23 Απριλίου 1999. 30η ημέρα του πολέμου της Γιουγκοσλαβίας. Το ΝΑΤΟ βομβάρδισε την ενημέρωση.

Στις 2:06 της 23ης Απριλίου 1999, ένας πύραυλος χτύπησε το τμήμα μεταδόσεων (Master) του κεντρικού Στούντιο της Ράδιο-Τηλεόραση της Σερβίας στο Βελιγραδι, και βρήκαν τραγικό θάνατο οι 16 εργαζόμενοι της νυκτερινής βάρδιας , που ήσαν υπεύθυνοι για την κανονική ροή του προγράμματος και τραυματίστηκαν άλλοι 18, εκ των οποίων 4 έμειναν ανάπηροι.
Ήταν ένα έγκλημα της ΝΤΠ, κατά της ενημέρωσης, κατά της αλήθειας και κατά της ελευθερίας της Γνώμης. Το ΝΑΤΟ είπε ότι το Στούντιο ήταν στρατηγικός στόχος ότι γιατί η RTS , «είχε σημαντική συμβολή στην πολεμική προπαγάνδα και στην εκστρατεία κατά του πληθυσμού του Κοσσυφοπεδίου » και επίσης είπαν ότι, « ήταν απαραίτητο να διαταράξουν και να υποβαθμίσουν το δίκτυο διοίκησης, ελέγχου και επικοινωνιών των Γιουγκοσλάβων Ενόπλων Δυνάμεων».
Οι αδελφές του Μπι-Μπι-Σι ,αποδέχθηκαν τον βομβαρδισμό επειδή ο σταθμός «είχε ζωτικό ρόλο στην προπαγανδιστική εκστρατεία του Βελιγραδίου» και «η RTS μετέδιδε σερβική εθνικιστική προπαγάνδα, δαιμονοποιούσε τις εθνοτικές μειονότητες και νομιμοποιούσε τις θηριωδίας των Σέρβων εναντίον τους».
Οι δολοφονημένοι από το ΝΑΤΟ και τη ΝΤΠ συνάδελφοι ήσαν: 1. Ksenija Bankovic, video mixer, 27 2. Jelica Munitlak, make up , 27 3. Aleksandar Deletic, cameraman, 30 4. Branislav Jovanovic, master technician, 50 5. Slavisa Stevanovic, exchange technician, 32 6. Dragan Tasic, electrician, 30 7. Dragorad Dragojevic, security, 27 8. Tomislav Mitrovic, program director, 61 9. Dejan Markovic, security 40 10. Milan Joksimovic, security worker 47 11. Milovan Jankovic, precision mechanic, 59 12. Nebojsa Stojanovic, master technician, age 26 13. Sinisa Medic, program designer, 32 14. Darko Stoimenovski, exchange technician, 25 15. Slobodan Jontic, assembler, 54 16. Ivan Stukalo, exchange technician, 33.

Ο σταθμός επέστρεψε στον αέρα 24 ώρες αργότερα από εφεδρική (μυστική) τοποθεσία που είχε προετοιμάσει η πολιτική άμυνα.
Η σέρβοι είχαν ενημερωθεί ότι η RTS ήταν στόχος εκείνο το βράδυ αλλά ο τότε Γενικός Διευθυντής της, Ντράγκολιουμπ Μιλάνοβιτς, αρνήθηκε να διατάξει την εκκένωση του Σταθμού και για αυτό αργότερα καταδικάστηκε επί της κυβερνήσεως Τζίντζιτς σε κάθειρξη 10 ετών.
(Το 2009, στα 10 χρόνια από τον Βομβαρδισμό πήγαμε στις εκδηλώσεις μνήμης που διοργανώθηκαν στο Βελιγράδι μαζί με τον τότε Α΄ αντιπρόεδρο ΕΣΗΕΑ, Δημήτρη Τσαλαπάτη και τον Γενικό Γραμματέα Κώστα Μπετινάκη. Εγώ παρέστην ως ο Σύμβουλος Τύπου της ελληνικής πρεσβείας την περίοδο των νατοϊκών βομβαρδισμών).
Το ίδιο βράδυ του 1999 καταστράφηκε από τους βομβαρδισμούς μια γέφυρα στον ποταμό Σάβα, χτυπήθηκαν υποσταθμοί ηλεκτρικού ρεύματος στο Ζέμουν Πόλιε και το Ρέσνικ και επλήγησαν τα Άβαλα και η Κρνιατσα. Στο Βάλιεβο ξαναχτύπησαν το εργοστάσιο Κρούσικ. Στο Νόβι Σάντ χτύπησαν ξανά τη γέφυρα Ζεζέλιεφ, στο Δούναβη, που συνδέει την πόλη με το Πετροβαραντίν.