Ο σ. Θ. Ζέγγος και οι άτιμοι και ψεύτες κομμουνιστές….

Τον Αράπη και αν τον πλένεις…..

γράφει ο Σπύρος Χατζάρας

Ένας «έξυπνος» υπομνηματιστής σχολιάσε: « Ώστε Χατζάρα δεν πρέπει να επιρρίπτουμε την ευθύνη στο ΕΑΜ; Προφανώς μόνον οι κομμουνιστές ήταν οι «κακοί» της υπόθεσης, οι Βενιζελικοί ήταν οσίες παρθένες... Και τα όπλα που έφεραν ήταν διακοσμητικά...».

Το σχόλιο, μου δίνει αφορμή για να εξηγήσω την πολιτική των Κομμουνιστών
για σφαγές και προγραφές και την προσπάθεια τους να φορτώσουν κάθε ευθύνη στους «κακούς» που διέγραψαν και στους… Ελασίτες.

Όπως εξηγώ αναλυτικά στο βιβλίο μου «ΕΑΜ-ΕΛΑΣ-ΜΕΛΙΓΑΛΑΣ», για κάθε τίμιο και ηθικό άνθρωπο, υπάρχει καλό και κακό. Η αλήθεια και το ψεύδος. Η αρετή και η κακία του Ηρακλέους. Η 9η εντολή, του Γιαχβέ προς τον Μωυσή ήταν το «ου ψευδομαρτυρήσεις». Για τον «συνωμότη»,τον μαρξιστή και τον επικοινωνιολόγο, όμως δεν υπάρχουν ούτε αλήθεια και ψεύδος , ούτε καλό και κακό. «Αληθινό»,είναι ότι του φαίνεται σαν τέτοιο, ή ότι πρέπει να φαίνεται σαν τέτοιο.

Ο Ρακόφσκι, όπως γράφω στο άλλο μου βιβλίο, «Η Κόκκινη Συμφωνία και οι Αθέατοι», τόνισε ότι «ο μαρξισμός, πολύ πριν γίνει φιλοσοφικό, οικονομικό και πολιτικό σύστημα, ήταν πάνω απ' όλα, μια επαναστατική συνωμοσία. Και αφού η επανάσταση είναι η μόνη απόλυτη πραγματικότητα, τότε, η μόνη αλήθεια είναι αυτή που οδηγεί στη νίκη της επανάστασης. Θεμελιώδης αλήθεια δεν υπάρχει, ούτε στην οικονομία, ούτε στην πολιτική, ούτε ακόμα και στην ηθική. Για μας, που σκεπτόμαστε με την επαναστατική διαλεκτική, υπάρχει μόνο αλήθεια. Και σε ότι μας αφορά, αφού σκεπτόμαστε με την επαναστατική διαλεκτική, για καθετί που αφορά την επανάσταση υπάρχει μόνο μια αλήθεια, έτσι τα έβλεπε ο Μαρξ». Επομενως για τους κομμουνιστες , Αληθινό είναι το ψεύτικο, αρκεί να εξυπηρετεί την «επανάσταση».

Μετά από αυτή την συγκλονιστική διαπίστωση , ότι ο «επαναστάτης» λέει την αλήθεια την ώρα που λέει ψέματα, ότι δεν υπάρχει ηθική, και ότι, αληθινό είναι και το ψεύτικο, αρκεί να εξυπηρετεί την «επανάσταση», καταλαβαίνουμε πως πρέπει να αντιμετωπίζουμε τις «μαρτυρίες», τις «αναλύσεις και τις «διαστρεβλώσεις» ,των «επαναστατών», είτε για το 1944 είτε για το 2017.

Τα τελευταία χρόνια προσπαθούν να βγάλουν από πάνω του το «αίμα» και να το φορτώσουν στους «ανάξιους». Εφαρμόζουν δηλαδή τη γραμμή του συντρόφου Νίκου ότι οι «αγριότητες» και οι «υπερβασίες» έγιναν από μέλη του Κόμματος που, είτε ήταν προβοκάτορες, είτε δεν ήταν «άξια νάναι μέλη του Κόμματος».

