Δυο διατεταγμένες δολοφονίες για να κλείσουν στόματα

Η εκτέλεση του πράκτορα 

Λι Χάρβεϊ Όσβαλντ

 Οι εχθροί του Τζων Κέννεντυ που τον ήθελαν νεκρό ήσαν πολλοί. Τραπεζίτες, πετρελαιάδες, πολεμική βιομηχανία, αλλά και ο υπόκοσμος.

 Πρώτοι στον κατάλογο οι τραπεζίτες της ιουδαϊκής τραπεζικής  Χούντας διότι με το σχέδιο νόμου, (Νο:11110/1963), που υπέγραψε        τον Ιούλιο του 1963, και το οποίο απέστειλε για ψήφιση στο         Κογκρέσο, ανακαλούσε την εκχώρηση του δολαρίου στους Ρότσιλντ      και τις    εξουσίες που δόθηκαν το 1910 στην ιδιωτική «Federal Reserve»,   και το δολάριο θα ήταν «UNITED STATES NOTE» και όχι                   «FEDERAL RESERVE NOTE». 

 Εναντίον του Προέδρου Κέννεντυ ήσαν και οι πετρελαιάδες, με     πρώτους τους Τεξανούς, διότι ο Κέννεντυ σκόπευε να καταργήσει             τις φορολογικές απαλλαγές που τους είχαν δοθεί για την            εκμετάλλευση του υπεδάφους, οπότε και εκείνοι θα έχαναν                 τεράστια χρηματικά ποσά. 

Πολιτικός εκπρόσωπος των εταιρειών πετρελαίου ήταν ο      αντιπρόεδρος Λίντον Τζόνσον, ο οποίος είχε άμεση συμμετοχή στην οργάνωση της επίσκεψης του προέδρου και στα ζητήματα ασφάλειας του. 

 Το στρατιωτικό-βιομηχανικό Καρτέλ που δεν ήθελε την απόσυρση         από το Βιετνάμ και την συνδιαλλαγή με την Σ. Ένωση ήταν επίσης        θανάσιμοι εχθροί των Κέννεντυ, οι οποίοι για να αποτρέψουν                  την πιθανότητα ενός πυρηνικού πολέμου με τη Σοβιετική Ένωση,           είχαν αποφασίσει να θέσουν τέλος στον Ψυχρό πόλεμο,      συνεργαζόμενοι με το, Νικήτα Χρουστσόφ. 

Άλλωστε μετά τη δολοφονία στο Ντάλας, ο Ρόμπερτ Κέννεντυ,        έστειλε στη Μόσχα τον Ουίλιαμ Ουόλτον, για να πληροφορήσει τον Χρουστσόφ ότι η οικογένεια των Κέννεντυ υπέθετε, ότι η συνομωσία      για τη δολοφονία του προέδρου προερχόταν από τις ΗΠΑ και ότι     σε αυτή πρωταγωνιστικό ρόλο διαδραμάτισαν η CIA και                                      το οργανωμένο έγκλημα. 

 Στον όμιλο των «εχθρών» πρέπει να προσθέσουμε και τη Μαφία που με την ανατροπή του Μπατίστα από τον Φιντέλ έχανε τις τεράστιες επενδύσεις της στα ξενοδοχεία και τα Καζίνο της Αβάνας.

 Η Μαφία και η Cia συνεργαζόντουσαν άλλωστε στην απόβαση στον     κόλπο των Χοίρων και πραγματοποίησαν πολλές κοινές επιχειρήσεις, για να εξοντώσουν το Φιντέλ Κάστρο, στις αρχές της δεκαετίας των ’60. 

 Σχεδόν κανείς δεν πιστεύει πια το παραμύθι της Επιτροπής Συγκάλυψης της συνομωσίας για τον μοναχικό δολοφόνο με τη μαγική σφαίρα τον                 Λι Χάρβεϊ Όσβαλντ. 

Στη συνωμοσία ήσαν  όλοι μέσα.

 CIA, τοπική αστυνομία, Μαφία, Κουβάνοι, Τραπεζίτες, πετρελαιάδες, πολεμική βιομηχανία, και είχαν την κάλυψη του Τζόνσον που ήξερε      τα πάντα. 

