ΗΜΕΡΕΣ ΤΟΥ 1945. Ο σ.ΝΙΚΟΣ ΣΤΗΝ ΑΘΗΜΑ

 

 του Σπυρίδωνα Χατζάρα 

 Όταν to 157o Σύνταγμα των Αμερικανών έφτασαν μαζί με τους 

άνδρες της OSS έφθασαν στο Κεντρικό στρατόπεδο Νταχάου στις

 28 Απριλίου 1945, ο Νίκος Ζαχαριάδης δεν βρισκόταν εκεί.

 Κρυβόταν στο Μόναχο για να αποφύγει την αντεκδίκηση των κρατουμένων. Πληροφορήθηκε από τα μέλη του Κόμματος ότι τον αναζητούσαν οι Αμερικανοί και παρουσιάστηκε στις 30 Απριλίου.

 Ο ίδιος, στο ιδιόχειρο βιογραφικό του σημείωμα που κατέθεσε στην Κεντρική Επιτροπή του ΚΚΕ στις 15-08-1946 ανέφερε: 

«Όταν στις 29 του Απρίλη ήρθαν οι αμερικάνοι στο Νταχάου εγώ

 έφυγα και πήγα στο Μόναχο στους εκεί δικούς μας αιχμάλωτους πολέμου, (εαμίτες και ελασίτες). Μετά 2 μέρες ήρθαν οι αμερικανο

ί και με πήραν και με κράτησαν, ως τη μέρα που μ’ έστειλαν

 αεροπορικώς στο Παρίσι, σ’ ένα είδος περιορισμού». 

Το σημείωμα ,σκοπίμως αποσιωπούσε και απέκρυπτε ότι

 παρουσιάστηκε μόνος του στους Αμερικανούς, και ότι οι

 Αμερικανοί τον παρέδωσαν αμέσως στους Άγγλους. 

Ο Ζαχαριάδης δεν ανέφερε που κρατήθηκε, «σ’ ένα είδος

 περιορισμού» και δεν ανέφερε τίποτα για τις συνομιλίες με την Ιντέλιζενς Σέρβις και τη συμφωνία του μαζί τους. 

 Ο απεσταλμένος του Ριζοσπάστη στη διάσκεψη του Σαν Φρανσίσκο για την δημιουργία του ΟΗΕ, ο Κώστας Γυφτοδήμος (Καραγιώργης), ενημερώθηκε από την OSS για την τύχη του Ζαχαριάδη, την πρώτη

 Μαΐου, αμέσως μετά τον εντοπισμό του, και έστειλε το ακόλουθο επείγον τηλεγράφημα στο Κόμμα: 

«ΑΓΙΟΣ ΦΡΑΓΚΙΣΚΟΣ, 1 του Μάη, (Ιδ. επείγον τηλεγράφημα. Ωρα 1.45′ π.μ.). Στο διαβόητο χιτλερικό στρατόπεδο συγκέντρωσης του Νταχάου, κοντά στο Μόναχο, που το κατέλαβαν χθες τα αμερικανικά στρατεύματα, οι σύμμαχοί μας Αμερικανοί απελευθέρωσαν μεταξύ των 32.000 κρατουμένων και τον αγαπημένο μας αρχηγό σ. Νίκο Ζαχαριάδη. Εζήτησα από τις αμερικανικές αρχές λεπτομέρειες για τις συνθήκες της απελευθέρωσης του σ. Ζαχαριάδη, τις οποίες και θα σας μεταδώσω αμέσως μόλις τις λάβω» ΚΩΣΤΑΣ ΚΑΡΑΓΙΩΡΓΗΣ 

 Στο «Ριζοσπάστη» περίμεναν μερικές μέρες να επιβεβαιωθεί η πληροφορία και την Τετάρτη, 16 του Μάη του 1945, επανήλθαν και έγραψαν υπό τον τίτλο «ΕΡΧΕΤΑΙ Ο ΗΡΩΪΚΟΣ ΑΡΧΗΓΟΣ ΜΑΣ σ. ΝΙΚΟΣ ΖΑΧΑΡΙΑΔΗΣ» και υπότιτλο «Ταξιδεύει μέσω Ιταλίας – Επίσημη ανακοίνωση από το υπ. Εξωτερικών» τα εξής:

 «…Περιμέναμε όλοι νεώτερες λεπτομέρειες. Περιμέναμε και η αγωνία μεγάλωνε. Γιατί η πρώτη είδηση δεν είχε συνέχεια και επιβεβαίωση. Ανησυχήσαμε όλοι. Το κόμμα, η μάνα, η οικογένεια του αγαπημένου μας αρχηγού, όλοι οι δημοκράτες που έβλεπαν και βλέπουν στο Νίκο Ζαχαριάδη τον ατρόμητο πρώτα αγωνιστή, το φωτισμένο ηγέτη, το μάρτυρα στον αγώνα του λαού μας για δημοκρατία, ανεξαρτησία και λευτεριά. Το υπουργείο των Εξωτερικών σε σχετικό διάβημα του 

σ. Μ. Πορφυρογέννη και έπειτα από αίτηση της Κ.Ε. του ΚΚΕ που 

ζητούσε θετικές πληροφορίες για την τύχη του αρχηγού του και παρακάλεσε να διευκολυνθεί η επιστροφή του έδωκε δια του πρεσβευτού του κ. Πανά την ακόλουθη ανακοίνωση:

 «… ο κ. Νίκος Ζαχαριάδης, αρχηγός του ΚΚΕ, βρίσκεται σώος και

 υγιής σε βρετανική ζώνη κατοχής και μέσα σε λίγες μέρες

θα επιστρέψει στην Ελλάδα με τη φροντίδα των αγγλικών

 στρατιωτικών αρχών». 

 Ο Νίκος Ζαχαριάδης, ο αρχηγός του ΚΚΕ, βρισκόταν σώος και υγιής, δηλαδή δεν είχε προσβληθεί από τύφο, όπως έγραψαν οι Ρουφιάνοι 

της Αριστεράς χρόνια μετά. 

Για παράδειγμα ο ευφάνταστος Γιώργος Μαργαρίτης , στο τεύχος 235 της Ε-Ιστορικά, της 6/5/2004, έγραψε: 

«Η επιστροφή αυτή δεν έγινε γρήγορα, καθώς ο πρώην κρατούμενος χρειάστηκε ιατρικές φροντίδες για την αποκατάσταση της

κλονισμένης από της στερήσεις φυσικής του κατάστασης».

Η φωτογραφία από την επίσκεψη του «βασανισμένου» σ. Νίκου 

κραυγάζει για τις «στερήσεις» του κ.Μαργαρίτη  

Το ελληνικό υπουργείο εξωτερικών. έλεγε ότι ήταν σώος και υγιής

 και ο Ζαχαριάδης είπε ότι τον κράτησαν σε ένα είδος περιορισμού. 

Μόνο ο Μαργαρίτης τον έστειλε σε «σανατόριο».

 Ο ίδιος ο Ζαχαριάδης δεν είπε πουθενά για ιατρικές φροντίδες και έγραψε απλά ότι τον «κράτησαν σ’ ένα είδος περιορισμού», 

ως τη μέρα τον έστειλαν αεροπορικώς στο Παρίσι. 

Ο Νίκος Ζαχαριάδης λοιπόν βρισκόταν στη βρετανική ζώνη

 κατοχής «σώος και υγιής». 

Επαναλαμβάνω ότι στο ιδιόχειρο αυτοβιογραφικό σημείωμα που έγραψε ο ίδιος ο Νίκος Ζαχαριάδης και το κατέθεσε στην Κεντρική Επιτροπή του ΚΚΕ στις 15-08-1946 ανέφερε:

 « Όταν στις 29 του Απρίλη ήρθαν οι αμερικάνοι στο Νταχάου, 

εγώ έφυγα και πή­γα στο Μόναχο, στους εκεί δικούς μας 

αιχμάλωτους πολέμου (εαμίτες και ελασίτες). Μετά 2 μέρες 

ήρθαν οι αμερικάνοι και με πήραν και με κράτησαν, ως τη μέρα 

που μ’ έστειλαν αεροπορικώς στο Παρίσι, σ’ ένα είδος περιορισμού. 

Στο Παρίσι παρουσιάστηκα στην Ελλην. Πρεσβεία, αυτή ενήργησε 

στην αγγλική Πρεσβεία, και έτσι έφτασα στις 29.5.45 στην Αθήνα 

με το όνομά μου σαν αξιωματικός του ελληνικού στρατού. Αυτό

 έγινε για να ευκολυνθεί το ταξίδι».

Ο σ. Νίκος βρισκόταν σε "ένα είδος περιορισμού" στην Βρετανική 

Ζώνη.

 Συγκεκριμένα βρισκόταν 45 χιλιόμετρα από το Αμβούργο, στο Λύνεμπουργκ, (γερμανικά Lüneburg), στην Ülzener Straße αριθ. 31.

