Ήσαν οι στρατηγοί Παπάγος, Ουίλσον και Ραντιβόϊε Γιάνκοβιτς.
Ο Γιάνκοβιτς, πρότεινε οι Βρετανοί να καταλάβουν θέσεις μεταξύ των Ελλήνων και των Γιουγκοσλάβων κοντά στη λίμνη της Δοϊράνης και στην κοιλάδα του Στρυμόνα.
Ο Ουίλσον είπε ότι δεν μπορούσε να αναπτύξει γρήγορα βρετανικές μονάδες στην περιοχή της Δοϊράνης και ανέλαβαν οι Γιουγκοσλάβοι να αποκλείσουν την κοιλάδα του Στρυμόνα με την 9η Μεραρχίας τους σε περίπτωση γερμανικής επίθεσης.
Κατά τη διάρκεια της συνάντησης ο Παπάγος επεσήμανε τη σημασία μίας κοινής Ελληνο-γιουγκοσλαβικής επίθεσης εναντίον των Ιταλών στην Αλβανία.
Ο στρατηγός Γιάνκοβιτς συμφώνησε να επιτεθεί ο Γιουγκοσλαβικός στρατός στις 12 Απριλίου με 4 Μεραρχίες από τον Βορρά με κατεύθυνση τη Σκόδρα και από την ανατολή από το Πρίζνεν και τη Στρούγγα προς τη Δίβρη.
Το πρωί της 3ης Απριλίου ενώ το προσωπικό της Γερμανικής Πρεσβείας εγκατέλειπε το Βελιγράδι, άρχισε επισήμως η Γενική Επιστράτευση της Γιουγκοσλαβίας, η προπαρασκευή της οποίας είχε διαταχθεί μυστικά από το Γιουγκοσλαβικό Γενικό Επιτελείο στις 30 Μαρτίου.
Παράλληλα, στις 3 Απριλίου, ενώ ο Τσώρτσιλ προειδοποιούσε τον Στάλιν για την επικείμενη γερμανικής εισβολή και ο Χίτλερ υπέγραφε την πολεμική Ντιρεκτίβα 26 με το λεπτομερές σχέδιο της επίθεσης στη Γιουγκοσλαβία, ο αντιπρόσωπος του Ρίμπεντροπ, Edmund Veesenmayer, έφτασε στο Ζάγκρεμπ στο πλαίσιο της προετοιμασίας για την αλλαγή του καθεστώτος και ο Κροάτης, σμήναρχος της Γιουγκοσλαβικής Πολεμικής Αεροπορίας, Βλαντίμιρ Κρεν αυτομόλησε στους Γερμανούς παραδίδοντας όλα τα σχέσια των πολεμικών αεροδρομίων τις θέσεις της αεράμυνας και τους κώδικες επικοινωνιών.
Ακόμα την ίδια μέρα, την 3η Απριλίου, αυτοκτόνησε μετά τη συνεδρίαση του Υπουργικού Συμβουλίου για λόγους συνειδήσεως, ο πρωθυπουργός της Ουγγαρίας Κόμης Πάλ Τελέκι διότι είχε υπογράψει το σύμφωνο μη επίθεσης με την Γιουγκοσλαβία .
Στη Β. Αφρική ο Ρομμελ αιφνιδίασε τους Αγγλους στη Λιβύη και άνοιξε τον δρόμο προς το Τομπρούκ, ενώ οι Βρετανοί εκκένωσαν τη Βεγγάζη και ο Γουέιβελ αποφάσισε να μην στείλει στην Ελλάδα την 7η Αυστραλιανή Μεραρχία, και την Πολωνική Ταξιαρχία, αλλά να τις κρατήσει στην Αφρική.
Στο Ελληνο –Ιταλικό μέτωπο η ΡΑΦ βομβάρδισε ιταλικούς στόχους στο Μπεράτι. Στον Πειραιά αποβιβάστηκε το 2ο Τάγμα Πεζικού της 8ης Αυστραλιανής Μεραρχίας και ο αυστραλός στρατηγός Sir Iven Giffard Mackay ανεβαίνει στην Αθήνα. Την 'ιδια μερα εκδόθηκε η διακήρυξη της αμερικανικής Γερουσίας για την Ελλάδα που ανέφερε:
«Ο θαρραλέος αγώνας αυτού του σχετικά μικρού έθνους, για το δικαίωμα να ζη χωρίς επεμβάσεις από δικτατορικά έθνη προκαλεί σεβασμό και θαυμασμό όλων των λαών που αγαπούν την ελευθερία».
