16/11/17

1822. Στις 16/28 Νοεμβρίου η Δολοφονία από τους αγγλόφιλους, του Φιλογενούς Παναγιώτη Κρεββατά

του Σπύρου Χατζάρα

Ο Παναγιώτης Κρεββατάς, (1785 - 1822), «Εθνικόφρων» πρόκριτος του Μυστρά, και μέλος της πρώτης Εθνοσυνέλευσης. Είχε έρθει σε επαφή με το επαναστατικό κίνημα στην Ιταλία.
Ήταν ο αρχηγός των όπλων του Μυστρά, και συγκρότησε Σώμα 10.000, έδιωξε τους εξισλαμισμένους Μπαρδουνιώτες από την περιοχή και γκρέμισε τους Πύργους τους.
Πολέμησε με τον Κολοκοτρώνη τον Δράμαλή.
Οι Κρεββατάδες, ήσαν παλαιά βυζαντινή οικογένεια, του Μυστρά που κρατούσαν από τον 14ο αιώνας.
Ο Παναγιώτης Κρεββατάς ο πρεσβύτερος, ήταν από τους πρωταγωνιστές μαζί με τους Μπενάκηδες των Ορλωφικών. Η χήρα του Παναγιώτη, συνέχισε να χρηματοδοτεί τον αγώνα και μετά την απελευθέρωση της έδωσαν σύνταξη 20 δραχμών κατά μήνα. 

Η δολοφονία του Φιλογενούς Παναγιώτη Κρεββατά, τον οποίο «οι οπλαρχηγοί υποδέχονταν από σεβασμό όρθιοι», ήταν καθαρά πολιτική, και έγινε ενόψει της εθνοσυνέλευσης του Άστρους.
Οι πληρωμένοι δολοφόνοι, του είχαν στήσει ενέδρα σε ένα γεφύρι του Ευρώτα. Φυσικός αυτουργός της δολοφονίας, ήταν, σύμφωνα με τον Φιλογενή γραμματικό Θεόδωρο Ρηγόπουλο ήταν ο ανιψιός του Γιατράκου, Γληγοράκης Γιατράκος. 

Η πρώτη καθαρά πολιτική δολοφονία της συμμορίας των «συνταγματικών» της Εταιρείας της Ανατολής ήταν η εκτέλεση του Φιλογενούς πλοίαρχου Αντώνη Οικονόμου, που ξεσήκωσε τα πληρώματα της Υδρας, και συνδεόταν με τον έλεγχο της πρώτης Εθνοσυνέλευσης.

Την ώρα που το «Έθνος» , πολεμούσε για την απελευθέρωση του, οι «αντιδραστικοί» της Ύδρας και οι «αντιδραστικοί» Τουρκοκοτσαμπάσηδες , οι «καλικάτζαροι», οι «Καταχθόνιοι», κυνηγούσαν να δολοφονήσουν έναν έλληνα πατριώτη για να του κλείσουν το στόμα. Ο Κολοκοτρώνης, που πληροφορήθηκε τα σχέδια των «προκρίτων», αντέδρασε στέλνοντας τον Τσόκρη με 200 άνδρες για να σώσει τον Οικονόμου αλλά έφτασαν πολύ αργά.

Η δολοφονία του Φιλογενούς επαναστάτη Αντώνη Οικονόμου, κουκουλώθηκε αποσιωπήθηκε δεν απασχόλησε την Εθνοσυνέλευση, και ποτέ δεν τιμωρήθηκαν οι δολοφόνοι.

Την ίδια μοίρα είχε και ο επαναστάτης και Φίλος του Γένους, Παναγιώτης Καρατζάς- Αναστασόπουλος, που είχε υπηρετήσει στα ρωσικά τάγματα της Επτανήσου Πολιτείας το 1806, και ήταν τσαγκάρης στην Πάτρα από το 1809 , και ο οποίος ξεσήκωσε το 1821,τον λαό της Πάτρας . Τον δολοφόνησαν στην μονή Ομπλού .

