O αυθεντικός γιουγκοσλαβικός κομμουνισμός, ο Τίτο και ο Μιλόσεβιτς

Στις 24 Σεπτεμβρίου 1987, ολοκληρώθηκε η 8η Ολομέλεια της Κεντρικής Επιτροπής του Συνδέσμου Κομμουνιστών Σερβίας, με πλήρη επικράτηση του Σλόμπονταν Μιλόσεβιτς. 

Η 8η Ολομέλεια ήταν κάτι πολύ περισσότερο από την 12η Ολομέλεια και την 5η Ολομέλεια που κατέχουν κυρίαρχη θέση στην Κομμουνιστική μυθολογία του Λαθρομετανιστάν Εκάλης και Περιχώρων. 

Η συντριπτική πλειοψηφία, των κομμουνιστών διέγραψε από την Κεντρική Επιτροπή τον διεθνιστή και Τιτοικό Πρόεδρο της Κομματικής Οργάνωσης του Βελιγραδίου Ντράγκισα Παύλοβιτς, τον οποίο υποστήριζε ο πρόεδρος της Σερβίας Ιβαν Στάμπολιτς. Αυτή ηταν η ρήξη Μιλόσεβιτς/ Στάνκοβιτς. (Κολλιγιανικών/Παρτσαλίδικών).

Ακριβώς ένα χρόνο πριν στις 24 Σεπτεμβρίου η 1986, η κομμουνιστική εφημερίδα του Βελιγραδίου «Vecernje Novosti» είχε δημοσιεύσει το (ανύπαρκτο) «Εθνικιστικό Μνημόνιο» της (κομμουνιστικής) Σερβικής Ακαδημίας Τεχνών και Επιστημών. 

Η Όγδοη Ολομέλεια θεωρείται από όλους τους διεθνιστάς , Τιτοικούς, οπαδους του πολυπολιτισμικού Γιουγκοσλαβικού ως το προοίμιο της Καταστροφής της Γιουγκοσλαβίας και των Πολέμων που ακολούθησαν. 

Λόγω της συνεχών κακοποιήσεων των Σέρβων από τους Αλβανούς Κομμουνιστές είχε σταλεί τον Απρίλιο στο Κόσσοβο , ο τότε πρόεδρος της Ένωσης Κομμουνιστών Σερβίας, Σλόμπονταν Μιλόσεβιτς, για να μεσολαβήσει στη διαμάχη, αλλά πήρε την πλευρά των Σέρβων, στη συνέχεια έγινε διάσημη δήλωσή του, «Κανείς δεν μπορεί να σας δέρνει !», που μεταφορικά θα μπορούσε και να σήμαινε: «Κανέις δεν μπορεί να σας νικήσει». Μάρτυς ήταν το μαγνητόφωνο του απεσταλμένου της «Μπόρμπα» Σλάβκο Τσουρούβια.
 Ακολούθησε η δολοφονία των (Σέρβων) στρατιωτών στο στρατόπεδο του Πάρατσιν από τον Αλβανό Αζίζ Κελμέντι. 
Τα σερβικά κομματικά ΜΜΕ άρχισαν μια (εθνικιστική) εκστρατεία εναντίον των Αλβανών, και υποστήριζαν ότι αυτά τα εγκλήματα στρέφονταν κατά της Γιουγκοσλαβίας.

 Ο Ντράγκισα Πάβλοβιτς στις 11 Σεπτεμβρίου, αρνήθηκε να κηρύξει το Κόσσοβο και το Μετόχι και ότι η λύση στο πρόβλημα του Κοσσυφοπεδίου δεν είναι ο λαϊκισμός και ο εθνικισμός. Στην συνέχεια οι σύντροφοι του τον καθαίρεσαν και τον διέγραψαν. Στην Όγδοη Ολομέλεια 106 ψήφισαν υπέρ της διαγραφής του, 
8 ψήφισαν κατά και 18 απείχαν. 
Ο Στάμπολιτς κατηγορήθηκε ότι έστειλε μυστική επιστολή στο Προεδρείο του Κόμματος, σε μια προσπάθεια κατάχρησης της θέσης του ως Προέδρου της Σερβίας, για να εμποδίσει την ψηφοφορία στην κεντρική επιτροπή για την απομάκρυνση του Παβλόβιτς από το κόμμα. 

Οι 106 Σέρβοι Κομμουνιστές, διάλεξαν τον Σλόμπο που ήταν «λαϊκιστής» και «εθνικιστής» και ακολούθησε τον δρόμο του Στάλιν. Συγκεντρωτισμός, Πατριωτικός Πόλεμος και Προσωπολατρία. 
Το Διεθνές Κέντρο, η Αθέατη 5η Διεθνής, κήρυξε αμέσως τον πόλεμο στον Μιλόσεβιτς, και την Σερβία,και υιοθέτησε τα ορφανά του Τίτο , στο Ζάγκρεμπ, την Λουμπλιάνα το Σεράγεβο, και την Πρίστινα. 
Αυτή ήταν η Γιουγκοσλαβική Κρίση. 
Η αντίδραση του Διεθνούς (τροτσκιστικού) Κέντρου, στην αναβίωση του Σταλινικού μοντέλου, εθνικισμού και λαικισμού, και στην εδραίωση του πολυπολιτισμικού πολυφυλετικού Γιουγκοσλαβισμού. 

Ακριβώς 13 χρόνια μετά, οι βόμβες του ΝΑΤΟ και τα εκατομμύρια που ξόδεψαν για να χρηματοδοτήσουν τον στρατό των πρακτόρων μέσα από τις ΜΚΟ οι μυστικές υπηρεσίες των Κρατών Δικαίου, οδήγησαν στην ανατροπή του Μιλόσεβιτς. 

Ο Μιλόσεβιτς συνελήφθη την 1η Απριλίου 2001. Στις 28 Ιουνίου ο Μιλόσεβιτς μεταφέρθηκε με ελικόπτερο από το Βελιγράδι στην αεροπορική βάση των ΗΠΑ στην Τούζλα της Βοσνίας και Ερζεγοβίνης και από εκεί στη Χάγη της Ολλανδίας. Δολοφονήθηκε στη φυλακή της Χάγης στις 11 Μαρτίου 2006.