Η αμηχανία ενός κόσμου που καταρρέει

του Θύμιου Παπανικολάου

Η ιδεολογική και πολιτική κρίση του καθεστώτος έχει προσλάβει γιγάντιες διαστάσεις.
Η αποσύνθεση είναι ολοκληρωτική και η χρεοκοπία των κομμάτων ασφυκτικά αποπνιχτική. Διακρίνει κανείς παντού τους νοσηρούς σπασμούς και την αμηχανία ενός κόσμου που καταρρέει.
Η εσωτερική ψευτιά του καθεστώτος ξεπετιέται με χειμαρρώδη και αδιάντροπη θρασύτητα. Ιδιαίτερα μέσα από τα προπαγανδιστικά του μαντεία (ΜΜΕ) και τα κόμματα: Μηχανισμοί κομπάρσων των «νταβάδων», ιδιαίτερα των πλανητικών ιμπεριαλιστών «νταβάδων».
Η πολιτική σκηνή έχει γεμίσει και καταδυναστεύεται από τους κομπάρσους των παρασκηνίων, των υπονόμων και των μυστικών υπηρεσιών.
Τα σύνορα μεταξύ σοβαρού και γελοίου, μεταξύ δικαιούχων και παρείσακτων, μεταξύ της πολιτικής και της παραπολιτικής, έχουν καταργηθεί. Η ομοιομορφία της ισοπέδωσης είναι το σάβανο που τυλίγει όλο το καθεστωτικό οικοδόμημα: Από τα κόμματα, τα ΜΜΕ, μέχρι τους θεσμούς και τους ηθικούς κανόνες.
Η πολιτική έχει τοποθετηθεί έξω από τα βασικά προβλήματα της εποχής μας και έχει μεταβληθεί σε απλό παιχνίδι λέξεων, θεάματος, τελετουργικών σώου και δημοσκοπικών τεχνασμάτων. Γι’ αυτό τα κόμματα δεν έχουν καμιά απήχηση στις λαϊκές μάζες.
Αυτό το μεγάλο χάσμα ανάμεσα στο λαό και στην καθεστωτική πολιτική πιστοποιεί, με τον πιο κατηγορηματικό τρόπο, τη χρεοκοπία αυτού του κόσμου και των κομμάτων του.
Η «πολιτική» που βρίσκεται έξω από τα προβλήματα της κοινωνίας, βρίσκεται και έξω από τον έλεγχο της κοινωνίας. Συνακόλουθα η απουσία ελέγχου οδηγεί στην εξαφάνιση των κριτηρίων σοβαρότητας και αυτοσεβασμού των πολιτικών.
Το πολιτικό και δημοσιογραφικό ιερατείο έχει χάσει κάθε αίσθηση της γελοιότητάς του, ακριβώς γιατί βρίσκεται έξω από τα μεγάλα προβλήματα της εποχής μας, είναι αποξενωμένο από τον ελληνικό λαό…
Όλος αυτός ο «θίασος» των πολιτικών και δημοσιογράφων, παρά τις δονκιχωτικές πόζες και τη φρασεολογία των χαμαιτυπείων και της διαφημιστικής ρεκλάμας, δεν πείθει, σήμερα, ούτε τους αφελείς. Αντίθετα, φαντάζει στα μάτια του ελληνικού λαού σαν όμιλος υπερφυσικών μπεμπέδων που εξακολουθούν, στο πείσμα της ηλικίας τους, να παίζουν τις κούκλες, και να προβάλουν την απαίτηση, υποτιμώντας έτσι τη νοημοσύνη των τρίτων, να τους παίρνουν οι άλλοι στα σοβαρά.
Κομπάρσοι της πλανητικής εξουσίας
Όπως ήδη αναφέραμε ο πολιτικός και πνευματικός κόσμος έχει μετατραπεί σε κομπάρσους των πλανητικών κέντρων εξουσίας. Τόσο σε ιδεολογικό, όσο και σε πολιτικό επίπεδο αναπαράγουν δουλικά (όπως οι κομπάρσοι) τα ιδεολογήματα και τις πολιτικές επιδιώξεις των ισχυρών «νταβάδων», διεθνών και εγχώριων.
Για να καλύψουν τη δραματική ιδεολογική και πολιτική τους ταύτιση επιδίδονται με την επιμονή ενός πάθους που οι ψυχίατροι θα το ονόμαζαν μονομανία σε φανταστικές μονομαχίες και σε λεκτικούς αλληλοαφορισμούς και ύβρεις. Σε ένα παιχνίδι υποκριτικής παράκρουσης και απάτης. Οι πλέον γλοιώδεις λακέδες του κεφαλαίου είναι και οι πιο θρασύτατοι και αυθάδεις υποκριτές.
