Η Εκτελση του Πολκ από τους Κομμουνστές με αγγλική συμβουλή

Στις 16 Μαΐου 1948, ένας βαρκάρης της Θεσσαλονίκης, ο Λάμπρος Αντώναρος βρήκε το πτώμα του απεσταλμένου του δικτύου CBS Τζώρτζ Πολκ, να επιπλέει ανοιχτά του λιμένα της Θεσσαλονίκης και το ανέσυρε. Το πτώμα ήταν δεμένο χειροπόδαρα. Ο νεκρός είχε εκτελεστεί με μια σφαίρα στο κρανίο . Η είδηση έκανε αμέσως τον γύρο του κόσμου. Οι δολοφόνοι, ήταν προφανές, ότι ήθελαν και να βρεθεί το πτώμα και να δείχνει την «σύλληψη» του Πολκ. 

Ο Τζώρτζ Πόλκ δεν ήταν φρέσκος στην Ελλάδα. Παλιά καραβάνα του ρεπορτάζ σε Κάιρο, Παλαιστίνη, Κωνσταντινούπολη, και Ελλάδα, ήξερε τους πράκτορες, τις υπηρεσίες και είχε « πηγές».

Η βάση του, είχε γίνει η Αθήνα λόγω του εμφυλίου και του δόγματος Τρούμαν.
Ο Πολκ  στις 11 Σεπτεμβρίου 1947, είχε παντρευτεί την αεροσυνοδό Ρέα Κοκκώνη. 

Στις 20 Δεκεμβρίου του 1947 γύρισε στην Αθήνα από το Κάιρο. Στις 24 Δεκεμβρίου ανακοινώθηκε η ίδρυση κυβέρνησης στις ανταρτοκρατούμενες περιοχές, που ονομάστηκε Προσωρινή Δημοκρατική Κυβέρνηση. Πρόεδρός της, ανέλαβε ο Μάρκος Βαφειάδης, που ήταν και υπουργός στρατιωτικών. Την επόμενη ο ΔΣΕ, εξαπέλυσε επίθεση για την κατάληψη της Κόνιτσας.
Στις 27 Δεκεμβρίου, η κυβέρνηση αντέδρασε και εξέδωσε τον Αναγκαστικό Νόμο 509 «Περί μέτρων ασφαλείας του Κράτους, του Πολιτεύματος, και του Κοινωνικού Καθεστώτος και έθεσε εκτός νόμου το ΚΚΕ, το ΕΑΜ και την «Εθνική Αλληλεγγύη». 
Στις 6 Ιανουαρίου 1948 τερματίστηκε, η μάχη της Κόνιτσας. 
Τη νύχτα της 9ης προς τη 10η Φεβρουαρίου 1948 ο ΔΣΕ βομβάρδισε την Θεσσαλονίκη από τη θέση Δερβένι – Λεμπέτ 8 χλμ. από την πόλη. 
Τον Φεβρουάριο ο Πόλκ ανέβηκε στο «μέτωπο». Πήγε στην Κοζάνη και τη Φλώρινα. Στις 27 Φεβρουαρίου πήγε στην Κωνσταντινούπολη και επέστρεψε στην Αθήνα στις 4 Μαρτίου.
Στις 16 Μαρτίου ξαναέφυγε για το Κάιρο. 
Την Πρωτομαγιά του ’48 η ΟΠΛΑ δολοφόνησε τον υπουργό Δικαιοσύνης, Χρήστο Λαδά. Στις 3 Μαΐου το ζεύγος Πολκ βρισκόταν στο μπαρ του «Μεγάλη Βρετανία» με παρέα διπλωματών και δημοσιογράφων.
Οι συνομιλητές του θυμόντουσαν και κατέθεσαν ότι σκεπτόταν να κάνει συνέντευξη με το «Μάρκο».

Στο σημείο αυτό , παρεμβαίνουν στην ιστορία
οι χαφιέδες της αριστεράς, που εμφανίζουν τον Πόλκ να θέλει να ανέβει στο «βουνό», ενώ γνώριζε άριστα ότι η κυβέρνηση του «βουνού» βρισκόταν στην Πρέσπα και ότι ο δρόμος για το «βουνό» περνούσε από το Βελιγράδι.
Ο Πόλκ που δεν ήταν ούτε «τζόβενο» ούτε «στραβάδι» του ρεπορτάζ για να αναζητά «επαφή για το βουνό» στη Θεσσαλονίκη.
Πάντως, η τύχη του, ούτε αποφασίστηκε ούτε κρίθηκε στην Αθήνα και το ταξίδι του στα Θεσσαλονίκη δεν συνδεόταν με τη συνέντευξη του Μάρκου.

