9 Απριλίου 1941. Η παράδοση της Θεσσαλονίκης

Ο προδότης Παπάγος και οι τενεκέδες στρατηγοί του Μπακόπουλος και Λιούμπας, καθώς και ο γελοίος εγγλέζος στρατηγός Χένρι Μέτλαντ Γουίλσον, άφησαν διάπλατα ανοιχτή την «κερκόπορτα», την κοιλάδα του Στρυμόνα, (Στρούμιτσα), από όπου πέρασαν ατουφέκιστοι οι Γερμανοί, και πλευροκόπησαν τους μαχόμενους στα Οχυρά ήρωες, και μπήκαν στις 9 Απριλίου 1941 στην Θεσσαλονίκη.

Προηγουμένως , στις 27 Μαρτίου, η Χούντα  της SOE στο Βελιγράδι , έβγαλε το στρατό στους δρόμους για να ανατρέψει την «εθνοπροδοτική» κυβέρνηση Τσβέτκοβιτς, τον αντιβασιλεά Παύλο και τους Ραντένκο Στανκοβιτς και Ιβο Πέροβιτς. Οι πραξικοπηματίες της SOE,  ο στρατηγός Σίμοβιτς, ο  πτέραρχος Μίρκοβιτς, και οι αδελφοί Κνέζεβιτς μέσα σε τρείς ώρες είχαν επικρατήσει. Στη μία το μεσημέρι μίλησε στον λαό ο πράκτορας Ντούσαν Σίμοβιτς και ο Πατριάρχης ευλόγησε το Πραξικόπημα από ραδιοφώνου.
Ο Παύλος, με την πριγκίπισσα Όλγα και τα ανήλικα παιδιά τους έφυγαν   από το Βελιγράδι με το τραίνο για την Αθήνα και οι Άγγλοι τους μετέφεραν με πλοίο στο Κάιρο και από εκεί στη Κένυα.
Ο ίδιος είχε ζητήσει να μείνει στην Κύπρο αλλά του το αρνήθηκαν γιατί εκεί βρισκόταν ο Στογιαντίνοβιτς περιμένοντας την μεταγωγή του στον Άγιο Μαυρίκιο.  Το Μπί-Μπί-Σι πάντως  ενημέρωσε επανειλημμένως και ψευδώς τους ακροατές του σε όλο τον κόσμο ότι ο πρίγκιπας Παύλος με την οικογένειά του κατέφυγαν στη Γερμανία.   

Έξι ημέρες μετά το πραξικόπημα στο Βελιγράδι,  συναντήθηκαν τα ξημερώματα της 3ης  Απριλίου, στον μεθοριακό  σιδηροδρομικό σταθμό του Νέου Καυκάσου, ο Παπάγος και ο διοικητής  του Βρετανικού Εκστρατευτικού Σώματος  Αντιστράτηγος Ουίλσον με τον επικεφαλής του Α Κλάδου  του Γιουγκοσλαβικού Γενικού Επιτελείου στρατηγό Ραντιβόιε Γιάνκοβιτς.
Ο Γιάνκοβιτς ζήτησε  οι Βρετανοί να καταλάβουν θέσεις μεταξύ των Ελλήνων και των Γιουγκοσλάβων κοντά στη λίμνη Δοϊράνης και να καλύψουν την κοιλάδα του Στρυμόνα. Ο Ουίλσον αρνήθηκε διότι «δεν μπορούσε να αναπτύξει τόσο γρήγορα τις βρετανικές μονάδες» και επέμενε να αναλάβουν οι Γιουγκοσλάβοι την άμυνα στην κοιλάδα του Στρυμόνα με την 9η Μεραρχία τους.
Η διαταγή όμως για μετακίνηση δόθηκε στη Μεραρχία το πρωί της 6ης Απριλίου.

Επομένως ο Παπάγος γνώριζε από τις 3 Απριλίου ότι ο δρόμους των Πάντζερ για τη Θεσσαλονίκη ήταν ανοιχτός και ότι η γραμμή Μεταξά θα έπρεπε μετά από μια ηρωική άμυνα να παραδοθεί.

Για να υπήρχαν όμως ελπίδες νίκης στην άμυνα κατά των γερμανών το αγγλικό εκστρατευτικό Σώμα μαζί με το γιουγκοσλαβικό 5ο Σώμα θα έπρεπε να οργανωθούν αμυντικά στις κοιλάδες του Αξιού, και του Στρούμιτσα, ώστε  να ανακοπεί η δίοδος  των γερμανικών αρμάτων προς τη Θεσσαλονίκη, και οι τρείς ελληνικές μεραρχίες να παραμείνουν στον Νέστο, ενώ θα έπρεπε να εξασφαλιστεί και  επαρκής αεροπορική κάλυψη.
Αλλά είπαμε ο στόχος των Άγγλων δεν ήταν η επιτυχής άμυνα, αλλά η επιτυχής εισβολή.

 Η επιχείρηση «Λάμψη», (Operation Lustre), για την εσπευσμένη μεταφορά του Βρετανικού Εκστρατευτικού Σώματος, ξεκίνησε στις 2 Μαρτίου 1941, όταν κατέπλευσαν  στον Πειραιά 26 πλοία με στρατό και εφόδια.
Ακριβώς την επομένη, στις 3 Μαρτίου,  το σώμα στρατού του Λιστ πέρασε από τη Ρουμανία στη Βουλγαρία.
Οπότε, ήσαν εντελώς ψευδή αυτά που έγραψε ο Παπάγος  , ότι «εάν δεν προήλαυναν στη Βουλγαρία κανένας Βρετανός στρατιώτης δεν θα είχε πατήσει στην Ελλάδα».
Οι Γερμανοί μπήκαν στη Βουλγαρία μια μέρα μετά την άφιξη των πρώτων Βρετανών στην Ελλάδα.
Παράλληλα, ενώ ερχόντουσαν οι δυστυχισμένοι Αυστραλοί και Νεοζηλανδοί για να μας «βοηθήσουν» να νικήσουμε τον «Ναζισμό», στις 3 Μαρτίου 1941, που ήταν σημαδιακή μέρα, γιατί ήταν Καθαρή Δευτέρα, αναχώρησε από τον Πειραιά με τα αντιτορπιλικά  «Βασιλεύς Γεώργιος Α'» και «Βασίλισσα Όλγα», ο ελληνικός χρυσός, που μεταφέρθηκε στην Κρήτη.
Η εντολή για την φόρτωση είχε δοθεί στα τέλη Φεβρουαρίου.
Τόσο σίγουροι ήσαν ο Βασιλιάς και ο Τσόρτσιλ  ότι, «με την βοήθεια του Θεού και την ευλογία της Παναγίας θα νικήσωμε»!

Περισσότερα για την ελληνική Πομπηία του 1941 στο βιβλίο μου ΕΑΜ-ΕΛΑΣ-ΜΕΛΙΓΑΛΑΣ.

Το χρονολόγιο της 9ης Απριλίου θα βρείτε στο http://ta-mavra-nea.blogspot.gr