Ενωμένοι οι διεφθαρμένοι, ποτέ νικημένοι!

Τα δάνεια της ανεξαρτησίας του 1824 οδήγησαν σε δύο εμφύλιους πολέμους, ενώ τα σύγχρονα έχτισαν εξουσιαστικούς βόθρους, πισίνες και βίλες

Του πολίτη Παναγιώτη Παπαγαρυφάλλου
Α΄Αντιπροέδρου της Επιτροπής Ενημερώσεως για τα Εθνικά Θέματα

Διαβάζω το ενδιαφέρον άρθρο του Δρος Τ. Ηλιαδάκη στο έγκριτο «ΕΛΛΗΝΟΡΑΜΑ» (τεύχ. Μαρτίου 2010) με τίτλο: «Το Δημόσιο χρέος στο Ελληνικό κράτος από το 1824», το οποίο αρχίζει έτσι: «Τα δάνεια (αυτά), κατά κοινή ομολογία υποκίνησαν τους δυο εμφύλιους το 1824. Όπως έλεγε ο Γκούρας «χρυσού λαλούντος άπας άπρακτος λόγος».
Συνεχίζοντας ο αρθρογράφος γράφει: «Επιπλέον ήταν προφανές ότι θα επικρατούσε εκείνο το κόμμα που θα έπαιρνε το δάνειο, καθ’ όσον, «νόμος και ισχύς αι λίραι του δανείου». Με την εξαγορά βουλευτών και στρατιωτικών διέφθειραν τον κοινοβουλευτισμό και την διοίκηση»! Παράλληλοι βίοι. Αυτά ήταν τα ολέθρια αποτελέσματα των δανείων της εποχής εκείνης. Τα δάνεια της μεταπολίτευσης του 1974 έχουν πιο «πολιτισμένα» αποτελέσματα στην καθημαγμένη Ελλάδα: Τη χρεοκόπησαν, έχτισαν βίλες και πισίνες, σύστησαν off shore εταιρείες και άνοιξαν χοντρούς λογαριασμούς στις Ελβετικές τράπεζες.
Ενωμένοι οι διεφθαρμένοι, ποτέ νικημένοι!
Άντε «δημοκράτες», «σοσιαλιστές» και «κομμουνιστές» συνέλληνες να δούμε πως θα δραπετεύσουμε από την χρεοκοπία και τους εξουσιαστικούς υπονόμους, στο χτίσιμο των οποίων βάλατε και τα δικά σας υλικά, παίρνοντας το ανάλογο μερίδιο διορισμών.
Με τα δάνεια της ανεξαρτησίας «εδιώρισαν εις όλας τας επαρχίας οπαδούς των υπαλλήλους», γράφει αγωνιστής της εποχής.
Όπως ακριβώς γίνεται και όλα ετούτα τα χρόνια της κομματικής ασυδοσίας, με τους διορισμούς των «δικών μας» υπαλλήλων που αποτελούν τη βάση του διεφθαρμένου συστήματος.