9 Απριλίου 1941. Η παράδοση των «σαπιοκοιλιάδων» Λιούμπα- Μπακόπουλου και οι Έλληνες Ημίθεοι των Οχυρών

Γράφει ο Σπύρος Χατζάρας

Η παράδοση της Θεσσαλονίκης στους Γερμανούς, έγινε στις 08.00 της 9ης Απριλίου, από επιτροπή αποτελούμενη από το Μητροπολίτη Θεσσαλονίκης, το Δήμαρχο και τον Αστυνομικό Διευθυντή της πόλεως. 
Στις 14.00 της 9ης Απριλίου, στο Γερμανικό Προξενείο Θεσσαλονίκης υπογράφηκε το Πρωτόκολλο της Παράδοσης από το Διοικητή του ΤΣΑΜ και το Διοικητή της Γερμανικής 2ης Τεθωρακισμένης Μεραρχίας. Στο Παράρτημα του Πρωτοκόλλου εκφραζόταν η ευχή να μη σταλούν οι αξιωματικοί και οι οπλίτες του ΤΣΑΜ σε στρατόπεδα συγκεντρώσεως. Για τις πολιτικές αρχές συμφωνήθηκε να παραμείνουν στις θέσεις τους. 

Τα ξημερώματα, της 10ης Απριλίου ο Ελληνικός λαός άκουγε από ραδιόφωνο τα ψέματα του Διαγγελέα. 
«Αί διά της κοιλάδος του Άξιου είσδύσασαι τεθωρακισμέναι γερμανικαί δυνάμεις, συγκρατηθείσαι μέχρι της χθεσινής νυκτός εις την περιοχήν Κιλκίς, εξηκολούθησαν τήν προς Θεσσαλονίκην έπίθεσιν των και εισήλθον εις τήν πόλιν. Παρά τήν δυσχερή θέσιν εις ην, εκ τούτου, περιήλθον τά έν τή Ανατολική Μακεδονία στρατεύματά μας δεν έχαλάρωσαν, έν τούτοις, τήν έπί τών συνόρων κατά μέτωπον αντίστασίν των και διετήρουν άπαραβιάστους τάς γραμμάς των, κατά τας μέχρι των μεταμεσονυκτίων ωρών έπιτευχθείσας πληροφορίας». 

Ενώ ο Διοικητής του ΤΣΑΜ ασχολούνταν με τις διαπραγματεύσεις για συνθηκολόγηση και οι Γερμανοί είχαν ήδη από το πρωί της 9ης Απριλίου εισέλθει στη Θεσσαλονίκη, αγώνας συνεχιζόταν με επιτυχία σε ολόκληρη την οχυρωμένη τοποθεσία. 

Στον Τομέα της Ταξιαρχίας Νέστου, προσπάθεια των Γερμανών να διαβούν τον ποταμό Νέστο στην περιοχή του χωρίου Παράδεισος απέτυχε. Στον Τομέα Φαλακρού, τα γερμανικά τμήματα, που είχαν εγκατασταθεί στο ύψωμα Ουσόγια, δεν μπόρεσαν επ να προωθηθούν παραπέρα εξαιτίας των σφοδρών πυρών του Οχυρού Πυραμιδοειδές και του πυροβολικού. Το Απόσπασμα Καλαποτίου ύστερα από σκληρό αγώνα, που κράτησε μέχρι τις 1300, κατόρθωσε να εκδιώξει τους Γερμανούς και να ανακαταλάβει το ύψωμα Κρέστη.. Το Οχυρό Πυραμιδοειδές διέταξε την παύση πυρός στις 1400, μετά από διαταγή της 7ης Μεραρχίας. Στον Τομέα της 14ης Μεραρχίας ο αγώνας συνεχίστηκε με ένταση χωρίς οι Γερμανοί να πετύχουν τη διάσπαση της αμυντικής τοποθεσίας. Στο Συγκρότημα Σιδηροκάστρου, το Οχυρό Ρούπελ παρά τους σφοδρούς βομβαρδισμούς δεν υπέκυψε, αλλά ούτε και δέχθηκε να συνθηκολογήσει παρά την ενημερωση του από τους Γερμανούς γα τη Συνθηκολόγηση. σχετική πρόσκληση των Γερμανών. Στο Συγκρότημα Καραντάγ, απόπειρα διεισδύσεως λόχου των Γερμανών, μεταξύ των Οχυρών Μαλιάγκα και Περιθώρι, αποκρούσθηκε .Άλλη δύναμη τάγματος, που κατόρθωσε να διεισδύσει κατά τη διάρκεια της νύχτας μεταξύ των Οχυρών Περιθώρι και Παρταλούσκα και να προσβάλλει τα μετόπισθεν του Συγκροτήματος, καταδιώχθηκε κατόπιν θαρραλέας αντεπιθέσεως μικτού τμήματος από εφεδρικές διμοιρίες, το οποίο συνέλαβε και 102 Γερμανούς αιχμαλώτους. Στον τομέα της 18ης Μεραρχίας οι Γερμανοί ενήργησαν αλλεπάλληλες επιθέσεις εναντίον του οχυρού Παλιουριώνες, χωρίς όμως να κατορθώσουν να το εκπορθήσουν. 

