Η δίκη των είκοσιενός, της «τροτσκιστικής κλίκας Μπουχάριν»

O Κριστιάν Ρακόφσκι , που ανήκε στην «τροτσκιστική αντιπολίτευση» , κατά περίεργο τρόπο, ενώ γνώριζε από το 1936, ότι έρχεται η σειρά του, αντί να αυτομολήσει, και να καταφύγει όπως ο Τρότσκι, σε κάποιο «Μεξικό» , επέστρεψε στην Μόσχα, όταν ανεκλήθη , για να φυλακισθεί , ως κατηγορούμενος , και να βαδίσει στον «Γολγοθά» του. 

Δεν ήταν όμως «νεομάρτυρας» του Μαρξισμού. Απεσταλμένος της Παγκόσμιας Διακυβέρνησης ήταν, όπως ομολόγησε στην ανάκριση: «Αν ήξερα ποιοι είναι «Αυτοί», δεν θα βρισκόμουν εδώ κρατούμενος. Εκείνον που τους γνωρίζει, δεν θα τον έβαζαν σε μια τέτοια θέση, από την οποία θα ήταν υποχρεωμένος να τους κατονομάσει», είπε στην ειδική κατάθεσή του στην Νι Κα Βε Ντε 

Η δίκη των εικοσιενός, της «τροτσκιστικής κλίκας Μπουχάριν», και κορυφαίων στελεχών, του εβραϊκού μπλοκ, ξεκίνησε στις 2 Μαρτίου 1938, στη Μόσχα.
Σε αυτήν δικάστηκαν οι πρεσβευτές στο Βερολίνο, το Παρίσι, το Λονδίνο και το Τόκιο, 
ο αιματοβαμμένος εβραίος επικεφαλής της ΝιΚαΒεΝτέ, Ενώχ Γιέγκουντα, 4 υπουργοί, o Βλαντίμιρ Ιβάνωφ Δασών, ο Μιχαήλ Τσερνώφ Γεωργίας, ο Γκριγκόρι Γκρίνκα Οικονομικών,
 ο (Εβραίος) υπουργός εξωτερικού Εμπορίου Αρκάντι Ρόζενγκολτς, ο πρωθυπουργός Ρίκοφ, και ο εβραίος γιατρός του Λένιν, Λεβ Λέβιν, μαζί με τους εβραίους γιατρούς Ντιμίτρι Πλέτνεφ, και Ιγκνάτι Καζακόφ, που μαζί δολοφόνησαν τον Λένιν. Δικάστηκαν ακόμα και οι κομματικοί ηγέτες στην Λευκορωσία Βασίλι Σαράνκοβιτς και το Ουζμπεκιστάν, Ακμάλ Ικράμοφ και Φαιζουλά Χοτζάγιεφ, ο Σεργκέι Μπεσσόνοφ, ο Προκόπι Ζουμπάρεφ, ο Πάβελ Μπουλάνοφ της NKVD , ο Βενιαμίν Μαξίμοφ, και ο γραμματέας του Γκόρκι Πιότρ Κριούτσκοφ.

 Επικεφαλής της κλίκας ήταν ο Νικολάι Μπουχάριν , μαζί του ο κομισάριος των τηλεπικοινωνιών και τέως πρωθυπουργός Αλεξέι Ιβάνοβιτς Ρίκοφ , ο Κριστιάν Ρακόφσκι, ο (Εβραίος) πρεσβευτής στη Γερμανία Νικολάι Κρεστίνσκι, και ο Εβραίος γραμματέας της Κεντρικής Επιτροπής Ισαάκ Ζελένσκι . 

