Σρέμπρενιτσα και Μελιγαλάς

 

 

Σήμερα είναι η 29^η επέτειος της αναίμακτης κατάληψης της Σρέμπρενιτσα από τον Μλάντιτς και τους Σέρβους, την οποία η προπαγάνδα των «Διεθνών» μετέτρεψε στο «Άουσβιτς των μουσουλμάνων». 

Οι  «δικές μας» πραγματικές Γενοκτονίες, Καλαμάτας- Μελιγαλά-Γαργαλιανων και των Δεκεμβριανών  , δεν τιμώνται  και δεν αναγνωρίζονται γιατί τις έκαναν οι φίλοι του Μαλαμψων  και των Εργατικών του Λονδίνου.

 

Το σημερινό «εορταστικό» πρωτοσέλιδο της  «Ντνέβνι Αβάζ» του Σεράγεβο με τίτλο «Προειδοποίηση και Μνήμη»

 

Η φάρσα με τις «ταφές» συνεχίζεται. Η φάρσα με την «Γενοκτονία» της Σρέμπρενιτσα είναι το απόλυτο επικοινωνιακό ψεύδος,

Μετά από 29 χρόνια,  σήμερα έθαψαν τιμητικά και άλλους 14. Μέχρι στιγμής, 6.735 «θύματα» έχουν ταφεί στο νεκροταφείο του Κέντρου Μνήμης στο Ποτοτσάρι, εκ των οποίων κάποιοι εξακολουθούν να ζουν. Κάπου 200 βρίσκονται στις ΗΠΑ ενώ οι Σέρβοι έχουν καταφέρει και έχουν διασταυρώσει 88 πεθαμένους και θαμμένους που ζουν στην Βοσνία Ερζεγοβίνη  και παίρνουν «σύνταξη αγωνιστού».

Ο διευθυντής του Κέντρου της Σερβικής Δημοκρατίας, «για την έρευνα των εγκλημάτων πολέμου και την αναζήτηση των αγνοούμενων» , Μίλοραντ Κόγιιτς, δήλωσε το 2017 ότι μετά από την πολυετή διασταύρωση των ντοκουμέντων και των στοιχείων, πάνω από 2.000 Βόσνιοι μουσουλμάνοι από τη Σρέμπρενιτσα , από τους 8.372 των οποίων τα ονόματα βρίσκοντια στο μνημείο  στο Ποτοτσάρι , ως "θύματα του Ολοκαυτώματος" των αμάχων, «σκοτώθηκαν ως στρατιώτες σε μάχες». 

Άλλωστε, οι διεθνείς ερευνητές , βρήκαν με την βοήθεια δορυφόρων, σκάβοντας τα βουνά, και την περιοχή γύρω από την Σρέμπρενιτσα πάνω  4000 σκελετούς στρατιωτών από διάφορές μάχες της τριετίας 1992-1995 που τους έθαψαν είτε οι Σέρβοι που δεν τους άφησαν άθαφτους να τους φάνε τα Τσακάλια, όπως έκαναν οι Κομμουνιστές στον Φενεό, είτε οι μουσουλμάνοι συμπολεμιστές τους 

 

Χθες τερμάτισε στο Ποτοτσάρι η τριήμερη Πορεία Μνήμης που ξεκινάει  που βάδισε τα 100 χλμ από το Νέζουκ  στην Σρέμπρενιτσα. 

Ένας από  περίπου 3.000 συμμετέχοντες πέθανε κατά την άφιξη από εξάντληση . 

Το μμε των μουσουλμάνων τους συμμετέχοντες τους έκαναν 6000.

Τι πραγματικά έγινε στη  Σρέμπρενιτσα Η επίθεση του «VRS» (Βόϊσκα Ρεπούμπλικε Σερπσκε)   υπό την διοίκηση του Ράτκο Μλάντιτς κατά του θύλακα της Σρέμπρενιτσα, άρχισε στις 4 Ιουνίου 1995 με αντικειμενικό στόχο την αποκοπή της πόλης Ζέπα.

