70 χρόνια Κόκκινος Δεκέμβρης

Έχει ο καιρός γυρίσματα. Οι δολοφόνοι, αμετανόητοι, συνεχίζουν την ασύστολη διαστρέβλωση της αλήθειας και πανηγυρίζουν με θράσος, για τα εγκλήματα που έκαναν τον Δεκέμβρη του 44.
Tα «αριστερά καθάρματα» του σιωνιστικού αναρχοτροτσκισμού γιόρτασαν με τον τρόπο τους καίγοντας και πάλι την Αθήνα.
Η αιμοσταγής κοινοπραξία ΚΚΕ & Co , εορτάζει τα «70 χρόνια από τον ηρωικό Δεκέμβρη του '44» που ήταν μια ,«κρίσιμη ταξική σύγκρουση» και θα δείξει στον Περσσό το Τσεκούρι του Λιόλιου.
Για τα «ταξικά κωθώνια», που τους ακολουθούν, η σφαγή των χιλιάδων ανυπεράσπιστων πολιτών το 1944, ήταν «ηρωική» και ήταν προϊόν της «ταξικής σύγκρουσης», που κάλυψε το Περιστέρι, τα Πετράλωνα, την Κυψέλη, το Παγκράτι, τον Βύρωνα, την Κοκκινιά, το Γαλάτσι, αλλά δεν επεκτάθηκε στο Κολωνάκι. Όλως περιέργως, η δράση της ΟΠΛΑ, του ΕΛΑΣ και του ΚΚΕ, σεβάστηκε την καρδιά της αστικής Τάξης , όπου δεν έγιναν ούτε ανατινάξεις κτηρίων ούτε απαγωγές ομήρων ούτε σφαγές.
   Όταν αποσύρθηκαν από την Αθήνα οι Ελασίτες και οι ΟΠΛΑτζήδες, άφησαν παντού πίσω τους πτώματα. Στις 33 ημέρες της «Κόκκινης Λαοκρατικής Τρομοκρατίας», το «μακρύ χέρι του λαού», έσφαξε κυριολεκτικά, με μαχαίρια, τσεκούρια και σκεπάρνια όσους είχαν στις λίστες. Τα «περιφερειακά σφαγεία» που θυσιάστηκαν οι νεομάρτυρες του ελληνισμού ήσαν στο Περιστέρι, στο Άσυλο Κοκκινιάς, στα Τουρκοβούνια, στα διυλιστήρια της Ούλεν στο Γαλάτσι , (στον περίβολο των οποίων βρήκαν μαρτυρικό θάνατο πάνω 300 άνθρωποι) , στην Κυψέλη, στο Δρουγούτι, στον Υμηττό, στην Καισαριανή, στον Βύρωνα, στο Μπαρουτάδικο στο Αιγάλεω, στα Λατομεία Κοπανά πάνω από την Ηλιούπολη, στο Γ΄ Νεκροταφείο, κλπ
Ως τον Απρίλιο του 1945 , οπότε σταμάτησαν οι έρευνες και οι εκταφές, είχαν αναγνωριστεί 5000 πτώματα που εξετάστηκαν από τους ιατροδικαστές. Από αυτά περίπου τα 1700 χαρακτηρίστηκαν ως θύματα των βομβαρδισμών ενώ 3.300 ήταν τα πτώματα των θυμάτων της ΟΠΛΑ που βρέθηκαν σε ομαδικούς τάφους ακρωτηριασμένα κλπ.
Οι άμαχοι νεκροί είτε της «Κόκκινης Τρομοκρατίας», είτε από τους βομβαρδισμούς και τους ελευθέρους σκοπευτές δεν μετρήθηκαν επισήμως ποτέ. Οι δημοσιογραφικές καταγραφές κατέληξαν ότι στην Αθήνα και τον Πειραιά είτε δολοφονήθηκαν από την ΟΠΛΑ και τις επικουρικές ομάδες του ΚΚΕ είτε σκοτώθηκαν από τις μάχες που προκάλεσαν οι κομμουνιστές 15.635 άνδρες , γυναίκες και παιδιά. Ο ταξικός εχθρός, στον οποίο παραλαμβάνονταν οι εργάτες και οι νεολαίοι , και οι συνδικαλιστές.(275 κληρικοί, 239 εκπαιδευτικοί, 120 ιατροί , 264 συνδικαλιστές).
Σε αυτούς πρέπει να προστεθούν οι περισσότεροι από 4000 νεκροί από τους «Ομήρους», οι 50 τροτσκιστές που εκτέλεσε η ΟΠΛΑ και οι 6500 νεκροί των μαχών. (Οι κυβερνητικές δυνάμεις είχαν 3480 νεκρούς. Οι απώλειες του ΕΛΑΣ υπολογίστηκαν στους 3000. Σκοτώθηκαν και 265 εγγλέζοι).
Συνολικά τα θύματα στο Λεκανοπέδιο , από τις 12 Οκτωβρίου που έφυγαν οι Γερμανοί, μέχρι τη συμφωνία της Βάρκιζας είναι πάνω από 35.000. Ο φόρος αίματος του ΚΚΕ. Ο Αρχιεπίσκοπος και Αντιβασιλέας Δαμασκηνός υπολόγισε τον αριθμόν των πάσης φύσεως θυμάτων του Δεύτερου Γύρου σε όλη την Ελλάδα σε 65.000. Πολύ αίμα για την κρίσιμη «ταξική μάχη». Κουβάδες αίμα, όπως ζητούσε το 1918 ο Hirsch Apfelbaum ή Ovsei-Gershon Aronovich ... (αλλιώς Ζηνόβιεφ).

ΥΓ. Ποιος θυμάται τώρα τι έγινε πριν 70 χρόνια. Τώρα; Ασχολούνται με το μπρεκφαστ του εγγονού του Νάσιουτζικ.