Ο Συνεταιρισμός του Γιώργου Κουρή που τύπωνε τα Δελτία του Προ-Πο στην «Καρμπονοτέκνικα» στο Κορωπί με τον Κωνσταντίνο Μητσοτάκη

Με αφήγηση του ίδιου του Γιώργου Κουρή πριν το θάνατό του

O Kώστας Μητσοτάκης και ο Γιώργος Κουρής ήταν συνέταιροι 50-50 στην εταιρεία «PRESS HELLAS A.E.», το 1974. Το κτίριο, στον Ταύρο, στην Δήμητρος 37, το θεμελίωσε ο Παύλος Μπακογιάννης, σφάζοντας τον κόκορα στην αριστερή κάτω γωνιά του οικοπέδου, και τον κόκορα τον έφαγε ο εργολάβος Γιάννης Σταυρακόπουλος. Όταν τελείωσε το έργο, ο Μητσοτάκης ζήτησε να πάρει και μάλιστα τζάμπα, την πλειοψηφία. Ο Κουρής για να μην χάσει την περιουσία του, το αρνήθηκε και έπαιξε κορόνα – γράμματα την πλειοψηφία του εργοστασίου.
 Ο Κουρής κέρδισε, ο Μητσοτάκης έχασε, αλλά πήρε 19.000.000 που του τα πήγε στο σπίτι του ο Αρεοπαγίτης Αντώνης Κοζύρης. 
Μόλις έγινε υπουργός Συντονισμού του Καραμανλή, έδωσε εντολή στο διοικητή της Ιονικής, Μιχάλη Βρανόπουλο, να κλείσουν τους φακέλους του Κουρή, για να του φάνε το εργοστάσιο. 
ΣΤΙΣ αρχές του 1973 ο Γιώργος Κουρής και ο Πάνος Κόκκας, εκδότης της «Ελευθερίας» που ζούσε στο Παρίσι, που γνώριζε ότι πλησίαζε το τέλος της Δικτατορίας συμφώνησε με τον Γιώργο Κουρή να φτιάξουν ένα μεγάλο και σύγχρονο εργοστάσιο στον Ταύρο για να ξαναβγεί η «Ελευθερία», μόλις θα έπεφτε η χούντα.
 Ο Πάνος Κόκκας, πέθανε στο μεταξύ από καρκίνο και τότε ο Κώστας Μητσοτάκης, πρότεινε στον Γιώργο Κουρή να μπει στη θέση του αποθανόντος και να προχωρήσουν μαζί το σχέδιο του Πάνου Κόκκα, για τη δημιουργία σύγχρονου τυπογραφείου, με μεγάλο κυλινδρικό ταχυπιεστήριο και ηλεκτρονικές λινοτυπικές μηχανές. 
Ο ΚΩΣΤΑΣ ΜΗΤΣΟΤΑΚΗΣ, με το συμφωνητικό που υπεγράφη το 1974, αναλάμβανε την ευθύνη να βάλει, 21 εκατομμύρια δραχμές, όσα είχε βάλει ο Γ. Κουρής και ο Μητσοτάκης έγινε πλέον συνέταιρος και μπήκε επίσης στη μεγάλη πρωτοποριακή εταιρεία, που ασχολείτο με τα καρμπονιζέ έντυπα, «Γ. Κουρής Α.Ε. Καρμποτεχνική». 
Η ΝΕΑ εταιρεία ονομάστηκε «PRESS HELLAS» και οι μέτοχοι ήταν δύο, Γ. Κουρής και Κ. Μητσοτάκης, με 50-50%. Πρόεδρο ο Μητσοτάκης έβαλε τον Στέλιο Κνυθάκη, που ήταν στενός φίλος του και συγχρόνως Πρόεδρος της εταιρείας Πετρελαίων «Γ. Μαμιδάκης», και αντιπρόεδρος μπήκε ο Παύλος Μπακογιάννης.

 Ο ΓΙΩΡΓΟΣ ΚΟΥΡΗΣ, βρήκε οικόπεδο στον Ταύρο Δήμητρας 37, και άρχισε να κτίζει το εργοστάσιο. Το κτίσιμο ξεκίνησε, με τον κόκορα που έσφαξε στην αριστερή κάτω γωνία του οικοπέδου ο γαμπρός του Μητσοτάκη, Παύλος Μπακογιάννης, και τον έφαγε κατά τα ειωθότα ο εργολάβος Γιάννης Σταυρακόπουλος! Η ΣΥΝΕΡΓΑΣΙΑ πήγαινε άψογα, ο Κουρής ασχολούνταν με όλα, τα κτίρια, τα μηχανήματα, τους εργάτες και τους εργολάβους και όταν τελικά το κτίριο τέλειωσε, ένα μεσημέρι τον κάλεσε ο Μητσοτάκης στο μυστικό – προσωπικό γραφείο, που διατηρούσε μέσα στην εταιρεία «Γ. Μαμιδάκης», στην οδό Πανεπιστημίου και Εμμ. Μπενάκη, στον 3ο όροφο. 

