29/7/17

Ρε άει στο διάολο κομμούνι

Περί των οπαδών των άτιμων Κουκουέδων

Μου έγραψε ένας επαγγελματίας κομμουνιστής, « Χατζάρα με την λογοκρισία που ασκείς στις αντίθετες απόψεις, τελικά χάνεις το όποιο δίκιο έχεις... Γιατί η λογοκρισία υποδηλώνει αδυναμία μιας πολιτισμένης αντιπαράθεσης επιχειρημάτων...»

Σε μια φράση 40 ψέματα. Δεν ασκώ καμιά λογοκρισία. Δικό μου είναι το μπλογκ, Και έχω την πολιτική, δημοσιογραφική ευθύνη, οπότε είναι καθήκον μου
η διαγραφή των ψευδών πληροφοριών που έχουν σκοπό να διαδώσουν το μίσος. Μετά, βαφτίζει τα ψέματα και την προπαγάνδα των κομμουνιστών ως «απόψεις» και θέλει και πολιτισμένη αντιπαράθεση επιχειρημάτων.
Πολιτισμένη αντιπαράθεση επιχειρημάτων όπως έγινε στον Φενεό, τον Μελιγαλά και τα Δεκεμβριανά.

Το έχω εξηγήσει αναλυτικά και στην «Κόκκινη Συμφωνία» και στο ΕΑΜ-ΕΛΑΣ-ΜΕΛΙΓΑΛΑΣ. Οι κομμουνιστές σαν επαναστάτες , είναι και άτιμοι και ψεύτες.
Δεν έχουν ούτε ιερό ούτε όσιο. Δεν έχουν τον ίδιο κώδικα ηθικής με τους κανονικούς ανθρώπους. Δεν πιστεύουν στην αλήθεια . Για αυτούς δεν ισχύει ούτε το ,«ου κλέψεις», ούτε το «ου φονεύσεις», ούτε το «ου ψευδομαρτυρήσεις», ούτε το, «ουκ επιθυμήσεις την γυναίκα του πλησίον σου, ουκ επιθυμήσεις την οικίαν του πλησίον σου ούτε τον αγρόν αυτού ούτε τον παίδα αυτού ούτε την παιδίσκην αυτού ούτε του βοός αυτού ούτε του υποζυγίου αυτού ούτε παντός κτήνους αυτού ούτε όσα τω πλησίον σου εστί».

Η κομμουνιστική λογική στηρίζεται στην αρπαγή αυτού που έχει ο πλησίον.
Τα παπούτσια των «αντιδραστικών» στον Μελιγαλά και το γούνινο παλτό της Παπαδάκη.
Για κάθε τίμιο και ηθικό άνθρωπο, υπάρχει καλό και κακό. Η αλήθεια και το ψεύδος. Η αρετή και η κακία του Ηρακλέους. Η 9η εντολή, προς τον Μωυσή ήταν το «ου ψευδομαρτυρήσεις».

