13 Απριλίου 1941 Η Ελληνική Πομπηία και το ΚΑΤΥΝ

Οι Γερμανοί στην Τεράζιε

- Η 11η Γερμανική Μεραρχία Πάντσερ του φον Κλάιστ εισήλθε στο Βελιγράδι , το οποίο είχε παραδοθεί την προηγουμένη, στον 26χρονο λοχαγό των Βάφεν Ες-Ες, Φριτς Κλίγκενμπεργκ που κατέλαβε τη Σερβική πρωτεύουσα, μόνος με 6 άνδρες του

  - Η δίκη μας ΧΧ Μεραρχία διαλύθηκε μετά την «ατυχή» μάχη της Κλεισούρας της Καστοριάς. Ο υποστράτηγος Χ. Καράσσος, βλέποντας την ισχυρή γερμανική προέλαση, διέταξε τις δύο μεραρχίες πού είχε θεωρητικά υπό τις διαταγές να παραβγούν στο τρέξιμο με τα τεθωρακισμένα και να συμπτυχθούν δυτικά του Αλιάκμονα. Ο τενεκές Ουίλσον, αποφάσισε και διέταξε στις 13 Απριλίου σύμπτυξη των βρετανικών δυνάμεων στις Θερμοπύλες.

-Στην Ήπειρο δόθηκε τελικά η εντολή της Σύπτυξης.

- 1943. Το γερμανικό ραδιόφωνο ανακοινώσε την ανακάλυψη μαζικών ταφών Πολωνών αιχμαλώτων που εκτελέστηκαν από τους σοβιετικούς στη σφαγή του Κατύν. Το 1990 στην Επέτειο της Αποκάλυψης της Σφαγής του Κατύν, ο Πρόεδρος της ΕΣΣΔ Μιχαήλ Γκορμπατσόφ ανταποκρινόμενος στο αίτημα της φιλοκυβερνητικής Πολωνικής Επιτροπής διερεύνησης της σφαγής των Πολωνών αιχμαλώτων στο Κατύν, που του είχε επιδοθεί στις 31 Μαρτίου 1990, παρέδωσε στις 13 Απριλίου 1990, στον Πρόεδρο της Πολωνίας Βόιτσεχ Γιαρουζέλσκι, το φάκελο της ΝιΚαΒεΝτέ.

Το πρακτορείο ειδήσεων TASS επισήμανε την ευθύνη του Λαβρέντι Μπέρια και του αναπληρωτή του Βσέβολοντ Μέρκουλοφ. Η επιστολή της Πολωνικής Επιτροπής ανέφερε: «Κύριε Πρόεδρε, σε λίγο συμπληρώνονται 50 χρόνια από το έγκλημα που διαπράξαν το 1940 από τα όργανα των σοβιετικών αρχών και η NKVD, δολοφονώντας περισσότερους από 15.000 ανυπεράσπιστος πολωνούς αιχμάλωτους πολέμου που κρατούνταν στα στρατόπεδα του Kozelsk, του Ostashkov και του Starobelsk. Αυτή η δολοφονία είχε σχεδιαστεί από τότε σοβιετικές αρχές για να δοθεί ένα αποφασιστικό πλήγμα στο έθνος μας, επειδή τα θύματα εκπροσωπούσαν την πνευματική και πολιτική ελίτ της Πολωνίας. Αυτό το έγκλημα παραβίασε κατάφορα κάθε ηθικό και νομικό κανόνα των πολιτισμένων κοινωνιών. Τώρα, σε αυτή την ιστορική καμπή για την Ευρώπη, κάνουμε έκκληση σε εσάς, κύριε Πρόεδρε, για την αποκάλυψη όλης της αλήθειας της τραγωδίας του Κατύν. Ωστόσο, το Κατύν είναι μόλις το ένα τρίτο. Μας προβληματίζει ακόμα τύχη των αγνοούμενων αιχμαλώτων πολέμου από τα στρατόπεδα Ostashkov και Starobelsk. Στο όνομα της ιστορικής αλήθειας, που οφείλουμε στα θύματα από το Ostashkov και το Starobelsk σας ζητάμε και πάλι Κύριε Πρόεδρε, να αποκαλύψετε την αλήθεια, για να εντοπιστούν και να λογοδοτήσουν οι ένοχοι του εγκλήματος του Κατύν».

Το γράμμα της Επιτροπής και το ραντεβού Γκορμπατσόφ-Γιαρουζέλσκι έγιναν για να βοηθηθεί το ΚΚ Πολωνίας (που βρισκόταν πια στην αντιπολίτευση), στην εκλογική μάχη με τον Βαλέσα, ο οποίος κέρδισε τις εκλογές της 5ης Δεκεμβρίου 1990.

Ακολούθησαν οι εκταφές από μαζικούς τάφους χιλιάδων σορών στο Χάρκοβο

( 25/07/1991 – 09/08/1991) και στο Μέντνογιε (15-29 Αυγούστου 1991).