Την Πέμπτη 6 Μαΐου , ο Πολκ συναντήθηκε με τον κομμουνιστή συνεργάτη του Κώστα Χατζηαργύρη στην οδό Ασκληπιού 35 . Την επομένη , Παρασκευή 7 Μαΐου, γύρω στο μεσημέρι μπήκε στο αμερικανικό στρατιωτικό αεροπλάνο για το Βορρά. Μεταφέρθηκε στη Θεσσαλονίκη, με το υπηρεσιακό τζιπ του στρατιωτικού ακόλουθου της αμερικανικής πρεσβείας, Χάρβεϊ Σμιθ, και με παρότρυνση εκείνου άλλαξε ξενοδοχείο και από το «Κοσμοπολίτ» και πήγε στο ασφαλέστερο «Αστόρια». 
Στη συνέχεια, πήγε στο αμερικανικό προξενείο στη Λεωφόρο Νίκης και μετά άρχισε επαφές. Μίλησε με τον συνταγματάρχη Άις Μίλερ, σύνδεσμο με τον ελληνικό στρατό, τον Ράντολφ Κόουτς, προϊστάμενο του αγγλικού Γραφείου Πληροφοριών στη Θεσσαλονίκη, και με τον διπλωματικό υπάλληλο Ρόμπερτ Προμ. Συνάντησε και τον Στακτόπουλο, με τον οποίο είχε συναντηθεί και στη Μεγάλη Βρετανία.
Το Σάββατο το βράδυ, στις 8 Μαΐου, έφαγε Αστακό με μπιζέλια στην ταβέρνα «το Λουξεμβούργο» στην παραλία της Θεσσαλονίκης , επέστρεψε στις 11:00 μ.μ. στο δωμάτιό του και σύμφωνα με την κατάθεση του υπάλληλου της ρεσεψιόν ξαναβγήκε 10 λεπτά αργότερα.

Έκτοτε χάθηκαν τα ίχνη του.

Στις 13 Μαΐου ταχυδρομήθηκε στο Γ' Αστυνομικό Τμήμα Θεσσαλονίκης η ταυτότητα του Πολκ, και όπως απέδειξε η γραφολογική έρευνα ο ταχυδρομικός φάκελος ήταν γραμμένος δια χειρός της μητέρας του Στακτόπουλου.

Στις 16 Μαΐου βρέθηκε να επιπλέει το πτώμα.

Ο ιατροδικαστής διαπίστωσε ότι τον πέταξαν στη Θάλασσα ενώ ακόμα δεν είχε πεθάνει. Ο θάνατός του προήλθε από πνιγμό. Τον είχαν πυροβολήσει μία φορά, σχεδόν εξ επαφής, με μακρύκαννο όπλο, στο πίσω μέρος του κεφαλιού.
Οι δολοφόνοι του έδεσαν στη συνέχεια του τα χέρια και τα πόδια του με σχοινί .
Οι καρποί ήταν δεμένοι με σχοινί μήκους 5 μέτρων
και ανάμεσά τους 25 εκατοστά σκοινιού. Αστράγαλοι δεμένοι ξεχωριστά, με 5 μέτρα σχοινιού και πάλι 25 εκατοστά ανάμεσά τους. Μόλις βρέθηκε το πτώμα , σαν να έλαβαν σύνθημα , όλοι οι κομμουνιστικοί ραδιοσταθμοί του παραπετάσματος και οι κύκλοι των «συνοδοιπόρων», άρχισαν μία πρωτοφανή συκοφαντική εκστρατεία κατά της Ελλάδος , αποδίδοντες το έγκλημα στις ελληνικές αρχές που, «ήθελαν να εμποδίσουν τον Μάρκο να μιλήσει».
Η ίδια εκστρατεία «ενημέρωσης» συνεχίζεται και σήμερα 70 χρόνια μετά.
Ο κύκλος του ψέματος δεν τελειώνει.
Οι δολοφόνοι είχαν καιρό από τα μεσάνυχτα της 8ης Μαΐου μέχρι την επομένη να βάλουν στο δωμάτιο του Πολκ την επιστολή που υποτίθεται ότι έστελνε στο CBS, και η οποία μιλούσε για τη συνέντευξη με τον Μάρκο.
Οι «αριστεροί υπερασπιστές» της αλήθειας που γνώριζαν ότι η επιστολή ήταν πλαστή απέδειξαν μετά από χρόνια ότι το γράμμα είχε γραφεί σε γερμανική γραφομηχανή και όχι με τη μηχανή του Πόλκ.