 Εκεί που μετέφεραν και τον Χάϊνριχ Χίμλερ, που είχε συλληφθεί 

στις 22 Μαΐου κοντά στην Βρέμη. 

 Στο Λύνεμπουργκ, ήταν το Κέντρο Ανακρίσεων. 

Το αρχηγείο του Μοντγκόμερυ τότε, (τον Μάιο του 1945), ήταν στο Häcklingen, 6 χλμ από το Λύνεμπουργκ , το οποίο είχε αεροδρόμιο.

 Ο Ζαχαριάδης μεταφέρθηκε αεροπορικά από το Μόναχο, στην

 αγγλική ζώνη κατοχής, στο Λύνεμπουργκ και κρατήθηκε στο 31ο Ανακριτικό Κέντρο, «Civilian Interrogation Camp», ανακρινόμενος

από τη SIS (MI6).

 Όπως προκύπτει και από τα Αρχεία του «Public Records Office» το ,

 31ο Ανακριτικό Κέντρο , βρισκόταν σε συνεχή επαφή με το

 Foreign Office.

 Επομένως ο Ζαχαριάδης από το Λύνεμπουργκ,

 μιλούσε με το Λονδίνο, και δεν ταξίδευε στις 16 Μαίου, 

όπως ψευδώς έγραφε ο Ριζοσπάστης. 

Ο Ζαχαριάδης, σκόπιμα απέφυγε να αναφέρει στο βιογραφικό του 

την «βρετανική ζώνη κατοχής», για την οποία ήταν κατηγορηματικό

 το Ελληνικό Υπουργείο Εξωτερικών, που τόνισε ότι « βρισκόταν 

υπό τη φροντίδα των αγγλικών στρατιωτικών αρχών, στην αγγλική ζώνη», και έγραφε ότι τον είχαν οι αμερικανοί, «σ’ ένα είδος περιορισμού», μέχρι που τον πήγαν αεροπορικώς στο Παρίσι, 

του έβγαλαν χαρτιά στρατιωτικού και έφθασε στην Αθήνα σαν αιχμάλωτος πολέμου, φορώντας εγγλέζικη στολή, με VIP πτήση. 

 Ο Ζαχαριάδης σκόπιμα ήθελε να αποφύγει να δώσει εξηγήσεις

 για το είδος του περιορισμού γιατί ήθελε να αποκρύψει ότι έκλεισε κάποια συμφωνία με τους Άγγλους. 

Το ΚΚΕ, επίσης εντελώς ψευδώς, στα επίσημα κείμενα του λέει :

 «Με την απελευθέρωση του στρατοπέδου του Νταχάου, τον 

Ζαχαριάδη τον πήραν οι Αμερικάνοι και τον πήγαν στο Παρίσι 

απ’ όπου επέστρεψε στην Ελλάδα.

 (Από το βιβλίο, «Το ΚΚΕ, επίσημα κείμενα», τόμος ένατος 1961-1967, Εκδόσεις Σύγχρονη Εποχή, Αθήνα 2002, σελ. 855) 

 Η Μοίρα του ΠουστοΘανάση που ο εραστής του τον φώναζε Άρη, 

που του φόρτωσαν τη σφαγή του Μελιγαλά, ήταν μέρος των

 συμφωνιών του Ζαχαριάδη με την Ιντέλιτζενς Σέρβις στη 

«βρετανική ζώνη κατοχής».

 Άλλωστε την Ομάδα του Θανάση την οδήγησε στην Ενέδρα των κυβερνητικών ο «Αχτιδικός» που του επέδωσε το μήνυμα της 

διαγραφής του. 

Το Κόμμα Πρόδωσε και παρέδωσε τον Θανάση. 

 Τη 13η μέρα, αφότου ανέλαβε την ηγεσία του ΚΚΕ ο Ζαχαριάδης, 

είχε διαφοροποιηθεί από , «τα λάθη του Δεκέμβρη» και τη Συμφωνία

 της Βάρκιζας, και στις 12 Ιουνίου δια του Ριζοσπάστη,

 ανακοίνωσε την καταδίκη και απομόνωση του Θανάση (Άρη) Κλάρα  (Βελουχιώτη).

 Με τις συμφωνίες αυτές άλλωστε συνδέεται και η δήλωση του για

 τη Β. Ήπειρο που έγινε στις 25 Μαΐου. 

