Δεκεμβριανά: Το ΟΧΙ του Θρασύβουλου Τσακαλώτου

12 Δεκεμβρίου 1944. Στις 20.30 της 11ης Δεκεμβρίου στο διοικητήριο της 23ης Τεθωρακισμένης Ταξιαρχίας στα Παραπήγματα, ξεκίνησε σύσκεψη των διοικητών όλων των μονάδων, στην οποία κλήθηκε και ο διοικητής της Ορεινής Ταξιαρχίας, Θρασύβουλος Τσακαλώτος. 
Στη σύσκεψη ανακοινώθηκε από τον Σκόμπι η πρόθεση του Βρετανικού Στρατηγείου να αποσύρει τις δυνάμεις από το Κέντρο των Αθηνών και να συγκεντρώσει τις Βρετανικές και ελληνικές δυνάμεις στο Φάληρο. 
Η σύσκεψη διακόπηκε και επανελήφθη στις 02.00 της 12ης Δεκεμβρίου. 

Τότε ο Τσακαλώτος ανακοίνωσε στους Άγγλους ότι η Τρίτη Ορεινή Ταξιαρχία θα παραμείνει έστω και μόνη στις θέσεις της διότι δεν μπορεί να παραδώσει τους Έλληνες στα μαχαίρια των σφαγέων Κομμουνιστών. Κατά τη δραματική σύσκεψη τα ξημερώματα της 12ης Δεκεμβρίου μεταξύ των άλλων αποφασίσθηκε η σύμπτυξη προς το κέντρο της πρωτεύουσας όλων των ενόπλων τμημάτων και των μέσων υποστήριξης. 
Μετά την απόσυρση από τη Σχολή Ευελπίδων, των 3 Βρετανικών αρμάτων και σε συνδυασμό και με τα προβλήματα ανεφοδιασμού των πολιορκουμένων, αποφασίσθηκε η εκκένωση των εγκαταστάσεων της Σχολής Ευελπίδων. 
Για την αποχώρηση των Αξιωματικών, των Ευελπίδων και των Μονίμων Υπαξιωματικών από τις εγκαταστάσεις της Σχολής διατέθηκαν Βρετανικά οχήματα και άρματα. Η εκκένωση πραγματοποιήθηκε τις απογευματινές ώρες της 12ης Δεκεμβρίου. 
Κατά τη διάρκεια της επιβίβασης βλήθηκε από αδέσποτη σφαίρα ο Εύελπις Δημήτριος Πούλος, ο οποίος αργότερα υπέκυψε στα τραύματά του. 
Οι Αξιωματικοί, οι Ευέλπιδες και οι Μόνιμοι Υπαξιωματικοί μεταφέρθηκαν στα Παλαιά Ανάκτορα και ακολούθως τοποθετήθηκαν στα συγκροτούμενα Τάγματα Εθνοφυλακής. 

Μετά το ΟΧΙ του Θρασύβουλου Τσακαλώτου το ζήτημα της αντιμετώπισης του ΚΚΕ, εξετάστηκε στη σύσκεψη που έγινε το πρωί της 12ης Δεκεμβρίου στην Αγγλική Πρεσβεία, και στην οποία μετείχαν ο Στρατάρχης Αλεξάντερ, ο Χάρολντ Μάκ Μίλλαν , ο πρέσβης Λίπερ, ο αρχηγός της υπηρεσίας πληροφοριών Στρατηγός Αϊρευ,. ο υποστράτηγος Τζων Χωκσγουερθ , ο ταξιάρχος Χιου Μάνεριγκ , και ο Σκόμπι. 

Τότε , αποφασίστηκε να διερευνηθεί η δυνατότατα ειρηνικής λύσης της κρίσης και δόθηκε εντολή στον Σκόμπι να συναντηθεί με το ΚΚΕ και να ζητήσει την εκκένωση της Αττικής από τις δυνάμεις του ΕΛΑΣ και τον αφοπλισμό «των οπαδών του ΚΚΕ» στην Αθήνα. 

Πράγματι, εντός της ημέρας έγινε η συνάντηση του Σκόμπι, με τον «υπουργό εξωτερικών» του ΚΚΕ Μιλτιάδη Πορφυρογένη. Το ΚΚΕ, μόλις πληροφορήθηκε την πρόταση των Άγγλων, διέταξε επίθεση κατά των «Συμμάχων» και εκδηλώθηκαν λίγες ώρες μετά , επιθέσεις στα Παραπήγματα στον Πειραιά και την Ελευσίνα. 

Η επίσημη απάντηση του ΚΚΕ δόθηκε στις 14 Δεκεμβρίου με επιστολή της Κεντρικής Επιτροπής του ΕΛΑΣ, που δεχόταν τις προτάσεις των Άγγλων υπό τους εξής όρους: Ταυτόχρονη απόσυρση της Ορεινής Ταξιαρχίας και του Ιερού Λόχου, αφοπλισμός της Χωροφυλακής, αφοπλισμός και παράδοση στη δικαιοσύνη των ταγματασφαλιτών. Το ΚΚΕ απαιτούσε ακόμα «να πάψει η βρετανική ανάμειξη στα εσωτερικά της Ελλάδας» και «να σχηματιστεί κυβέρνηση πραγματικής Εθνικής Ενώσεως, η οποία θα ρυθμίσει Δημοκρατικώς το όλον Πολιτικόν και στρατιωτικόν πρόβλημα της Χώρας».

