Πονηροί και «παθημένοι» στην τελειωμένη χώρα

Γράφει ο Ζώης Μπέχλης 

 Πρόεδρος του Κινήματος 21 

Όταν ξεκίνησε το Κίνημα 21, Πολιτειακός παράγων, επικοινώνησε για τυπικούς παλαιοπολιτικούς «χαιρετισμούς» με την ευκαιρία κάποιων εορτών, με καλό φίλο και στέλεχος μας. Ο ευγενής φίλος-στέλεχος, με κάποια δόση χαιρεκακίας για τα όσα είχε τραβήξει στην πολιτική του καριέρα, ομολογώ, τον ενημέρωσε για την ύπαρξή μας. Από την άλλη γραμμή του τηλεφώνου εισέπραξε την υποτιμητική απορία: «Τίποτε γραφικοί θα είναι». Φυσικά, όταν άκουσε το ποιοι είμαστε, θα πάγωσε ελαφρώς το χαμόγελο στα χείλη και έκτοτε διέκοψε σχέσεις. Αυτό το αναφέρω, διότι όσο περνά ο καιρός και αναγκαστικά ερχόμενος σε επαφή με μεγάλο αριθμό ανθρώπων, αρχίζω και αντιλαμβάνομαι την ευκολία του χαρακτηρισμού «γραφικοί» όταν αυτός βέβαια, εκπορεύεται από τα χείλη ενός βολεμένου και στην ουσία εκμεταλλευτή των ψυχών και των σωμάτων των απλών ανθρώπων, τους οποίους, είναι προφανές, ότι κάθε τέτοιος παράγων ή και παραγοντίσκος, θεωρεί κοπάδι του. Αυτή είναι η εικόνα που έχει κάποιος ερχόμενος σε επαφή με τους πολύ πρόθυμους να αναμειχθούν σε κάθε πολιτική προσπάθεια. 

 ΟΙ ΨΕΥΤΟ-ΗΓΗΤΟΡΕΣ 

 Οι πονηροί είναι αυτοί που ψάχνουν να βρουν δρόμους ανέλιξης, συμμετοχής, και μόχλευσης, για να υπάρξουν εντός του συστήματος που βολεύει τον προηγούμενο παλαιοπολιτικό, που εκ του τίποτα βρέθηκε στην θέση του για να καλοπερνά και να αντιμετωπίζει, ως Αντουανέτα, το πόπολο. Εμφανίζονται ως ηγήτορες ομάδων, κινημάτων, συλλόγων, ομογενειακών ενώσεων, ειδικών επί της πολιτικής και επιδιώκουν να μαζέψουν τους λοιπούς της ίδιας κατηγορίας πονηρούς. Ανάμεσά τους βέβαια υπάρχουν και διαβαθμίσεις. Οι πολύ - πολύ πονηροί, ή απλώς οι πολύ τυχεροί, έχουν ήδη λάβει θέση σε κάποιο μεγάλο κόμμα, δίπλα σε κάποιον εξ αίματος και λόγω αίματος κάτοχο θέσης, έχουν κλειδώσει μέσα στον μηχανισμό, κάνουν «δουλίτσες» και φυσικά κοιτούν αφ' •-ψηλού όσους ακόμα δεν τα κατάφεραν και κυκλοφορούν στα «γραφικά κόμματα». Οι πονηροί είναι οι λίγοι σε σχέση με αυτούς που θα αναφέρω στην συνέχεια. ΤΟΥΣ ΟΝΟΜΑΖΩ «ΠΑΘΗΜΕΝΟΥΣ».   Οι «ποθημένοι» είναι άνθρωποι αγνοί, καλοί, ευαίσθητοι, που κατά κανόνα πέφτουν στα νύχια των βολεμένων πονηρών. Μπορείτε να τους συναντήσετε σε διάφορα στάδια του δρόμου προς τον Γολγοθά, σε κατάσταση αλλοφροσύνης, φαντασίωσης, μανίας και κατάθλιψης, αλλά ακόμα και στο ψηφοδέλτιο Επικρατείας των έως τώρα κομμάτων και δεν μιλάμε για τα κόμματα - μεγαλοσυμμορίες, όπως αυτό του Πολιτειακού Παράγοντος, εκεί χώνονται άλλα φρούτα. Μιλάμε για τα μικροκόμματα που έχουν μπει στην Βουλή και που το σύστημα έχει, με μια «αδιόρατη και σιωπηλή» συμφωνία, αναθέσει την διαχείριση των «παθημένων». Ποια είναι η διαπίστωση; Ότι όλο και περισσότερος είναι ο κόσμος που αρχίζει να ανήκει στην κατηγορία των «παθημένων» αυτών ανθρώπων, που αργά ή γρήγορα γίνονται τα θύματα της εκμετάλλευσης. Της εκμετάλλευσης από τον Πονηρό που θέλει κόσμο για το ψηφοδέλτιο, του στρατηγού που θέλει να δείξει ότι έχει κόσμο για να γίνει ελκυστικός στην παλαιοκομματική μεγαλοσυμμορία, του καθηγητή, του ιερέα, κοκ. 