  Μετά από συνεχείς μάχες με την μουσουλμανική ταξιαρχία της Σρέμπρενιτσα , η πόλη είχε περικυκλωθεί στις 9 Ιουλίου και δόθηκε η διαταγή από το Σερβικό Επιτελείο για την απελευθέρωσή της.

 Οι περισσότεροι Ολλανδοί κυανόκρανοι που ήσαν η ασπίδα των μουσουλμάνων είχαν ήδη παραδοθεί στους Σέρβους.

 Ο αιμοσταγής διοικητής των μουσουλμάνων Νασίμ Όριτς , είχε  ήδη εγκαταλείψει τη Σρέμπρενιτσα, από τον Μάιο , και είχε μεταφερθεί με ελικόπτερο των κυανοκράνων, της UNPROFOR, στην Τούζλα  αφήνοντας στην πόλη τη μάνα του τις συζύγους και τα παιδιά.

 Το πρωί της 10ης Ιουλίου,  η Σρέμπρενιτσα βομβαρδιζόταν με όλμους.  Ο Γάλλος διοικητής της UNPROFOR αντιστράτηγος Κάρεμανς, ζητούσε από το ΝΑΤΟ αεροπορική υποστήριξη που δεν του δόθηκε .

 Το απόγευμα της 10ης Ιουλίου η μουσουλμανική στρατιωτική διοίκηση και οι πολιτικές «αρχές» της Πόλης, αποφάσισαν να μην παραδοθούν αλλά να δραπετεύσουν και να προσπαθήσουν να διαφύγουν προς την Τούζλα περνώντας μέσα από τα βουνά της "Κάμενιτσα"

 Υπολογίστηκε ότι η πορεία των 55 χιλιομέτρων, πάνω από τα βουνά, θα διαρκούσε 2 ημέρες , και οι άνδρες και οι επιλεγμένοι άμαχοι που ακολουθούσαν  έλαβαν τα ανάλογα τρόφιμα και νερό.

 Τα ξημερώματα της 11ης Ιουλίου συγκεντρώθηκαν στα σημεία εκκίνησης , στα χωριά Γιάγκλιτσι και Σούνιαρι στους πέριξ της Σρεμπρενίτσα λόφους.

  Ήταν περίπου 13000 άνδρες και γυναίκες της 28ης Ταξιαρχίας του Στρατού των μουσουλμάνων , (6000 τακτικοί και 7000 της εδαφικής Άμυνας).

 Σε αυτούς προσκολλήθηκαν οι «επίσημοι» της πόλης με τις οικογένειες τους. Μαζί και η μάνα και οι γυναίκες του Οριτς και τα παιδιά του.

  Όταν τα σώματα του Γιάγκλιτσι (Jaglici) και του Σούνιαρι (Susnjari) ενώθηκαν η φάλαγγα που διέσχιζε το όρος Κάμενιτσα με κατεύθυνση την Τούζλα είχε μήκος 14-15 χιλιομέτρων. Η ελίτ των μουσουλμάνων, και η μητέρα και οι σύζυγοι του Οριτς ήσαν στην προφυλακή.

 Οι Σέρβοι, που περίμεναν την παράδοση των μουσουλμάνων δεν αντελήφθησαν την διαφυγή.

 Η πρώτη (τυχαία) σύγκρουση με τους Σέρβους έγινε με την οπισθοφυλακή της φάλαγγας του Σούνιαρι. Οι Μουσουλμάνοι  είχαν περίπου 200 απώλειες. (Αυτούς τους εχουν θάει στο Ποτοτσάρι ως θύματα της Γενοκτονίας 

 Η απελευθέρωση της Σρέμπρενιτσα ολοκληρώθηκε το απόγευμα της 11ης Ιουλίου και ως το βράδυ της 11ης Ιουλίου μαζεύτηκαν στο Ποτοτσάρι , που ήταν το στρατόπεδο των Ολλανδών κυανοκράνων, 20.000 -25.000 μουσουλμάνοι από την Σρεμπρένιτσα.

 Στις 11 Ιουλίου στο Ποτοτσάρι δεν έγινε καμιά εκτέλεση.