Ο σ. Νίκος είπε ότι «το ΚΚΕ δεν έδωσε γραμμή για «αγριότητες» και «υπερβασίες» και ότι «το έψαξε και δεν υπήρχε ούτε μια περίπτωση, που νάχει δοθεί σαν γραμμή του ΚΚΕ να γίνουν αγριότητες».
Έτσι οι ψεύτες κομμουνιστές ανέλαβαν να μας «ζωγραφίσουν» τον γραμματέα της αχτίδας Αργολίδας Κορινθίας ως δήθεν «μικροαστό» , από «εξαιρετικά εύπορη οικογένεια», που «δεν είχε μελετήσει σοβαρά το μαρξισμό», και που «γοητευόταν από τον αγώνα των Ιακωβίνων της Γαλλικής Επανάστασης, περισσότερο από τον αγώνα των μπολσεβίκων».
Όλα αυτά φυσικά, είναι εντελώς ψεύτικα και πλαστά στοιχεία, των Μινχάουζεν του ΚΚΕ, για τα οποία δεν έχουν καμιά απόδειξη. Έτσι άκουσαν. 
Από κοντά ρίχνουν και λίγο Στάλιν και λίγο Γιέζωφ για να μας πού ότι ήταν ένας εξτρεμιστής και ότι εκείνος «από μόνος» του κατέβασε τη γραμμή ότι «σε κάθε χωριό τουλάχιστον το 10% έπρεπε να χτυπηθεί», όπως έγραψε ένας κομμουνιστής από το Λουτράκι, ο Μήτσος Ρήγας , που τον επικαλούνται όλοι.

Το ρεζουμέ είναι ότι ο αριθμός των θυμάτων της εξτρεμιστικής πολιτικής του Ζέγκου δεν ξεπέρασε τα 150 άτομα, όπως γράφει ο αρχιψεύτης Μούτουλας. (Δηλαδή από τις 5000 που σκότωσε στην Αργολίδα, και την Κορινθία, οι 150 πήγαν άδικα, σύμφωνα με τον ανταρτοδίκη Μούτουλα.)

Ο σ. Ζέγγος κατηγορήθηκε για την άδικη εκτέλεση περίπου δέκα χωρικών σε ένα χωριό  τη Στρέζοβα, επειδή δεν είχε ακολουθήσει την καθορισμένη διαδικασία για τις θανατικές ποινές. (ΑΣΚΙ 418/Φ24/2/102).

Το πρώτο δεκαήμερο του Αυγούστου του 1944 στα Τρόπαια της Αρκαδίας συνήλθε η Δεύτερη Παμπελοποννησιακή Διάσκεψη του ΕΑΜ και εκεί ο Ζέγκος δέχτηκε δριμύτατη επίθεση, για εξτρεμισμό.
Τότε ο σ. «Στάθης» είχε κλείσει το Κόκκινο Νταχάου του Φενεού και μετά τη Συνδιάσκεψη εγκαταστάθηκε στο χωριό Τάτσι (Εξοχή) Αργολίδας .
Εκεί ήταν και ο Νεμεάτης Ανδρέας Φρούσιος, ο σ. Γραβιάς, (τριάντα δύο ετών αιώνιος φοιτητής της Νομικής του Πανεπιστημίου Αθηνών), ο σ. Νικήτας, Ευάγγελος Λέκκας, ο Πολιτικός Επίτροπος του 6ου Συντάγματος του ΕΛΑΣ και του Κόκκινου Νταχάου, ο σ. «Γκαβός» , Δημήτριος Ανδρεαδάκης, και οι σκληροί ΟΠΛΑτζίδες της Αργολίδος , Κούρος , Μώρος, Χαύτας, Κατριλιώτης, Μπαλάσης ,Δημάκης κ.α .
Από εκέι ξεκίνησε ο «Γκαβός» με τους ΟΠΛΑτζήδες και πήγαν στην Μιδέα τις Λίμνες και το Αγιονόρι για το «ξεπάτωμα της αντίδρασης».
Ο Φρούσιος στη δίκη του για τους φόνους σε Μιδέα και Λίμνες κατέθεσε:
«Μέχρις του Ιουνίου δεν είχαμε κάμει εκτελέσεις εκτός των αποδεδειγμένων προδοτών. Τους αντιδραστικούς δεν τους σκοτώναμε. Σκοτώναμε τους προδότες μόνο. Τα πράγματα έφθασαν στο σημείο που έφθασαν και αναγκαστήκαμε να δράσουμε δυναμικά και να χτυπήσουμε κάθε χωριό που σήκωσε κεφάλι. ...».