Για τον «συνωμότη», τον μαρξιστή και τον επικοινωνιολόγο, δεν υπάρχουν ούτε αλήθεια και ψεύδος , ούτε καλό και κακό. «Αληθινό» , είναι ότι του φαίνεται σαν τέτοιο, ή ότι πρέπει να φαίνεται σαν τέτοιο.
Για τους κανονικούς ανθρώπους υπάρχει είτε αλήθεια είτε λάθος. Αλλά για τον κομμουνιστή και τον επικοινωνιολόγο, υπάρχει μόνο αλήθεια που τον συμφέρει.
Αυτή είναι η «επαναστατική/επικοινωνιακή αλήθεια».
Θεμελιώδης αλήθεια για τους μαρξιστές, τους επαναστάτες και τους επικοινωνιολόγους δεν υπάρχει, ούτε στην οικονομία, ούτε στην πολιτική, ούτε και στην ηθική, και αφού η «επανάσταση» είναι για τους μαρξιστές η «μόνη απόλυτη πραγματικότητα», τότε, η φιλοσοφία, η οικονομία και η πολιτική, υπηρετούν την «αλήθεια», μόνο στο μέτρο που οδηγούν στη νίκη της επανάστασης. Για την «επαναστατική διαλεκτική», για καθετί που αφορά την επανάσταση υπάρχει μόνο μια αλήθεια, έτσι τα έβλεπε ο Μαρξ.
Και όλοι οι «επαναστάτες» πρέπει να ενεργούν σύμφωνα με αυτή την κατεύθυνση.
Ο Λένιν, όταν του είπε κάποιος ότι η άποψη του, ερχόταν σε αντίθεση με την πραγματικότητα, απάντησε: "Εγώ αισθάνομαι ότι αυτή είναι η πραγματικότητα». Δηλαδή πραγματικότητα είναι ότι εξυπηρετεί τον επαναστάτη".
Για εκείνον , τον Λένιν, κάθε πραγματικότητα, κάθε αλήθεια, είχε σχέση μόνο με το απόλυτο. Την επανάσταση. Αληθινό είναι και το «ψεύτικο», αρκεί να εξυπηρετεί την «επανάσταση».
Οπότε, η «επαναστατική αλήθεια» είναι, ότι ο Γλέζος κατέβασε τη γερμανική σημαία. Η επαναστατική αλήθεια είναι ότι ο Μουζενίδης και ο Βασβανάς είχαν σκοτωθεί πριν φθάσει ο Πολκ στη Θεσσαλονίκη, στο βάραθρο στον Φενεό είχαν ρίξει Ιταλούς αιχμαλώτους και στον Μελιγαλά ήταν θαμμένοι οι Ελασίτες και στα Δεκεμβριανά έφερναν τα πτώματα από το… Κατίν. 
Όλοι οι κομμουνιστές, μικροί μεγάλοι, είναι άτιμοι και ψεύτες. Από τον Μαρξ, τον Τροτσκι και τον Λένιν, μέχρι τον κάθε Κουτσούμα, τον κάθε Τσιπρά, τον κάθε Βούτση, τον κάθε επιλαχόντα ανταρτοδίκη Μούτουλα και τον κάθε σεσημασμένο καθηγητή Παραμυθολογίας σαν το παιδί από το Γέιλ.
Και επειδή είναι άτιμοι και ψεύτες, οι κομμουνιστές κρατούν κρυμμένα τα Ντοκουμέντα τους καλώ να παρουσιάσουν τα χιλιάδες χαρτιά που υπέγραψαν οι εκτελεσμένοι στο Κόκκινο Νταχάου, και τις αποφάσεις για την εκτέλεση τους .

Στην Στρέζοβα, κατέβηκε η κομματική γραμμή ότι πρέπει «θα σφαχτούν οι αντιδραστικού μέχρι 7ης Γενεάς», όπως αποφασίστηκε στη 10η Ολομέλεια της ΚΕ του ΚΚΕ, και ζητήθηκε από τα μέλη της κάθε Αχτίδας να συντάξουν και να παραδώσουν στο Κόμμα λίστες με ονόματα των αντιδραστικών τους οποίους έπρεπε να γνωρίζει το κόμμα και σε δεδομένη στιγμή «να ξεβρομίσει ο τόπος». Το Μάιο του 44 δόθηκε έγγραφα η κομματική γραμμή που έλεγε: «Τώρα που είναι ευκαιρία πρέπει να ξεπατώσουμε την αντίδραση, δεν πρέπει να ξεχνάμε πως είμαστε επαναστάτες. Λεπίδι-Λεπίδι στην αντίδραση».

Εμπρός λοιπόν, ζητήστε από το ΚΚΕ να παρουσιάσει τα χιλιάδες "ντοκουμέντα" με τις ομολογίες των σφαγμένων ταγματασφαλιτών στον Φενεό και τον Μελιγαλά, που φυλάει εκεί που φύλαγε το πιστόλι του σφαγέα Μπελογιάννη.

7 σχόλια:

Ανώνυμος είπε...

