7 Απριλίου 1825. Η Νίλα των αγγλοφρόνων δανειοληπτών και των μισθοφόρων τους στο Κρεμμύδι

Τρείς  γίγαντας μοχθούσα έφερεν η γης η σφαίρα. Το στρατηγό της Μάχης του Κρεμμυδίου , τον Υδραίο λοσρόμο  Κυριάκο Σκούρτη,  τον στρατάρχη της μάχης της Φλώρινας , σύντροφο Βλαντά και τον Μπακόπουλο του Παπάγου. 

Το Πάσχα το 1825 είχε πέσει νωρίς. Στις 29 Μαρτίου. Και αφού χώνεψαν το Αρνί οι μισθοφόροι των «δανειοληπτών», ξεκίνησαν να τα βάλουν με τον Ιμπραήμ. Αρχηγός της εκστρατείας ήταν ο Πρόεδρος του Εκτελεστικού Γεώργιος Κουντουριώτης, που όμως τον ζάλιζε το άλογο και τα παράτησε. Αρχιστράτηγο των χερσαίων δυνάμεων, διόρισε τον δικό του, Υδραίο λοστρόμο Κυριάκο Σκούρτη, που έδινε διαταγές "ναυτικές". Όρτσα, μάινα κλπ.

Ο Σκούρτης ήταν λόστρομοςμ ο οποίος συμμετείχε στην Επανάσταση του 1821.  Πριν την επανάσταση είχε υπηρετήσει στο οθωμανικό ναυτικό. Το Μάιο του 1824, ήταν ο "κομισάριος " των Υδραίων στο μισθοφορικό Σώμα του Βούλγαρου Κρίστε που νίκησε τις  δυνάμεις των Νικηταρά, Πλαπούτα, Τσώκρη και Πάνου Κολοκοτρώνη στις μάχες της Δαλαμανάρας και των Μύλων. Μετά,  ως έμπιστος μετέφερε τους αιχμάλωτους την Υδρα.

Το μισθοφορικό Σώμα ήταν περίπου 3500. Ρουμελιώτες, Σουλιώτες, Μακεδόνες, και Βούλαγροι, με οπλαρχηγούς τον Κίτσο Τζαβέλα, τον Κώστα Μπότσαρη, τον Γεώργιο Καραϊσκάκη, τον Αναστάσιο Καρατάσο και τον Βούλγαρο Χατζηχρήστο. Πολιτικός Σύμβουλος ήταν ο Αλέξανδρος Μαυροκορδάτος.

Ο Σκούρτης και ο Μαυροκορδάτος διάλεξαν την περιοχή του χωριού Κρεμμύδια, μεταξύ Μεθώνης και Ναυαρίνου (Πύλου), για να περιμένουν τον Ιμπραήμ.

Ο Ιμπραήμ είχε 3000 πεζούς, 400 Ιππείς και 4 Κανόνια. Στο Κέντρο της παράταξης ήταν ο Καπετάν Σκούρτης. Ο πρώτος που το έβαλε στα πόδια .

Στη μάχη του Κρεμμυδίου ο αιγυπτιακός στρατός πέτυχε αποφασιστική νίκη
Ο μισοφορικός  στρατός των Κουντουριωτηδων διαλύθηκε και 600 μισθοφόροι άφησαν τα κοκαλάκια τους στο Κρεμμύδι.
Οι μισθοφόροι απέδωσαν την ήττα στην κακή τύχη. 

Ο Καραϊσκάκης, που συμετείχε διαολόστησε  τον Σκούρτη, πήρε τους δικούς του και γύρισε στη Στερεά.

Όλοι οι Ρουφιάνοι , «Ιστορικοί» προσπαθούν να ρίξουν την ευθύνη στην «διχόνοια», στην «φαγομάρα», και όχι εκεί που πρέπει. 
Στους αργυρώνητους δανειολήπτες και την φάρα την υπαλλήλων της Εταιρείας της Ανατολής και της Αγγλικής πολιτικής.