  Όπως δήλωσαν αργότερα στους «ερευνητές» της Χάγης οι «αυτόπτες» Ολλανδοί, , οι σερβοβόνιοι σκότωσαν στις 12 Ιουλίου, 20 μουσουλμάνους στο Ποτοτσάρι .Στις 13 Ιουλίου οι Ολλανδοί κυανόκρανοι κατέγραψαν 6 εκτελέσεις.

 Τα περιστατικά αυτά συνδέονταν με πράξεις αντεκδίκησης χωρικών από τα γειτονικά σερβικά χωριά που είχαν υποστεί σφαγές από τους άνδρες του Όριτς το 1992.

 Η  τύχη των μουσουλμάνων που διέφυγαν 

Οι Σέρβοι, παρατηρητές εντόπισαν την φάλαγγα της 28ης Ταξιαρχίας , πάνω στην Καμενίτσα το απόγευμα της 12ης Ιουλίου, και της επιτέθηκαν με το πυροβολικό, τους με αποτέλεσα να την διασπάσουν.

 Ο κύριος όγκος της 28ης Ταξιαρχίας , για να αποφύγει τα πυρά ου πυροβολικού ,πέρασε από την Κάμενιτσα στο όρος Ούντρτς. Εκεί, έπεσε σε ενέδρα των Σέρβων κοντά στο χωριό Σνάγκοβο και υπέστη απώλειες. Από και πέρασε στο όρος Βέλια Γκλάβα και τελικά έφθασε στις 16 Ιουλίου, μετά από πέντε ημέρες στην Τούζλα.

 Μετά την δολοφονία Σέρβων κατοίκων του Ζβόρνικ, από τους διάσπαρτους άτακτους μουσουλμάνους, που συνέχιζαν την προσπάθεια να φθάσουν στην Τούζλα, το σώμα στρατού του Ζβόρνικ, εξέδωσε στις 18 Ιουλίου, διαταγή ,για την εκτέλεση επι τόπου κάθε μουσουλμάνου άτακτου, που θα έπιαναν ο στρατός και η αστυνομία.

 Στις 4 Αυγούστου 1995, το μουσουλμανικό γενικό επιτελείο ανακοίνωσε ότι από τους 6000 τακτικούς της 28ης έφθασαν στην Τούζλα 3175 και ότι 2628 εθεωρούντο νεκροί. Για τους «Πολιτοφύλακες»,την εφεδρεία, δεν έδωσαν στοιχεία. 

Πάνω στα βουνά είχε αποκοπεί η οπισθοφυλακή , οι άνδρες της οποίας κρύβονταν  για μέρες στα δάση προσπαθώντας να ξεφύγουν από τους Σέρβους που τους καταδίωκαν, χωρίς νερό και φαγητό.

 Πάνω στο βουνό αναμφίβολα έγιναν εκτελέσεις μουσουλμάνων που παραδόθηκαν, όπως έδειξε και ένα βίντεο που βρήκαν οι εισαγγελείς της Χάγης.

 Ο Στρατός της Ρεπούμπλικα Σερπσκα, (VRS), για λόγους ασφαλείας εκτέλεσε σε δυο περιπτώσεις στις 12 Ιουλίου, ορισμένους αιχμαλώτους της μουσουλμανικής οπισθοφυλακής επειδή δεν υπήρχε επαρκής δύναμη φύλαξης και οι διοικητές φοβήθηκαν νυκτερινή εξέγερση των πολλαπλάσιων κρατουμένων.

Και αυτό ήταν έγκλημα πολέμου και οι αξιωματικοί που το διέταξαν το ομολόγησαν 

Η ΓΕΝΟΚΤΟΝΙΑ ΤΩΝ ΕΛΛΗΝΩΝ ΠΟΥ ΟΙ ΔΙΕΘΝΕΙΣ ΔΕΝ ΑΝΑΓΝΩΡΙΖΟΥΝ

 

  Όλη «ευαίσθητη» και «προοδευτική» Ευρώπη, πηγαίνει κάθε χρόνο στο Ποτότσαρι στη Σεμπρενίτσα για να προσκυνήσει τους μουσουλμάνους που σκοτώθηκαν μαχόμενοι, προσπαθώντας να πάνε στην «μουσουλμανική» Τούζλα , όταν οι Ολλανδοί συμφώνησαν να παραδώσουν τη Σεμπρενίτσα στα χέρια των Σέρβων.