Η Πατριωτική επανάσταση , κατά των Τούρκων και των Τουρκοκοταμπάσηδων , που οραματίστηκαν με το πατριωτικό Δικιμιο, οι Φίλοι του Γένους, εκδηλώθηκε από τους μαθητές της Εθνικής Ακαδημίας των Κυδωνιών και στη Σάμο, που με επικεφαλής τον Λυκούργο Λογοθέτη , ως «Καρμανιόλοι», αφού εδίωξαν τους Τούρκους, πήραν την πολιτική εξουσία από τους «καλικάτζαρους», και δημιούργησαν ένα πρότυπο δημοκρατικό και πατριωτικό σύστημα διακυβέρνησης.

Η σημαντικότερη απόπειρα για την ταυτόχρονη εθνική και κοινωνική απελευθέρωση του Έθνους, έγινε από τον μαθητή του Αθανάσιου Ψαλίδα, τον Οδυσσέα, που ακολούθησε κατά γράμμα το πρόγραμμα των Φιλογενών και της Ελληνικής Νομαρχίας για ένα Κράτος πραγματικά δημοκρατικό.

Ο Οδυσσέας κήρυξε τον πόλεμο στους «άρχοντες της Ρούμελης», αφού δεν τους αναγνώριζε καμία εξουσία. Αν οι κοτζαμπάσηδες ήθελαν να ακολουθήσουν θα ήταν δεκτοί στους κόλπους του αναγεννημένου Έθνους , αλλιώς ήσαν το ίδιο εχθροί όπως και οι Τούρκοι. Ο Οδυσσέας αναδείχθηκε από την επανάσταση στον αδιαμφισβήτητο ηγέτη της Ρούμελης και ενώ το 1822 ανακηρύχθηκε Αρχιστράτηγος της Ανατολικής Στερεάς, βρέθηκε μόνος , αντιμέτωπος με τη συνομωσία των αγγλόφιλων, του κλήρου και των κοτζαμπάσηδων, που επιδόθηκαν σε έναν ανελέητο αγώνα εναντίον του με σκοπό την ολοκληρωτική του εξόντωσή, χαρακτηρίζοντας τον τουρκολάτρη, αιμοδιψή και κακούργο.

Ο Οδυσσέας υποστηρίχτηκε μόνο από τον Νικηταρά, τον οποίο προσπάθησαν με υποσχέσεις χρηματισμού και αξιωμάτων να τον πείσουν να τον δολοφονήσει, όπως ανέφερε ο ίδιος ο Νικηταράς: «Ένας αρεοπαγίτης μου λέγει δια να σκοτώσω τον Οδυσσέα. Πρωτύτερα μου είχε στείλει η Διοίκησις έναν Γραμματικό. Τον παίρνω με την κουμπούρα. Έγραψαν και του Γέρου (του Κολοκοτρώνη) δια τα τρέχοντα, ότι η Διοίκησις θέλει να σκοτώσει μερικούς».

Στις 22 Ιουνίου του 1822 κυκλοφόρησε σε όλη τη Ρούμελη ο αφορισμός του Οδυσσέα από τον υπουργό Θρησκευτικών και Δικαιοσύνης της επαναστατικής κυβέρνησης , τον Δεσπότη Ανδρούσης, Ιωσήφ. Ο Οδυσσέας αναθεματίστηκε απ’ την Εκκλησία, ως «άθεος, βλάσφημος, καταραμένος, τουρκολάτρης και αντίχριστος», και όποιος χριστιανός θα τον πλησίαζε θα γινόταν κι αυτός «αμαρτωλός και επικαταράτος».

Ο Οδυσσέας Ανδρούτσος δολοφονήθηκε τελικά στην Ακρόπολη των Αθηνών στις 5 Ιουνίου του 1825, με εντολή των Μαυροκορδάτου- Κωλέττη.