Από εδώ αρχίζει η αφήγηση του Γιώργου Κουρή.

Ο Μητσοτάκης  μου είπε: «Γιώργο, τώρα που τελειώσαμε το κτίριο και τα πιεστήρια λειτουργούν άψογα, θα πάμε να βγάλουμε εφ
ημερίδα, αλλά εγώ θέλω από το ποσοστό σου να μου δώσεις το 1%, για να έχω εγώ την πλειοψηφία»! -ΕΜΕΙΝΑ άναυδος γιατί δεν φανταζόμουν ποτέ ότι ο Μητσοτάκης θα έβαζε στόχο να μου φάει την περιουσία που είχα φτιάξει, με τη συμμετοχή του Μητσοτάκη βεβαίως, ο οποίος όμως ποτέ δεν έβαλε τα 21 εκατομμύρια που είχαμε συμφωνήσει, αλλά μόνο 19 εκατομμύρια, γιατί όλο μου έλεγε πως δεν είχε χρήματα… 
-ΑΚΟΥ να δεις Κώστα, του λέω, αν καθίσεις εσύ να κάνεις τον τυπογράφο και το δημοσιογράφο, επειδή σε εκτιμώ, να σου δώσω και 5% από το μερίδιό μου, αλλά να σου δώσω την πλειοψηφία για να έρθει ο Μπακογιάννης με το φίλο του, τον λινοτύπη, Λαλάκη να κάνουν κουμάντο στο μαγαζί που έχω φτιάξει εγώ, δεν στο δίνω!.. 
-Ο ΜΗΤΣΟΤΑΚΗΣ τα ΄χασε από την ΑΝΤΙΣΤΑΣΗ που προέβαλλα, αλλά σκληρός και ψυχρός όπως υπήρξε σε όλη του τη ζωή μου λέει: 
-ΑΚΟΥ να δεις Γιώργο, τότε θα σου κάνω μια άλλη πρόταση: Θα μου δώσεις τα 19 εκατομμύρια που έχω βάλει στην εταιρεία και θα φύγω χωρίς υπεραξίες, αλλά πρέπει να μου τα δώσεις μέσα σε δύο μήνες(!), αν δεν μου τα δώσεις θα χάσεις το 1% και θα έχω εγώ το 51% και εσύ το 49%!!!
 ΤΑ ΕΧΑΣΑ κυριολεκτικά μπροστά σε αυτόν τον απρόκλητο ΕΚΒΙΑΣΜΟ, αλλά εγώ επειδή είμαι ΡΙΣΚΑΔΟΡΟΣ, πάντοτε μου άρεσε το ΡΙΣΚΟ και επειδή σκέφθηκα ότι βάζοντας υποθήκη το 50%, που ήταν το μερίδιό μου, το οποίον είχε γίνει χωρίς κανένα δανεισμό, θα μπορούσα να έπαιρναν ένα δάνειο 19 εκατομμυρίων από την τράπεζα, να τα έδινα στο συνέταιρό μου και να έμενε το εκπληκτικό εργοστάσιο που με το μυαλό και τα χεράκια μου είχα κτίσει, ολόκληρο δικό μου!.. 
-ΔΕΝ μου αρέσει ο εκβιασμός Κώστα του είπα, αλλά εντάξει, επειδή δεν θέλω να μαλώσω μαζί σου, συμφωνώ με την πρότασή σου. 
-Ο ΜΗΤΣΟΤΑΚΗΣ τότε μπροστά στα έκπληκτα μάτια μου, βγάζει ένα χαρτί διπλωμένο από την εσωτερική αριστερή τσέπη του σακακιού του - είδες ψηλέ τι λεπτομέρειες θυμάμαι – και μου λέει υπόγραψέ το. Και εγώ, ο βλάκας, πιάνω και βάζω φαρδιά – πλατιά την υπογραφή μου! Τα είχε όλα έτοιμα ο… μπαγάσας! 
-ΕΝΤΑΞΕΙ Γιωργάκη μου λέει. Έχεις τώρα δύο μήνες καιρό να μου δώσεις τα 19 εκατομμύρια και να φύγω, χωρίς υπεραξίες ή διαφορετικά θα μου δώσεις το 1% και να μείνεις μαζί μου με 49%... 