Οι εκτελέσεις στις Λίμνες έγιναν με βάση το κομματικό εγχειρίδιο των Γαμβέτα-Μπλάνα από τον Δεκέμβριο του 1943 που έλεγε : -Δεν θα εκτελείται προδότης παρά 1) εάν φέρει την λαϊκή σφραγίδα του προδότη. 2) Εάν με την εκτέλεση του ικανοποιείται το λαϊκό αίσθημα. 3) Όταν γίνει ανταρτοδικείο που θα τον δικάσει. 4) Να κρατιέται η δικογραφία .
Η «παράσταση» άρχισε με συγκέντρωση μπροστά στην εκκλησία του χωριού, στην οποία ο Γκαβός και ο Παπασωτηρίου εκφώνησαν σύντομους λόγους.
Μετά έγινε το λιντσάρισμα στην πλατεία του χωριού ενός βοσκού που είχε κατηγορηθεί ότι είχε προδώσει τους συγγενείς ορισμένων χωριανών που είχαν εκτελεσθεί από τους Γερμανούς.
Οι κομμουνιστές παρότρυναν τον «λαό» να τον τιμωρήσει όπως του άξιζε.

Το Κόμμα τέλος πάντων ασχολήθηκε με τον σ. Ζέγγο και στις 14 Οκτωβρίου 1944, όταν στην Κόρινθο έβγαλε λόγο ο «Θανάσης», δημοσιεύτηκε στον «Λεύτερο Μωριά» η απόφαση της Κομματικής Οργάνωσης Πελοποννήσου για τη διαγραφή του. «Η ΚΕΠΠ διαγράφει από το κόμμα τον Τριαντάφυλλο ή Στάθη για εγκληματική διαστρέβλωση της κομματικής γραμμής… Χρησιμοποίησε εναντίον πολιτών μέθοδες που δεν έχουν καμία σχέση με την κομματική ηθική και συμπεριφορά και προξένησε ζημιά στο κόμμα».

Έτσι οι ψεύτες κομμουνιστές ισχυρίζονται ότι «η δράση του Ζέγγου σταμάτησε από το ίδιο το ΚΚΕ», και αυτό «καταδεικνύει τους μηχανισμούς αυτορρύθμισης που διέθετε το ΚΚΕ ακόμα και σε περιόδους δύσκολες όπως αυτή της Κατοχής και της Αντίστασης».

Ακριβώς όπως διαγράφηκε ο ...εξτρεμιστής και «Ιακωβίνος» Ζέγγος, διαγράφηκε ο ο σ. Σταύρος, (Βρασ. Μακρής), πρώτος Γραμματέας της Περιφερειακής Επιτροπής Αχαΐας, και σ. Παναγιώτης Σπυρόπουλος, που αντιπροσώπευσε την κομματική επιτροπή της περιοχής Πελοποννήσου ΚΕΠΠ στο Νομό Αχαΐας.

