Πέρασαν 15 χρόνια από το έγκλημα του ΝΑΤΟ στη Σερβία

Ανέκδοτη φωτογραφία. Πως βρισκόταν η ελληνική σημαία στην πλατεία της Δημοκρατίας (Trg Republike) της σερβικής πρωτεύουσας. O Σύμβουλος Τύπου της Ελληνικής Πρεσβείας στο Βελιγράδι και ο Ακόλουθος Δρόσος Χατζηθεοδούλου, κατα τις συναυλίες διαμαρτυρίας εναντίων των Νατοικών βομβαρδισμών με την Ελληνική Σημαία.

του Σπύρου Χατζάρα


Παντού στη Σερβία σήμερα έγιναν εκδηλώσεις μνήμης και μνημόσυνα για τα θύματα των αεροπορικών επιδρομών του NATO σε βάρος της τότε Ομοσπονδιακής Δημοκρατίας της Γιουγκοσλαβίας, πριν 15 χρόνια.
Οι νατοϊκοί βομβαρδισμοί άρχισαν στις 24 Μαρτίου 1999, και κράτησαν χωρίς διακοπή ως τις 19 Ιουνίου, παρά τις εκκλήσεις καθολικών και ορθοδόξων για εκεχειρία τις ημέρες του Πάσχα.
Οι βομβαρδισμοί του ΝΑΤΟ έγιναν χωρίς τη συγκατάθεση του Συμβουλίου Ασφάλειας του ΟΗΕ, και κατά παράβαση του Καταστατικού Χάρτη του ΟΗΕ.
Κατά τη διάρκεια των 78 ημερών που κράτησαν οι βομβαρδισμοί, έγιναν συνολικά 2300 εναέριες επιθέσεις, από 1150 αεροσκάφη του ΝΑΤΟ, που έριξαν σχεδόν 420 χιλιάδες βόμβες, συνολικού βάρους 22 000 τόνων, και σκοτώθηκαν τουλάχιστον 2500 άμαχοι σέρβοι και περισσότεροι από 12500 τραυματίστηκαν. (Ανάμεσα τους και 2700 παιδιά). Στο Μαυροβούνιο σκοτώθηκαν επτά άμαχοι.
-Οι σέρβοι στρατιωτικοί και αστυνομικοί που σκοτώθηκαν από τους βομβαρδισμούς ήσαν 174 στο Κόσσοβο  93 στη Σερβία και 2 στο Μαυροβούνιο.
(Υπάρχουν και 28 αγνοούμενοι). Στις μάχες στο έδαφος με τον UCK, οι Σέρβοι έχασαν 346 στρατιωτικούς και 142 άνδρες του MUP. (Υπουργείο εσωτερικών). Συνολικά  οι απώλειες των μάχιμων (785), ήσαν πολύ μικρότερες από τις "παράπλευρες απώλειες" των αμάχων.
Στο Κοσσυφοπέδιο ο UCK, έχασε στις μάχες με τους Σέρβους 1125 άνδρες ,ενώ άλλους 27 τους σκότωσαν οι βόμβες του ΝΑΤΟ. Οι 15 σκοτώθηκαν στις 19 και 21.05.1999 κατά τον βομβαρδισμό στη Dubrava.
Οι Αλβανοί άμαχοι που πλήρωσαν το τίμημα των βομβαρδισμών ήταν πολλοί.
Οι περισσότεροι από τους 6511επισήμως αμάχους νεκρούς. Αναμεσά τους οι 220 στην κολώνα των προσφύγων που βομβάρδισε το ΝΑΤΟ στην Τζακοβίτσα στις 14.04.1999.

Κατά τη διάρκεια των ΝΑΤΟϊκών βομβαρδισμών καταστράφηκαν εντελώς
ή υπέστησαν σοβαρές ζημίες 25.000 πολυκατοικίες , 470 χλμ αυτοκινητόδρομων και 595 χλμ σιδηροδρομικής γραμμής.
Ζημίες έπαθαν και 14 αεροδρόμια, 40 νοσοκομεία και κέντρα υγείας, 18 παιδικοί σταθμοί, 69 σχολεία, 176 μνημεία πολιτισμού και 44 γέφυρες. Οι συνολικές υλικές ζημιές που υπέστησαν οι υποδομές της Σερβίας εκτιμήθηκαν σε 100 δις. δολαρίων.

Επομένως οι "χειρουργικοί βομβαρδισμοί του ΝΑΤΟ", που έγιναν στον γάμο του καραγκιόζη, σκότωσαν τουλάχιστον 9000 αμάχους Σέρβους και Αλβανούς.
Ο "στόχος", ο γιουγκοσλαβικός στρατός και η αστυνομία είχαν μόνο 269 νεκρούς.