Αν εξετάσει κανείς τις θορυβώδεις αντιπαραθέσεις των δύο κυβερνητικών πόλων (Ν.Δ.-ΠΑΣΟΚ) θα βρεθεί μπροστά σε ένα αποκρουστικό θέατρο υποκρισίας και απάτης. Θα βρεθεί μπροστά στην ίδια «λεπρή καμαρίλα» χωρισμένη σε δύο φανταστικά στρατόπεδα που αποτελούν την ακρότατη έκφραση του μεταπρατικού ραγιαδισμού στα νεοταξικά κελεύσματα και του αντικοινωνικού παρασιτισμού. Ιδιαίτερα στο ΠΑΣΟΚ, τα χαρακτηριστικά αυτά παίρνουν τη μορφή της πολιτικής αλητείας και της κυνικής ωμότητας: είναι το κόμμα της πιο μοχθηρής και επιθετικής πολιτικής απάτης. Τώρα συστρατεύουν οι νταβάδες το πλέον μισητό πρόσωπο της νεώτερης ιστορίας μας, το Σημίτη, με τυμπανοκρουσίες και υμνολογίες…
Μέσα από τις ομιλίες των δύο αρχηγών στη Βουλή (Πέμπτη, 12/3/2009) μπορεί να διακρίνει κανείς ότι όλος ο θόρυβος των δονκιχωτικών αντιπαραθέσεων δεν είναι παρά μια «μεταξύ μας ιστορία». Λίγα μόνο δείγματα:
Καραμανλής: «Επιδιώξαμε και επιδιώκουμε διαρκή αναβάθμιση των σχέσεών μας, με όλες τις χώρες της ΕΕ, που αποτελεί τη βάση της γενικότερης πολιτικής μας. Με τις Ηνωμένες Πολιτείες, που αποτελούν ιστορικό Σύμμαχο».
Παπανδρέου: «Παραλάβατε μια Ελλάδα που συνδιαμόρφωνε τις εξελίξεις στην ΕΕ, που έβαζε και πετύχαινε στόχους όπως την ένταξη στην ΟΝΕ. Εμείς διαμορφώσαμε ευρύτατες συναινέσεις τόσο με την ΕΕ όσο και με τις ΗΠΑ».
Καραμανλής: «Η Ελλάδα θεωρεί αναγκαία τη στήριξη των εταίρων μας στη ΝΑ Ευρώπη, ώστε να κρατηθεί αρραγές το ευρωπαϊκό οικοδόμημα. Δώσαμε και εξακολουθούμε να δίνουμε ιδιαίτερη έμφαση στην ανάπτυξη διμερούς και πολυμερούς σχέσης συνεργασίας με όλα τα κράτη της γειτονιάς μας. (...) Ο επιχειρηματικός κόσμος της πατρίδας μας έχει αναπτύξει εκεί σημαντική οικονομική δραστηριότητα»!!!
Παπανδρέου:«Η απουσία της βαλκανικής μας πολιτικής αποτελεί σήμερα ένα άλλο ρίσκο για την Ελλάδα, την οικονομία μας και το τραπεζικό σύστημα. Σήμερα τα Βαλκάνια δεν αισθάνονται την Ελλάδα δίπλα τους. Δεκάδες χιλιάδες δουλειές εξαρτώνται από ελληνικές επενδύσεις στις χώρες αυτές. Τι έχουμε κάνει για τις προστατέψουμε;»... Και κατέληξε παροτρύνοντας τον πρωθυπουργό: «Να πάτε στο Συμβούλιο Κορυφής της ΕΕ και να θέσετε ευθέως την ανάγκη στήριξής τους»...
Για τις ελληνοτουρκικές σχέσεις.
Καραμανλής: «Εδώ και μια δεκαετία, όλες οι ελληνικές κυβερνήσεις υποστηρίζουμε την ευρωπαϊκή προσαρμογή της γείτονος, με την πεποίθηση ότι ο δρόμος αυτός οδηγεί σε μια νέα προοπτική ειρήνης και συνεργασίας». Ενώ για την ΠΓΔΜ ανέφερε: «Πρόσκληση για την ένταξη του γειτονικού κράτους στην ευρωατλαντική οικογένεια προϋποθέτει λύση στην εκκρεμότητα του ονόματός τους»...
Παπανδρέου: «Δικό μας δόγμα είναι η παρουσία της Ελλάδας παντού και η ένταξη της στρατηγικής επίλυσης των εθνικών μας θεμάτων στο πλαίσιο της ΕΕ και των διεθνών οργανισμών».
Μάλιστα ο Γ. Παπανδρέου εγκάλεσε τον πρωθυπουργό γιατί «εγκατέλειψε το Ελσίνκι», το οποίο όμως η ΝΔ έχει αποδεχτεί και αναγνωρίζει «συνοριακές διαφορές» πέρα της υφαλοκρηπίδας ανάμεσα στην Ελλάδα και την Τουρκία.

Εύκολα αντιλαμβάνεται κανείς την ταυτότητα των θέσεών τους και την αγωνία τους να προβληθούν ως οι πλέον κατάλληλοι δούλοι του πλανητικού ιμπεριαλισμού.
Πίσω από τις φραστικές, υποκριτικές αντιπαραθέσεις αποδέχονται και προωθούν όλα τις εντολές του αμερικανισμού σε όλα τα καυτά εθνικά, κοινωνικά και πολιτικά ζητήματα. Και όλα τα εφιαλτικά ιδεολογήματα της αυτοκρατορικής Νέας Εποχής.
Μόνο οι τυφλοί δεν μπορούν να διακρίνουν τον ακραίο δωσιλογισμό αυτών των κυβερνητικών πυλώνων και ιδιαίτερα της παπανδρεϊκής αντιπολίτευσης!!!
Θα επανέλθουμε με τα άλλα κόμματα: Παίζουν όλα στο ίδιο παιχνίδι με χρωματικές αποχρώσεις…

Πηγή:
http://www.resaltomag.gr/forum/viewtopic.php?p=20064#20064