γιαυτο και εγω θα επαναλαβω οτι ο ελληνικος λαος στη κατοχη θεωρησε(καθυστερημενα βεβαια γιατι δεν ηξερε τι εστι μπολσεβικισμος τι εστι κοκκινη πανουκλα) τους εαμοβουλγαρους κομουνιστες γενοκτονους, μεγαλυτερο εχθρο απο γερμανους ιταλους αλβανους και βουλγαρους κατακτητες μαζι.
ο εληνικος λαος μεσω των ηρωικων ταγματων ασφαλειας πηρε οπλα απτους γερμανους κατακτητες , με σκοπο να εξοντωσει πρωτα τον υπερτερο εχθρο τον εαμοβουλγαρο κομουνιστη και μετα να τα στρεψει φυσικα και εναντιον των γερμανων οπως παραδεχεται και ο αριστερος παν/μιακος χαγκεν φλαισερ.
και σημερα θεωρω τους αριστερους νεοεαμοβολγαρους αναρχοκομουνιστες ως υπεριθμον ενα εχθρο της πατριδας μας και του λαου μας.
μετα τουρκους ισλαμιστες λαθρο τουρκαλμπαν μπουλγκαρομακεντοσνσκι μασονους φραγκους και λοιπα σκατα της οικουμενης!

ikonsgr είπε...

Δυστυχώς αυτή η αδυναμία αποδοχής ΑΝΤΙΚΕΙΜΕΝΙΚΗΣ αλήθειας, πραγματικότητας ,και ΑΠΟΛΥΤΗΣ ηθικής, είναι γενικευμένο φαινόμενο στην εποχή μας και δεν περιορίζεται μόνον στα κομμούνια. Οι περισσότεροι άνθρωποι πλέον, αφενός θεωρούν ότι η ΑΛΗΘΕΙΑ, αλλά ακόμα και η ίδια η πραγματικότητα είναι "σχετικά", και έχουν να κάνουν συνήθως με την "κατεστημένη άποψη"-τι θεωρούν οι πολλοί ως αλήθεια- ή με αυτό που θα τους πει η "αυθεντία" ,το "κόμμα" κτλ. ΑΔΥΝΑΤΟΥΝ να αρθρώσουν ΛΟΓΙΚΑ επιχειρήματα και επαγωγική σκέψη, εμμένοντας πεισματικά στο αλάθητο της όποιας άποψης τους, με μοναδικό "επιχείρημα", το: "ΕΤΣΙ είναι, γιατί ΕΤΣΙ ΕΓΩ νομίζω".
Και προφανώς με τέτοια άτομα, είναι ΑΔΥΝΑΤΟΝ να έχεις τον οποιοδήποτε γόνιμο διάλογο, επομένως ΔΕΝ ασχολούμαστε με... "ξερόλες" της κατεστημένης άποψης ή "ότι πει το κόμμα",απλά, ΧΑΜΕΝΟΣ ΧΡΟΝΟΣ...

Ανώνυμος είπε...

Στρατης Μυριβηλης
«Γνήσιος κομμουνιστής, είναι εκείνος που θα μπορέσει, κάτω από μια σοφή, βαθιά ψυχολογημένη και επίμονη κατηχητική καθοδήγηση, να σκοτώσει μέσα του, όλα αυτά τα λογικά και συναισθηματικά στοιχεία, που αποτελούν την ιδιομορφία του εθνικού πολιτισμού μας… Όταν αυτό κατορθωθεί, όταν η εθνική σημαία από σύμβολο ενότητας φτάσει να μεταβληθεί σε παλιοκούρελο μέσα στη συνείδηση του κατηχουμένου, τότε ο κατηχούμενος είναι ώριμος πια για να χτυπήσει το μαχαίρι στην καρδιά της πατρίδας του…

Ο κομμουνιστής είναι μέλος μιας νέας φυλής, ενός νέου τύπου ανθρώπου. Η νέα αυτή φυλή κατασκευάζεται σαν ένα είδος κουρελλά, από τα ρετάλια όλων των φυλών, όλων των λαών, όλων των εθνών. Η δύναμη που κινεί τη σατανική μηχανή του είναι το μίσος. Ο κομμουνιστής, για να προχωρήσει πρέπει να μάθει να μη λυπάται τον άνθρωπο. Για να γίνει αυτό πρέπει να πιστέψει πως το έγκλημα, η ψευτιά, η λεηλασία, η εκπόρνευση, η κλεψιά, ο βιασμός, δεν είναι πια κακουργήματα μόνο, είναι πράξεις πολιτικές, που επιτρέπονται και επιβάλλονται για έναν πιστό του κόμματος.