Το ρωσικό πόρισμα εκδόθηκε στις 2 Αυγούστου 1993 και ανέφερε: «Η δολοφονία στο διάστημα Απρίλιος-Μάιος 1940 14.522 Πολωνών αιχμαλώτων πολέμου από τα στρατόπεδα Kozelsk, Starobelsk και Ostashkov που βρισκόντουσαν υπό τον έλεγχο της NKVD του Σμολένσκ, του Καλίνιν και του Χάρκοβο και άλλων 7305 κρατούμενων , σε στρατόπεδα της NKVD στη Δυτική Λευκορωσία και τη Δυτική Ουκρανία, και η μαζική απέλαση των οικογενειών τους στη Σιβηρία ήταν έγκλημα κατά της ανθρωπότητας. Ήταν ένα έγκλημα πολέμου για το οποίο η ευθύνη θα πρέπει να βαρύνει τον Στάλιν και τα μέλη του Πολιτικού Γραφείου της Κ.Ε ΚΚΣΕ . Η ευθύνη βαρύνει επίσης τους εκτελεστές του εγκλήματος από την ηγεσία της NKVD, (Merkulov, Kobulov, Bashtakov, και Suprunenko), καθώς και τους επικεφαλής της ουκρανικής ΜΤΑ και της NKVD της Λευκορωσίας που πήραν μέρος στην προετοιμασία και την υλοποίηση της εν λόγω εγκληματικής απόφασης σε διάφορα επίπεδα....»

Η εντολή για τις εκτελέσεις εκδόθηκε στις 5 Μαρτίου 1940 και φέρει τις υπογραφές των Βοροσίλοφ, Μολότοφ, Μικογιάν, Καλίνιν και Καγκάνοβιτς και κάτω την υπογραφή του Στάλιν. Στην απόφαση αναφέρεται.

«Στα στρατόπεδα του NKVD βρίσκεται υπό κράτηση μεγάλος αριθμός πρώην αξιωματικών του πολωνικού στρατού, πρώην αστυνομικών στελεχών των μυστικών υπηρεσιών, καθώς και Πολωνοί εθνικιστικές και μέλη των αντεπαναστατικών κομμάτων και οργανώσεων. Όλοι είναι γεμάτοι μίσος κατά της σοβιετικής εξουσίας, και θα πρέπει να αντιμετωπίζονται ως εχθροί της με την εσχάτη των ποινών. Δια τυφεκισμού».

Ο πρώτος μαζικός τάφος στο δάσος του Κατύν με 200 πτώματα βρέθηκε τυχαία το Μάρτιο του 1942,από Πολωνούς εργάτες που εργάζονταν για το στρώσιμο σιδηροδρομικής Γραμμής για λογαριασμό της Βερμαχτ.

Την 1η Απριλίου του 1943, μετά από υπόδειξη ενός αγρότη, συνεργείο της Βερμαχτ, υπό τον Ρούντολφ Κρίστοφ Φράιερ φον Γκέρσντοφ άρχισε τις εκταφές και αποκάλυψε σε ένα λόφο, τις σωρούς 4.243 Πολωνών εφέδρων αξιωματικών . Στις 13 Απριλίου 1943, ο ραδιοφωνικός σταθμός του Βερολίνου μετέδωσε την είδηση της ανακάλυψης ενός μαζικού τάφου διαστάσεων «28 Χ 16 μ. με τα πτώματα 3000 Πολωνών αξιωματικών σε 12 «στρώματα», και μίλησε για «κτηνώδη εγκλήματα των μπολσεβίκων» και απέδωσε την ευθύνη «στους Εβραίους της NKVD». (Και είχε εν μέρει δίκιο ο Γκέμπελς. Ο Μολότοφ και Βοροσίλοφ είχαν εβραίες συζύγους και ο Καγκάνοβιτς ήταν Εβραίος).

Το Κατύν το ήξεραν καλά και τα "ημέτερα" κουμούνια και το επικαλέστηκαν το 1945. «Συνεργεία ειδικά οργανώθηκαν για να βγάζουν από τα πτώματα τα μάτια να κόβουν τα μέλη και να τα εκθέτουν έτσι ανίερα ακρωτηριασμένα ώστε να διαπιστώνεται η “βαρβαρότητα” των ελασιτών. ...» «Το ελληνικό Κατύν» εκδ. Ρήγας 1945.
«Υπάρχουν όμως και εκατοντάδες πτώματα αγνώστων που ξεθάφτηκαν και φορτώθηκαν σε φορτηγά για να πάρουν το δρόμο για το Κατίν. Όλοι οι τάφοι των ελασιτών και των αμάχων ανασκάφτηκαν και τα πτώματα εξαφανίστηκαν. » «Οι Ανατολικές Συνοικίες το Δεκέμβρη του 1944» έκδοση της 6ης αχτίδας της ΚΟΑ του ΚΚΕ, 1945. YΓ. Scripta manent

Το πλήρες χρονολόγο της 13ης Απριλίου στην Ιστορία θα το βρείτε εδώ http://ta-mavra-nea.blogspot.gr/2017/04/13.htmlΗ