Ανοησίες των Σιπταρέων

Ο Χάχας Κανταρέ και τα... αλβανικά σχολεία

   Ως λογοτέχνης υποτίθεται ότι ξέρει γράμματα, αλλά ο «διεθνούς φήμης αλβανός συγγραφέας» Ισμήλ Κανταρέ, σε συνέντευξη του σε αλβανική εφημερίδα, είπε πως, "το 1887 στην Αλβανία, υπήρχαν τρεις χιλιάδες σχολεία, εκ των οποίων χίλια διακόσια τουρκικά δημόσια , άλλα τόσα ιδιωτικά ελληνικά σχολεία, τριακόσια βουλγάρικα σχολεία, καθώς και σερβικά και βλάχικα σχολεία, αλλά «Αλβανικό σχολείο» υπήρχε ΜΟΝΟ ΕΝΑ με διευθυντή τον Παντελή Σωτήρη".

Ο «διεθνούς φήμης αλβανός συγγραφέας», θα έπρεπε να ξέρει ότι στο σχολείο τα παιδιά πρώτα-πρώτα μαθαίνουν γραφή και ανάγνωση, και επομένως χρειάζονται ΑΛΦΑΒΗΤΟ, αλλά το λατινικό αλβανικό αλφάβητο, το λεγόμενο «Μπασκίμι», που υιοθετήθηκε το 1908 μετά το «συνέδριο του Μοναστηρίου». Μέχρι τότε για τη γραφή της προφορικής διαλέκτου των Τόσκων και των Γκέκηδων, οι μεν Ορθόδοξοι χρησιμοποιούσαν το ελληνικό αλφάβητο, οι καθολικοί το λατινικό, και οι μουσουλμάνοι το αραβικό. Με ποιό αλφάβητο να λειτουργήσει το σχολείο; Τόσο μυαλό δεν έχει ο πλέον ταλαντούχους «αλβανός» συγγραφέας που ξεμωράθηκε στα 78 του.

Το σχολείο που άνοιξαν ο Παντελής Σωτήρης μαζί με τον αδελφό του Κώστα στην Κορυτσά, στο πλαίσιο της «ανάπτυξης του αλβανικού Έθνους», χρησιμοποιούσε το ελληνικό αλφάβητο. «Τέσσερα χρόνια αργότερα, ο Παντελής Σωτήρης, δολοφονείται και το αλβανικό σχολείο κλείνει! Αυτή είναι η αλήθεια που δεν έχει αποκαλυφθεί ακόμη στον Αλβανικό λαό», είπε ο Κανταρέ, αλλά φυσικά σαν ταλαντούχος μυθοπλάστης είπε ψέματα.

Ο Παντελής Σωτήρης που ήταν πράκτορας κάποιας δύναμης, (όπως και ο αδελφός του), αυτοκτόνησε πηδώντας από το παράθυρο στο σπίτι του στην Κωνσταντινούπολη, όταν μετά από καταγγελίες Ελλήνων, μπήκε για έρευνα στο σπίτι του η αστυνομία.
Αυτοκτόνησε και δεν δολοφονήθηκε και δεν ήταν «αλβανός δάσκαλος», αλλά έλληνας εξωμότης και πράκτορας.
Ο Σωτήρης που καταγόταν από παλιά ελληνική οικογένεια ήταν παντρεμένος με την ανιψιά ενός επισκόπου της ορθόδοξης εκκλησίας της οποίας το επίθετο αγνοώ, ανέλαβε δράση με την ίδρυση της Λίγκας του Πρίζρεν (18 Ιουνίου 1878) από τους 47 Οθωμανούς Μπέηδες, "για την υπεράσπιση των δικαιωμάτων του αλβανικού έθνους".

Η «Λίγκα του Πρίζρεν» συστάθηκε βιαστικά στο Κοσσυφοπέδιο, με την ενθάρρυνση των Τούρκων , και την βοήθεια της Ιταλίας , του Βατικανού, της Αγγλίας και της Αυστρίας, που αντιδρούσαν στη Συνθήκης του Αγ. Στεφάνου. (Μάρτιος 1878). Κατά το Συνέδριο του Βερολίνου (Ιούλιος 1878) παρουσιάσθηκαν για πρώτη φορά οι αντιπρόσωποι της Λίγκας ως παρατηρητές , και ζήτησαν την ένωση όλων των «αλβανικών εδαφών» που μέχρι τότε ήταν διηρημένα στα Βιλαέτια Σκόρδας, Κοσσυφοπεδίου, Μοναστηρίου και Ιωαννίνων σ΄ένα «αυτόνομο» αλβανικό Βιλαέτι υπό την επικυριαρχία της Πύλης. Έτσι η Λίγκα βαθμιαία επέκτεινε τις δραστηριότητές της στη Βόρειο Ήπειρο το Αργυρόκαστρο και την Κορυτσά μέχρι τα Ιωάννινα και την Πρέβεζα.