Όλη αυτή η τερατώδης παιδαγωγική, στηρίζεται πάνω σε μια βάση μεσσιανικής ευτυχίας. Θα σφάξουμε, θα κάψουμε, θα βασανίσουμε, θα ατιμάσουμε, θα κλέψουμε, θα βιάσουμε για να κατασκευάσουμε τον μελλοντικό Παράδεισο της ανθρωπότητας… Πότε αυτό; Άγνωστο. Κάποτε.

Όταν ένας κατηχούμενος πάθει την κομμουνιστική διαφοροποίηση, είναι πια ώριμος να προδώσει τον τόπο του, τους δικούς του, τους φίλους του, τους γονείς του, κάθε τι που είναι δεμένο με την καρδιά και με το αίσθημα του ανθρώπου. Τότε πια, δεν έχει βούληση για να θέλει. Άλλος, θέλει για λογαριασμό του. Αυτός, απλώς εκτελεί. Δεν έχει δικαίωμα να σκέφτεται και να αποφασίζει. Η σκέψη και ο στοχασμός είναι δικαιώματα του κόμματος. Το κόμμα είναι ο εγκέφαλος και η καρδιά της νέας φυλής των ανθρώπων του Κομμουνισμού.

Δεν υπάρχουν Έλληνες κομμουνιστές. Όταν κανείς γίνει συνειδητός κομμουνιστής παύει να είναι Έλληνας. Γι’ αυτό και το κόμμα λέγεται Κομμουνιστικό Κόμμα της Ελλάδας και όχι Ελληνικό Κομμουνιστικό Κόμμα. ‘Όταν κάποτε καταλάβουν αυτό το απλό και αδιαφιλονίκητο πράγμα τα κράτη, θα αφαιρέσουν αμέσως την εθνική υπηκοότητα από όλα τα άτομα που ανήκουν στη νέα κομμουνιστική φυλή. Όσο δεν το κάνουν, και όσο δεν συγκεντρώνουν όλα αυτά τα άτομα έξω από τα εθνικά σύνορα, και έξω από την εθνική κοινωνία, θα έχουν τον εχθρό μέσα στα τείχη, για να υπονομεύει το φρούριο της ειρηνικής των ζωής από μέσα.

Η κομμουνιστική φυλή, ζει μια ζωή τερατώδη, αληθινά, πραγματικά μεταφυσική. Ο κομμουνιστής, ο διαφοροποιημένος πια κομμουνιστής, δεν βλέπει όπως βλέπουν όλοι οι άνθρωποι, δεν ακούει όπως ακούν οι άλλοι, δεν διαβάζει όπως διαβάζουν οι άλλοι. Εκατόν είκοσι χιλιάδες υπολογίζονται οι άοπλοι και αθώοι άνθρωποι που σφάχτηκαν από τους κομμουνιστές της Ελλάδος, από τα χρόνια της Κατοχής ως το 1948. Άνδρες, γυναίκες, παιδιά, κοριτσάκια, βρέφη. Μόνο γιατί επέμειναν να είναι Έλληνες αδιαφοροποίητοι…

Ο Άρης Βελουχιώτης το είχε διακηρύξει αφελέστατα: «Εφτάμισυ εκατομμύρια Έλληνες είναι», είπε σε μια συζήτηση. «Απ’ αυτούς θα μείνουν τρία εκατομμύρια, και πολύ τους είναι». Κάθε αληθινός κομμουνιστής, βρίσκει σήμερα πολύ λογική και φρόνιμη τούτη τη σκέψη εκείνου του ανθρωποφάγου. Ένας ποιητής του κόμματος από την Ήπειρο, του έβγαλε έναν τόμο ποιήματα, που τον εξυμνεί και τον θαυμάζει. Ένας άλλος από τη Μυτιλήνη, έβγαλε άλλον έναν τόμο, όπου λιγώνεται από τη μεγαλοπρέπεια του δεκεμβριανού ανθρωποσφαγείου των άοπλων Αθηναίων, το 1944. Ένας τρίτος αλήτης της λογοτεχνίας, έγραψε τρίτο βιβλίο: «Τον μεγάλο Δεκέμβρη». Είναι τρελοί αυτοί οι άνθρωποι; Όχι. Είναι απλώς κομμουνιστές. Είναι διαφοροποιημένοι πρώην Έλληνες, που τώρα πια ανήκουν στη νέα φυλή…

Ανώνυμος είπε...