Ακολούθησαν οι δολοφονίες του πρωτότοκου γιου του Θεόδωρου Κολοκοτρώνη, Πάνου , στις 21 Νοεμβρίου του 1824 στο χωριό Θάνα της Τρίπολης, της Μπουμπουλίνας στις 22 Μαΐου 1825 στις Σπέτσες , και η δολοφονία του Καραϊσκάκη στις 22 Απριλίου 1827 στο Φάληρο.
Ο αυτόπτης μάρτυρας της δολοφονίας του Καραϊσκάκη, Ιωάννης Σταυριανός, αναφέρει επί λέξει στα απομνημονεύματα του: «Ο Καραΐσκος άμα διέταξε τον υπασπιστήν του να καταδιώξει τους δύο ιππείς, έστρεψεν οπίσω απομακρυνθείς της μάνδρας ικανόν διάστημα. Τότες είδομεν στρατόν και ευθύς ο πυροβολητής ανεμείχθη εις τον στρατόν. Αυτός ήτο ο επικατάρατος δολοφόνος του Καραΐσκου. Οι οφθαλμοί του συντρόφου μου εν ριπή διέτρεξαν τον δολοφόνον και τον αρχηγόν».

Ο κύκλος των πολιτικών δολοφονιών της αγγλόφιλης παράταξης των «τέκτων» της Μητερας Στοάς του Λονδίνου έκλεισε με την τελετουργική εκτέλεση του Εθνάρχη Ιωάννη Καποδίστρια.

Το «κέντρο» που εφάρμοσε συστηματικά, τη «μέθοδο των Ασασσίνων», και που αποφάσισε, διέταξε και οργάνωσε αυτές τις δολοφονίες, το περιέγραψε ο Νικηταράς λέγοντας, «η Διοίκησις θέλει να σκοτώσει μερικούς», και διακρίνεται ανάγλυφα στην αποτυχημένη απόπειρα δολοφονίας του Εδουάρδου Τρελώνη, από δυο «άγγλους φιλέλληνες», της ομάδας που συνόδευε τον Μπάυρον, και οποίοι παρέμειναν μετά τον θάνατο του, στην υπηρεσία του Μαυροκορδάτου.

Οι δράστες ήσαν ο λοχαγός John W. Fenton , (1795 -1825), που είχε υπηρετήσει στην Ισπανία, και μετά την αποστράτευση του, μετατέθηκε στον «στρατό» του Μπάυρον και ο νεαρός William Whitcombe, (1806 -1832), που αφού υπηρέτησε στο ναυτικό της εταιρίας των «Ανατολικών Ινδιών», επέστρεψε στην αρχή του 1824 στο Λονδίνο, και προσέφερε τις υπηρεσίες του στην London Greek Committee, που τον έστειλε στην Ελλάδα. 

Όλες οι δολοφονίες, έγιναν σε κρίσιμες στιγμές για να αλλάξει η «φορά των πραγμάτων».Αποφασίστηκαν από το καθοδηγητικό κέντρο του συνασπισμού των «αντιδραστικών δυνάμεων», που συσπειρώθηκαν γύρω από το «αγγλικό κόμμα».

