ΕΠΑΝΕΛΛΗΝΙΣΙΣ ΚΑΙ ΔΙΔΑΣΚΑΛΙΑ ΤΗΣ ΕΛΛΗΝΙΚΗΣ ΓΛΩΣΣΑΣ

ΥΓΕΙΑ, καλημέρα Σπύρο, Φώς Ελληνικόν εις όλους τους Έλληνας καί όλας τας Ελληνίδας. 
Βροχερός εις τούς 14°C παρά τάς Σκανδιναυϊας. Επανερχόμεθα μετά δίμηνον καί επανελληνιζόμεθα. Ως Έλληνες έχομεν χρέος νά μήν λησμονούμε τήν Γενικήν Σφαγήν 5200 Ελλήνων τής Μεσσηνίας τόν Σεπτέμβριον τού 1944 υπό τής Ερυθράς Φυλής.
 Τό πραγματικόν ολοκαύτωμα. Ιδιαιτέρως δέ τήν εξόντωσιν τών άνω τών 708 εξ αυτών, αμάχων καί αιχμαλώτων τού Αγγλικού Στρατού καί τών δουλοπρεπών αυτών τού ΕΑΜ/ΕΛΑΣ. 
Τήν εξόντωσιν καί ρίψιν αυτών εις τήν Πηγάδαν τού Μελιγαλά τήν 16ην Σεπτεμβρίου 1944. Κύριοι Υπέυθυνοι ήσαν, οι Έντι Μάγιερ, αξιωματικός τού Αγγλικού στρατού, Νίκος Μπελογιάννης, καί Θανάσης Κλάρας-Μιζέριας (άρης βελουχιώτης), τού ΕΑΜ/ΕΛΑΣ. 
Αλλά τό σημερινόν θέμα είναι περί τής Ελληνικής ημών Γλώσσας. 
Δηλαδή, ΤΙ ΕΙΝΑΙ ΑΝΑΓΚΑΙΟΝ ΝΑ ΓΙΝΗ.
 Κατ΄αρχήν ειναι ΠΡΕΠΟΝ ΝΑ ΠΟΛΕΜΗΘΗ ΕΩΣ ΟΤΟΥ ΚΑΤΑΡΓΗΘΕΙ τό τερατώδες καί κακέντρεχον καθεστώς τό οποίον έχει επιβληθή και ως εκ τούτου δημιουργηθή εις βάρος τής Ελληνικής γλώσσας. 
Ομιλούμεν περί τής Γραμματικής, τού όποιου «Συντακτικού» και τών άλλων εγχειρημάτων, νόμων κλπ τής λεγομένης Νεοελληνικής είτε «Δημοτικής» (Γραικικής) γλώσσσς, τά οποία ισχύουν από τό 1976. Θεωρώ ότι ΜΙΑ ΝΕΑ ΓΛΩΣΣΑ ΕΠΙΧΕΙΡΕΊΤΑΙ ΝΑ ΕΠΙΒΛΗΘΗ ΕΙΣ ΤΟΝ ΕΓΚΕΦΑΛΟΝ ΤΟΥ ΕΛΛΗΝΟΣ ΔΙΑ ΤΗΣ ΒΙΑΣ. 
«Η τουρκοποιημένη Δημοτική» πρός μετάβασιν εις τό Γκρίκλις.
 Ως αρχική καί ΣΤΟΙΧΕΙΩΔΗΣ μεταρρύθμισις θεωρείται η ΕΠΑΝΑΦΟΡΑ ΤΗΣ ΓΡΑΜΜΑΤΙΚΗΣ ΤΖΑΡΤΖΑΝΟΥ, εις τήν εκπαίδευσιν.
 Θεωρείται αναγκαία η σταδιακή επαναφορά τού πολυτονικού, χωρίς αυτό νά σημαίνει καί αίτία αλλαγής τής βαθμολογήσεως τών «Εκθέσεων» είτε άλλων παραγομένων κειμένων, συμφώνως μέ τά εξοντωτικά κριτήρια τά ποία ίσχυον πρό τού 1976. 
Τά κριτήρια εκείνα εθεωρούντο τότε «κριτήρια εκ τού κακού» κατά διδασκομένων, μαθητών καί σπουδαστών, καί διδασκόντων. Η ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΓΛΩΣΣΑ είναι μία. Το αναγκαίον, είτε τό μοναδικόν κριτήριον, θεωρείται καί είναι η ορθή γραφή, Η ΟΡΘΟΓΡΑΦΙΑ κειμένων. 
