Ο καυγάς για το πάπλωμα,παρά τη σοβαρότητα της υπόθεσης ( Κώστας Μπετινάκης)

Ο πρόεδρος Μπάρακ Ομπάμα είδε… το ίδιο όνειρο που είχε δει πριν τέσσερις δεκαετίες ο Τζον Φ. Κένεντι, στην Πράγα, «να τελειώνουμε με τα πυρηνικά όπλα». Μόνο που δεν τα είχε καταργήσει τότε, μεσούντος του Ψυχρού Πολέμου.
Την δήλωση για την απέχθειά του στα πυρηνικά όπλα, έκανε ο Ομπάμα καθώς τα κακά παιδιά της παγκόσμιας κοινότητας, οι Βορειοκορεάτες, αγνόησαν τις αμερικανικές προειδοποιήσεις και εκτόξευσαν πύραυλο.
Από όνειρα οι Αμερικανοί πρόεδροι, άλλο τίποτα. Ο Τζορτζ W.Μπους για παράδειγμα, είχε όνειρο για Παλαιστινιακό κράτος… Μήπως χρειάζονται ονειροκρίτη, τελικά; ‘Η μήπως χρειάζεται ονειροκρίτη η υπόλοιπη διεθνής κοινότητα, που ακούει τα «όνειρα» των Αμερικανών προέδρων και τα χάφτει.

Ας παρατήσουμε όμως για λίγο τον «αντιαμερικανισμό» και ας γίνουμε «αντισημίτες». Στο Ισραήλ, ανέλαβε η νέα ισραηλινή κυβέρνηση, του Μπίμπι Νετανιάου. Ο Ούρι Αβνέρι, ο σπουδαίος Ισραηλινός δημοσιογράφος – συγγραφέας και ειρηνιστής της οργάνωσης Gush Shalom, γράφει στο www.PalestineChronicle.com : «Από την πρώτη κιόλας μέρα της ανάληψης των καθηκόντων της νέας ισραηλινής κυβέρνησης, κατακάθισε η ομίχλη και φάνηκε καθαρά πως πρόκειται για κυβέρνηση του νέου υπουργού Εξωτερικών Άβιγκντορ Λίμπερμαν.
Ο Λίμπερμαν λοιπόν, στην ομιλία της παραλαβής του υπουργείου Εξωτερικών διακήρυξε: «Si vis pacem, para bellum – αν θες ειρήνη προετοιμάσου για πόλεμο». Όλοι γνωρίζουν πως όταν ένας πολιτικός αναφέρεται στο λατινικό αυτό ρητό, δεν πρέπει να δοθεί έμφαση στο πρώτο μέρος, αλλά στο δεύτερο, επειδή εκείνο έχει στο νου του. Και δείχνει πως η νέα ισραηλινή κυβέρνηση, βρίσκεται στο μονοπάτι του πολέμου.

Ο Ούρι Αβνέρι, θυμίζει πως όταν ο κόσμος θαύμαζε το Ισραήλ για τη νίκη του στον πόλεμο των έξι ημερών το 1967, το Ισραήλ ήταν ένα μικρό κράτος και αντιστάθηκε στην απειλή των ισχυρών γειτόνων του. Σήμερα όμως, το Ισραήλ έχει τη μορφή του πάνοπλου χυδαίου γίγαντα Γολιάθ, ενώ οι Παλαιστίνιοι έχουν το ρόλο του Δαβίδ με τη σφεντόνα, που μάχονται για την επιβίωσή τους.

Ας επιστρέψουμε λοιπόν στον «αντιαμερικανισμό». Η Χίλαρυ Κλίντον, τηλεφώνησε στο Λίμπερμαν, και τον συνεχάρη για την ανάληψη των καθηκόντων του. (Μην ξεχνάμε πως τόσο ο τέως πρόεδρος Κλίντον, όσο και η σύζυγός του είχαν δώσει γη και ύδωρ στο πανίσχυρο εβραϊκό λόμπι για να πετύχουν την υποστήριξή του στις πολιτικές τους φιλοδοξίες.
Το ερώτημα παραμένει: Τι πρέπει να περιμένει η διεθνής κοινότητα, από το τρίγωνο του ακροδεξιού Νετανιάου, του υπερεθνικιστή Λίμπερμαν και του αντιπροέδρου της Σοσιαλιστικής Διεθνούς Μπάρακ, που συνασπίστηκαν για να κυβερνήσουν το κράτος του Ισραήλ.
Το ύφος της νέας διακυβέρνησης φάνηκε με την παρουσία του Λίμπερμαν, στην ορκωμοσία του «δικού του» στο υπουργείο Εσωτερικής Ασφάλειας, όπου φωτογραφήθηκε με αξιωματούχους και στελέχη του πρώην υπουργείου Αστυνομίας. Παράξενο; Διόλου. Την επομένη ανακρίθηκε για την κατηγορία που εκκρεμεί εις βάρος του για παράνομη προεκλογική χρηματοδότηση του κόμματός του. Ήθελε να δουν λοιπόν, οι ανακριτές του ποιος θα αποφασίζει στο μέλλον για τις προαγωγές τους.

