ΜΟΝΟ ΣΤΟ ΔΕΛΤΙΟ 11. ΣΥΝΈΝΤΕΥΞΗ ΤΟΥ ΠΡΟΔΟΤΗ ΜΑΣΟΝΟΥ ΤΡΙΚΟΥΠΗ ΤΟ 1952 ΣΤΟΝ ΤΟΥΡΚΟ ΔΗΜΟΣΙΟΓΡΑΦΟ ΧΙΦΤΖΗ ΤΟΠΟΥΖ

 

Ο Μουσταφά Χιφζί Ραμί Τοπούζ ( 25 Ιανουαρίου 1923 – 26 Σεπτεμβρίου 2023) ήταν Τούρκος δημοσιογράφος και συγγραφέας. Γεννημένος στις 25 Ιανουαρίου 1923 στην Κωνσταντινούπολη. Αποφοίτησε από το Γυμνάσιο Γαλατάσεράϊ το 1942 και από τη Νομική Σχολή του Πανεπιστημίου της Κωνσταντινούπολης το 1948. Ολοκλήρωσε το μεταπτυχιακό του στο διεθνές δίκαιο και τη δημοσιογραφία στο Πανεπιστήμιο του Στρασβούργου (1957-59) και το διδακτορικό του στη δημοσιογραφία στο Πανεπιστήμιο του Στρασβούργου (1960). Το 1947-58, εργάστηκε στην εφημερίδα «Akşam», πρώτα ως επικεφαλής πληροφοριών και στη συνέχεια ως αρχισυντάκτης. Τη συνέντευξη από τονΠροδότη την πήρε το 1952.

 «Επισκέφθηκα και μίλησα με τον 84χρονο απόστρατο στρατηγό Τρικόπη, ο οποίος ζούσε μια σεμνή ζωή στο σπίτι του στην οδό Ρουζβελτ στην Αθήνα. Με δέχτηκε με μεγάλη καλοσύνη.:

-«Είσαι από την Κωνσταντινούπολη;» ρώτησε.

-«Ναι», του απάντησα και μετά αφού διαλογίστηκε για λίγο, είπε: «Πέρασα από την Κωνσταντινούπολη πριν από 54 χρόνια», συνέχισε. «Η Κωνσταντινούπολη είναι μια όμορφη πόλη και ήμουν 30 ετών τότε. Έι μέρες που έφυγαν, έι...»

Στο δωμάτιο είδα ένα σωρό φωτογραφίες  του στρατηγού. Νεαρός υπολοχαγός.

- « Νομίζω ότι αυτή η φωτογραφία τραβήχτηκε στο Παρίσι, το 1903», μου είπε. Στο τραπέζι είναι μια εικόνα του στρατηγού που τραβήχτηκε στη Γιουγκοσλαβία κατά τη διάρκεια του Α 'Παγκοσμίου Πολέμου. Ακριβώς πίσω από το γραφείο,  μια άλλη μεγάλη φωτογραφία, που τραβήχτηκε στο Εσκισεχίρ το 1921. Ο Έλληνας βασιλιάς Κωνσταντίνος απένειμε  παράσημα στους διοικητές που σημείωσαν επιτυχίες στην εκστρατεία της Ανατολίας. Δίπλα στον Κωνσταντίνο βρίσκονται ο αρχιστράτηγος Παπούλας, ο σημερινός βασιλιάς Παύλος, ο πρίγκιπας Γεώργιος, ο πρίγκιπας Αντρέας, και ο πρωθυπουργός Γούναρης, ο οποίος εκτελέστηκε  από τους Έλληνες μετά τον πόλεμο της ανεξαρτησίας».