Να γιατί ο Πλάτωνας θα τον είχε πατάξει και αυτόν στα σκουπίδια γιατί οι τεμπέληδες λογοτέχνες, μας εξαπατούν με τις πλαστές τους μυθοπλασίες και υπονομεύουν τον ηθικό τρόπο διαβίωσής μας. Ο ταλαντούχος Ισμαήλ είναι ακριβώς αυτό το πράγμα. Τυχοδιώκτης, ανεπρόκοπος, τεμπέλης, φαφλατάς, που ανέβηκε νωρίς στο τραίνο του Εμβέρι και απόλαυσε τα «Ουρί» και τα «πιλάφια» του κομμουνιστικού παραδείσου.
Ο Ισμαήλ, ο ευρω-διανοούμενος ,«σπούδασε» εν τάχει  στην Σχολή Ιστορίας και Φιλολογίας του Πανεπιστημίου των Τιράνων και κατόπιν στο Ινστιτούτο Γκόρκυ της Μόσχας και 23 χρονών γύρισε «επαγγελματίας λογοτέχνης» στα Τίρανα και τέσσερα χρόνια μετά, (1963), καθιερώθηκε ως «ένας από τους πλέον ταλαντούχους συγγραφείς της χώρας του». Ως στέλεχος του Κομμουνιστικού Κόμματος και μέλος της «Λαϊκής Εθνοσυνέλευσης της Αλβανίας» ήταν μπόν βιβέρ είχε διαβατήριο και ταξίδευε στο εξωτερικό σε μία εποχή που ελάχιστοι Αλβανοί είχαν αυτό το προνόμιο. 
   Και τώρα, έμαθε ότι «η Τουρκία κατέστρεψε την αλβανική γλώσσα και το αλβανικό έθνος» « Αυτή είναι η αλήθεια», είπε, λέγοντας ψέματα.

Η αλήθεια είναι ότι οι (σκοτεινές δυνάμεις) που ενδιαφέρονταν να αφελληνίσουν την Ήπειρο, χρησιμοποιώντας πράκτορες της βιβλικής εταιρείας του Λονδίνου όπως ο Κωνσταντίνος Χριστοφορίδης (Kostandin Nelko) , που έμαθε γράμματα στη Ζωσιμαία σχολή, και διάφορους σιπταρέους καθολικούς, προσπάθησαν να δημιουργήσουν «αλβανικά σχολεία» με «αλβανικό αλφάβητο».
Το 1857 ο εξωμότης πράκτορας της (ιουδαικής) βιβλικής εταιρείας του Λονδίνου Κωνσταντίνος Χριστοφορίδης εγκαταστάθηκε στην Κωνσταντινούπολη και παρουσίασε το «υπόμνημα για την αλβανική γλώσσα». Τον Νοέμβριο του 1869, η οθωμανική αυτοκρατορία συγκρότησε μια επιτροπή με επικεφαλής των πράκτορα Χριστοφορίδη για να μελετήσει το ζήτημα της εκπαίδευσης των αλβανοπαίδων της οποίας τα συμπεράσματα για την ίδρυση δημόσιων αλβανικών σχολίων παρουσιάστηκαν τον Ιανουάριο του 1870, και απερρίφθησαν για οικονομικούς λόγους αλλά ουσιαστικά επειδή οι «Αλβανοί» ήταν οι πιο πιστοί «Τούρκοι» από την εποχή των Κιουπρουλού αλλά και πιο πριν από τον Λουφτού Πασά τον γαμπρό του Σουλεϊμάν. Αυτή είναι η αλήθεια, που δεν λέει ο Ισμαήλ.
Το «πρότζεκτ» καθυστέρησε 38 χρόνια. Έτσι, «η Τουρκία κατέστρεψε την αλβανική γλώσσα και το (ανύπαρκτο) αλβανικό έθνος».

Στο Πάνθεον των πρακτόρων που εργάστηκαν για τη δημιουργία Αλβανικής εθνικής συνείδησης, και ο Θεοφάνης Μαυρωμάτης από τη Θράκη , (Fan Noli 1882 - 1965), που από μπατίρης τυχοδιώκτης βρέθηκε στο Χάρβαρντ να σπουδάζει στη σχολή Καλών Τεχνών και αυτοανακηρύχθηκε αρχηγός της «Αυτοκέφαλης Εκκλησίας της Αλβανίας» στις Η.Π.Α.

Αλλά εκτός από τον ευρω- Ισμαήλ εμφανίστηκε και άλλος «αλβανός διανοούμενος» ο κοσσοβάρος ισλαμιστής πολιτικός Αμίρ Αχμάντ, ο οποίος επικαλούμενος τον μπάρμπα του τον ψεύτη ( τον επίσκοπο Fan Noli) , «που καθόρισε την εξέγερση του Σκεντέρμπεη ως ιερό πόλεμο κατά των μουσουλμάνων»,διαπίστωσε ότι η «Συνέλευση στη Λέζα» ήταν συγκέντρωση των Χριστιανών , που ήθελαν να πολεμήσουν κατά της μουσουλμανικής Οθωμανικής Αυτοκρατορίας, και επομένως ο Σκεντέρμπεης σήκωσε τη σημαία του Βυζαντίου στην Κρούγια και όχι την αλβανική!

Και φυσικά, ο Γεώργιος Καστριώτης, ο Μεγαλέξανδρος του μεσαίωνα, ο επονομαζόμενος Ισκάνταρ (Αλέξανδρος) Μπέης, δεν είχε αλβανική εθνική συνείδηση και φυσικά ομιλούσε την ελληνική, και φυσικά ήταν Ρωμαίος, δηλαδή Ρωμιός, δηλαδή «Βυζαντινός».

ΥΓ1. Αλλά τον Ισμαήλ και τον Αμίρ και αν τους πλένεις τα σαπούνι σου χαλάς.
ΥΓ2. Σαλάμ αλέκουμ!