10 Αυγούστου 1949. Η Μάχη του Βίτσι

10 Αυγούστου 1949. Ο Βομβαρδισμός της Πολενάτας από τα «Σπιτφάιαρ» της Ελληνικής αεροπορίας. Φωτογραφία του τότε ανθυπολοχαγού Ιωάννη Παπαμαρκάκη, του 509 ΤΠ που τραυματίστηκε στην Πολενάτα 10 Αυγούστου 1949.

Την 05.00 πρωινή, άρχισε η επιχείρηση ΠΥΡΣΟΣ Β, του Β Σώματος Στρατού, του υποστράτηγου Στυλιανού Μανιδάκη, του Πορθητή του Βίτσι, για την συντριβή των Συμμοριτών. 
 Εξαπολύθηκε Μπαράζ πυροβολικού.  κατά του υψώματος 1658 και του συγκροτήματος ΠΟΛΕΝΤΑΣ.
 Πριν χαράξει απογειώθηκαν από το αεροδρόμιο της Κοζάνης οι Ντακότες που είχαν γίνει με ελληνική πατέντα βομβαρδιστικά με στόχος το Κέντρο Επικοινωνιών των Συμμοριτών στις Καρυές (Όροβνικ) Πρεσπών, το οποίο είχε εντοπιστεί από αεροφωτογραφίες. 
Στις 6:30 π.μ. της 10ης Αυγούστου, εξόρμησαν οι δυνάμεις πεζικού του ΕΘΝΙΚΟΥ ΣΤΡΑΤΟΥ με σκοπό τη συντριβή των επί του Βίτσι δυνάμεων των Συμμοριτών. Την τιμή της επίθεσης ανέλαβε η διαλυθείσα το 1948 στο Μάλι Μαδ, 22α Ταξιαρχία, που την αποτελούσαν τα τάγματα 505, 507, και 509 και που εξόρμησε προς το Ύψωμα ΠΟΛΕΝΑΤΑ. 
Βάσει του σχεδίου πυρός , η αεροπορία θα εκτελούσε τη δεύτερη επίθεση στις 09.30 ακριβώς. 
Η 22α Ταξιαρχία όμως που είχε καθηλωθεί από τα πολυβοελία των Συμμοριτών ζήτησε αναβολή για μια ώρα του βομβαρδισμού, για να αναδιοργανωθεί για να είναι έτοιμη να εκμεταλλευτεί τα αποτελέσματα της αεροπορικής επίθεσης. 
Το πρόβλημα ήταν ότι τα «Σπιτφάιαρ» δεν είχαν αρκετή αυτονομία, ώστε να παραμείνουν για τόση ώρα στον αέρα. 
 Η 22α Ταξιαρχία κατάφερε να ετοιμαστεί μέσα σε 25 λεπτά και στις 09.55 τα «Σπιτφάιαρ» διατάχτηκαν να εφορμήσουν. 
 Στις 10.30 τα τάγματα 508 και 509 με την υποστήριξη ύλης αρμάτων, κατέλαβαν τα υψώματα «1585» και «Πολενάτα» .
Το ύψωμα 1658 κατελήφθη στις 13.30. 
 Από τον διάδρομο που άνοιξαν οι ηρωικώς μαχόμενοι άνδρες της Ταξιαρχίας, προελασαν η XI Μεραρχία με την Ε' Μοίρα Ορεινών Καταδρομών. Η Ε' Μοίρα Ορεινών Καταδρομών από τη θέση Κουκουλθούρια το βράδυ της 10ης Αυγούστου. άρχισε να κινείται και αφού πέρασε το δεξί αυχένα του υψώματος Πολενάτα, που το κρατούσαν τμήματα της 22ης Ταξιαρχίας Πεζικού συνέχισε την πορεία κατά μήκος της χαράδρας του Μελά και έφτασε στους πρόποδες του υψώματος Λέσιτς, όπου δέχτηκε πυρά και άρχισε να αναπτύσσεται και να ανταποδίδει. 
Οι άλλοι λόχοι παρέκαμψαν το σημείο συμπλοκής και άρχισαν να ανεβαίνουν την πλαγιά του Λέσιτς, η κορυφή του οποίου αποτελούσε τον αντικειμενικό σκοπό της Μοίρας.
 Το πρωί της επόμενης ημέρας βρίσκει τους άνδρες του Στρατού κυρίους της οχυρής θέσης Τσούκα και πλησίον του υψώματος Λέσιτς, πίσω ακριβώς από τους Συμμορίτες..