Τέλος το Βρετανικό Ναυαρχείο ανακοίνωσε την καταστροφή από πολεμικά αεροσκάφη δύο ιταλικών αντιτορπιλικών Μεγάλη νυχτερινή επιδρομή στο λιμάνι στης Βρέστης και Μικρής κλίμακας επιθέση σε δεξαμενές πετρελαίου στο Ρότερνταμ. .Τετράωρος νυκτερινός βομβαρδισμός του Μπρίστολ.
Yπάρχει και το ΕΠΟΣ των αργυρώνητων του 1940
τ Στις τελευταίες ώρες της ελληνικής «Πομπηίας», ενώ στην Αθήνα είχε καταρρεύσει το σύμπαν, και είχε εκτελεστεί από τον Διακο ο Κορυζής , που υποστήριξε την ανακωχή, και ο Γεώργιος είχε αναθέσει την εντολή στον Κοτζιά, η επιστολή του μητροπολίτη Ιωαννίνων Σπυρίδωνα, του αντιστράτηγου Δεμέστιχα και του υποστράτηγου Γ. Μπάκου προς τον Τσολάκογλου με την οποία τον καλούσαν, ως αρχαιότερο, να παρακάμψει τον Πιτσίκα και τον Παπάγο και να αναλάβει τη διοίκηση της στρατιάς, για να ζητήσει ανακωχή, τόνιζε:
«Δεν πρέπει να ανεχθώμεν να μας προδίδουν οι εν Αθήναις ανάλγητοι και αργυρώνητοι ούτε πρέπει να ανεχθώμεν το αίσχος να μας διοική ο ανόητος Κοτζιάς και να κανονίζη την τύχην της Πατρίδος και των σφαγιαζομένων τέκνων της».
Την επομένη, στην Αθήνα κυκλοφόρησε η προκήρυξη του Ανδρέα Κονδάκη στην οποία μεταξύ άλλων αναφερόταν: «...Οι συμμορίται της βλεδυράς 4ης Αυγούστου, εν γνώσει του αναποφεύκτου της εθνικής συμφοράς, έθεσαν εν κινδύνω αυτήν την ύπαρξιν της Ελληνικής φυλής, δολίως παρασύραντες εκ νέου την πτωχήν Ελλάδα με το μέρος των πλουτοκρατών και του Διεθνούς Εβραιομασσωνισμού... Ο δε ξένος προς την Ελληνικήν ψυχήν πρώην Βασιλεύς Γεώργιος Β’, τον οποίον δι’ εξαπατήσεως του λαού εγκατέστησεν εν Ελλάδι η διεθνής πλουτοκρατία, όστις ήθελε να παριστάνη τον Λεωνίδαν των Θερμοπυλών, αυτός εδραπέτευσε διά νυκτός εξ Αθηνών πριν ακόμη ο κίνδυνος εμφανισθή καν εις Θερμοπύλας...».
Οι συμμορίτες της βλεδυράς 4ης Αυγούστου και οι προδότες αργυρώνητοι των Αθηνων, είναι σαφείς πολιτικές θέσεις των στρατηγών και του μητροπολίτη. Όλοι είχαν καταλάβει τον ρόλο του Βασιλιά και της πονηράς Αλβιώνος.
Απόλυτα χαρακτηριστικό είναι το σχόλιο του Εντυ Μάγιερς προς το Συμμαχικό Στρατηγείο Μέσης Ανατολής.
«Οι βασιλόφρονες δεν έχουν καμιά πολιτική δύναμη στη χώρα κι οι αρχηγοί τους μισούνται από τον Ελληνικό λαό. Ο στρατηγός Παπάγος δεν έχει καμιά επιρροή στον Ελληνικό στρατό και θεωρείται γελοίο υποκείμενο».
Οι αργυρώνυτοι και οι προδότες προσπαθούν ακόμα να δικαιώσουν την θυσία των Ελλήνων προς όφελος του «διεθνούς Εβραιομασσωνισμού» και εμφανίζουν το «γελοίο υποκείμενο», τον Παπάγο, ως «στρατάρχη» και αρχηγό της Νίκης.
Αυτοί οι υπερασπιστές των αργυρώνητων προσπαθούν να βάλουν των Μεταξά και τον Παπάγο στο ίδιο τσουβάλι και λενε ότι «ο Ιωάννης Μεταξάς και ο Αλέξανδρος Παπάγος είχαν πολλούς αντιπάλους όσο ζούσαν».