Αυτή ήταν μια από τις παραλήψεις της ασφάλειας που πίστευε ότι το «Αστόρια» ήταν ασφαλές και δεν προσδιόρισε ποτέ τους ρουφιάνους του ΚΚΕ στο ξενοδοχείο ούτε βρέθηκε ο «σύντροφος» που μπήκε στο δωμάτιο του Πόλκ.

Η θεωρία ότι «το Κράτος της δεξιάς» σκότωσε τον Πολκ για να εμποδιστεί , τάχα , η μετάβαση του στο αρχηγείο του Μάρκου, και να αποτραπεί ο «θετικός» επηρεασμός της Αμερικανικής Κοινής Γνώμης , υπέρ του δημοκρατικού λαού που θα επέφερε διακοπή της οικονομικής βοηθείας προς την διεφθαρμένη κυβέρνηση των Αθηνών.

Η αναταραχή στην Αμερική από το, « σκοτώνουν τους αμερικανούς στην Ελλάδα», υπήρξε μεγίστη .

Συμφέρον εκ της δολοφονίας του Πολκ μόνον οι συμμορίτες μπορούσαν να προσδοκούν και όχι η Ελληνικη Κυβέρνση , η οποία για να αποκρούσει τη συντονισμένη επίθεση του κομμουνιστικού μπλοκ είχε ανάγκην της βοηθείας όλου του Ελευθέρου Κόσμου και ιδίως της Αμερικής .

Το γεγονός άλλωστε της αποστολής εντός φακέλλου της ταυτότητος του δολοφονηθέντος στις Αστυνομικές Αρχές φώναζε ότι οι δολοφόνοι ήθελαν να δείξουν ότι η δολοφονία έγινε στη Θεσσαλονίκη και άρα δεν την έκαναν οι συμμορίτες προς τους οποίους επρόκειτο να μεταβεί .
Όπως έγραψε ο καθηγητής δικαστικής γραφολογίας Αριστείδης Πουλατζάς το 1957 που εξιχνίασε την υπόθεση.
«Αν , τουναντίον , η δολοφονία του Πολκ εξετελείτο υπό οιωνδήποτε αντικομμουνιστών , τότε , ως ευνόητον , αφ ' ενός μεν ούτοι θα είχον όλον τον προς τούτο αναγκαίον χρόνον δια να θάψουν το πτώμα του δολοφονηθέντος εις μέρος ασφαλές και δεν θα ερρίπτετο εις την θάλασσαν διά ν ' αναδυθή μεθ ' ημέρας τινάς , αφ ' έτερου δε , δεν θα εστέλλετο το δελτίον ταυτότητος εντός φακέλλου εις τας Αστυνομικάς Αρχάς , της οποίας η αποστολή εδείκνυεν ότι η δολοφονία εγένετο εις Θεσσαλονίκην . Η εξαφάνισις του Πολκ θα απεδίδετο τότε ευθέως και αμέσως εις τους συμμορίτας , εις το αρχηγείον των οποίων , ως ήτο γνωστόν , εσκόπει να μεταβεί . Προς αποφυγήν τούτου και προς επίτευξιν του επιδιωκομένου σκοπού , ήτοι της αποδόσεως της δολοφονίας εις τας Αρχάς του Ελληνικού Κράτους η κομμουνιστική ηγεσία διέταξε τον Στακτόπουλον να στείλη αμέσως την ταυτότητα του δολοφονηθέντος , διά να κάμη πιστευτόν ότι η δολοφονία έλαβε χώραν εντός της πόλεως της Θεσσαλονίκης και ότι αύτη άρα εξετελέσθη υπό προσώπων ενεργούντων κατ ' εντολήν αυτών . Και ο Στακτόπουλος , εκτελών την ληφθείσαν διαταγήν , έβαλε την μητέρα του να γράψη την διεύθυνσιν διά ν ' αποφευχθή η άφεσις οιουδήποτε ιδικού του ίχνους».

Η δολοφονία του Πόλκ αποφασίστηκε στο Βουνό, πριν εκείνος φυγει από την Αθήνα και την ανέλαβε κλιμάκιο εκτελεστών. Μπορεί να ήταν οι Μουζενίδης Βασβανάς μπορεί και όχι. Και ο Στακτόπουλος ήταν συνένοχος μέχρι τα μπούνια.

Σπύρος Χατζάρας