Στις 17.30 Γερμανοί κήρυκες πληροφόρησαν τη φρουρά του Οχυρού για τη συνθηκολόγηση. Ύστερα απ’ αυτό αποφασίσθηκε να γίνει εκκένωση κατά τη διάρκεια της νύχτας. 
Η παράδοση του Οχυρού στους Γερμανούς έγινε στις 0900 της 10ης Απριλίου. Κατ’ αυτήν, παρατάχθηκε γερμανικό τάγμα για απόδοση τιμών. 
Η γερμανική σημαία ανυψώθηκε στο Οχυρό μόνο μετά την αναχώρηση της φρουράς του. Ανάλογες τιμητικές εκδηλώσεις έγιναν και προς τους Διοικητές των Οχυρών Ρούπελ, Λίσσε, Πυραμιδοειδές, Περιθώρι, Εχίνος, Νυμφαία, Ιστίμπεη και Κελκαγιά.
 Η φρουρά του Στηρίγματος Ρουπέσκο, αφού αντιστάθηκε κατά τη διάρκεια της ημέρας, κατόρθωσε να διαφύγει κατά τη νύκτα 9/10 Απριλίου χωρίς να γίνει αντιληπτή από τους Γερμανούς. 

Ο προδότης Παπάγος και οι τενεκέδες στρατηγοί του Μπακόπουλος και Λιούμπας, καθώς και ο γελοίος εγγλέζος στρατηγός Χένρι Μέτλαντ Γουίλσον, άφησαν διάπλατα ανοιχτή την «κερκόπορτα», την κοιλάδα του Στρυμόνα, (Στρούμιτσα), από όπου πέρασαν ατουφέκιστοι οι Γερμανοί, και πλευροκόπησαν τους μαχόμενους στα Οχυρά ήρωες, και μπήκαν στις 9 Απριλίου 1941 στην Θεσσαλονίκη. 

Προηγουμένως , στις 27 Μαρτίου, η Χούντα της SOE στο Βελιγράδι , έβγαλε το στρατό στους δρόμους για να ανατρέψει την «εθνοπροδοτική» κυβέρνηση Τσβέτκοβιτς, τον αντιβασιλεά Παύλο και τους Ραντένκο Στανκοβιτς και Ιβο Πέροβιτς. 
Οι πραξικοπηματίες της SOE, ο στρατηγός Σίμοβιτς, ο πτέραρχος Μίρκοβιτς, και οι αδελφοί Κνέζεβιτς μέσα σε τρείς ώρες είχαν επικρατήσει. Στη μία το μεσημέρι μίλησε στον λαό ο πράκτορας Ντούσαν Σίμοβιτς και ο Πατριάρχης ευλόγησε το Πραξικόπημα από ραδιοφώνου. Ο Παύλος, με την πριγκίπισσα Όλγα και τα ανήλικα παιδιά τους έφυγαν από το Βελιγράδι με το τραίνο για την Αθήνα και οι Άγγλοι τους μετέφεραν με πλοίο στο Κάιρο και από εκεί στη Κένυα. Ο ίδιος είχε ζητήσει να μείνει στην Κύπρο αλλά του το αρνήθηκαν γιατί εκεί βρισκόταν ο Στογιαντίνοβιτς περιμένοντας την μεταγωγή του στον Άγιο Μαυρίκιο. 

Το Μπί-Μπί-Σι πάντως ενημέρωσε επανειλημμένως και ψευδώς τους ακροατές του σε όλο τον κόσμο ότι ο πρίγκιπας Παύλος με την οικογένειά του κατέφυγαν στη Γερμανία. 