Θυμάμαι με συγκίνηση σαν χθες, την κατάθεση Στεφάνου που κάναμε, στις 25 Μαρτίου, μαζί με τον πρέσβη Π. Βλασσόπουλο, τον πρόεδρο του «συλλόγου Ελλήνων ο Ρήγας Φεραίος», Γιάννη Σάββα, και τους λίγους έλληνες φοιτητές που είχαν παραμείνει στην Πόλη, στο άγαλμα του Ρήγα μπροστά στο Καλεμέγκνταν, ενώ ηχούσαν οι σειρήνες της αντιαεροπορικής άμυνας, και οι δυστυχείς σέρβοι του τιμητικού αγήματος που έτρεχαν να μας προλάβουν διότι τα μέτρα της αεράμυνας τους επέβαλαν να μείνουν καλυμμένοι κατ τη διάρκεια της επιδρομής. Τα μετρά αυτά οι ΕΛΛΗΝΕΣ αποφασίσαμε να τα αγνοήσουμε και να τραγουδήσουμε τον εθνικό μας ύμνο , απέναντι στις βόμβες του ΝΑΤΟ. Αξέχαστη και η Ανάσταση στον δικό μας Ναό, των Ελλήνων, στη Θεολογική σχολή στο Καράμπουρμα, με τον πατέρα Παναγιώτη. Αξέχαστη και η εκτέλεση των συναδέλφων της RTS από το ΝΑΤΟ. 78 ημέρες βομβαρδισμών που κρατήσαμε ανοιχτό το γραφείο Τύπου Βελιγραδίου μαζί με τον συνάδελφο ακόλουθο και κουμπάρο μου Δρόσο Χατζηθεοδούλου.


Φεύγοντας από το Βελιγράδι.

Πριν 14 χρόνια (Αρχείο) Φεύγοντας από το Βελιγράδι (Αρχείο) Ρεπορτάζ της εφημερίδας «Ντάνας» που αναδημοσιεύτηκε στην «Μακεδονία» ,την Κυριακή 19 Σεπτεμβρίου 1999

ΒΕΛΙΓΡΑΔΙ.-Πριν από λίγες μέρες το Βελιγράδι αποχαιρέτησε με πολλά ειλικρινή ευχαριστήρια ένα φίλο του. Ίσως φανεί υπερβολικό αυτό το οποίο λέμε, αλλά πολλοί πολίτες του Βελιγραδίου μαζί με 'Έλληνες, που ζουν και εργάζονται στη γιουγκοσλαβική πρωτεύουσα, συγκεντρώθηκαν την περασμένη Τρίτη (14 Σεπτεμβρίου) σε αποχαιρετιστήριο δείπνο προς τιμήν του συμβούλου Τύπου της ελληνικής πρεσβείας Σπύρου Χατζάρα. Αφού αφιέρωσε πέντε χρόνια από την ζωή του στο Βελιγράδι, τώρα αναχωρεί για την ελληνική πρεσβεία στη Μόσχα. Ο Σπύρος Χατζάρας ήρθε ξαφνικά στο Βελιγράδι τον Οκτώβριο του 1994, ως έκπληξη γιατί δεν συνηθίζεται καλοί και φημισμένοι δημοσιογράφοι να μετακινούνται... σε γραφεία Τύπου . Ακόμη πιο ασυνήθιστο είναι να μετατρέπονται σε καλούς και πετυχημένους διπλωμάτες. Και ο Σπύρος Χατζάρας αποτελεί μια τέτοια εξαίρεση. Είναι από αυτούς τους Έλληνες που επιδιώκουν και επιτυγχάνουν να αφήνουν τα ίχνη τους στις χώρες στις οποίες θητεύουν και γι' αυτό είναι φυσικό να αφήνουν πίσω τους φίλους. Ο αποχωρών 'Έλληνας σύμβουλος Τύπου, γνωστός πια στη γιουγκοσλαβική πρωτεύουσα με το μικρό του όνομα, Σπύρος, δήλωνε πολύ υπερήφανος που ήταν ένας από τους ιδρυτές της αθηναϊκής εφημερίδας «Νίκη», που όπως έλεγε «άρχισε χωρίς χρήματα όπως εσείς εδώ στη “Ντάνας”». Εργάστηκε έντονα για να υπερνικηθεί εκείνο το άσχημο κλίμα που είχε δημιουργηθεί ανάμεσα στις δύο χώρες, μετά τα επεισόδια στο ευρωπαϊκό πρωτάθλημα μπάσκετ το 1995 στην Αθήνα. Μεταξύ όλων των ‘άλλων που έκανε, ήταν να εκδώσει αρκετά βιβλία Ελλήνων που έζησαν και δραστηριοποιήθηκαν στις δικές μας περιοχές . Ήταν αυτός, που είχε την πρωτοβουλία να τοποθετηθεί μία πλάκα στον πύργο Νεμπόισα, στο πάρκο Καλεμέγκταν δίπλα στο Δούναβη, όπου πριν από 200 χρόνια οι Τούρκοι σκότωσαν τον Ρήγα Φεραίο και επτά συντρόφους του. Ο Σπύρος Χατζάρας φεύγει χωρίς να έχει ολοκληρώσει τα δύο μεγάλα του σχέδια, η υλοποίηση των οποίων σκόνταψε στην έλλειψη χρημάτων. To ένα, η δημιουργία μιας ταινίας κινουμένων σχεδίων με τον Νίκολα Μάιντακ για τον Ρήγα Βελεστινλή και το δεύτερο, η έκδοση ενός σύγχρονου ελληνοσερβικού λεξικού. Αρκετά μετριόφρων ο ίδιος, δηλώνει απλά: «Νομίζω ότι κατάφερα να κάνω κάποιους ανθρώπους εδώ ευτυχέστερους». To μεγαλύτερο εύσημο, που πρέπει να του αποδώσουμε, είναι το γεγονός ότι μαζί με κάποιους άλλους Έλληνες φίλους ήταν μαζί μας σε πολύ δύσκολες στιγμές Μα πάνω απ' όλα, τελικά παντρεύτηκε τη Μίρα. Μια δικιά μας Σέρβα.