Η «αγγλική ταυτότητα» του «Κέντρου», ενισχύθηκε από τους εμπορικούς δεσμούς των αντιδραστικών «μεγάλων οικογενειών» της Πελοποννήσου, και των «νοικοκυραίων» της Ύδρας, των οποίων ο πλούτος προήλθε από τις συναλλαγές με την «εταιρία της Ανατολής», ( Levant Company).
Οι «πλούσιοι» ενοικιαστές γης και φόρων της Πελοποννήσου, αγόραζαν φθηνά και πουλούσαν ακριβότερα σταφίδες, λάδι, και ξυλεία, στους Ιουδαίους εμπόρους της Levant Company, στην Πάτρα και τη Ζάκυνθο.
Από τις εξαγωγές σταφίδας και ξυλείας προήλθε και ο πλούτος των Νοταράδων από τα Τρίκαλα της Κορινθίας, των Λόντων, των Ζαΐμηδων, των Κανακάρηδων, κλπ. Αντίθετα , ο Κορίνθιος Ιωάννης Παπαδιαμαντόπουλος, που ήταν μέγας έμπορος σταφίδας στην Πάτρα, ανταγωνίστηκε τα πλοία της Levant Company, και δημιούργησε τον στόλο των Γαλαξιδιωτών.
Το Γαλαξίδι, τα Ψαρρά και η Κάσσος, που ανταγωνιζόντουσαν την «Εταιρία της Ανατολής», καταστράφηκαν, από τον τουρκικό και τον αιγυπτιακό στόλο.
Η καταστροφή του Γαλαξιδιού έγινε στις 22 Σεπτεμβρίου του 1821 και χάθηκαν 90 πλοία, από τα οποία τα 13 πολεμικά. Των Ψαρρών στις 21 Ιουνίου 1824, με 15.000 θύματα. Το ολοκαύτωμα της Κάσσου που στις παραμονές της επανάστασης είχε 100 πλοία και 12.000 κατοίκους έγινε κατόπιν προδοσίας ,στις 7 Ιουνίου 1824, με 7.000 Κασσιώτες νεκρούς ή αιχμαλώτους για τα σκλαβοπάζαρα της Αλεξανδρείας, όπου κυρίαρχο ρόλο είχαν οι ιουδαίοι έμποροι ανθρώπων.

Στις 4/16 Νοεμβρίου 1828 η "φίλη" Αγγλία , αγνοώντας τις απόψεις του Καποδίστρια, όπως εκφράστηκαν στη Διάσκεψη του Πόρου, επέβαλε με το δεύτερο Πρωτόκολλο του Λονδίνου, τη δημιουργία ενός «αυτόνομου» ελληνικού κράτους και φόρου υποτελούς στο Σουλτάνο, που θα περιελάμβανε την Πελοπόννησο (Μοριά) και τα νησιά των Κυκλάδων.

Στις 16 Νοεµβρίου 1940, το 2/39 Σύνταγμα Εὐζώνων συνέχισε την επίθεση του για την κατάληψη της Βίγλας και την απελευθέρωση της Κόνιτσας . Σε όλο το µήκος του µετώπου στο μέτωπο «Μόροβας – Ιβάν» , οι ελληνικές δυνάµεις µετά από σκληρό αγώνα κατάφεραν να προωθηθούν µέχρι τα υψώµατα 1779 και Αγιος Αθνανάσιος.

Στις 16 Νοεμβρίου 1942, το Υ/Β ''ΤΡΙΤΩΝ'' εμβολίσθηκε και βυθίστηκε κοντά στις ακτες της Εύβοιας.
Λεπτομερή περιγραφή του πως βυθίστηκε θα βρείτε εδώ’ http://batraxanthropoi.blogspot.gr/2016/11/16-1942.html

Όλα τα Ιστορικά γεγονότα της 16ης Νοεμβρίου θα τα βρείτε εδώ....
http://ta-mavra-nea.blogspot.gr/2017/11/16.html

Περισσότερα για την «Εταιρεία της Ανατολής» και τις δολοφονίες που οργάνωσαν οι «σπαγκοραμμένοι» φίλοι του Ρουφιανογιάννη στο βιβλίο μου η Επανάσταση των Φιλογενών.

6 σχόλια:

Ανώνυμος είπε...