Το πόσο μαζί ησαν φάινεται από το ημερολόγιο του Μεταξά όπου έγραφε: « Και μέσα εις όλα αυτά ο Παπάγος και το περιβάλλον του εδημιούργησαν το αποτακτικόν...».
Οι ενδιαφερόμενοι «διαμαρτύρονται» διότι οι επικρίσεις εκπορεύονται από την «άκρως αμφιλεγόμενη έκθεση του αντιστράτηγου Δημ. Καθηνιώτη που εκπονήθηκε με εντολή της δασολογικής κυβέρνησης Τσολάκογλου».
Ο Τσολάκογλου ανέθεσε σε μια τριμελή επιτροπή Αντιστρατήγων με πρόεδρο τον Δημ. Καθηνιώτη για να συντάξει μια έκθεση για τα ‘όσα έγιαναν πριν και μετά την ελληνοιταλική σύγκρουση και για να εντοπιστούν οι ευθύνες σε όλα τα επίπεδα. Η επιτροπή αυτή εργάστηκε για δυο περίπου χρόνια και συνέταξε ένα κείμενο 2.000 σελίδων.
Η «έκθεση Καθενιώτη» συντάχθηκε ενώ ακόμη ήταν νωπά τα γεγονότα, και βασιζόταν στις καταθέσεις των διοικητών των μεγάλων μονάδων, οι οποίοι ζούσαν την εποχή εκείνη και στα έγγραφα στρατιωτικά ντοκουμέντα της εποχής, που τότε δεν είχαν ακόμα «πειραχτεί».
Το βασικό συμπέρασμά της είναι κατηγορηματικό .
Η Ελλάδα ήταν απροετοίμαστη για τον πόλεμο και η ανώτατη ηγεσία του στρατεύματος ήταν ανίκανη και ο αρχιστράτηγος Αλ. Παπάγος διακατεχόταν από ηττοπάθεια.
Και η έκθεση Καθηνιώτη επεσήμανε ότι οι «αργυρώνητοι των Αθηνών» σκόρπισαν τα 400 εκ. για τα οχυρά ενώ για την οχύρωση της Ηπείρου ο Κατσιμήτρος και ο Μαυρογιάννης «έσκαβαν το χώμα με τα νύχια των», διαθέτοντες μόνον δύο εκατομμύρια, ενώ δεν έπιασε καθόλου το ζήτημα των «προμηθειών» των αργυρώνητων για τις «αγορές» αεροσκαφών, «τρίτης κατηγορίας».
Και ο Παπάγος, εν γνώσει του, άφησε ακάλυπτη την κοιλάδα του Στρυμόνα από όπου πέρασαν οι Γερμανοί και πήγαν στη Θεσσαλονίκη.
Τα ξημερώματα της 3ης Απριλίου 1941, στον μεθοριακό σιδηροδρομικό σταθμό του Νέου Καυκάσου, συναντήθηκαν ο Παπάγος και ο διοικητής του Βρετανικού Εκστρατευτικού Σώματος Αντιστράτηγος Ουίλσον με τον επικεφαλής του Α΄ Κλάδου του Γιουγκοσλαβικού Γενικού Επιτελείου στρατηγό Ραντιβόιε Γιάνκοβιτς.
Ο Γιάνκοβιτς είπε οτι οι Γιουγκοσλάβοι δεν προλάβαιναν να επιστρατευθούν και ο Παπάγος επομένως ήξερε το κενό και δεν το κάλυψε.
Αντίθετα ο Βασιλιάς επέβαλε στον Παπάγο την απομάκρυνση των τριών μεραρχιών που ήταν η εφεδρεία των Οχυρών, και τη μεταφορά τους στο Βέρμιο, εξασφαλίζοντας την περικύκλωση και των Οχυρών και της Στρατιάς της Ηπείρου.
Για να υπάρχουν ελπίδες άμυνας το αγγλικό εκστρατευτικό Σώμα μαζί με το γιουγκοσλαβικό 5ο Σώμα θα έπρεπε να οργανωθούν αμυντικά στις κοιλάδες του Αξιού, και του Στρούμιτσα, ώστε να ανακοπεί η δίοδος των γερμανικών αρμάτων προς τη Θεσσαλονίκη, και οι τρείς ελληνικές μεραρχίες να παραμείνουν στον Νέστο.
Αλλά είπαμε ο στόχος τους δεν ήταν η επιτυχής άμυνα, απέναντι στους Γερμανούς.
ΣΠΥΡΙΔΩΝ ΧΑΤΖΑΡΑΣ
.png)
.png)
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου