Ένα Ταμείο για όλους, και συντάξεις με ταβάνι φέρνει το νέο Μνημόνιο

Οι πρωτοπόροι (λαγοί) Καρατζαφέρης και Παπαρήγα το πρότειναν από το 2007
http://deltio11.blogspot.gr/2012/12/2007.html

του Σπύρου Χατζάρα

Οι πολιτικές και οικονομικές εξελίξεις με την ανατροπή των Σαμαροβενιζέλων και την έλευση της Ευρω-Κοινοπραξίας είχαν σχεδιαστεί πολύ προ των εκλογών της 25ης Ιανουαρίου του 2015. Και η δήθεν «σκληρή» διαπραγμάτευση, του Alexis οδήγησε στο δημοψήφισμα που το έχασαν καθώς περίμεναν επικράτηση του ΝΑΙ που θα δικαιολογούσε την «μνημονιακή» κωλοτούμπα. Εγώ τά έλεγα χρόνια τώρα , αλλά μόνος του γράφω και μόνος μου τα ακούω. Το ένα Ταμείο για όλους ήρθε την επταετία και δεν πέρασε. Και επανήλθε το 2007 Και χρειάστηκαν πέντε εκλογές και έξι κυβερνήσεις για να το περάσουν, με την Αριστερά, ώστε η Ελλάδα να γίνει ένα απέραντο Γκούλαγκ.
Στις 22 Δεκεμβρίου 2012 έγραφα ότι ο Σαμαρικός κ. Βρούτσης, ως υπουργός εγασίας είχε αποκαλύψει ότι στόχος του υπουργείου είναι μέχρι το 2017 το ΙΚΑ να αποτελεί τον κεντρικό φορέα του συνταξιοδοτικού συστήματος, προτεραιότητα που έχει να κάνει και με την συμφωνία της χώρας με την τρόικα. Εντός του 2013 θα τεθούν οι βάσεις ώστε να ενσωματωθούν στο ΙΚΑ, τα τρία μεγάλα Ταμεία, ΟΓΑ, ΟΑΕΕ και ΕΤΑΑ.
Από το 2017 όλες οι ληξιπρόθεσμες εισφορές και απαιτήσεις θα μεταφερθούν, κάτι που αποτελεί μία «πολύ σημαντική μεταρρύθμιση» και έναν «μεγάλο στόχο», κατά τον κ. Βρούτση.
Υπέρ της «αυτόματης (ή υποχρεωτικής) εγγραφής όλων των εργαζομένων στις ιδιωτικές ασφαλιστικές εταιρείες , παράλληλα με την αυτόματη εγγραφή στον ΕΟΠΥΥ, τάσσεται και από το 2012 η Τράπεζα της Ελλάδος που διαπίστωνε τότε την ανάγκη δυναμικής αξιοποίησης της επαγγελματικής και, κυρίως, της ιδιωτικής ασφάλισης στην Ελλάδα.
Στόχος, όπως επισημαίνεται, είναι με αυτόν τον τρόπο να αντιμετωπιστούν οι «μνημονιακές» απώλειες στις κύριες και επικουρικές συντάξεις, αλλά και στις ασφαλιστικές παροχές των ασφαλισμένων.
Παρόμοιες πιέσεις είχαν "ανιχνευθεί" το 2011, όταν, με όχημα ένα πιλοτικό πρόγραμμα κρατικής-κοινοτικής επιδότησης των ασφαλιστικών εταιρειών για την παροχή υπηρεσιών πρωτοβάθμιας υγείας σε ανασφάλιστους ανέργους, η τρόικα θέλησε -χωρίς αποτέλεσμα- να ανοίξει το ζήτημα της υποχρεωτικής ιδιωτικής ασφάλισης και των εργαζομένων...
Ενα ταμείο για όλους και σύνταξη από το ΙΚΑ ήταν και το όραμα των SYRIZA+USA Νταβανέλ και Τρίμη, που το στήριζαν και τα ολίγα πράσινα Κουμπιά, ο Μωυσής και οι Ρουφιανογράφοι του Σαλονικιού στην ΕΣΗΕΑ.

Και τώρα το 3ο αριστερό Μνημόνιο έρχεται να ολοκληρώσει την Μεταρρύθμιση., με Ένα Ταμείο και όλους και μία σύνταξη, με πλαφον. Σ

Στις 25 Νοέμβριου 2007 σε ένα προφητικό μου κείμενο στο styx. gr με τίτλο «ΥΠΗΚΟΟΙ ΤΗΣ ΚΕΝΤΡΙΚΗΣ ΕΥΡΩΠΑΪΚΗΣ ΤΡΑΠΕΖΑΣ», αναφερόμουν στο «χουντικό» σχέδιο ,του Λουκά Πάτρα, για συγχώνευση όλων των Ασφαλιστικών Ταμείων, και στο προεκλογικό πρόγραμμα του ΠΑ-σοκ που πρότεινε την συγκρότηση τριών ταμείων.