ΕΠΙΧΕΙΡΗΣΗ RÖSSELSPRUNG: ΟΙ ΓΕΡΜΑΝΟΙ ΑΛΕΞΙΠΤΩΤΙΣΤΕΣ ΕΙΣΒΑΛΛΟΥΝ ΣΤΟ ΣΤΡΑΤΗΓΕΙΟ ΤΟΥ ΤΙΤΟ - ΜΑΙΟΣ 1944

Την ανοιξη του 1944,ο Τιτο βρισκοταν σε δυσχερη θεση.Αν και το κινημα του ειχε επικρατησει σε μεγαλη εκταση,το πεδιο δρασης του ηταν κυριως η Βοσνια-Ερζεγοβινη.Στη Σερβια δεν ειχε μεγαλες επιτυχιες,μολονοτι ειχε κατ'επαναληψη επιχειρησει επιδρομες.Η τελευταια του αποπειρα εισβολης στη Σερβια,κατεληξε σε παταγωδη αποτυχια,καθως οι γερμανοι του εστησαν παγιδα.Απεφυγε την τελευταια στιγμη την εξοντωση,"δραπετευοντας" πισω στη Βοσνια,αλλα οι απωλειες του "Λαϊκου Απελευθερωτικου Στρατου" υπηρξαν τεραστιες(μαχη του ποταμου Δρινου-Νοεμβριος 1943).Μετα κι απ'αυτη την ηττα,η δυναμη του Τιτο, η φημη και το κυρος του ειχαν μειωθει σημαντικα.

Την ανοιξη του 1944,οι Γερμανοι περιμεναν μια αποβατικη επιχειρηση των Συμμαχων στην βορειοδυτικη Ευρωπη.Επειγονταν λοιπον να ξεκαθαρισουν τα ανταρτικα κινηματα για να χρησιμοποιησουν τα τμηματα τους απερισπαστα στις ακτες.Μεσα σ'αυτο το πλαισιο εντασσεται η Operation Rösselsprung(Επιχειρηση "Κινηση του Ιπποτη")-"ιπποτης",η κωδικη ονομασια των γερμανικων μυστικων υπηρεσιων για τον Τιτο.
Οι γερμανοι αποφασισαν να εφαρμοσουν διαφορετικη μεθοδο.Λογω της εξαπλωσης της κινησης του Τιτο απο αποψη χωρου,δεν ηταν δυνατη η καταστροφη του συνολου των δυναμεων του με μια ευρεια κυκλωτικη επιχειρηση,οπως αλλες προηγουμενες.Η νεα στρατηγικη ηταν:κατευθειαν αποκοπη της Κεφαλης.Αιφνιδιαστικη εισβολη στο κεντρο της περιοχης του,για να εξοντωθουν ή συλληφθουν ο Μπροζ,τα ηγετικα στελεχη,τα μελη των ξενων αποστολων και να δυαλυθει ουσιαστικα ολοκληρη η οργανωση.Σε περιπτωση συλληψης του Τιτο,ο Χιτλερ διεταξε να τηρηθει απολυτη μυστικοτητα.Επρεπε να αποφευχθει στην περιπτωση αυτη,οι Αγγλοι να στραφουν στους Τσετνικ του Μιχαηλοβιτς.


Ανώνυμος είπε...