Το κείμενο της διαγραφής τους δημοσιεύθηκε στις 22-10-1944, οκτώ ημέρες μετά το Ζέγγο. Η απόφαση για τον Μακρή έλεγε:
«Ηλθε σε αντίθεση με την κομματική γραμμή, χρησιμοποίησε εναντίον των πολιτών μέθοδες, που όχι μόνον δεν έχουν σχέση με την ηθική και την συμπεριφορά του κομμουνιστή, μα είναι τελείως αντίθετες με το πνεύμα τον κομμουνιστικού κόμματος, αν και οι περισσότεροι από τους πολίτες ήταν ανακατεμένοι με προδοτικές πράξεις. Η συμπεριφορά τον Βρασίδα Μακρή παρουσίασε το κόμμα μας σαν αποτελούμενο από βαρβάρους. Ο σ. Παναγιώτης Σπυρόπουλος, που αντιπροσώπευε την κομματική επιτροπή της περιοχής Πελοποννήσου στο Νομό Αχαΐας, όχι μόνο δεν πήρε αμέσως τα απαραίτητα μετρά για το σταμάτημα αυτών των μεθόδων, μα τις ενέκρινε και δεν ενημέρωσε την ΚΕΠΠ».

Οι αποφάσεις αυτές ήταν του Μπλάνα και του Μπελογιάννη που λίγες ήμερες πριν είχαν σφάξει 4000 ανθρώπους σε Καλαμάτα, Μελιγαλά Γαργαλιάνους.
Στη συνεχεία ,«το κομμουνιστικό κόμμα, πρωτοπόρο κόμμα τον λαού που αποτελείται από επαναστάτες, που μάχονται με αυτοθυσία κατά του κατακτητή και της αντίδρασης και δεν παρασέρνεται από μεθόδους του εχθρού», εφιστούσε την προσοχή όλων των μελών της κομματικής οργάνωσης Πελοποννήσου δια την καλή συμπεριφορά τους προς τον κόσμο. Και ακριβώς αυτή η «καλή συμπεριφορά» επιδείχτηκε στα Δεκεμβριανά.

Στο αρχείο του ΚΚΕ στο (ΑΣΚΙ.Φ.24/2/102) υπάρχει το χειρόγραφο του
σ. Ζέγγου προς τον Π.Γ. της ΚΕ του ΚΚΕ, που εξηγούσε τη θέση του.
Σε αυτό ο Ζέγγος γράφει ότι σε συνεργασία που είχε με τον γραμματέα του γραφείου της ΚΕ. ( χωρίς να εξηγεί αν επρόκειτο για τον Μπλάνα ή τον Σιάντο) πριν την Πελοποννησιακή Κομματική Συνδιάσκεψη, «διαπιστώθηκε ότι στο διάστημα από τη 10η ολομέλεια, (Ιανουάριος), μέχρι τη συνδιάσκεψη είχαν χαλαρωθεί τα μέτρα στο χτύπημα της αντίδρασης και κατά συνέπεια μέσα στη συνδιάσκεψη πρέπει να τονιστεί ότι πρέπει να πάρουμε αποφασιστικότερα μέτρα κατά της αντίδρασης. Στη σύσκεψη τότε αποφασίστηκε πως πρέπει να κάνουμε έντεχνα εξαφανίσεις προδοτών και αντιδραστικών, να μην παρατηρούνται σκοτωμοί και μένουν τα πτώματα άταφα, όπως έγινε σ΄ ορισμένα μέρη, πράγμα που το εκμεταλλεύτηκε η αντίδραση.
Συζητήθηκε το αμείλιχτο χτύπημα ταγματασφαλητών και αυτών που κάνουν δηλώσεις υποταγής».

Ο σ, Ζέγγος ομολογεί ότι το χτύπημα της αντίδρασης, οι λίστες των προγραφών , το 10% σε κάθε χωριό, δεν ήταν δική του ιδεα αλλά ήταν η Κομματική Γραμμή που κατέβασε η Κομματική Επιτροπή της περιοχής Πελοποννήσου.