Η νέα κυβέρνηση συνασπισμού του Ισραήλ στέκεται σε πήλινα πόδια. Ο Λίμπερμαν, (με 15 βουλευτές) έχει ήδη εκφραστεί με περιφρονητικά λόγια για τους Νετανιάου και Μπάρακ. Είναι όμως και το μόνο πρόσωπο που μπορεί ανά; Πάσα στιγμή να ανατρέψει την κυβέρνηση, υπέρ της οποίας ψήφισαν 69 μέλη του Κνέσετ. Πέντε μέλη του Εργατικού κόμματος (Μπάρακ) δήλωσαν παρόντα.
Ο νέος Ισραηλινός πρωθυπουργός, στην πρώτη ομιλία του επι τη αναλήψει των καθηκόντων του είπε πως «είναι αφοσιομένος στην ειρήνη θα διαπραγματευθεί με τους Παλαιστίνιους και μπλα, μπλα, μπλα».
Ποια είναι η λύση στην ιστορική αραβο-Ισραηλινή διαμάχη κατά Λίμπερμαν; Ούτε λόγος για Παλαιστινιακό κράτος. Ούτε λόγος για αραβική ανατολική Ιερουσαλήμ. Οι Παλαιστίνιοι θα ζουν σε περιχαρακωμένες περιοχές (όπως τα Μπαντουστάν του αλήστου μνήμης καθεστώτος «απαρτχάιντ» της Νότιας Αφρικής) στη Δυτική Όχθη και τη Λωρίδα της Γάζας, χωρίς κάποια επαφή το ένα με το άλλο και κάτω από την ισραηλινή κυριαρχία. Οι σκέψεις του Λίμπερμαν, δεν απέχουν από τις ιδέες του Αριέλ Σαρόν, ούτε και του Νετανιάου, που επίσης έχει διακηρύξει πως οι Παλαιστίνιοι θα αυτοδιοικούνται, χωρίς κράτος, και χωρίς δικό τους νόμισμα, χωρίς έλεγχο των συνόρων χωρίς λιμάνια και αεροδρόμια.

Τι ισχύει λοιπόν στο Μεσανατολικό; Όπως είπε κι ο Λίμπερμαν κατά την ανάληψη των καθηκόντων του, δεν ισχύει η συμφωνία της Ανάπολις, που είχε υπαγορευθεί από τον προηγούμενο πρόεδρο των ΗΠΑ. Από το «όνειρο του Μπους» κρατάει τον «οδικό χάρτη». Ο Οποίος ωστόσο μιλάει για δύο ξεχωριστά κράτη, Αλλά αναφέρει ακόμα πως «οι Παλαιστίνιοι θα πρέπει να καταστρέψουν τις τρομοκρατικές δομές», (με ό,τι ερμηνεία δίνει ο καθένας σ’ αυτή τη φράση), «πριν οι Ισραηλινοί παγώσουν την κατασκευή νέων οικισμών αποίκων στα κατεχόμενα εδάφη».
Η διαφορά δηλαδή που έχουμε ανάμεσα στις θέσεις της προηγούμενης κυβέρνησης Ολμέρτ και Λίβνι από τη μια και Νετανιάου –Λίμπερμαν από την άλλη, είναι διαφορετική τακτική, παρά στρατηγική. Όσο για τους Εργατικούς του Μπάρακ, δεν υπολογίζονται επειδή όπως έδειξαν και οι κάλπες, για την δεξιά πολιτική υπάρχουν να την υπηρετήσουν γνήσιοι δεξιοί και όχι ερσάτζ, όπως ο αντιπρόεδρος της Σοσιαλιστικής Διεθνούς που ως υπουργός Άμυνας ηγήθηκε της σφαγής των Παλαιστίνιων από τον ισραηλινό στρατό, επί 22 ημέρες στη Γάζα.

Υπάρχει μια λεπτομέρεια: Ο θόρυβος όλος στην αλλαγή της διακυβέρνησης στο Ισραήλ, τώρα –όπως ακριβώς και όλα τα προηγούμενα χρόνια- δεν γίνεται για την ειρήνη, αλλά για την διαδικασία ειρήνευσης…
http://www.styx.gr/