Οι οδηγιες της Ανωτατης Διοικησεως Νοτιοανατολικης Ευρωπης-(ΑΔΝΑ)-εκδοθηκαν στις 6 Μαϊου προς την 2η Στρατια Παντσερ,το επιτελειο της οποιας θα σχεδιαζε την επιχειρηση. Συμφωνα με αυτες,οι μοναδες που θα συμμετειχαν επρεπε να διεισδυσουν αιφνιδιαστικα με ισχυρα συγκροτηματα στην περιοχη Μπουγκονιο-Γιαγκτσε-Μπανια Λουκα-Πριγεντορ-Μπιχατς-Κνιν,να καταστρεψουν την ηγεσια της οργανωσης,να κατατμησουν τους παρτιζανους σε μικρα τμηματα και μετα απο ανηλεη καταδιωξη να τις κατατροπωσουν.
Οι μοναδες στις οποιες ανατεθηκε η επιχειρηση ηταν:
Τμηματα του V Ορεινου Σωματος Στρατου των Waffen SS
Τμηματα του XV Ορεινου Σωματος Στρατου
Το 202 Συνταγμα Παντσερ
Το 4ο Συνταγμα Brandenburg
Το 92ο Συνταγμα Μηχανοκινητο-Γρεναδιερων
ενα ταγμα Αλεξιπτωτιστων των Waffen SS
ενα αναγνωριστικο τμημα(γερμανοι)
Η 7η Ορεινη Μεραρχια των Waffen SS "Πριγκηψ Ευγενειος"
Μοναδες του Κροατικου Στρατου.
Πλην του ταγματος Αλεξιπτωτιστων και του 92ου Γρεναδιερων,ολες οι αλλες μοναδες ηταν επανδρωμενες με ανδρες φιλιων χωρων.
Στις 15 Μαϊου διαβιβαστηκε προς τον Α.Δ.Ν.Α. η τακτικη της διεξαγωγης της επιχειρησης.Περιλαμβανονταν ολες οι μεχρι τοτε εμπειριες επι του ανταρτοπολεμου,με την παρατηρηση οτι οι ανταρτες κατορθωναν σχεδον παντα να διαφευγουν.Αυτο οφειλοταν κυριως στην ελλειψη αιφνιδιασμου,παραγοντας απαραιτητος για την επιτυχεια των επιχειρησεων αυτου του ειδους.Ακολουθουσε η εκτιμηση,οτι το στρατηγειο του Τιτο βρισκοταν στο χωριο Drvar,ακριβως στην ορεινη περιοχη στο κεντρο της Βοσνιας.

Ανώνυμος είπε...

Ο σχεδιασμος προεβλεπε οτι,υστερα απο ισχυρο βομβαρδισμο της περιοχης να ακολουθησει η προσγειωση του ταγματος αλεξιπτωτιστων SS,με αποστολη να εξουδετερωσει τι εχθρικο στρατηγειο σε συνεργασια με τμηματα της μοναδας Brandenburg,τα οποια θα επρεπε εγκαιρα να εχουν αφιχθει στον αντικειμενικο σκοπο υπο πληρη καλυψη.Τελικως,ταχυκινητα συγκροτηματα,σε πληρη καλυψη κι αυτα,να προωθηθουν συγκεντρωτικα δια των οδων που διασχιζουν την περιοχη προς το κεντρο των ανταρτων,να απελευθερωσουν τις οδους,να καταστρεψουν τα βαρεα οπλα,τις εγκαταστασεις κλπ που ηταν δεσμια των οδων και να αντικαταστησουν τους αλεξιπτωτιστες και τους μπραντενμπουργκερς καθως και οσες μοναδεςψ κατορθωναν να προσεγγισουν υπο πληρη καλυψη. Κατοπιν με τις διατιθεμενες δυναμεις θα διεξαγοταν μια εκκαθαριση των κυριωτερων περιοχων.
Τα προβλεπομενα 5 τακτικα συγκροτηματα μαχης θα εισερχονταν στον αγωνα απο τις περιοχες Μπιχατς-Βοσνιακη Κρουπα,Κνιν,Λιβνο,απο περιοχες δυτικα και βορεια του Γιαγκτσε και νοτια του Κουλεν-Βακουφ.Την ημερα Χ το ταγμα αλεξιπτωτιστων θα πηδουσε στο Drvar,32χλμ Ν.Α του Κουλεν-Βακουφ.
Το σχεδιο τεθηκε υποψη του Χιτλερ και εγκριθηκε,με τη διαφορα οτι ο αεροπορικος βομβαρδισμος δεν θα προηγειτο της πτωσης των αλεξιπτωτιστων,αλλα θα διεξαγοταν συγχρονως με την αεραποβαση,παραβλεπομένων πιθανων κινδυνων,ωστε να μην απωλεσθει ο αιφνιδιασμος.