«Στρατηγέ μου!» ρώτησα. «Πώς συνέβη αυτή η επιχείρηση στην Ανατολία; Πώς χάσατε την υπόθεση αφού είχατε φτάσει στις πύλες της Άγκυρας;»                                                                                            Ο Τρικούπης μελαγχόλησε και μετά είπε:

 «Ποια ήταν η δουλειά μας στην Ανατολία;» 

«Τα ενδιαφέροντά μας μπορεί να είναι στα Βαλκάνια, την Μακεδονία  και τα νησιά, αλλά τι θέλαμε στην Ανατολία; Γιατί μας έστειλαν εκεί;  Τώρα, μετά από τόσα  χρόνια μπορεί κανείς να δει το παρελθόν πολύ καλύτερα. Είναι σε θέση να φτάσει σε πολύ πιο σταθερές κρίσεις. Τώρα δεν φοβάμαι να το παραδεχτώ πια. Δεν είχαμε κανένα ενδιαφέρον για τον πόλεμο της Ανατολίας. Είχαμε γίνει εργαλείο ξένων κρατών. Τόσοι πολλοί άνθρωποι έχουν πεθάνει, τόσο από εσάς όσο και από εμάς. Τι συνέβη στο τέλος της παραχώρησης τόσων πόλεων; Εδώ είμαστε αδέρφια σήμερα. Επιχείρηση ήταν ένα τεράστιο λάθος».

 Ο απόστρατος στρατηγός συνεχίζει να λέει :

 «Έχω πολεμήσει με τον Ινονού τέσσερεις φορές. Η πρώτη το Μαρτίου του 1921. Ήμουν τότε διοικητής της Τρίτης Μεραρχίας . Στην «Μάχη του Ινονού» που λέτε εσείς .Η δεύτερη συνάντησή μου με τον Ινονού  ήταν στη γραμμή Εσκίσεχήρ-Κιουτάχια . Ηταν τέλη Ιουνίου του 1921. Ήμουν στην Προύσα. Αυτή η μάχη τελείωσε με τη νίκη μας. Συναντήσαμε τον τουρκικό στρατό για τρίτη φορά στο Σαγγάριο.  Διοικούσα το δεύτερο σώμα. Κρατώντας το μέτωπο του Αφιόν , απέτρεψα την κατάρρευση του ελληνικού στρατού. Αν δεν είχα πάρει αυτό το μέτωπο, θα μπορούσαμε να είχαμε υποστεί ήττα μετά τον Σαγγάριο. Μετά από αυτό, υπήρξε μια μακρά περίοδος παύσης. Ταυτόχρονα, η διοίκηση του Πρώτου Σώματος μεταφέρθηκε στην ευθύνη μου. Τον Δεκέμβριο του 1921 διορίστηκα Διοικητής της Νότιας Ομάδας. Γνωρίζαμε ότι οι Τούρκοι έκαναν μεγάλες προετοιμασίες. Είχαμε τρία σώματα στην Ανατολία. Μετά την αποτυχία του Αρχιστράτηγου, στρατηγού Παπούλα , ο στρατηγός Χατζή Ανέστης διορίστηκε στη θέση του. Για να αποτρέψουμε πιθανές επιθέσεις, είχαμε οχυρώσει το μέτωπο με τέτοιο τρόπο ώστε να μην καταστραφεί. Και δεν περιμέναμε να καταρρεύσει αυτό το μέτωπο».

Ο Μασόνος Προδότης Τρικούπης διορίστηκε από τον Χατζηανέστη διοικητής του Πρώτου Σώματος τον Ιούνιο του 1922. Το ψέμα ήταν μέρος του Μύθου της Στοάς για την δήθεν καταστροφή.

Η είδηση δημοσιεύτηκε στην Αθήνα στις 28 Ιουνίου 1922 .            Ο προδότης Χατζηανέστης τοποθέτησε τους Προδότες Τρικούπη και Διγενή ως διοικητές στο Μέτωπο στις 27 Ιουνίου 1922.

Ακολουθεί η περιγραφή της 13ηε /26^ης Αυγούστου

«Τελικά, το πρωί της 26ης Αυγούστου 1922, δεχθήκαμε μια απροσδόκητη επίθεση από τους Τούρκους. Αυτή η επίθεση ήταν ένα τεράστιο πλήγμα για εμάς. Ο Χατζη Ανέστης ήθελε να διοικήσει όλο το σώμα αυτοπροσώπως. Ο μεγαλύτερος φόβος μας ήταν ότι θα χάναμε την επαφή με τη Σμύρνη. Αυτή ήταν η πιο επικίνδυνη κατάσταση για εμάς. Έστειλα τηλεγράφημα στη Σμύρνη ζητώντας ενισχύσεις και ενημερώνοντάς τους ότι διαφορετικά θα ηττηθούμε. Δεν μπορούσαν να μου στείλουν  την ενίσχυση που ήθελα. Ωστόσο, είχαμε μπροστά μας τον Μουσταφά Κεμάλ. Δεν μπορούσαμε να καταλάβουμε σε τι μπαίναμε. Το μέτωπο είχε καταρρεύσει και ο στρατός είχε ηττηθεί...».