  Τους μουσουλμάνους νεκρούς τους βρήκαν θαμμένους πάνω στα βουνά σε μια ακτίνα 100 χιλιομέτρων με τη βοήθεια δορυφόρων. 

Σε εμάς ,σε μια πολύ μικρότερη έκταση από ότι στη Σεμπρενίτσα , στο Μελιγαλά, στην Καλαμάτα , στους Γαργαλιάνους και στα γύρω χωριά, σε μια ακτίνα 30 χιλιομέτρων, τον Σεπτέμβρη του 1944, εκτελέστηκαν περίπου 5000 άμαχοι και αιχμάλωτοι, αλλά για αυτό το έγκλημα πολέμου, για αυτή τη Γενοκτονία, δεν θέλει να ακούει καμιά «ευαίσθητη ψυχή». Όπως δεν θέλουν να ακούσουν  για την  Γενοκτονία των Δεκεμβριανών.

 Συνεχίζουν να μας μιλάνε «για γιορτές μίσους», μας λένε ότι «έφταιγαν και τα θύματα», και στην παράξενη αριθμητική τους μετράνε μόνο τους θαμμένους στην Πηγάδα.

 

 Οι νεκροί του Μελιγαλά όμως είναι και οι εκτελεσμένοι από τα «Λαοδικεία» στα γύρω χωριά, στη Μερόπη , στο Σολάκι, στην Ανθούσα, στο Νεοχώρι, στην Οιχαλία, στη Σκάλα, αλλά και μακρύτερα μέχρι τη Μεσσήνη. Μπροστά στα εγκλήματα των Κομμουνιστών στον Μελιγαλά στην Καλαμάτα και τους Γαργαλιάνους κανείς δεν έχει δικαίωμα να σιωπήσει. Πόσο μάλλον να τα αρνείται.

 Η διεθνής κοινότητα, αναγνωρίζει ως το απόλυτο έγκλημα πολέμου τη σφαγή των 22.500 Πολωνών αιχμαλώτων, από τους σοβιετικούς στο δάσος του Κατίν.

Έγκλημα πολέμου ήταν και η οργανωμένη σφαγή από τους κομμουνιστές 5000 αμάχων και αιχμαλώτων στον Μελιγαλά, την Καλαμάτα και τους Γαργαλιάνους.

 Έγκλημα πολέμου για το οποίο οι κομμουνιστές, ποτέ δεν ανέλαβαν την πολιτική ευθύνη και ποτέ δεν ζήτησαν συγνώμη, αλλά εξακολουθούν να θεωρούν τη σφαγή αμάχων και αιχμαλώτων «ηρωικό κατόρθωμα».

 Η Απόσταση Μελιγαλάς- Καλαμάτα είναι 32 χλμ και η Απόσταση Μελιγαλάς –Πύλος 63. Η μισή από το Σρεμπρένιτσα –Τούζλα. Η «Γενοκτονία της Σρεμπρένιτσα» , κράτησε από τις 11 Ιουλίου 1995, που δραπέτευσε η ταξιαρχία των Μουσουλμάνων μέχρι τις 4 Αυγούστου. 23 ημέρες.

Η Κομμουνιστική Γενοκτονία σε Καλαμάτα-Μελιγαλά-Γαργαλιάνους κατά την οποία εσφάγησαν περισσότεροι από 5000, κράτησε από τις 9 ως τις 23 Σεπτεμβρίου, 14 ημέρες. (Άντε να βάλουμε μέχρι την άφιξη του Παναγιώτη Κανελλόπουλου στις 28 Σεπτεμβρίου , 19 ημέρες).

 Από πλευράς χιλιομετρικών αποστάσεων και χρόνου η Γενοκτονία του Μελιγαλά υπερέχει της Γενοκτονίας της Σρεμπρένιτσα και οφείλουν το Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο και το Κογκρέσο των ΗΠΑ να αναγνωρίσουν την αυτή κομμουνιστική γενοκτονία, έστω και 80 χρονιά μετά.

ΣΠΥΡΙΔΩΝ ΧΑΤΖΑΡΑΣ