Η ΑΛΛΗ ΟΨΗ (του Δημήτρη Τσαλαπάτη)

Από το ίδιο χωράφι

Πάνε κάμποσα χρόνια που στήνεται το σκηνικό, με τις Βρυξέλλες να έχουν το πάνω χέρι για την ύπαιθρο.

Με την πολιτική τους στα μέτρα της διεύρυνσης στους δρόμους του αερίου, με τα Βαλκάνια σούπα ή σε τεμάχια και τους λαούς μετανάστες ή αγρότες, τζάμπα χέρια να δουλεύουν σε πολυεθνικές που γεμίζουν το πιάτο μας με σκουπίδια.

Είναι όμως και η GΑΤΤ, που έχει προηγηθεί, με την άλλη πλευρά του Ατλαντικού να προβάλλεται σαν μοντέλο για καλλιέργειες, προϊόντα και ανταγωνιστική παραγωγή.

Από δίπλα η νέα ΚΑΠ, την οποία ψηφίσαμε κι εμείς, που βάζει όμως ορόσημο το 2013, με μαχαίρι σε επιδοτήσεις, μονοκαλλιέργειες και εθνικά προϊόντα.

Στρώνουν έτσι και χαλί σε διαφορετικές κρίσεις, ώστε επιτήδειοι και δίκτυα διανομής να μας πλασάρουν ορμόνες στα κρέατα, γρίπη με δόσεις στα πτηνά, ορυκτέλαια για τηγάνι.

Αλλά και όσπρια Λατινικής Αμερικής, που βράζουν μόνο στο στομάχι.

Τα ρέστα του κόσμου όμως στη δική μας ύπαιθρο και στην αγροτιά φαίνεται να πήραν μαζί τους τα απόνερα από τα τοξικά ομόλογα και τις πέτσινες επενδύσεις που τους πούλησαν κάποιοι, κι έτσι, σε βάθος χρόνου, ο δρόμος που πήραν τα τρακτέρ ίσως και να μην έχει επιστροφή.

Κάπως έτσι χάνει και το στοίχημα με την επικοινωνία το «τρίγωνο Σουφλιά- Μαξίμου - ανασχηματισμός», αφού τα 500 εκατομμύρια εκατ. ευρώ δεν φτάνουν ούτε για στάχτη στα μάτια.

Έστω και σε ημετέρους.

Μπορεί κάποιοι να άφησαν τα μπλόκα, αλλά είναι βέβαιο ότι έχουν τις πληγές τους ανοιχτές. Υπάρχουν όμως και αυτοί που επιμένουν.

Είναι όμως και εκείνοι που απορούν.

Όχι για τους αγρότες.

Αλλά για τους γονείς και τα παιδιά που τους άφησαν μόνους τους σε αυτήν την εξέγερση.

ΥΓ. Λες και δεν περιμένουμε όλοι να ζήσουμε από το ίδιο χωράφι.