Θα μάθουμε άραγε κάποτε τι συνέβη στο Ερζερούμ; (Κ. Μπετινάκης)

Και στους Τούρκους λένε, μ’ άλλα λόγια ν’ αγαπιόμαστε
http://www.styx.gr/index.cfm?Action=RTCL&CLiD=3196


Μην πιστεύετε τις επίσημες πηγές. Ουδέποτε λένε την αλήθεια. Ιδιαίτερα, όταν παίζεται μυστική διπλωματία. Και στην περίπτωση των ελληνο-τουρκικών σχέσεων το παρασκήνιο προσπαθούν να παραμείνει καλά κρυμμένο και από τις δύο πλευρές.

Όπως γράφουν ακόμα και τα ΝΕΑ, «με επιφυλάξεις αντιμετωπίζουν τα κόμματα της Αντιπολίτευσης τις επαφές του πρωθυπουργού στο Ερζερούμ της Τουρκίας. Με παρεμβάσεις τους στο ΒΗΜΑ 99,5 στελέχη όλων των κομμάτων ζητούν από την κυβέρνηση ενημέρωση.
Ο βουλευτής της Νέας Δημοκρατίας Ευρυπίδης Στυλιανίδης σημείωσε ότι η ελληνοτουρκική προσέγγιση είναι αναγκαία, ωστόσο, δεν επιτυγχάνεται με όρους δημοσίων σχέσεων. Πρόσθεσε παράλληλα ότι συζητούνται πράγματα που δεν ακούγονται και κατηγόρησε την Τουρκία για διγλωσσία».
Το ίδιο όμως συμβαίνει και στην απέναντι πλευρά. Σε άρθρο της Χουριέτ, που γίνεται προσπάθεια να επαινεθεί ο τρόπος που χειρίστηκε τη συνάντηση του Ερζερούμ με τον Έλληνα ομόλογό του ο πρωθυπουργός της Τουρκίας, αναφέρονται μεταξύ άλλων, κάτω από τον τίτλο: «Τούρκος ΥΠΕξ: Ο Ερντογάν έδωσε την αναγκαία απάντηση στον Έλληνα πρωθυπουργό».

«Ο υπουργός εξωτερικών της Τουρκίας το Σάββατο είπε ότι η επιδεχόμενη κριτικής ρητορική του Έλληνα πρωθυπουργού, αντικατοπτρίζει τις πασίγνωστες θέσεις στις μακρόχρονες διαμάχες ανάμεσα στις δύο γειτονικές στο Αιγαίο χώρες, και υπερασπίσθηκε τις απαντήσεις που έδωσε ο Τούρκος πρωθυπουργός, λέγοντας πως ήταν οι απαιτούμενες δηλώσεις. «Τα μηνύματά του ήταν κυρίως για φιλία και συνεργασία, τα υπόλοιπα ήταν οι γνωστές ελληνικές θέσεις», είπε ο Αχμέτ Νταβούτογλου, σε συνέντευξη τύπου στο Ερζερούμ, κλείνοντας τη συνάντηση με τους τούρκους πρεσβευτές απ΄όλο τον κόσμο.

Η ερώτηση αφορούσε στα επικριτικά σχόλια του Έλληνα πρωθυπουργού, την Παρασκευή, κατά την ομιλία του στους τούρκους πρεσβευτές, κατά την οποία κατηγόρησε την τουρκία, ως δύναμη κατοχής στη Βόρεια Κύπρο και επέκρινε την Άγκυρα για την παραβίαση του ελληνικού εναέριου χώρου, ερωτώντας: «Τι θέλει να αποδείξει η Τουρκία;».

«Η θέση μας είναι ξεκάθαρη και ο πρωθυπουργός μας την εξέφρασε ξεκάθαρα», απάντησε ο Νταβούτογλου στην ερώτηση. Ο πρωθυπουργός της τουρκίας Ερντογάν, που πήρε το λόγο μετά τον Έλληνα πρωθυπουργό, απηύθυνε επικρίσεις στη γειτονική ελλάδα μέσω της ΕΕ και κατηγόρησε την ένωση των 27 κρατών, ότι «δοκιμάζουν την υπομονή της Τουρκίας».