Επομένως ο εντοπισμός του βαράθρου στη Θέση «Κακοβούνι» που εγινε από τον Νικήτα Σαμαρτζή κατ' εντολή του Κρητικού ή Πισογιαννάκη, έγινε σε εφαρμογή της απόφασης του ΚΚΕ να μην «μένουν τα πτώματα άταφα, όπως έγινε σ΄ ορισμένα μέρη, πράγμα που το εκμεταλλεύτηκε η αντίδραση».

Ο Ζέγγος τονίζει στην απολογία του, έγραψε ότι πριν φύγουν για τις περιφέρειες του οι Κομματάρχες, στις αρχές Απριλίου, τους συνέστησε, ότι «η αντίδραση ήταν αχτύπητη σε Ναύπλιο-Άργος-Κρανίδι μέσα στην Κόρινθο-Νεμέα και στα κατεχόμενα μέρη κοντά στην Κόρινθο».
«Μετά τη συνδιάσκεψη, έγραψε ο Ζέγγος , ακλούθησαν εγκύκλιοι της ΚΕΠΠ που μιλούσαν για συγκρότηση της ΟΠΛΑ, ίδρυση ανακριτικών γραφείων, και οι οποίες έδιναν οδηγίες «να γίνονται μυστικές συλλήψεις, ανακρίσεις και εξαφανίσεις προδοτών και αντιδραστικών», και τις οποίες κοινοποίησε στις οργανώσεις.

«Το Μάη πήρα από την ΚΕΠΠ 4 γράμματα τα οποία έγραφαν : «Τώρα που είναι ευκαιρία πρέπει να ξεπατώσουμε την αντίδραση, δεν πρέπει να ξεχνάμε πως είμαστε επαναστάτες. Λεπίδι-Λεπίδι στην αντίδραση. Μ΄ αυτό το πνεύμα γράφτηκε και κύριο άρθρο στο Μωριά. «λεπίδι λεπίδι στην αντίδραση». Τα γράμματα της ΚΕΠΠ τα έστειλα στις περιφερειακές επιτροπές και στο Σύνταγμα. Σε δικό μου διαβιβαστικό σημείωμα έγραφα να προσέχουν ΄ώστε τα χτυπήματα να γίνονται στις κεφαλές της αντίδρασης. Οι περιφερειακές επιτροπές έδωσαν τις ίδιες οδηγίες πάρα κάτω. Την περίοδο αυτή έγιναν ορισμένες εκτελέσεις σε γερμανοκρατούμενες περιοχές».

Στις 23 Ιουνίου, πριν το κλείσιμο του στρατοπέδου στον Φενεό , έγινε σύσκεψη των Οργανωτικών της ΚΕΠΠ, και μετα τη σύσκεψη ο Ζέγγος έδωσε την παρά κάτω «γραμμή». «Κάθε σύλληψη πρέπει να γίνεται ύστερα από έκθεση της λαϊκής ασφάλειας, να γίνονται προσεκτικές ανακρίσεις, να παίρνονται κατάθέσεις και στις συγκεντρώσεις των χωριών να ζητείται έγκριση». Επίσης τόνιζε ότι μετά από συνεργασία με την ΚΕΠΠ έδωσε την παρακάτω γραμμή, στα τέλη Ιουλίου. «Προς τις περιφερειακές επιτροπές. Ουδεμία εξαφάνιση θα γίνεται προδοτών και αντιδραστικών. Κάθε σύλληψη θα γίνεται με έκθεση της λαϊκής ασφάλειας. Καμία ανάμιξη δεν πρέπει να έχει το κόμμα στις συλλήψεις. Να συσταθούν καλά ανακριτικά γραφεία στον Εφεδρικό ΕΛΑΣ. Να παίρνονται καταθέσεις, να ετοιμάζονται δικογραφίες και οι κρατούμενοι να στέλνονται να δικάζονται στην Ταξ/ρχία».