 Η ΧΩΡΑ ΜΑΣΔΕΝ ΕΧΕΙ ΜΟΝΟ «ΠΑΘΗΜΕΝΟΥΣ» 

Το κοπάδι αυτό των συνανθρώπων μας, με μεγάλη ευκολία πιστεύει σχεδόν τα πάντα. Η αφέλειά του εδράζεται σε παγιωμένες αντιλήψεις, είτε από την μία είτε από την άλλη πλευρά του ιδεολογικού χώρου. Ενίοτε τα μέλη του έχουν την ψευδαίσθηση της μοναδικότητας, ακολουθούν ή δημιουργούν μια νέα θρησκεία, νοιώθουν ενίοτε... προφήτες. Είναι γνωστά αυτά τα φαινόμενα τα οποία έγιναν έντονα την τελευταία δεκαετία με εκπροσώπους του Δωδεκαθέου, αλλά και μεταπράτες επιστολών. 

 Αυτοί οι συνάνθρωποι μας οι οποίοι είτε παγιδεύονται στις πολιτικές μικροσυμμορίες, είτε αποτελούν άθελά τους οι ίδιοι παγίδα για πολλούς άλλους «παθημένους» συνανθρώπους μας, αποτελούν και την αιτία της ειρωνικής απορίας του βολεμένου πολιτειακού παράγοντα, που ανέφερα στην αρχή του κειμένου, όταν αυτός από την θέση του άκουσε για κάποια πολιτική κίνηση. Φυσικά, φαντάζομαι ότι θα πάγωσε το χαμόγελο στα χείλη του, όταν ο συνομιλητής του, του έδωσε μια εικόνα για το ποιοι είναι το Κ21. 

 Ο χαρακτηρισμός της χώρας ως «τελειωμένης», αφορά σε αυτό στο οποίο θέλουν να την μετατρέψουν οι εν λόγω πολιτειακοί παράγοντες, σε συνεργασία με τους πονηρούς. Δεν μπορούν να συνειδητοποιήσουν ότι η χώρα δεν έχει μόνον «παθημένους» και ταλαίπωρους ανθρώπους για να τους αρμέγουν, να τους μετακινούν ως ψηφοφόρους, να τους εκμεταλλεύονται και στην συνέχεια να τους χαρακτηρίζουν και ως γραφικούς. Στην χώρα μας υπάρχουν και αυτοί που εργάστηκαν, εργάζονται, πάλεψαν και παλεύουν και επί του δικού τους κόπου παρασιτούν οι πολιτειακοί αυτοί παράγοντες. 

 ΑΥΤΟ ΔΕΝ ΘΑ ΤΟ ΕΠΙΤΡΕΨΟΥΜΕ 

 Ο αγώνας του Κ21 γίνεται όχι μόνον για την μεγάλη εικόνα της πατρίδας και του έθνους μας, αλλά και για τους «παθημένους» αυτούς συμπολίτες μας, που η ευαισθησία τους, τους έχει καταστήσει αντικείμενο αρμέγματος από όλους αυτούς τους πονηρούς, που στο τέλος ευελπιστούν να πάρουν την θέση του παλαιοπολιτικού πολιτειακού παράγοντα και με την σειρά τους να βλέπουν αφ' υψηλού κάθε ευαίσθητο Έλληνα και Ελληνίδα, που η ευαισθησία του, τους έχει καταστήσει στόχο όλων των υπολοίπων πονηρών. Η μάχη δίνεται για το γκρέμισμα αυτών των πονηρών απίθανων τύπων, που επιθυμούν και επιδιώκουν να μετατρέψουν όλη την χώρα σε χώρα «παθημένων»ανθρώπων. Αυτό ΔΕΝ ΘΑ ΤΟ ΕΠΙΤΡΕΨΟΥΜΕ. Η παρουσία μας και μόνο είναι απόδειξη. 

 Το χαμόγελο θα είναι πικρό στα χείλη αυτών των πονηρών που καταστρέφουν συστηματικά ένα ιστορικό έθνος και υποβιβάζουν τον λαό σε επίπεδο «παθημένου», για να τον αρμέγουν. 

Ο αγώνας έχει ξεκινήσει και θα ολοκληρωθεί μόνον με το γκρέμισμα και την τιμωρία τους.