Στο δημοσίευμα όμως, αναφέρονται επικρίσεις ότι η απάντηση του Ερντογάν δεν ήταν εξίσου σκληρή σε σύγκριση με τις επικρίσεις που ακούστηκαν…

«Υπάρχουν περιπτώσεις που οι απόψεις εκφράζονται ελεύθερα. Εκφράζουμε τις δικές μας απόψεις χωρίς δθσταγμό για το δίκηο μας και ακούμε τις αντίθετες απόψεις», είπε επίσης ο Νταβούτογλου. «Η παρουσία του αποδείχτηκε χρήσιμη. Ζούμε μαζί σ’ αυτή τη γεωγραφία. Θα προχωρήσουμε τα μονοπάτια μας σεβόμενοι τις αμοιβαίες αρχές μας». Και ο Τούρκος υπουργός Εξωτερικών κατέληξε ότι η τουρκική κυβέρνηση επιμένει στην πολιτική «των μηδενικών προβλημάτων με τους γείτονες», πολιτική που ελαχιστοποιεί τις διαμάχες στις σχέσεις.

Νέα παρέμβαση Μαρκεζίνη, με συνέντευξη στο «Έθνος»

Με την προειδοποίηση ότι, «από την απαράδεκτη συναινετικότητα, κυλάμε στην εύκολη παράδοση» ο ακαδημαϊκός Βασίλειος Μαρκεζίνης παρεμβαίνει στις πολιτικές εξελίξεις με συνέντευξή του στο Νίκο Μελέτη στο «Εθνος της Κυριακής». Ο γνωστός ακαδημαϊκός, περιγράφει το δυσμενές πλαίσιο που διαμορφώνεται για τα εθνικά ζητήματα, υποβάλλει προτάσεις και απευθύνεται προς την κοινή γνώμη, με το μήνυμα ότι το μνημόνιο δεν σημαίνει και αποδοχή απεμπόλησης κυριαρχικών δικαιωμάτων.

Ν. Μελέτης:Τέσσερα χρόνια μιλάτε και γράφετε με κεντρικό μοτίβο την ιδέα ότι η εξωτερική μας πολιτική δεν είναι ελληνική αλλά ξενοκίνητη. Πού στηρίζετε αυτήν τη μελαγχολική σκέψη;

Β. Μαρκεζίνης: Σε τέσσερα επιχειρήματα.

Πρώτον: στο γεγονός ότι, ενώ η Αμερική μάς χαρακτηρίζει συνεχώς «στρατηγικούς εταίρους», δεν παύει ούτε στιγμή να κινείται εναντίον των συμφερόντων μας. Θυμηθείτε τον ρόλο της στα Ιουλιανά, στη δικτατορία, στην επιχείρηση της Κύπρου το ’74, στην προσπάθεια να εμποδίσει τον ερχομό του Ανδρέα το ’81, στον πόλεμο κατά της Σερβίας, στη βοήθεια προς την πΓΔΜ (ακόμα και στη σύνταξη των επιστολών των Σκοπιανών προς την ελληνική κυβέρνηση), στην αναγνώριση του Κοσσυφοπεδίου (με όλες τις συνέπειες που αυτή μπορεί να έχει μια μέρα για εμάς), στις συνεχείς προσπάθειες να εμποδίσει τις πρωτοβουλίες μας στο πεδίο των αγωγών, στα εμπόδια που έθεσε στην πρόθεσή μας να προμηθευτούμε ρωσικούς οπλισμούς. Θυμηθείτε, λοιπόν, αυτές και τόσες άλλες περιπτώσεις και θα δείτε πόσο αφερέγγυα, κυνική και αδίστακτη είναι η «φίλη» αυτή χώρα στις δημόσιες σχέσεις της. Οποιος θεωρεί άδικη αυτή την κρίση, ας διαβάσει την Wikileaks για να δει τους Αμερικανούς μέσα από τα δικά τους λόγια!

Δεύτερον: φοβάμαι όμως ακόμη περισσότερο εκείνους τους Ελληνες - πολιτικούς, δημοσιογράφους και κρατικά επιδοτούμενους (απαράδεκτο σε στιγμές μεγάλης φτώχειας) οργανισμούς (ως, π.χ., το ΕΛΙΑΜΕΠ) που πείθουν τον εαυτό τους ότι συμφέρει την πατρίδα τους να είναι οι ίδιοι αρεστοί (αν όχι, ίσως, και υποχωρητικοί) στους Αμερικανούς. Οι κυνικά διακείμενοι θα μπορούσαν να διατυπώσουν τη γνώμη ότι οι φαντασιώσεις αυτές δεν διαφέρουν και τόσο από την εγκληματική άγνοια του συμφέροντος της πατρίδας μας, αλλα ας το αφήσουμε αυτό γι’ άλλη συζήτηση.