Ο μελλοθάνατος Νικήτας Σαμαρτζής, το Μάρτιο του 1945 ως πιστό μέλος του Κόμματος πήρε επάνω του τις δικές του ευθύνες, και επειδή ο σ. Ζέγγος ειχε διαγραφεί καθεθεσε:
«Στο στρατόπεδο Μονής Αγίου Γεωργίου έφερναν κρατούμενους από διάφορες περιοχές και τους συνόδευαν οι αποτελούντες την ΟΠΛΑ διαφόρων περιοχών. Από το στρατόπεδο τους περνάμε λίγους - λίγους και τους εκτελούσαμε σε διάφορες περιοχές του δασώδους της πέριξ της Μονής».
«Για τη σύλληψη των κατοίκων τα κομ. Γραφεία των χωριών έδιναν στον Όθωνα Τζανέλο κατάσταση να συλληφθούν. Τους απέδιδαν κατηγόριες ότι συνεργαζόταν με τα Τάγματα Ασφαλείας. Για τη σύλληψη του οιουδήποτε έπρεπε να αποφασίσει το Κομ. Γραφείο του χωριού του. Οι αποτελούντες το γραφείο το κομματικό συγκέντρωναν τα στοιχεία και τα έδιναν στο Γραμματέα της Αχτίδας.
Σε περίπτωση διαφωνίας ο Γραμματέας έδινε τις γενικές κατευθύνσεις των συλλήψεων και εκτελέσεων. Το αρχηγείο του 6ου Συντάγματος ήταν στη Γκιόζα εκπροσωπούμενο από το Βαζαίο , το Νικήτα ή Λέκκα, τον Πελοπίδα, τον Μενέλαο, το γιατρό Κόλλια, το δάσκαλο Πούλο και το Γεώργιο Τσαούση διοικητή της ΟΠΛΑ. Το κομουνιστικό Κόμμα είχε ως αντιπρόσωπο το Γραμματέα του Πελοποννησιακού Γραφείου σ.Στάθη ή Τριαντάφυλλο, (Ζέγγο), που παρέμενε στα Καλύβια στο σπίτι της Βενετσιάνας Καψομαλούκη και έλεγχε όλη τη περιφέρεια Κορινθίας. Στο σπίτι του έπαιρναν αποφάσεις με τους Αποστόλη Καραΐσκο από Ηράκλειο Νεμέας ή Ρούμελη, και Λέκκα Νικήτα όστις έλεγε στους κρατούμενους να ειδοποιήσουν τους δικούς τους που είναι στην αστυνομία ή στα Τάγματα να φύγουν και να πάνε στο αντάρτικο. Αυτοί αποφάσιζαν για συλλήψεις και εκτελέσεις. Ο στρατοπεδάρχης μου έλεγε ότι οδηγίες για τις εκτελέσεις έπαιρνε από το σ. Στάθη και το σ. Νικήτα ή Λέκκα.

Κανείς εισαγγελέας δεν βρέθηκε να ασκήσει δίωξη για το σ. Νικήτα , (Ευάγγελο Λέκκα), και για τον σ. Ζέγγο.

Ο σεσημασμένος ψεύτης Στάθης Καλύβας γράφει χωρίς κανένα στοιχείο, χωρίς να παραθέσει καμία πηγή, ότι ο Ζέγγος αποκαταστάθηκε στον ΕΛΑΣ με προσωπική παρέμβαση του Κλάρα.

Ο σ. Ζέγγος αποκαταστάθηκε από τον Ζαχαριάδη στον οποίο παρέδωσε τα στοιχεία που κράταγε για τις ευθύνες της παρέας Πλουμπίδη- Σιάντου. Και στον Δημοκρατικό Στρατό ηταν στο πυροβολικό όπως μας βεβαίωσε ο σ. Φλωράκης.

Αλλά, για αυτά θα συνεχίσουμε.