Ανώνυμος είπε...

Η "Κινηση του Ιπποτη" αρχισε,οπως προβλεποταν νωρις το πρωϊ της 25ης Μαϊου,με ισχυρη αεροπορικη υποστηριξη της ταξεως των 440 εξοδων.Το Drvar,οπου οπως αποδειχθηκε αργοτερα βρισκοταν πραγματι το στρατηγειο του Τιτο,καταληφθηκε,το δε ταγμα των αλεξιπτωτιστων μετα την προσγειωση του αντικατασταθηκε απο τμηματα εδαφους.Στα γυρω υψωματα,οι ανταρτες προεβαλλαν σκληρη αντισταση για να κερδισουν χρονο ωστε να αποσυρθουν ηγετικα στελεχη και εγκαταστασεις.Ο Τιτο αποσυρθηκε στην ενδιαμεση περιοχη μεταξυ Drvar και Jajce,αλλα ενα ειδικο τακτικο συγκροτημα της 7ης Ορεινης Μεραρχιας SS προωθηθηκε ακριβως στο ιδιο σημειο.Στις 27,εφθασαν στο Drvar και δυναμεις απο τα νοτια.Ολη η περιοχη του στρατηγειου ειχε καταληφθει.Οι ανταρτες,αφηνοντας οπισθοφυλακες που μαχονταν σκληρα,οπισθοχωρισαν ανατολικοτερα,στη δασωδη περιοχη του Potoci,οπου καταδιωχθηκαν απο τους γερμανους. Το Ειδικο τακτικο συγκροτημα της 7ης Μεραρχιας SS ειχε ηδη απο τις 28 Μαϊου διεισδυσει και στις 30 εισηλθε στο Potoci.Οι ανταρτες αποχωρησαν νοτιοτερα.Φαινεται οτι και το στρατηγειο του Τιτο ειχε αποχωρησει προς την ιδια κατευθυνση.Την ιδια ημερα μπηκε "στον χορο" και η συμμαχικη αεροπορια,βομβαρδιζοντας τις θεσεις των γερμανων.Ταυτοχρονα νεες παρτιζανικες "μεραρχιες", η 20η,10η,39η,4η,επιτεθηκαν κατα των νωτων των γερμανικων τακτικων συγκροτηματων.Ηταν επιθεση αυτοκτονιας που κατεληξε σε σφαγη,μονο και μονο για να δωσουν πολυτιμο χρονο στην ηγεσια να διαφυγει(πραγμα που τελικα συνεβει).Μετα απ'αυτο τα γερμανικα τμηματα επεστρεψαν στο Grahovo.Στις 4 Ιουνιου εληξε η επιχειρηση.

Ανώνυμος είπε...