Τρίτον: φοβάμαι την αυξανόμενη λαιμαργία των Τούρκων, ορατή σε όλα τα σύγχρονα πεδία δράσης τους και γνωστή υπό το όνομα «νεο-οθωμανισμός», η οποία λαμβάνει τρομακτική υποστήριξη από τους Αγγλοσάξoνες.

Τέλος, με ανησυχεί η (επιτυχημένη) επικοινωνιακή πολιτική της παρούσας κυβέρνησης, η οποία χρησιμοποιεί την οικονομική κρίση τόσο ως μοχλό εκφοβισμού και πειθάρχησης των δυστυχούντων συμπολιτών μας όσο και ως δικαιολογία για μια πιθανή απεμπόληση των εθνικών δικαιωμάτων μας. Και αν τολμήσει κάποιος να διατυπώσει άλλη σκέψη, αμέσως θα τον «λεκιάσουν» ως φιλοπόλεμο. Αυτή δεν είναι δημοκρατία, είναι τρομοκρατία!

… «Αναφέρομαι στη συνεκμετάλλευση στο Αιγαίο. Το δεύτερο είναι το μειονοτικό «θέμα» στη Θράκη, το οποίο σιγά σιγά μεταμορφώνεται σε «πρόβλημα» πρώτου μεγέθους, αν και λίγοι το καταλαβαίνουν και ακόμη λιγότεροι θέλουν καν να το σκέφτονται!».

Και λίγα περί ΕΛΙΑΜΕΠ

Το Ελληνικό Ίδρυμα Ευρωπαϊκής και Εξωτερικής Πολιτικής (ΕΛΙΑΜΕΠ), πρόκειται, άλλωστε, για ένα Ίδρυμα που, πέρα από τους πολυάριθμους φίλους του στις υψηλότερες βαθμίδες της ελληνικής και της διεθνούς διπλωματίας, διαθέτει και αρκετούς εχθρούς, οι οποίοι του προσάπτουν φιλοαμερικανική πολιτική και υπεράσπιση ιδεών ανθρώπων που μόνο φιλέλληνες δεν θα μπορούσαν να χαρακτηριστούν. Αρκετοί μάλιστα, σε σκωπτικό ύφος, αποκαλούν το ΕΛΙΑΜΕΠ «Ελληνικό Ίδρυμα Αμερικανικής Εξωτερικής Πολιτικής»… Για όσους δεν το γνωρίζουν, το υπό εξέταση Ίδρυμα ξεκίνησε το 1988 ως ιδέα του γνωστού ακαδημαϊκού Θάνου Βερέμη. Η πρώτη του ονομασία, μάλιστα, ήταν «Ελληνικό Ίδρυμα Άμυνας και Εξωτερικής Πολιτικής».

Σε αυτό το σημείο αξίζει να υπενθυμίσουμε μια κοινοβουλευτική επερώτηση του 1996, λίγο μετά την κρίση των Ιμίων, του τότε βουλευτή και απερχόμενου σήμερα νομάρχη Δράμας Κώστα Ευμοιρίδη, με την οποία αναφερόταν στη χρηματοδότηση του ΕΛΙΑΜΕΠ από κρατικά κονδύλια, αλλά και στο πρόσωπο του τότε προέδρου του κ. Βερέμη. Μεταξύ άλλων, τονιζόταν στη συγκεκριμένη επερώτηση: «Ο κ. Βερέμης είχε ιδιαίτερες ευαισθησίες στις θεωρίες του ελληνοτουρκισμού και προσβλέπει στο ιδεώδες όχι της απλής ελληνοτουρκικής συνύπαρξης, αλλά της δημιουργίας μιας πολιτικής φόρμουλας ελληνοτουρκικής συνομοσπονδίας. Ο κ. Βερέμης πρεσβεύει πως η ιδέα του έθνους είναι ανύπαρκτη και αποτελεί φανταστικό κατασκεύασμα, πως το σημερινό ελληνικό έθνος είναι αντικειμενικά ανύπαρκτο και δημιούργημα διανοουμένων»! (Απο το περιοδικό Επίκαιρα της 23/12/2010)