Σύμφωνα με τους Χάρτες του Επιτελείου του Κεμάλ με΄χρι το πρωί της 14ης/27ης Αυγούστου το μέτωπο δεν είχε καταρρευσει  και ο Στρατός δεν είχε ηττηθεί.

Ο Τούρκος δημοσιογράφος γράφει:

«Ο Τρικούπης φαινόταν να βρίσκεται σε κατάσταση μεγάλου ενθουσιασμού καθώς αφηγούνταν τις αναμνήσεις του από τη «Μάχη του Αρχιστράτηγου».

Ωστόσο , «η μάχη του Αρχιστρατήγου», έγινε στο Ντουμλουπινάρ, ενώ ο Τρικούπης δεν βρισκόταν εκεί. Τρικούπης πολεμούσε στο ….Αλή Βεράν  😂😂😂😂😂

«Τα στρατεύματά μας καταστράφηκαν από αυτή απροσδόκητη δύναμη του τουρκικού στρατού. Είχαμε επίσης χάσει την επαφή με τα πλευρικά στρατεύματα. Ήμασταν έτοιμοι να ξεμείνουμε από πυρομαχικά. Με μια διαταγή που εξέδωσα, κάλεσα τους στρατιώτες να συνεχίσουν τη μάχη μέχρι το τέλος. Η κατάστασή μας γινόταν όλο και πιο δύσκολη. Ο στρατιώτης ήταν κουρασμένος. Κανείς δεν είχε την επιθυμία να συνεχίσει τη μάχη. Το ηθικό του ελληνικού στρατού, που πολεμούσε ασταμάτητα από τον Α ́ Παγκόσμιο Πόλεμο, κλονίστηκε σημαντικά. Οι άνθρωποι είχαν κουραστεί από τον πόλεμο. Η δυσκολία να σύρεις έναν στρατιώτη στη μάχη με τη βία για έναν σκοπό στον οποίο δεν πιστεύει αποτελεί ένα από τα πιο δύσκολα ζητήματα του πολέμου. Νιώθαμε ότι ο στρατός πλησίαζε στην ήττα βήμα προς βήμα. Ήμασταν περικυκλωμένοι από όλες τις πλευρές από Τούρκους. Καταλάβαμε ότι θα γίνουμε αιχμάλωτοι. Με εμάς, θεωρείται μικρό να παραδώσουμε το σπαθί στον εχθρό. Βλέποντας ότι η κατάσταση χειροτέρευε. Ενας αξιωματικός  ήρθε  και είπε: «Στρατηγέ, ας καταστρέψουμε τα σπαθιά μας», πρόσφερε. Του έδωσα το σπαθί μου. Το σήκωσε και το έσπασε. Η λιποταξία δεν βοήθησε, ο στρατός καταστράφηκε.Κατά τη διαδικασία, το άλογό μου πυροβολήθηκε επίσης. Προσπάθησα να δραπετεύσω και να σπάσω τον κύκλο ιππεύοντας ένα άλλο άλογο. Δεν βοήθησε. Έπεσα στους Τούρκους. Ήμουν φυλακισμένος. Αυτοί που με έπιασαν δεν είχαν καμία δυσκολία να αποκτήσουν την ταυτότητά μου (ταυτοποίηση). Είχα ένα περίστροφο πάνω μου. Αμέσως το κατάλαβαν. Μαζί μας, το σπαθί του ιππικού συνδέεται με τη σέλα των αλόγων. Το άλογο που καβάλησα είχε ένα τέτοιο σπαθί. Οι στρατιώτες το κατάσχεσαν με την αιτιολογία ότι ήταν το σπαθί μου. Μέχρι αυτή τη στιγμή, ο στρατός είχε καταστραφεί. Τα επιζώντα στρατεύματα διασκορπίστηκαν και προσπάθησαν να διαφύγουν στη Σμύρνη. Ήταν μια μεγάλη απώλεια για εμάς».

