20 Δεκέμβρη του 1944: 17η ημέρα της μάχης της Αθήνας και η ανατίναξη της Μεγάλης Βρετανίας

Στις 20 Δεκεμβρίου 1944, η ηγεσία του ΚΚΕ , δηλαδή ο Σιάντος, και ο Πλουμπίδης «πληροφορήθηκαν», από την ΟΠΛΑ που ανέκρινε τους «δοσίλογους», που είχαν συλλάβει στις φυλακές Αβέρωφ, για την ύπαρξη εκρηκτικών κάτω από τη Μεγάλη Βρετανία. 

Η παγίδευση του Ξενοδοχείου από τους Γερμανούς έγινε στους πλαίσιο των καταστροφών κατά την υποχώρηση τους από την ελληνική πρωτεύουσα. 
Οι καταστροφές αυτές δεν έγιναν μετά τις εντολές από το Βελιγράδι του Γερμανού πολιτικού διοικητή των Βαλκανίων Χέρμαν Νοϋμπάχερ, τον οποίο έπεισε ο Έκτωρ Τσιρονίκος. Τέλος πάντων οι Γερμανοί αποσύνδεσαν τα εκρηκτικά τα οποία όμως έμειναν εκεί. 

Εν συνεχεία, ο Σιάντος και ο Πλουμπίδης έδωσαν εντολή στο συγκρότημα «δυναμιτιστών» με επικεφαλής των Αντώνη Αγγελούλη (Βρατσάνο), να κατέβει άμεσα στο Κέντρο της Αθήνας μια ομάδα δυναμιτιστών. Ο Αντώνης Αγγελούλης έσπευσε με δύο δυναμιτιστές και τη νύχτα της 23ης προς 24η Δεκεμβρίου έφτασε κάτω από τη «Μεγάλη Βρετανία». Το τι διαπίστωσε δεν το ξέρουμε, γιατί δεν το αποκάλυψε ποτέ ως το θάνατό του το 2008. 

Το πιο πιθανό κατά τη γνώμη μου είναι να μην μπορούσε να γίνει η ανατίναξη και ότι η ιστορία για ματαίωση της ανατίναξης λόγω Τσώρτσιλ, είναι μια ακόμη κομμουνιστική ιστορική απάτη. 

Αυτό που έχει τεράστια σημασία είναι να καταλάβουμε ότι η SoE, δεν έπαψε ποτέ να επικοινωνεί με το ΚΚΕ στην διάρκεια των Δεκεμβριανών. Το ραντεβού Σκόμπι-Πορφυρογένη της 12ης Δεκεμβρίου και η πρόταση για «ειρηνική λύση» και «εκκένωση της Αττικής από τις δυνάμεις του ΕΛΑΣ» και «αφοπλισμό των οπαδών του ΚΚΕ», στην Αθήνα, αποτελούν απόδειξη. 
Οι Άγγλοι, στο πλαίσιο των διαπραγματεύσεων με το ΚΚΕ, απέσυραν από τις μάχες την Ορεινή Ταξιαρχία, όπως απαιτούσε το ΚΚΕ , και παρέδωσαν ως πρόβατα επί σφαγήν τους κρατούμενους «δωσίλογους» στις φυλακές του Αβέρωφ. Η εκκένωση της Αθήνας από τον ΕΛΑΣ, είχε συμφωνηθεί από τις 18 Δεκεμβρίου, αλλά το «τράβηξαν» για να ολοκληρώσει η ΟΠΛΑ τις εκκαθαρίσεις των «αντιδραστικών».
 Η παράταση της «μάχης της Αθήνας» δεν είχε πολιτικό ή στρατιωτικό στόχο. Μόνο το σφάξιμο. 

Επειδή τα βρετανικά αεροπλάνα χτυπούσαν τις συγκεντρώσεις των ελασιτών μέσα στα πολεοδομικά συγκροτήματα, η ΚΕ του ΕΑΜ επέδωσε στις 20 Δεκεμβρίου , διαμαρτυρία στον εκπρόσωπο του Διεθνούς Ερυθρού Σταυρού Ντε Ρενιέ, για τους, «δολοφονικούς βομβαρδισμούς των βρετανικών δυνάμεων κατά του άμαχου πληθυσμού», στην οποία υποστήριζαν ότι, «οι νεκροί και τραυματίες υπέρβαιναν τις 2.500». Οι σφαγμένοι από το μαχαίρι της ΟΠΛΑ πάντως, ξεπέρασαν τις 20.000. Οι Βρετανικές δυνάμεις συνέχισαν στις 20 Δεκεμβρίου τις εκκαθαριστικές επιχειρήσεις στον άξονα Πειραιάς-Φάληρο και στις συνοικίες μεταξύ των λεωφόρων Συγγρού και Πειραιώς, ενώ αυξήθηκε η πίεση κατά των θέσεων του ΕΛΑΣ σε Πετράλωνα-Θησείο-Ψυρρή. 
Οι αιχμάλωτοι Βρετανοί που είχε πιάσει ο ΕΛΑΣ στις πρώτες 17 ημέρες της μάχης της Αθήνας υπερέβαιναν τους 1.000.