Τριακόσια δέκα έξι χρόνια είχε ν’ ακουστεί στον τόπο μας η λέξη «παιδομάζωμα», η πιο ανατριχιαστική λέξη που έπλασε ο ελληνικός λαός με το αίμα, με το δάκρυ και με την πιο τρυφερή του σάρκα. Το ανάφερε η ιστορία μονάχα. Με αποτροπιασμό το ανάφερε και η λαογραφία μας με τα τραγούδια-μοιρολόγια, που διασώθηκαν από εκείνο το πανελλήνιο σύθρηνο. Και κατόπιν, σαν ήθελαν πια οι άνθρωποι να χαρακτηρίσουν τη βαρβαρότητα και την αγριότητα κείνης της εποχής, λέγανε: «Την εποχή που γινόταν το παιδομάζωμα». Και εννοούσαν μιαν εποχή άγριας βαρβαρότητας, που οι μητέρες δάκρυζαν αίμα, και οι πατέρες καταριόνταν την ερωτική χαρά του γάμου, που έσπερνε τόση θλίψη και τόσο σπαραγμό μέσα στο σπίτι τους.

Ο Κομμουνισμός δεν επιτρέπει την ύπαρξη των ελεύθερων λαών και των ελεύθερων ανθρώπων. Όσους Έλληνες δεν πρόφτασε να σφάξει ο Γερμανός, ο Βούλγαρος, ο Ιταλός και ο Αλβανός, βάλθηκε να τους σφάξει ο κομμουνιστής. Τρία εκατομμύρια Έλληνες είναι αρκετοί να ζήσουν. Έτσι είχε αποφασίσει ο Άρης Βελουχιώτης, ένας από τους εργολάβους του εξανδραποδισμού της φυλής μας…

Κι εμείς;… Εμείς που αρνηθήκαμε να υποταχθούμε τόσο στον Γερμανό όσο και στον Σλάβο κατακτητή;… Εμείς τι κάνουμε; Τί κάνουμε σαν κράτος; Τι κάνουμε σαν έθνος; Τί κάνουμε σαν εκπρόσωποι του λαού; Τι κάνουμε σαν λόγιοι, σαν επιστήμονες, σαν μέλη ζωντανά του ζωντανού ελληνικού οργανισμού που τεμαχίζεται, που στρεβλώνεται, που μολύνεται, που μαχαιρώνεται και μαγαρίζεται, ως τα πιο ιερά, τα πιο άγιά του άδυτα; Φιλολογία κάνουμε. Και ψηφίσματα κάνουμε, που τα δημοσιεύουμε από βραδύς στις εφημερίδες μας, τα διαβάζουμε το πρωί και κοιμούμαστε με ελαφριά συνείδηση το βράδυ. Αυτό κάνουμε…

