9 Απριλίου 1941. Ο Αλέξανδρος Κορυζής ζήτησε ξανά από τους Άγγλους την Κύπρο, για την εγκατάσταση εκεί, επί ελληνικού εδάφους του βασιλιά και της κυβέρνησης του, που θα έφευγαν από την Αθήνα.

Αλέξανδρος Κοριζής, πρωθυπουργό προς τον πρεσβευτή 
της Ελλάδος στο Λονδίνο Σιμόπουλο. 


"Εις τας έν Αθήναις συνομιλίας μας μετά άγγλου Υπουργού Εξωτερικών κατά προτελευταία επίσκεψιν του, (*)εν τη εξετάσει όλων των ενδεχομένων εξέθεσα εις τον κ. Ήντεν και την περίπτωσιν καθ' ην δυσμενής φορά των γεγονότων ηδύνατο μας φέρη εις τήν απόφασιν όπως Α.Μ. Βασιλεύς, εις ωρισμένην στιγμήν ήττης του στρατού, εγκαταλείψη μετά της Κυβερνήσεως την πρωτεύουσαν μεταφέρων την έδραν του κράτους εις τίνα των νήσων και ότι ως τοιαύτην απεβλέψαμε κατά πρώτην μελέτην του ζητήματος, τήν Κρήτην.
 Η εκλογή όμως ταύτης έχει εν μόνον αλλά λίαν σοβαρόν μειονέκτημα, ότι μοιραίως θα είναι κέντρο πολεμικών επιχειρήσεων με τους συμπαρομαρτούντας κινδύνους κατά της ασφαλείας αυτής της ζωής του Βασιλέως μας.
 Το ζήτημα θα ελύετο ευχερώς, αν Μεγάλη Βρεταννία προέβαινεν από τούδε εις την γενναίαν χειρονομίαν της παραχωρήσεως της Κύπρου εις την Ελλάδα, δεδομένου ότι μόνον επί ελληνικής γης έπρεπε νε εγκατασταθη την κρίσιμον αυτήν στιγμήν ο Βασιλεύς, όπως ενασκήση τό βασιλικόν imperium επί της διασωuείσης χώρας του, έστω και αν έμενεn αύτη προσωρινώς μόνον νησιωτική. Ήδη, τo ζήτημα τούτο έρχεται μοιραίως και ταχύτεροn ή όσον yπελογίζετο, ένεκα ατυχημάτων του γιουγκοσλάβικου στρατού, επί τάπητος, παρακαλώ eπισκεφθήτε eσπευσμένως προσωπικώς κ. Πρωθυπουργόν και κ. Ηντεν και aνακοινώσητε εις αύτούς oσα ανωτέρω εξέθεσα, προσθέτοντες και τά έξης: 
Καίτοι δεν μοί απολείπη ή έλπίς ότι χειρονομία οία ή άνωτέρω είναι σήμερον πραγματοποιήσιμος, δεν παραβλέπω ότι θά ηδύνατο να προσκρούση εις τό μή επίκαιρον μιας ριζικής λύσεως, όσον και άν διαβλέπω πόσον άπειρου ωφελείας θάήτο διά τήν Ελλάδα και πόσον πλούσια ή συγκομιδή έκ της αιωνίας εύγνωμοσύνης προς τήν Μεγάλην Βρεταννίαν του συνόλου του Ελληνισμού και της ενθαρρύνσεώς του προς περαιτέρω δοκιμασίας. 
Υπό το κράτος της άμέσου άνωτέρω σκέψεως καταλήγω νά παρακαλέσω, ώς ειπον τότε και εις τον κ. Ήντεν, όπως έξετασθή άν και κατά ποιον τρόπον θά ήτο δυνατόν νά παραχωρηθή μία οιαδήποτε λωρίς της Κύπρου εις τήν Ελλάδα, όπως, έν περιπτώσει αναγκαστικής εγκαταλείψεως πρωτευούσης, σωθή ό Βασιλεύς εκ των κινδύνων εμπολέμου ζώνης και κυβέρνα το ελεύθερον τμήμα της χώρας του από ελληνικής γης. 
Εις τήν συνομιλίαν μου μετά κ. Ηντεν υπήρξα ευτυχής να ακούσω παρ’ αυτού ότι η παράκλησίς μου είναι άξια προσοχής και ότι επιστρέφων εις Λονδίνον θά τήν υπέβαλλεν ύπό τήν κρίσιν του κ. Προέδρου της Κυβερνήσεως.
 Η Κυβέρνησις της Μεγάλης Βρεταννίας, εν τη ευρύτητι της άντιλήψεώς της και εν τη εύνοια ην επέδειξε πάντοτε προς τήν Ελλάδα, θέλει εκτιμήσει δεόντως τήν άνάγκην ήτις μας επιβάλλει προβώμεν εις άνω έκκλησιν.
 Προς όδηγίαν σας εχητε ύπ' όψιν όπως, έν ή τυχόν περιπτώσει αντιμετωπίσητε σοβαρούς δισταγμούς, δύνασθε μετά εξάντλησιν παντός επιχειρήματος υπέρ τής άποδοχής τής εκκλήσεώς μας οία διετυπώθη άνωτέρω έκκλήσεως δύναμαι νά είπω ολοκλήρου του ελληνικού λαού και του μαχομένου στρατού προσθέσατε ότι η αποδοχή ταύτης δύναται νά λάβη έν ανάγκη μορφήν προσωρινότητος, αφήνουσα τήν βρεταννικήν Κυβέρνησιν κυρίαν πάσης εις τό μέλλον οριστικής αποφάσεως". 

(*) Αναφορά στη συνομιλία της 2ας Μαρτίου 1941.