 Ο Λι Χάρβεϊ Όσβαλντ, στον οποίο φόρτωσαν την εκτέλεση ήταν πράκτορας των μυστικών υπηρεσιών.

 Όταν κατατάχτηκε στους πεζοναύτες εκπαιδεύτηκε στα Ραντάρ.      Πέρασε από διάφορα στρατιωτικά σχολεία και αφού αξιολογήθηκε        σαν άκρως απόρρητος τοποθετήθηκε στην MACS-1 στο Ατσούγκι                  του Τόκυο , στην πρώτη αεροπορική πτέρυγα των πεζοναυτών, από    όπου γίνονταν πτήσεις παρακολούθησης της Κίνας και                               της Σοβ. Ένωσης. 

 Στο Ατσούγκι άρχισε να μαθαίνει ρωσικά και Ισπανικά.                                Τον προετοίμαζαν για στην Κούβα.

 Το 1959, η Cia τον έστειλe στη Ρωσία για να κάνει τον μαρξιστή          αλλά, το 1962 όταν εκείνος είχε επιστρέψει από την αποστολή ΕΣΣΔ,       οι πράκτορες της CIA ήσαν τυπικά υποχρεωμένοι να ανακρίνουν έναν            άκρως απόρρητο πεζοναύτη που «αποστάτησε».

Η Cia να ελέγξει τον άνθρωπο, που κατέφυγε στη Σοβιετική Ένωση,        και έζησε εκεί σχεδόν τρία χρόνια, και στη συνέχεια,   επέστρεψε στις ΗΠΑ. 

 Στη CIA δηλώνουν ότι δεν έγινε ποτέ ανάκριση του Όσβαλντ και ούτε υπήρξε παρακολούθηση. 

Αυτός είναι  ο βασικός λόγος που δείχνει  ότι η CIA λέει ψέματα 

όταν αρνείται οποιαδήποτε επαφή με τον πράκτορά της, Λι Χάρβεϊ Όσβαλντ.

Στις 24 Νοεμβρίου 1958      δολοφονήθηκε στο διαμέρισμα του   στο Καράτσι του Πακιστάν                      ο Σπύρος Παξινός που έλεγε οτι ήξερε τους δολοφόνους του Μεταξά

Ο Παξινός δολοφονήθηκε από άγνωστους στο διαμέρισμα του στο Καράτσι του Πακιστάν υπό συνθήκες που δεν εξακριβώθηκαν. Ήταν 63 ετών

. 

 Ανώτατος αξιωματικός της Αστυνομίας Πόλεων που υπήρξε ένας από τους πρωτοπόρους των μυστικών υπηρεσιών της Ελλάδος και διατέλεσε διευθυντής της Γενικής Ασφάλειας Αθηνών από το 1936 έως την Γερμανική Κατοχή τον Απρίλιο του 1941 , οταν έφυγε με την Κυβέρνηση για την Αίγυπτο . 

Το 1942 κατά τη διάρκεια δεξίωσης της Αγγλικής πρεσβείας στο Κάιρο, είπε σε Άγγλο διπλωμάτη ότι σκόπευε να γράψει βιβλίο που θα απεκάλυπτε τα πάντα γύρω από τον θάνατο του Ιωάννη Μεταξά και το οποίο θα εξέδιδε μετά τον πόλεμο. 

 Την επόμενη ημέρα τον συνέλαβαν οι Άγγλοι και μεταφέρθηκε στις Συριακές φυλακές στο Άκρον, ως πράκτορας των Γερμανών. 

 Λίγο πριν το τέλος του πολέμου μεταφέρθηκε σε φυλακές στην Ινδία. 

Όταν αποφυλακίστηκε δεν επέστρεψε στην Ελλάδα, αλλά εγκαταστάθηκε στο Καράτσι του Πακιστάν άνοιξε δικό του γραφείο και ασκούσε το επάγγελμα του ναυλομεσίτη. 

Επίσης διετέλεσε για ένα διάστημα πρόξενος της Ελλάδας στο Πακιστάν.