Δίνουμε το χέρι σ’ αυτούς που μπήγουν το μαχαίρι στη ράχη των στρατιωτών μας… Και τους βλέπουμε να χύνουν στάλα στάλα το φαρμάκι στην ψυχή των φτωχών, που πεινούν και έχουν στον νου τους μόνο την αδειανή κοιλιά τους. Τους ανεχόμαστε στα σπίτια μας σαν φίλους ιδεολόγους. Τους ανεχόμαστε και τους χειροκροτούμε στα θέατρά μας σαν προπαγανδιστές. Σαν ηθοποιούς και σαν επιθεωρησιογράφους και σαν σκηνοθέτες και σαν ομιλητές ουδετέρων διαλέξεων. Και στα σχολεία μας σαν κρυφοκουκουέδες. Και στις εφημερίδες μας και στα περιοδικά μας σαν συνεργάτες. Και στην Ακαδημία μας σαν ακαδημαϊκούς. Και σ’ όλες τις κρατικές μας υπηρεσίες. Και τους προστατεύουμε σαν βουλευτές. Και τους ενισχύουμε σαν πλούσιοι. Και παίζουμε άνανδρα με μερικές ηχηρές λέξεις που τις ρίχνουν οι κομμουνιστές στους ηλίθιους για δόλωμα και στους προπαγανδιστές τους για δίχτυα: Η δημοκρατία. Και η ελευθερία σκέψεως. Και η αστράτευτη τέχνη. Και ο αγνός ιδεολόγος. Και ο ουδέτερος αριστερός και ο πληρωμένος βιβλιοπώλης που πλασάρει μπροσούρες στους εφήβους. Και το δήθεν φιλολογικό περιοδικό που δημοσιεύει τα έμμετρα εμετά του Ελιάρ για τον «Κόκκινο Δεκέμβρη». Και τις προσφωνήσεις τον γραικύλων ποιητών της Αθήνας προς τον ξένο υβριστή. Όλη αυτή η σαπρία είναι υπό την προστασία μας, τη φανερή και την κρυφή…
Ποιός είναι λοιπόν ο μυστικός αυτός προστάτης των συνοδοιπόρων, των δημοσιογράφων, των λογίων, των υπαλλήλων, που εμποδίζει το χέρι της Ελλάδας να ξετινάξει από πάνω της τα παράσιτα της σιγανής φθοράς;… Ο πολιτευόμενος που ξέχασε πως είναι εθνικός απόστολος και εθνικός αγωνιστής και έγινε επαγγελματίας της Βουλής, και δούλος της συναλλαγής…».
Οι κομμουνιστές, … Ίδιοι τότε, ίδιοι και τώρα…Αμετανόητοι, ανάλγητοι και αιωνίως ψεύτες.
Το μόνο που κάνουν είναι να διαστρεβλώνουν πλήρως την Ιστορία και τα γεγονότα.
Μια ζωή προδότες, μια ζωή ψεύτες, μια ζωή δολοφόνοι, μια ζωή κομμουνιστές…

Ανώνυμος είπε...

Ο μαρξισμος ειναι το ιδιο συστημα με τον νεοφιλελε καπιταλισμο, εχουν την ιδια μητρα και ξεπηδησαν απο τα χειροτερα σκοταδια της ανθρωπινης ψυχης, και συνεχιζουν να την κατατρωγουν, σκοτωνοντας τη μνημη. Ειναι μεγιστη πνευματικη μαχη καθημερινη, η αντιμετωπιση του μαρξιστικου ιου, ειναι αποδεδειγμενα ολο τον 20ο αιωνα, πηγη καταστροφης νεων ανθρωπων, ειναι με διαφορα οσον αφορα τον ελληνισμο, συνεχομενο σαρακι που εχει προσβαλει τους αδυνατους πνευματικα, γι αυτο και η μορφωση καιτα επιτευγματα των διαννοουμενων του, καλλιτεχνων και ολων των φιλια προσκειμενων δεν μπορουν να αντιπαρατεθουν μαζι του. Γιατι η σαρκα ειναι ασθενης και η ασκηση η πνευματικη επιπονη, μακρια , και η πονηρια του αφθαστη, τα λογια τους πολλα, οι δικαιολογιες τους ακομα πιο εντεχνες, τα λογικα και ευφανταστα τους σχολια απειρα , γεματα ευστοχες συναισθηματικες κορωνες , αλλα παντα μετα του πονηρου , αυτου που δειχνει να κυριαρχει, στον κοσμο μας, με αυτον ειναι και οι ανωθι περιγραφομενοι 'αδικημενοι'.

Ανώνυμος είπε...

Αγαπητέ Σπύρο,

Μην αφήνεις την εβραϊο/κομμουνιστική προπαγάνδα
των "επί χρήμασι" απεσταλμένων της Στοάς, της Συναγωγής, τού Περισσού
και των Πρεσβειών (Η.Π.Α., Ισραήλ και Ηνωμένου Βασιλείου κτλ.)
να δηλητηριάζει το ιστολόγιο σου!

Διέγραψέ τους να πάνε στο διάβολο, που τόσο λατρεύουν, μια ώρα νωρίτερα...

Ανώνυμος είπε...

https://is.gd/cgVhxR