Το κατηγορητήριο της «δίκης των 21», αναφερόταν στις προσπάθειες των «αντιδραστικών κύκλων», και του αντισοβιετικού συνασπισμού των «δεξιών και των τροτσκιστών», του Μπουχάριν και της ομάδας των «αριστερών κομμουνιστών», που αυτός καθοδηγούσε, μαζί με τον Τρότσκυ και τους «αριστερούς» Εσέρους, οι οποίοι είχαν «επαφή με τους εχθρούς της ΕΣΣΔ στις κεφαλαιοκρατικές χώρες για «συνεργαστούν» μαζί τους, ενάντια στο σοβιετικό λαό. Οι Τρότσκι, Ρακόφσκι, Ράντεκ, Κρεστίνσκι, Σοκόλνικωφ , Κάμενεφ, Ζηνόβιεφ, Πιατάκωφ ήταν «από καιρό εχθροί του λαού, και σπιούνοι που είχαν στρατολογηθεί από την ξένη κατασκοπεία», για να ανατρέψουν το σοβιετικό καθεστώς. Το κατηγορητήριο μεταξύ άλλων ανέφερε: 

« Οι γερμανικοί φασιστικοί και μιλιταριστικοί κύκλοι , όχι μόνο διαπραγματεύτηκαν την παροχή βοήθειας στην αντισοβιετική συνωμοσία με τον Ντάιτς , και το δεξί χέρι του Ρόζενμπέργκ,  και είχαν συνεχή ενημέρωση για τις επαφές και διαπραγματεύσεις μεταξύ του Τρότσι και των Ες ( HESS), Νίντερμάγιερ, (NIEDERMEIER) και Χάουσόφερ, (HAUSHOFER)….. Όπως κατέθεσε ο κατηγορούμενος Κρεστίνσκι , ο Τρότσκι, σε συνάντηση τους στο Μεράν τον Οκτώβριο του 1933, του υπέδειξε την σπουδαιότητα της αποκατάστασης επαφών με τις Ιαπωνικές μυστικές υπηρεσίες.
 Ο Κρεστίνσκι, μετέφερε τις οδηγίες του Τρότσκι στον Πιατάκοφ, και άλλους συνωμότες, οι οποίοι από κοινού με τον κατηγορούμενο Ρακόφσκι,  διέπραξαν το αδίκημα της εσχάτης προδοσίας, συμφωνώντας με Ιάπωνες πράκτορες, να παραδώσουν στην Ιαπωνία το Βλαδιβοστόκ, όταν ανατρέψουν την σοβιετική κυβέρνηση , με τα όπλα που θα τους έδινε η Ιαπωνία. Ο κατηγορούμενος Ρακόφσκι, πρίν την αναχώρηση του για την Ιαπωνία το 1934, έλαβε σχετικές οδηγίες από τον Πιατάκοφ….Ο Ρακόφσκι, ανακρινόμενος (από την ГУГБ) κατέθεσε:« .. Όταν ήμουν στο Τόκιο, έγινα πράκτορας… ελάμβανα εντολές από τον κύριο Ν…..», «.. γνωρίζω, ότι ο Τρότσκι , ήταν πράκτορας της Ιντέλιτζενς Σέρβις, από το τέλος του 1926. Αυτό μού το είπε ο ίδιος ο Τρότσκι…»,
« οι ομάδες των αστών εθνικιστών, που ανήκαν στο «μπλόκ των δεξιών και τροτσκιστών», επίσης βρίσκονταν σε στενή διασύνδεση με ξένες μυστικές υπηρεσίες..» Ο κατηγορούμενος Γκρίνκα, που ήταν πράκτορας των μυστικών υπηρεσιών της Γερμανίας και της Πολωνίας κατέθεσε: « το 1930, στην οργάνωση μας, συζητήσαμε την ανάγκη, να έρθουμε σε συμφωνία με την Πολωνία, για να πάρουμε στρατιωτική βοήθεια, ώστε να μπορέσουμε να ανατρέψουμε, τη σοβιετική κυβέρνηση στην Ουκρανία. Σαν αποτέλεσμα το γενικό επιτελείο της Πολωνίας , αύξησε την αποστολή όπλων και πόλεμο εφοδίων ….»

Περισσότερα στο βιβλίο μου, «Η Κόκκινη Συμφωνία και οι Περιούσιοι ΑΘΕΑΤΟΙ». 
Παραγγελίες στο deltio11@gmail.com και στο 6944279798. 
Μόνο 20 ευρώ μαζί με τα ταχυδρομικά.