Σύντομα «θα γίνει της Τυνησίας» και στην Αθήνα.

Του Λεωνίδα Χ. Αποσκίτη (Hellenic Nexus)

Η παραπάνω φωτογραφία από την Τύνιδα με την σημαία στη σκεπή του κυβερνητικού κτιρίου και τις χιλιάδες λαού στους δρόμους δείχνει το μέλλον. Σύντομα θα δούμε την ελληνική σημαία να κυματίζει στην Βουλή αφού πρώτα τα εξοργισμένα πλήθη των Ελλήνων πολιτών θα την έχουν πολιορκήσει για ημέρες.

Το 1973, λίγο πριν τα γεγονότα του Πολυτεχνείου, είχε προηγηθεί η αιματηρή εξέγερση στην Ταϋλάνδη. Το σύνθημα «Απόψε θα γίνει της Ταϋλάνδης» έγινε γρήγορα το μότο της αντίστασης στους δρόμους της Αθήνας. Τώρα έρχεται η σειρά τού «θα γίνει της Τυνησίας».

Η φυγή με αεροπλάνο από την Τύνιδα του προέδρου της χώρας, Ζιν ελ Αμπιντίν Μπεν Αλί, συντρόφου του Γιώργου Παπανδρέου στην «Σοσιαλιστική Διεθνή», μετά από έναν μήνα αμείωτων συγκρούσεων, είναι μια συγκλονιστική εξέλιξη.

Θεωρείται κάτι πρωτοφανές για αραβική μουσουλμανική χώρα και σίγουρα θα αποτελέσει την αρχή ενός ανατρεπτικού ντόμινο για όλη την περιοχή. Στο ισλαμικό Μαγκρέμπ, η Αλγερία συγκλονίζεται ήδη από διαδηλώσεις με πολλούς νεκρούς και επιθέσεις των νέων σε κυβερνητικά κτίρια. Στην Αίγυπτο βράζει το θρησκευτικό καζάνι. Στον Λίβανο ξαναστήνεται σκηνικό εμφυλίου.

Η Τυνησία, αρχαία εστία του πολιτισμού της Καρχηδόνας, ήταν επί πολλά χρόνια ένας σημαντικός παίκτης στην Μεσόγειο με ισχυρούς δεσμούς με την Δύση και χωρίς πολιτική βία, μέχρι πρόσφατα.

Οι κακές οικονομικές συνθήκες στο εσωτερικό της χώρας, η έλλειψη θέσεων εργασίας και συνταγματικών ελευθεριών είναι το αποτέλεσμα της «Ιατρικής» Οικονομίας του Διεθνούς Νομισματικού Ταμείου. Οι διαστάσεις επιδημίας της ανεργίας των νέων, η ανισότητες και η απουσία κάθε προοπτικής μέλλοντος διόγκωσαν την αλληλεγγύη μεταξύ του πληθυσμού, που βγήκε στους δρόμους να διαδηλώσει αυθόρμητα και χωρίς «καπέλωμα» από κανένα. Μέσα σε λίγες ημέρες, η εξέγερση επεκτάθηκε σε ολόκληρη την χώρα και έφθασε στην πρωτεύουσα Τύνιδα με απίστευτη οργή, η οποία μετατράπηκε σε ένα διαρκές πεδίο μάχης. Το σύνθημα «Ψωμί, Ελευθερία, Αξιοπρέπεια» δονούσε την ατμόσφαιρα καθημερινά. Η βίαιη καταστολή με πραγματικά πυρά εναντίον των διαδηλωτών και τα διάφορα τεχνάσματα που χρησιμοποίησε ο Μπεν Αλί πριν εγκαταλείψει την χώρα δεν μπόρεσαν να καταλαγιάσουν την τυνησιακή εξέγερση.







Τελευταία κίνηση του προέδρου ήταν να κηρύξει τον στρατιωτικό νόμο και την χώρα σε κατάσταση έκτακτης ανάγκης. Παρ’ όλα αυτά, το κέντρο της Τύνιδας κατακλύστηκε την Παρασκευή 14/1 (ημέρα αργίας για τους Μουσουλμάνους) από ένα λαϊκό χείμαρρο που, φωνάζοντας «Μπεν Αλί», δολοφόνε», πολιορκούσε το υπουργείο Εσωτερικών. Η κρίσιμη αναμέτρηση των διαδηλωτών με την αστυνομία έγινε στην συμβολή των κεντρικών λεωφόρων Μπουργκίμπα και Παρί, όπου οι αστυνομικοί πανικόβλητοι υποχώρησαν και κυκλώθηκαν από τους πολίτες.

Το κίνημα αμφισβήτησης και ανατροπής του καθεστώτος της Τυνησίας κατέρριψε πολλά στερεότυπα για την δυνατότητα αντίδρασης των λαϊκών μαζών. Η έκρυθμη κατάσταση που ξεκίνησε από την αυτοπυρπόληση ενός άνεργου μικροπωλητή δεν εκτιμήθηκε ως σοβαρή εξέλιξη από την αρχή και απόδειξη γι’ αυτό είναι η αντιμετώπισή της μέχρι προχθές από τα διεθνή ΜΜΕ.

Ο τελικός απολογισμός των θυμάτων ξεπερνάει κατά πολύ τους επίσημους αριθμούς και, σύμφωνα με τις οργανώσεις ανθρωπίνων δικαιωμάτων, μπορεί να φθάνει και τους 70! Το ότι δεν κάμφθηκε από την απροκάλυπτη βία ένας κατά βάση φιλήσυχος και ειρηνικός πληθυσμός όπως ο Τυνησιακός λαός, έχει προβληματίσει τα διεθνή κέντρα εξουσίας.

Το δίδαγμα της Τυνησιακής εξέγερσης είναι ότι, όταν υπάρχει πανεθνική αποφασιστικότητα, λαϊκή αλληλεγγύη, αυθεντική πρωτοβουλία και αίσθημα αυτοθυσίας, ένα κίνημα ανατροπής μπορεί να γίνει ανίκητο. Ίσως γι’ αυτό τα πλήθη της Τύνιδας έβαλαν «τα γυαλιά» στα κινήματα του δυτικού κόσμου που ποδηγετούνται και αποπροσανατολίζονται από τις δυνάμεις της εθνομηδενιστικής «αριστεράς» και του καθεστωτικού συνδικαλισμού.

Αν στην Ελλάδα δεν είχαμε χάσει τον μπούσουλα με τις ατελείωτες συζητήσεις, ενώ βυθιζόμαστε, είχαμε απεγκλωβιστεί από τις «ιδεολογικές» διαφορές μας και είχαμε ξεχυθεί με τις ελληνικές σημαίες αποφασισμένοι στους δρόμους για μια εβδομάδα συνεχώς, τώρα θα ήταν στο χρονοντούλαπο της ιστορίας ο Βravo Giorgos και η Τροϊκανοί. Σήμερα μας εμπαίζουν, αλλά όταν «θα γίνει της Τυνησίας» και στην Αθήνα, τα αφεντικά τους στην Ε.Ε. και την Αμερική θα τους κλείσουν τα αεροδρόμια, όπως στον Μπεν Αλί, για να μην προσγειωθούν όσοι προλάβουν να διαφύγουν. Για τους άλλους θα γίνει «της Αντουανέττας»… Αυτή είναι η μοίρα των προδοτών και των δοσίλογων όταν οι λαοί ακούνε την φωνή της ιστορίας τους.