-ΣΥΜΦΩΝΟΙ του λέω. Τώρα όμως δώσε του το 50% των δικών μου μετοχών, το μερίδιό μου. Γιατί ο πανούργος Μητσοτάκης κρατούσε στα χέρια του το 100 τοις εκατό των μετοχών.
 Σε όλη μου τη ζωή όπως βλέπετε, φίλοι αναγνώστες, υπήρξα αφελής στις μπίζνες… 
-Α, μου απαντάει ο ψηλός. Τις μετοχές θα τις πάρεις, ΟΛΕΣ μαζί, αφού μου φέρεις πρώτα τα 19 εκατομμύρια που συμφωνήσαμε...
 -ΚΟΝΤΕΨΑ να μείνω από το ΝΕΟ ΕΚΒΙΑΣΜΟ, που ματαίωνε τα σχέδιά μου να βάλω υποθήκη το 50% των μετοχών μου, να πάρω 19 εκατομμύρια να τα δώσω στον Μητσοτάκη και να μου μείνει μετά, δικό μου, ολόκληρο το εργοστάσιο. 
ΕΦΥΓΑ εξοργισμένος από το γραφείο του γιατί άλλος ένας σοβαρός υποτίθεται άνθρωπος, και… φίλος μου, προσπαθούσε θα με εξαπατήσει. ΕΠΙ 35 μέρες έτρεχα σαν άλογο για να βρω τα 19 εκατομμύρια, δεν έτρωγα και δεν κοιμόμουν, από την αγωνία και το πείσμα μου για να βρω αυτά τα λεφτά. ΚΑΙ όταν επιτέλους τα βρήκα, τα πήρα από την Ιονική Τράπεζα, βάζοντας υποθήκη ό,τι είχα φτιάξει στη ζωή μου, τα δίνω στον πεθερό μου, τον ενεργεία τότε Αρεοπαγίτη Αντώνη Κοζύρη και του πάει τα 19 εκατομμύρια δραχμές στο σπίτι του Μητσοτάκη – δεν τα πήγα εγώ πρώτον γιατί φοβήθηκα μην μου στήσει καμία νέα παγίδα και δεύτερον για να έχω ένα έντιμο και αξιόπιστο, ανώτατο δικαστή για μάρτυρα!.. ΑΞΙΖΕΙ να σημειωθεί ότι ο καημένος ο πεθερός μου, όλη νύκτα δεν έκλεισε μάτι, γιατί κρατούσε το τεράστιο αυτό ποσό, για ένα δικαστή, όλη νύκτα στην αγκαλιά του, μην του το έκλεβαν!.. ΠΗΡΑ λοιπόν εγώ ολόκληρο το εργοστάσιο, δικό μου και άρχισα να σχεδιάζω την αξιοποίησή του για την έκδοση εφημερίδας. 
ΤΗΝ επόμενη βδομάδα, που εν τω μεταξύ ο Μητσοτάκης είχε γίνει υπουργός Συντονισμού στην κυβέρνηση Κ. Καραμανλή, με υπουργό Οικονομικών τον Αθαν. Κανελλόπουλο – τους είχε μαζέψει και τους δύο ο Καραμανλής γιατί χρειαζόταν τις ψήφους τους για να βγει Πρόεδρος της Δημοκρατίας.Πήγα στην Ιονική τράπεζα που μου είχε δώσει τα 19 εκατομμύρια για να αγοράσω ολόκληρη την επιχείρηση, και ζήτησα να μου δώσουν ένα εκατομμύριο δραχμές για να λειτουργήσει το μεγαλύτερο εργοστάσιο Τυπογραφείο στο χώρο, το πρώτο που μπορούσε να βγάλει εφημερίδα σε μικρό σχήμα γιατί είχε cut off 0,58 εκ. δηλαδή τύπωνε εφημερίδες με τρεις πόντους μικρότερο χαρτί από ό,τι τύπωναν όλα τα άλλα πιεστήρια της χώρας. Επρόκειτο δηλαδή για φοβερή οικονομία. ΚΑΙ ξέρετε ΤΙ ΜΟΥ ΕΙΠΑΝ; Δεν σου δίνουμε δεκάρα!.. Και θα σου κλείσουμε και το φάκελο! 
Ο ΜΗΤΣΟΤΑΚΗΣ, είχε πάλι κάνει το «θαύμα» του.