Τρεις ή τέσσερις εργάσιμες ημέρες καθιέρωσαν ηδη πέντε μεγαλες επιχειρήσεις
Ο πρόεδρος του Εμπορικο-Βιομηχανικού Επιμελητηρίου Αθηνών, Κωνσταντίνος Μίχαλος, αποκάλυψε, πως πέντε μεγάλες επιχειρήσεις, που απασχολούν πάνω από 500 εργαζομένους, έχουν καθιερώσει εβδομάδα τριών ή τεσσάρων εργάσιμων ημερών.
Ο κ. Μίχαλος αναμένει σχετική νομοθετική ρύθμιση.
Ωράριο - εφιάλτης μέχρι 70 ώρες την εβδομάδα
Στις 17 Δεκεμβρίου, στο Στρασβούργο, θα κριθεί από τις ψήφους των 780 ευρωβουλευτών η «ελαστικοποίηση» του χρόνου εργασίας ακόμη και πάνω από 70 ώρες την εβδομάδα, αν και τα πράγματα έχουν συμφωνηθεί εκ των προτέρων. Το Ευρωπαϊκό «κοινοβούλιο» αναμένεται να εγκρίνει την έκθεση του Ισπανού σοσιαλιστή, Αλεχάνδρο Θέρκας, που τροποποιεί την απόφαση των υπουργών εργασίας της ΕΕ για ωράριο 65 ώρες την εβδομάδα , και προτείνει ,για διάστημα 12 μηνών ο εβδομαδιαίος χρόνος εργασίας θα μπορεί να υπερβαίνει ακόμη και τις 70 ώρες. Στο σύνολο του έτους, ο μέσος όρος θα πρέπει ωστόσο να παραμένει στις 48 ώρες την εβδομάδα. Πολύ απλά, ορισμένες εβδομάδες οι εργαζόμενοι θα δουλεύουν περισσότερο από το συμβατικό ωράριο και άλλες λιγότερο. Επομένως δεν θα υπάρχουν υπερωρίες
Το θετικό στοιχείο της πρότασης είναι ότι αυτός ο τρόπος διευθέτησης του χρόνου εργασίας, με τη δυνατότητα ρήτρας αυτοεξαίρεσης («opt – out»), θα πρέπει να καταργηθεί έπειτα από 3 χρόνια. Το «opt – out» αφορά στη δυνατότητα της σύναψης ατομικής συμφωνίας μεταξύ εργαζομένου και εργοδότη, με την οποία ο απασχολούμενος μπορεί να εξαιρείται από το μέγιστο επιτρεπόμενο όριο των 48 ωρών και να εργάζεται ακόμη και πάνω από 70 ώρες την εβδομάδα.
Ο «χρόνος εφημερίας», δηλαδή το χρονικό διάστημα κατά το οποίο ο εργαζόμενος οφείλει να βρίσκεται «σε αναμονή εργασίας», θα θεωρείται εργάσιμος μόνο όταν ο απασχολούμενος χρειαστεί να παράσχει υπηρεσίες.
Στην Ελλάδα, οι εταιρίες στις οποίες εφαρμόζεται συμβατικό ωράριο εργασίας 40 ωρών εβδομαδιαίως, επιτρέπεται να καθορίζουν με επιχειρησιακές συμβάσεις ότι μέχρι και 138 ώρες από το συνολικό ετήσιο χρόνο εργασίας μπορούν να κατανέμονται σε ορισμένες περιόδους και με αντίστοιχη μείωση των ωρών κατά το λοιπό διάστημα. Ωστόσο, αν και ο πρώτος νόμος ψηφίστηκε το 2001, μέχρι σήμερα λιγότερες από 10 επιχειρήσεις έχουν ζητήσει να μπουν στο σύστημα διευθέτησης.
.png)
.png)
.png)
.png)
3 σχόλια:
Καλησπερα σας.
Τις επιχειρησεις αυτες δεν τις κατονομασε ο Μιχαλος;
Η κ. Αννα που είναι μόνιμα προσκεκλημένη στην Λέσχη Μπύλντεμπεργκ (εξ ου και το Ανν Μπύλντεμπεργκ), ως επίτροπος της Ε.Ε. εργάστηκε αόκνως και ακόπως για την καθιέρωση της λεγομένης “Flexicurity”, δηλ. της «ευελικτοασφάλειας» στις σχέσεις εργασίας. Πρόκειται για σύστημα που στηρίζεται στην ελαστικοποίηση των χρονικών ορίων της παροχής της εργασίας, δανεισμένη από το καταρρέον Δανέζικο μοντέλο οικονομίας. Με την «ευελικτοασφάλεια» συμπορεύονται και μία σειρά άλλων μέτρων που καθιστούν καθημερινά και διαρκώς τον εργαζόμενο έρμαιο στις ορέξεις του εργοδότη (αύξηση ημερησίου και εβδομαδιαίου ωραρίου, ουσιαστική κατάργηση της υπερεργασίας και της υπερωρίας, 7ήμερο εργασίας, ελεύθερες απολύσεις, αύξηση των ποσοστών ομαδικών απολύσεων κ.α.). Η ρύθμιση βασίζεται στην «ανάγκη» του εργοδότη να χρησιμοποιήσει με πλήρη ευελιξία τον εργαζόμενο. Στην ανάγκη του εργαζόμενου βεβαίως δεν αναφέρεται … .