"Σύνταξη στα 67 επέβαλαν οι «σύμμαχοι» δεξιοί και σοσιαλδημοκράτες στην Γερμανία, το ίδιο προσπαθεί να επιβάλει και ο δεξιός Σαρκοζί στην Γαλλία. Πέντε Ταμεία, με το ζόρι, λέει ο Καραμανλής .Τρία Ταμεία, εθελοντικά, απαντά ο Καλός και σοσιαλδημοκράτης Yorgos", έγραφα και πρόσθετα ότι ,  "Από το 1995, διάφορα πανεπιστήμια, ερευνητικά κέντρα, και ειδικοί, άρχισαν να δημοσιεύουν μελέτες για τις « οικονομικές επιπτώσεις στην Ευρώπη από την γήρανση του πληθυσμού». Οι διαπιστώσεις, όλων των μελετών συνέκλιναν στο ότι ,τα ασφαλιστικά συστήματα στην Ευρώπη δεν ήσαν βιώσιμα, και ότι θα έπρεπε να ληφθούν «γενναία μέτρα» για να αντιμετωπισθεί η κατάρρευση του συστήματος που ετοποθετείτο χρονικά για το 2050. Παράλληλα, άρχισε και η συζήτηση για την «μεταρρύθμιση του ασφαλιστικού συστήματος στην Ευρωπαϊκή Ένωση» ,παρότι αυτός είναι ένας τομέας που παραμένει στον έλεγχο των κυβερνήσεων των χωρών-μελών.(Με την δημιουργία της ενιαίας αγοράς εργασίας, αναγνωρίστηκε στην Ε.Ε., μόνο μια «συντονιστική» συναρμοδιότητα, ώστε να μην προκύπτουν διακρίσεις σε βάρος των μετακινούμενων εργαζομένων). Το 1993 δημοσιεύθηκε στις Ηνωμένες Πολιτείες, μια μελέτη «για την γήρανση του πληθυσμού και το ασφαλιστικό πρόβλημα της IBM» , στην οποία οι μελετητές σημείωναν ότι «όταν το 1948 που δημιουργήθηκε το κρατικό σύστημα κοινωνικής ασφάλισης η πρόβλεψη ήταν πώς θα καταβάλλονταν συντάξεις για 5-6 χρόνια κατά μέσο όρο», Και υπογράμμιζαν ότι «σύμφωνα με τους μαθηματικούς υπολογισμούς των ασφαλιστικών εταιριών, εάν η πρόβλεψη για την επιβίωση ενός συνταξιούχου ηλικίας 65 ετών είναι 17 χρόνια ,τότε θα πρέπει να αρχίσει να τού καταβάλλεται η κρατική σύνταξη στα 72, και για το ενδιάμεσο διάστημα θα πρέπει ο εργαζόμενος να έχει φροντίσει για ιδιωτική ασφάλιση» .
Και πρόσθετα, " Η υλοποίηση αυτών των σχεδιασμών για την Ευρώπη γίνεται από την Κεντρική Τράπεζα, η οποία με την συνθήκη για την ευρωπαϊκή νομισματική ένωση, κατέστη η υπέρτατη εξουσία. Ο ελληνικός λαός , στο σύνολο του, ξεκίνησε  , τον υπέρ πάντων αγώνα για την ελληνική δημοκρατία μαχόμενος την Κεντρική Ευρωπαϊκή Τράπεζα. Σε αυτή την μάχη, δυστυχώς, οι Έλληνες πολίτες βλέπουν τις ηγεσίες των δύο μεγάλων κομμάτων εξουσίας. στο στρατόπεδο του εχθρού. Το διακύβευμα δεν είναι οι ασπιρίνες, αλλά η εθνική ανεξαρτησία, η δημοκρατία και η εθνική κυριαρχία. Η μάχη μπροστά μας είναι «η μητέρα των μαχών». Όσο περισσότεροι το αντιληφθούν , τόσο πιο κοντά θα είναι η νίκη».
Και επειδή δεν το αναλήφθηκαν, φθάσαμε εδώ που είμαστε τώρα. Σε ένα επίσης προφητικό άρθρο στις 6 Δεκεμβρίου 2007 στο http://www.styx.gr / με τίτλο «οι πεινασμένοι λύκοι και οι δημοσιογράφοι» σχολίαζα τους «κοινωνικά δίκαιους» , πηχυαίους τίτλους στα ταμπλόιντ, που φώναζαν , « μια σύνταξη για όλους».