Έξι ημέρες μετά το πραξικόπημα στο Βελιγράδι, συναντήθηκαν τα ξημερώματα της 3ης Απριλίου, στον μεθοριακό σιδηροδρομικό σταθμό της Κρεμενίτσας ο Παπάγος και ο διοικητής του Βρετανικού Εκστρατευτικού Σώματος Αντιστράτηγος Ουίλσον με τον επικεφαλής του Α Κλάδου του Γιουγκοσλαβικού Γενικού Επιτελείου στρατηγό Ραντιβόιε Γιάνκοβιτς. 
Ο Γιάνκοβιτς ζήτησε οι Βρετανοί να καταλάβουν θέσεις μεταξύ των Ελλήνων και των Γιουγκοσλάβων κοντά στη λίμνη Δοϊράνης και να καλύψουν την κοιλάδα του Στρυμόνα. Ο Ουίλσον αρνήθηκε διότι «δεν μπορούσε να αναπτύξει τόσο γρήγορα τις βρετανικές μονάδες» και επέμενε να αναλάβουν οι Γιουγκοσλάβοι την άμυνα στην κοιλάδα του Στρυμόνα με την 9η Μεραρχία τους. 
Η διαταγή όμως για μετακίνηση δόθηκε στη Μεραρχία το πρωί της 6ης Απριλίου. Επομένως ο Παπάγος γνώριζε από τις 3 Απριλίου ότι ο δρόμους των Πάντζερ για τη Θεσσαλονίκη ήταν ανοιχτός και ότι η γραμμή Μεταξά θα έπρεπε μετά από μια ηρωική άμυνα να παραδοθεί. Για να υπήρχαν όμως ελπίδες νίκης στην άμυνα κατά των Γερμανών το αγγλικό εκστρατευτικό Σώμα μαζί με το γιουγκοσλαβικό 5ο Σώμα θα έπρεπε να οργανωθούν αμυντικά στις κοιλάδες του Αξιού, και του Στρούμιτσα, ώστε να ανακοπεί η δίοδος των γερμανικών αρμάτων προς τη Θεσσαλονίκη, και οι τρείς ελληνικές μεραρχίες να παραμείνουν στον Νέστο, ενώ θα έπρεπε να εξασφαλιστεί και επαρκής αεροπορική κάλυψη.

 Αλλά είπαμε ο στόχος των Άγγλων δεν ήταν η επιτυχής άμυνα, αλλά η επιτυχής εισβολή. 

Η επιχείρηση «Λάμψη», (Operation Lustre), για την εσπευσμένη μεταφορά του Βρετανικού Εκστρατευτικού Σώματος, ξεκίνησε στις 2 Μαρτίου 1941, όταν κατέπλευσαν στον Πειραιά 26 πλοία με στρατό και εφόδια. 
Ακριβώς την επομένη, στις 3 Μαρτίου, το σώμα στρατού του Λιστ πέρασε από τη Ρουμανία στη Βουλγαρία. Οπότε, ήσαν εντελώς ψευδή αυτά που έγραψε ο Παπάγος , ότι «εάν δεν προήλαυναν στη Βουλγαρία κανένας Βρετανός στρατιώτης δεν θα είχε πατήσει στην Ελλάδα». 
Οι Γερμανοί μπήκαν στη Βουλγαρία μια μέρα μετά την άφιξη των πρώτων Βρετανών στην Ελλάδα.
 Παράλληλα, ενώ ερχόντουσαν οι δυστυχισμένοι Αυστραλοί και Νεοζηλανδοί για να μας «βοηθήσουν» να νικήσουμε τον «Ναζισμό», στις 3 Μαρτίου 1941, που ήταν σημαδιακή μέρα, γιατί ήταν Καθαρή Δευτέρα, αναχώρησε από τον Πειραιά με τα αντιτορπιλικά «Βασιλεύς Γεώργιος Α'» και «Βασίλισσα Όλγα», ο ελληνικός χρυσός, που μεταφέρθηκε στην Κρήτη. 
Η εντολή για την φόρτωση είχε δοθεί στα τέλη Φεβρουαρίου. 
Τόσο σίγουροι ήσαν ο Βασιλιάς και ο Τσόρτσιλ ότι, «με την βοήθεια του Θεού και την ευλογία της Παναγίας θα νικήσωμε»!