 Στη σύσκεψη στην Αγγλική πρεσβεία αποφασίστηκε επίσης ο εξοπλισμός των κρατούμενων στους στρατώνες στο Γουδί ανδρών των Ταγμάτων Ασφαλείας ,και η επίθεση κατά των δυνάμεων του ΚΚΕ εάν δεν γινόταν δεκτό το «τελεσίγραφο Σκόμπι». 

Στον Πειραιά άρχισε η αποβίβαση της 4ης Ινδικής και της 46ης Βρετανικής Μεραρχίας που είχαν μεταφερθεί από την Ιταλία. Το ΚΚΕ ενισχύθηκε με το «Τάγμα Κρόνου» του ΕΛΑΣ, που κατέβηκε από τη Δωρίδα και με την «Ταξιαρχία Ιππικού» με 400 άνδρες. 

Η Ορεινή Ταξιαρχία, στον δικό της χώρο ευθύνης, επιτέθηκε και κατέλαβε το συγκρότημα της «Σωτηρίας», σσκοτώνοντας 50 ελασίτες, και αιχμαλωτίζοντας 150, και τον λόφο του Αράπη στον Υμηττό. 

Οι Βρετανοί, που έλεγχαν το αεροδρόμιο στο Ελληνικό συγκέντρωσαν εκεί περίπου 1.000 αιχμαλώτους του ΕΛΑΣ και τους έκλεισαν στα συρματοπλέγματα.

 Οι Κομμουνιστές έχουν πάντα δίκιο, όταν ιστορούν τι πράξεις τους. Σε κάθε δυο λέξεις λένε τρία ψέματα. 
«Αγωνίστηκαν» , με ψυχή απέναντι στο πάνοπλο και ύπουλο εχθρό που σκότωνε αρρώστους και γυναικόπαιδα. Τα έλεγαν τότε και τα επαναλαμβάνουν τώρα.
 Τα χρόνια πέρασαν, αλλά οι Κόκκινοι δεν αλλάζουν. 
Γράφουν για την επίθεση στα «Παραπήγματα». 
«Μετά την ολοκληρωτική κατάληψη της Σχολής Ευελπίδων ο ΕΛΑΣ κινητοποιήθηκε κατά των βρετανικών εγκαταστάσεων στα «Παραπήγματα» (Μέγαρο Μουσικής), όπου έδρευε σημαντική στρατιωτική δύναμη, συνεπικουρούμενη από τανκς και πυροβολικό». 
Η Σχολή Ευελπίδων, όμως δεν καταλήφθηκε. Εκκενώθηκε.
 Για τα «Παραπήγματα» λένε : «Έπειτα από πολύωρη μάχη, που κράτησε έως τις πρωινές ώρες της επόμενης μέρας, ο ΕΛΑΣ επικράτησε, πιάνοντας 200 περίπου Βρετανούς αιχμαλώτους και αρκετό οπλισμό». 
Τι καταλαβαίνει κανείς; Ότι τα έβαλαν με τα άρματα και τα πυροβόλα και νίκησαν και πήραν 200 αιχμαλώτους.
 Λοιπόν οι Βρετανοί που αιφνιδιάστηκαν, είχαν 18 νεκρούς 48 τραυματίες και 108 αιχμαλώτους εκ των οποίων 2 αξιωματικοί.
 Οι 108 αιχμάλωτοι έγιναν 200. 

Ο «μέγας Κομμουνσιτής» ιστορικός Γιώργος Μαργαρίτης έγραψε: «Στη λυσσαλέα σύγκρουση οι Βρετανοί είχαν 150 νεκρούς, τραυματίες και αιχμαλώτους».

 Ενώ ο αριθμός είναι κοντά στην πραγματικότητα βάζοντας τους νεκρούς πρώτα θέλει να δημιουργήσει την εντύπωση των 150 νεκρών. Τέλος πάντων ο ΕΛΑΣ άφησε πίσω τα πτώματα 30 δικών του και 100 τραυματίες που τους μάζεψαν οι εγγλέζοι. Την ίδια ημέρα οι «Ριμινίτες» έδιωξαν τον ΕΛΑΣ από τη Σωτηρία. Στα Νοσοκομείο στρατωνιζόταν το ΙΙΙ/42 Τάγμα δύναμης 400 ανδρών. Για τους κομμουνιστές το Τάγμα έγινε λόχος.
 Η επίθεση του 3ου λόχου της ταξιαρχίας άρχισε στις 07.00 το πρωί και η μάχη τελείωσε στις 6 το απόγευμα. Για τους κομμουνιστές , «οι μάχες κράτησαν έως αργά τη νύχτα». Οι Ελασίτες άφησαν πίσω τους 50 πτώματα και 150 παραδόθηκαν Και μπαίνει στην αφήγηση και η ουρά ότι «στο «Σωτηρία», οι Χίτες βασάνισαν απάνθρωπα τους αρρώστους». 
Ουδείς Χίτης υπήρξε. Και ο στρατός άφησε τους αρρώστους στην ησυχία τους και επέστρεψε στη βάση του.