« Μια σύνταξη για όλους». Και προχωρούσα σε αυτή τη λογική της κοινωνικής δικαιοσύνης. «Ένα φαγητό για όλους». Αυτό ήταν στρατιωτική κοινωνική δικαιοσύνη. Όλοι τρώγαμε το ίδιο συσσίτιο. Όλοι, δηλαδή οι φαντάροι, γιατί στην λέσχη των αξιωματικών το μενού ήταν διαφορετικό. Ακόμα και στο καθεστώς των κόκκινων Χμέρ, ο Πολ Πότ και οι εξόριστοι δεν έτρωγαν το ίδιο ρύζι. Σκέφτομαι ακόμα πιο δίκαια μέτρα. «Ένα παπούτσι για όλους». Τέρμα πια τα μικρά και μεγάλα μεγέθη, τα αριστερά και δεξιά παπούτσια. Τώρα αντιλαμβάνομαι, ότι ο Προκρούστης δεν ήταν ένας ηλίθιος σαδιστής, αλλά ένας αγωνιστής της ισότητας , και της κοινωνικής δικαιοσύνης. Ένας καλλιτέχνης της ομοιομορφίας .Ένας Σβατσενέγκερ. Η ομοιομορφία. Το όραμα κάθε ολοκληρωτισμού. Η ομοιομορφία της αγέλης. Η ομοιομορφία του ένστικτου της αυτοσυντήρησης. Για τους αρχαίους Έλληνες, το πρώτο βήμα προς την δημοκρατία έγινε, όταν ο Θησέας σκότωσε τον Προκρούστη. Αλλά (όπως λέγαμε στη δικτατορία), « ένας στο χώμα χιλιάδες τον αγώνα».Από τον τάφο του Προκρούστη ξεπετάχτηκαν χιλιάδες μικρά «Προκρουστάκια», που φωνάζουν και τσιρίζουν: «Μια σύνταξη για όλους». Όποιος νομίζει ότι ο ΣΑΝΤ ήταν ένας διεστραμμένος, θα πιστεύει ότι και ο Όργουελ έβλεπε οράματα . Στην πραγματικότητα, και οι δύο έκαναν τη δουλειά του Προμηθέα. Μας έδωσαν μέσα από την μυθοπλασία ένα ρεπορτάζ για αυτά που έμαθαν. Ήταν από αυτούς που θέλησαν να μεταφέρουν κωδικοποιημένα μια «κρυφή γνώση» στους πολλούς. Η κοινωνία του Όργουελ έρχεται. Είναι μπροστά μας. Το «πρόβλημα » των συντάξεων, είναι ζήτημα στρατηγικού χαρακτήρα, για την μετατροπή της δημοκρατικής κοινωνίας που γνωρίσαμε, σε μια ΝΕΑ ΚΟΙΝΩΝΙΑ ( όπως λέμε νέος πατριωτισμός), με ολοκληρωτικά χαρακτηριστικά, στην οποία θα κυριαρχεί ο φόβος, η πείνα, και η φτώχεια. Μια κοινωνία, στην οποία το φαγητό θα είναι προνόμιο. Όπως ήταν σε όλα τα στρατόπεδα συγκεντρώσεως. Ετσι επανερχόμαστε στον Προκρούστη. «Μια σύνταξη για όλους». « Ένα Ταμείο για όλους». Εδώ όμως τα πράγματα αρχίζουν να μπερδεύονται πάρα πολύ. Τρία ταμεία είχε η Σοβιετική Ένωση. Η κοινή σύνταξη για όλους ήταν ένα πολιτικό σύνθημα στα πρώτα χρόνια της οικοδόμησης του «υπαρκτού σοσιαλισμού». Μα είναι δυνατόν ο κ. Καραμανλής και ο κ. Αλογοσκούφης να αναλαμβάνουν τον ρόλο του Λένιν και να μας οδηγούν στο όραμα της κοινωνικής δικαιοσύνης και ισότητας; Κάτι πολύ ανώμαλο συμβαίνει εδώ. «Μια σύνταξη για όλους», « να συγχωνευθούν τα Ταμεία πλουσίων και φτωχών». Γιατί όχι , «ένας μισθός για όλους»; Να που επιστρέφουμε στην Σοβιετική Ένωση!