Η περιγραφή του Προδότη ειναι για γέλοια και για Κλάματα. Τίποτα δεν ειναι πρααγματικό.Το μόνο που προσπαθούσε να διαψεύσει είναι ότι παρέδωσε στο σπαθί του. Έίπε, οτι το έσπασε και ότι το σπαθί που βρίσκεται στο Μουσείο στην Άγκυρα ήταν ενός άλλου. "Μεσα στην αντάρα" σκοτώθηκε και το άλογο του. (από αδέσποτη;) Όλη του η αφήγηση 30 χρόνια μετα την Προδοσία ήταν η δηθεν "κατάρευση του ηθικού" του Στρατιώτη. Αυτό έλεγε και ο Χατζηανέστης μποστά στο απόσπασμα. Και αυτό το σενάριο υπηρετούσε και το ΚΚΕ που ειχε αναλάβει ειδικό ρόλο στην προδοσία. Την διαταγή της 14ης27ης Αυγούστου δεν την θυμόταν.

 

Και η μεγάλη πλάκα  είναι η αφήγηση του για την συνάντηση με τον Κεμάλ. Το 1952. 30 χρόνια μετά.  

«Πρώτα με πήγαν στον Ισμέτ Ινονού , τον διοικητή του Δυτικού Μετώπου. Δεν μιλήσαμε πολύ γι 'αυτό. Ο Ινονού  με πήρε μαζί του και με έφερε στον Μουσταφά Κεμάλ. Τότε έμαθα ότι είχα διοριστεί Αρχιστράτηγος των Ελληνικών Στρατευμάτων. Ο Ατατούρκ με δέχτηκε με τρόπο που αρμόζει σε έναν ιπποτικό στρατιώτη. Ο Ινονού με σύστησε σε αυτόν. Δεν θα ξεχάσω ποτέ τα λόγια του .«Μην ανησυχείς, στρατηγέ», είπε. Κάνατε το καθήκον σας μέχρι τέλους. Υπάρχει επίσης ήττα στο στρατό. Ο Ναπολέων ήταν επίσης φυλακισμένος κάποτε.  Σας ζητώ να μην θεωρείτε τον εαυτό σας φυλακισμένο εδώ. Είστε καλεσμένος μας. Σύντομα όλα θα πάνε καλά. Ελάτε να ξεκουραστείτε».

Η περιγραφή αφορά την συνάντηση τους στο Ουσάκ στις 21 Αυγούστου/2 Σεπτεμβρίου 1922. Ο ίδιος ο Προδότης πράκτορας Τρικούπης είπε στον Τούρκο δημοσιογράφο. 

«Τότε έμαθα ότι είχα διοριστεί Αρχιστράτηγος των Ελληνικών Στρατευμάτων».

Του το είπε ο Ατατούρκ στις 21 Αυγούστου/2 Σεπτεμβρίου 1922.

Στις Ελληνικές εφημερίδες της 22ας Αυγούστου/3ης Σεπτεμβρίου 1922 δημοσιευόταν

η ακόλουθη διάψευση.

 Ενω δηλαδή ο μασόνος Κεμάλ γνώριζε στις 21 Αυγούστου/2 Σεπτεμβρίου ότι ο Τρικούπης είχε προαχθεί σε αρχιστράτηγο, οι ελληνικές εφημερίδες της 22ας Αυγούστου/3ης Σεπτεςμβρίου έγραφαν ότι η κυβέρνηση διέψευδε την πληροφορία αυτή. 

Δηλαδή ο Κεμάλ γνώριζε την απόφαση που δεν είχε ανακοινωθεί ακόμα!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!! 

Ο Χατζηανέστης, απολύθηκε στις 22 Αυγούστου 1922 και στη θέση του διορίστηκε ο  Νικόλαος Τρικούπης.

ΣΠΥΡΙΔΩΝ ΧΑΤΖΑΡΑΣ