Θεωρώ αίσχος καί απαράδεκτον νά θεωρούνται σήμερον «περισσοτέρον Ελληνική Γλώσσα», αι Λατινοποιημέναι Ελληνικαί λέξεις τής αγγλικής γλώσσας παρά τά παρατρεχάμενα «ελληνικά» τών Υπουργείων Παιδείας καί τών εκπαιδευτικών ιδρυμάτων τής Γραικίας. 
Τής παιδείας τών κομμουνιστογραικών τού «Τζόρτζ» Σόρος καί τής παρέας τών μισελλήνων τού φιλελέ-τέλματος. Έχουν γραφεί πολλά εναντίον τών λεχθέντων υπό τού μισέλληνος Χένρυ Κίσιγγερ, ότι πρέπει νά χτυπηθή «Η Ιστορία, η γλώσσα, οι παραδόσεις, η παιδεία εν γένει τών Greeks (Ελλήνων), κλπ» ΑΛΛΑ ΟΥΔΕΝ ΕΧΕΙ ΠΡΑΓΜΑΤΟΠΟΙΗΘΕΙ από τόν Ακαδημαϊκόν χώρον, τόν χώρον τών διανοουμένων, τήν κατά κόσμον, αλλά ανύπαρκτον κατ΄ εμέ, «ΕΛΛΗΝΙΚΗΝ ΑΚΑΔΗΜΙΑΝ» διά τήν ΑΜΥΝΑ κατά τής πολλαπλούς επιθέσεως τής τών ΕΛΛΗΝΩΝ ΠΟΛΙΤΕΙΑΣ. Αντιθέτως μάλιστα.
 Άν θεωρείται ότι ο Χ.Κίσιγγερ είπεν όνως τό ανωτέρω ως Υπουργός Εξωτερικών τών ΗΠΑ, 1972-76, πράγμα τό οποίον ο ίδιος αρνείται, τότε εκείνοι οι οποίοι ανέλαβον νά εφαρμόσουν τήν «εντολήν Κίσιγγερ» είναι οι Γραικοί πολιτικοί κυβερνώντες τού 1976, μέ πρώτον τόν τότε Υπουργόν Παιδείας Γεώργιον Ράλλην. Οπότε τό τροτσκιστικόν ΠΑΣΟΚ καί τό σταλινικόν ΚΚΕ συνέχισαν τό αυτό έργον με πρώτιστον έργον τήν αποδόμησιν τής Ελληνικής Γλώσσας. Επιβολή τού μονοτονικού, κατάργησιν τών ληκτικών ν καί ς, επιβολή καταληκτικού –η εις τά θυλικού γένους, μετάλλαξιν τών λέξεων κλπ. 
Στόχος εθεωρείτο η απομάκρυνσις τής γλώσσας τών Νεοελλήνων, διάβασε Γραικών, από τόν βασικόν κορμόν τής Ελληνικής Γλώσσας καί εν συνεχεία η δημιουργία μίας κακεντρεχούς γλώσσας μέ λατινικά στοιχεία, Greeklish. Οπωσδήποτε όμως έχομεν αμυνθεί, οι Έλληνες. Άλλοι ήδη από τήν αρχήν, άλλοι εις τήν πορείαν.
 Οι περισσότεροι όμως Έλληνες τό γένος ουδέποτε απεδέχθησαν τόν προοδευτισμόν τών Σοροαριστερών είτε τήν τουρκομεταρρύθμισιν communistas, liberals, κλπ. Όσον καί άν οι «λογοτέχναι» τού 1930 καί εντεύθεν ακολουθούντες καί αντιγράφοντες τά «διεθνή» καταστροφικά λογοτεχνικά ρεύματα εδημιούργησαν κείμενα καί λογοτεχνίαν τής πεντάρας. Κλασσικόν παράδειγμα αποτελούν τά λεγόμενα τού νομπελίστα Οδυσσέως Αλεπουδέλη-Ελύτη, ο οποίος πλήν εμμέσως ανεγνώρισεν τά κακώς κείμενα εις τόν χώρον τής γλώσσας. 
Πηγαία Δημοτική; Ασφαλώς ΝΑΙ! 
Αλλά μετά τί; Γεώργιος 

Δ. Κανελλόπουλος 
Ουψάλα