδης (στρατιωτικός) και ο Σταύρος Πολυζωγόπουλος. (Ο παππούς του Πασόκου συνδικαλιστή).
Ο Ανδρέας Αποστολίδης, της Οξφόρδης, που βγήκε βουλευτής Λαρίσης με τον Μεταξά και που τον έκανε υπουργό Οικονομικών, μαζί με τον υφυπουργό Εξωτερικών Νικόλαο Μαυρουδής έκαναν διάβημα στον Μεταξά τον Σεπτέμβριο του 1940 και του ζήτησαν να παραδοθεί στην Ιταλία, ενώ λίγες μέρες πριν ο φελλός Κοτζιάς είχε συμπράξει με τον στρατηγό Πλατή για την απομάκρυνση του Μεταξά και την πρωθυπουργοποίηση του ιδίου.

H κυβέρνηση Μεταξά, χωρίς τον Μεταξά ήταν η βδελυρά συμμορία των αργυρώνητων των Αθηνών. Η Βδελυρά συμμορία της 4ης Αυγούστου, στην οποία είχε βασικό ρόλο, ο μιζαδόρος και αργυρώνητος Ιωάννης Διάκος. Ο σεβάσμιος της Στοάς Ησίοδος.

Επομένως χρειάζεται πολύ προσοχή. Τιμούμε την Εθνικό Κυβερνήτη, αλλά δεν τιμούμε στο πρόσωπο του, τη «Βδελυρά συμμορία της 4ης Αυγούστου», τους «αργυρώνητους των Αθηνών», το Βασιλιά Γεώργιο, τον Παπάγο, τον Ιωάννη Διάκο, και τα λοιπά θλιβερά πρόσωπα της Αγγλοκρατίας.