Η αποκήρυξη του Βελουχιώτη, η αποχή από τις εκλογές της 31ης Μαρτίου 1946 και η διακριτική συμμετοχή στο Δημοψήφισμα για την επάνοδο του Γεωργίου ήσαν στο πλαίσιο αυτών των συμφωνιών που βρίσκονται αποτυπωμένες στο απόρρητο έγγραφο για την ανάκριση Ζαχαριάδη, που παραμένει ακόμα μυστικό, και ποτέ κανείς δεν θέλησε

να ψάξει στα Αγγλικά και τα Αμερικανικά αρχεία, για να το αποκαλύψει. 

 Το πολύ  ενδιαφέρον είναι ότι ο οξυδερκής Ζαχαριάδης, αντιλήφθηκε κατά τη διαδικασία του debrifing ότι οι Άγγλοι γνώριζαν πολλά για τα εσωτερικά του Κόμματος, που το επηρέαζαν με τις λίρες, οπότε 

απέκτησε τη βεβαιότητα για την ύπαρξη χαφιέδων, όπως στα 

χρόνια του Μεταξά. 

Όταν μάλιστα ο Μάρκος Βαφειάδης, που ήταν πράκτορας των Άγγλων από το 1938, όταν συνεργάστηκε στο Κίνημα της Κρήτης, έστειλε το 1948 γράμμα στην Κεντρική Επιτροπή του Σοβιετικού Κόμματος 

κατηγορώντας το Ζαχαριάδη ότι είναι χαφιές των Άγγλων, 

κατάλαβε ότι κάποιος του είχε σφυρίξει τις συμφωνίες που έκανε

 με τους Άγγλους, στο πλαίσιο φυσικά της συμφωνίας 

Στάλιν-Τσόρτσιλ. 

 Ο Μάρκος, στην 5η Ολομέλεια της Κεντρικής Επιτροπής του Κ.Κ.Ε ,

στις 30-31 Ιανουαρίου 1949 στο χωριό Ψαράδες στις Πρέσπες,

παρουσία Ρώσων και Αλβανών συντρόφων της Κομινφόρμ , 

εκτόξευσε σε βάρος του Ζαχαριάδη την κατηγορία , ότι ήταν

 «Πράκτορας της Ιντέλιτζενς Σέρβις».

 Ο Ζαχαριάδης λοιπόν, μεταφέρθηκε αεροπορικά από το Μόναχο 

στο Λύνεμπουργκ στις 2 Μαΐου και μετά από 23 ημέρες, στις

 25 Μαΐου , μεταφέρθηκε αεροπορικά από τους Άγγλους στο Παρίσι,

 όπου τον πήγαν στην Ελληνική Πρεσβεία για να του εκδώσει

 ταξιδιωτικά έγγραφα. Α

πό το Παρίσι, πέταξε στις 28 Μαΐου για τη Νάπολι από όπου έφυγε

 το πρωί της 29ης και προσγειώθηκε στο Χασάνι.

Όταν ο σ. Νίκος έφτασε επιτέλους στην Αθηνα, «Ριζοσπάστης

 έγραψε στις 30 Μαΐου :

«Ο σ. Ζαχαριάδης ήρθε με αεροπλάνο σήμερα το πρωί μέσον

 Νεαπόλεως. Από το Παρίσι έφυγε χθες αεροπορικώς. 

Το απόγευμα ο σ. Ζαχαριάδης ήρθε στα γραφεία του «Ριζοσπάστη». Φορούσε τη στρατιωτική στολή των αιχμαλώτων και είναι γερός». 

Ούτε λέξη για τη ΡΑΦ που τον έφερε , και βέβαια αφού ήρθε ως

 έλληνας αξιωματικός φορούσε ,«τη στρατιωτική στολή των ..αιχμαλώτων», που του έδωσαν οι Άγγλοι. 

Το ότι ήρθε στις 29 αλλά η εφημερίδα έγραφε σήμερα, ήταν ένα συνηθισμένο. λάθος.

 Από την απελευθέρωση του Νταχάου μέχρι την άφιξη του Ζαχαριάδη στην Αθήνα πέρασαν 30 ημέρες και βρισκόταν σώος και υγιής , σ’ ένα είδος περιορισμού, σε βρετανική ζώνη κατοχής. 

Το τι έκανε εκεί, και γιατί βρισκόταν σε ένα είδος περιορισμού, δεν θέλησαν ποτέ να μας το εξηγήσουν οι σοφοί ιστορικοί και οι 

πολιτικοί. 

 ΥΓ. Περισσότερα στο βιβλίο μου..... ΕΑΜ-ΕΛΑΣ-ΜΕΛΙΓΑΛΑΣ