Η ρύθμιση είναι χαρακτηριστική έκφραση των ολοκληρωτικών και αντιανθρώπινων πολιτικών και των συμφερόντων που θεωρούν τον εργαζόμενο απλό, άψυχο γρανάζι, της παραγωγικής διαδικασίας και μέσο πλουτισμού του εργοδότη. Εντάσσεται δε και στο πλαίσιο της πολιτικής ανταγωνισμού (δηλ. συγκέντρωσης του πλούτου σε λίγους), αφού σε αυτή δεν μπορούν τοις πράγμασι να ανταποκριθούν οι μικρές και μεσαίες παραγωγικές μονάδες, λόγω κοπώσεως … .
Με την απολυτοποίηση του διευθυντικού δικαιώματος και την προσθήκη της ρύθμισης για τις 65 ή 70 ώρες εβδομαδιαίας εργασίας και την ρύθμιση περί αναμονής ως μη εργάσιμου χρόνου, ο εργαζόμενος αφιερώνεται ολοκληρωτικά στον εργοδότη του, χάνοντας κάθε έννοια προσωπικής ελευθερίας κίνησης, ελεύθερου χρόνου, σύμπραξης αλλά και γνώμης ως προς την διευθέτηση του χρόνου εργασίας, προσωπικής και εργασιακής ασφάλειας, ήτοι απόκτησης των μέσων της στοιχειώδους ανθρώπινης αξιοπρέπειας.
Δεν σας μοιάζουν όλα αυτά με δουλεία ;
Όλα είναι αντίστοιχα και δυστυχώς εκεί άγουν … .
Το συμφέρον του εργοδότη είναι το μοναδικό κριτήριο για την πορεία της ανθρώπινης υπόστασης … . Η εκμετάλλευση ανθρώπων κυρίαρχος πολιτικός και κοινωνικός στόχος.
Η υποδούλωση και ο εξανδραποδισμός βρίσκονται ξανά στο κέντρο των επιδιώξεων της άρχουσας τάξης.
Εχοντας προτείνει ένα άλλο κοινωνικό σύστημα που βασίζει την «οικονομία» του στην εξυπηρέτηση των βιοτικών αναγκών, δεν μπορώ παρά να εκφράσω την πλήρη αηδία που νοιώθω για αυτούς που επιβάλλουν ξανά την δουλεία ανθρώπων.
Το ζήτημα βέβαια για μένα δεν είναι η υπεράσπιση της μισθωτής εργασίας – σκλαβιάς και των όρων που αυτή επιβάλει … .
Από το site του ΠΑΣΟΚ βρήκα το εξής (για να μην τους αδικούμε):
http://www.pasok.gr/portal/gr/eu_parl/138/68936/7/7/1/showdoc2.html
"Παραμένει αμετανόητος ο νεοφιλελευθερισμός στις εργασιακές σχέσεις
Ψηφίστηκε σήμερα, στην Επιτροπή Απασχόλησης & Κοινωνικών Υποθέσεων του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου, (σε δεύτερη ανάγνωση), η Έκθεση του Ισπανού Σοσιαλιστή Αλ. Θέρκας, για την οργάνωση του χρόνου εργασίας. Η σχετική Έκθεση αναμένεται να συζητηθεί και να ψηφισθεί στην Ολομέλεια του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου τον Δεκέμβριο.
Μετά το πέρας της ψηφοφορίας, η ευρωβουλευτής του ΠΑΣΟΚ και αρμόδια για θέματα Απασχόλησης, Μαίρη Ματσούκα έκανε την ακόλουθη δήλωση:
"Η κοινή θέση του Συμβουλίου σχετικά με τη διευθέτηση του χρόνου εργασίας, στο όνομα της υγείας και της ασφάλειας των εργαζόμενων υιοθέτησε το 65ωρο! Πρόκειται για μια δραματική αποδόμηση των εργασιακών κατακτήσεων, από την οποία ο μόνος που επωφελείται είναι η "υγεία της κερδοσκοπίας" και η "ασφάλεια των εκμεταλλευτικών σχέσεων εργασίας". Επομένως, είναι απορριπτέα. Η έκθεση, παρότι βελτιώνει τις ακραίες κα αναχρονιστικές θέσεις της Κομισιόν και του Συμβουλίου, ΔΕΝ ΑΝΑΤΡΕΠΕΙ, ΔΕΝ ΚΑΤΑΡΓΕΙ την απελευθέρωση του χρόνου εργασίας.
Όταν όλα γύρω μας αλλάζουν και απαιτούν νέες προσεγγίσεις και στις εργασιακές σχέσεις και συνθήκες, είμαστε υποχρεωμένοι να συνειδητοποιήσουμε, ως πολίτες, ως εργαζόμενοι, ως Ευρωπαίοι, ότι δεν μπορούμε να προχωρήσουμε στον 21ο αιώνα με τις εργασιακές συνθήκες του μεσαίωνα. Ας τελειώνουμε με τους νεοφιλελεύθερους πειραματισμούς που κρίθηκαν και απέτυχαν επιφέροντας, ανασφάλεια, ανισότητες και κρίσεις.
Η ανεργία και η φτώχια δε λύνονται με τις επισφαλείς θέσεις εργασίας, με τους "νοικιασμένους" εργαζόμενους, με τη flexicurity, με την επιμήκυνση του χρόνου εργασίας. Στην Ολομέλεια του Δεκέμβρη η απάντησή μας θα πρέπει να είναι σαφής: η ανάπτυξη θα πρέπει να αναζητηθεί στην απελευθέρωση των εργαζομένων και όχι των αγορών".
Το θέμα είναι βέβαια και τι ψήφισε μέσα ... .
Δημοσίευση σχολίου