Τα αποτελεσματα της επιχειρησης θεωρηθηκαν ως αρκετα επιτυχη απο την ΑΔΝΑ,μολονοτι δεν επιτευχθηκε η συλληψη του Τιτο.Η ερυθρα σωματοφυλακη του, εξοντωθηκε.Το συστημα πληροφοριων και ειδησεων διαλυθηκε,ο δε διευθυντης Πληροφοριων ηταν αναμεσα στους φονευθεντες.Οι ξενες στρατιωτικες αποστολες που ελμβαναν ενεργο μερος στη μαχη,επρεπε επισεις να θεωρηθουν κατ'αρχην ως εξουδετερωμενες.Μεταξυ των φονευθεντων καταμετρηθηκαν 20 Βρετανοι και Αμερικανοι.Πλην αυτων συνεληφθησαν τρεις συνδεσμοι με επιστολες του γιου του Τσωρτσιλ(ο ιδιος ειχε διαφυγει),απευθυνομενες στην Βρετανικη Στρατιωτικη Διοικηση στην Ιταλια.Επισεις επεσαν στα χερια των γερμανων πολλα λαφυρα και μια περιοχη που δεν ειχε εκκαθαριστει ποτε μεχρι τοτε,και μαλιστα ο κεντρικος χωρος του κινηματος του Τιτο.Οι ανταρτες ειχαν 6.000 νεκρους και αλλους τοσους αιχμαλωτους.Οι γερμανικες απωλειες ηταν κυριως εργο της συμμαχικης αεριποριας.Οι γερμανοι και οι συμμαχοι τους ειχαν 789 νεκρους ,929 τραυματιες,51 αγνοουμνενους.
Οι Γερμανοι ειχαν πληροφοριες,οτι ο Τιτο διεφυγε γιατι ειχε προειδοποιηθει εγκαιρα απο κροατικους κυκλους του Ζαγκρεμπ.Ο Χιτλερ εδωσε διαταγη να μη χρησιμοποιηθουν παλι σε παρομοιες επιχειρησεις κροατικες μοναδες.
Αποκομμενο απο την ηγεσια του και εχοντας απωλεσει τις καλυτερες μοναδες του,το ανταρτικο κινημα του Τιτο αποδιοργανωθηκε.Δεν θα ενοχλησει ξανα τους γερμανους,εως τα τελη Οκτωβριου 1944,οπου ο Κοκκινος Στρατος θα διαβει τα γιουγκοσλαβικα συνορα με κατευθυνση το Βελιγραδι.Τοτε ο Τιτο θα επιστρεψει απο την Ιταλια για να αναδιοργανωσει εκ νεου τον παρτιζανικο στρατο του.

Ανώνυμος είπε...

Ο ιδιος ο Τιτο περιεγραψε τις δυσκολες εκεινες ημερες που εζησε, στην εφημεριδα "Μπορμπα",το 1974.
Καταληγει:
"...μετα κινηθηκαμε προς Kupres.Κατα τη νυχτα οι Αγγλοι μας εριξαν λιγα υλικα,αυτοματα και πυρομαχικα.Καθ οδον με πιεσε εντονα ο σοβιετικος στρατηγος Κορνεγιεφ,να εγκαταλειψω τις μαχομενες μοναδες και να βρω μια θεση να εργαστουμε με την ησυχια μας.Ελεγε οτι η κατασταση μεταβαλλεται,οτι κατι διαφορετικο θα γινει και οτι δεν ειναι δυνατο να εργαστει εδω στο μετωπο.Στην αρχη δεν ηθελα να ακουσω επ ουδενι για κατι τετοιο.Αλλα και ο Αγγλος Στρητ πηρε το μερος του.Μου προτειναν να πεταξουμε στην Ιταλια.Τους απαντησα αρνητικα.Αργοτερα σκεφτηκα,ετσι μου ηρθε,οτι ειχαμε το νησι Βις και ηταν δυνατον να συζητήσουμε στο δικο μας εδαφος.Μου εξηγησαν ομως οτι δεν υπαρχει αλλος τροπος,πρεπει να παμε στην Ιταλια...υστερα συμφωνησα.Τοτε χωριστηκα για πρωτη φορα απο τις μαχιμες μοναδες.Σοβιετικοι πιλοτοι,πολυ γενναιοι ανδρες,ηρθαν νυχτα στο Κουπρεσκο Πολιε και αναχωρησα μαζι τους.Υστερα ηρθαν και οι Αγγλοι για να παρουν τους αλλους.Πετουσαμε λοιπον με το πρωτο αεροσκαφος.Ηταν τελειως γεματο..."

Οι Ρώσοι ταυτοποιήσαν τους Ουκρανούς . Χρήματα μεταφέρθηκαν από την Ουκρανία στους δράστες της τρομοκρατικής επίθεσης

  Η Ερευνητική Επιτροπή της Ρωσίας ανακοίνωσε ότι   επιβεβαίωσε τις πληροφορίες σχετικά με την παραλαβή μεγάλων χρηματικών ποσών και κρυπτον...