Η σφαγή των γυναικόπαιδων στου Χορτιάτη από τον υπόκοσμό του Σούμπετ , οι ευθύνες των συντρόφων και τα αναπάντητα πολιτικά ερωτήματα

Για την Κόκκινη Φυλή, η μόνη η αλήθεια είναι το συμφέρον τους. Και λένε ότι ψέματα θέλουν. Κάθε Κόκκινος αλήτης έχει να λέει για τους «Ταγματασφαλίτες» που έσφαξαν μαζί με τους «Γερμανούς», τους «Αθώους», στον Χορτιάτη. 
Λοιπόν. 
Το πρωί της 2ας Σεπτεμβρίου 1944, μια διμοιρία του ΕΛΑΣ με επικεφαλής τον Βάιο Ρικούδη, που ανήκε στον λόχο του Αντώνη Καζάκου, (Καπετάν Φλωριά), έστησε ενέδρα στη θέση «Καμάρα», έξω από στο χωριό Χορτιάτης, και επιτέθηκε σε δύο αυτοκίνητα του Οργανισμού Ύδρευσης Θεσ/νίκης που πήγαιναν στον Χορτιάτη για την απολύμανση της δεξαμενής του υδραγωγείου. 
Στο πρώτο αυτοκίνητο επέβαιναν πέντε Έλληνες. Ο εργοδηγός Σιδερίδης, τρεις τεχνίτες και ο Αλ. Σωτηρχόπουλος που ήταν υπεύθυνος για τη χλωρίωση του νερού. Στο δεύτερο επέβαιναν τρεις Γερμανοί και δυο Έλληνες. Ένας εργοδηγός και ένας υπάλληλος του Ο.Υ.Θ . Από την επίθεση των Ελασιτών, σκοτώθηκαν ο οδηγός του πρώτου αυτοκίνητου Κλεάνθης Τερζόπουλος και ο εργοδηγός Γεώργιος Σιδερίδης. 
Από το δεύτερο αυτοκίνητο πιάστηκαν αιχμάλωτοι δυο γερμανοί που εκτελεστήκαν επί τόπου. Μετά την επίθεση των ελασιτών οι κάτοικοι του Χορτιάτη θέλησαν να φύγουν από το χωριό, φοβούμενοι τα αντίποινα των Γερμανών, αλλά οι Ελασίτες τους καθησύχασαν, ότι δεν είχαν να φοβηθούν τίποτα. 
Αργότερα, έφτασαν στο Χορτιάτη περίπου δεκαπέντε φορτηγά με Γερμανούς και άντρες του «Σώματος Κυνηγών» του Φριτς Σούμπερτ (Jagdkommando Schubert). Τις εκτελέσεις των 146 κατοίκων, (που δεν ήσαν «εντελώς» αθώοι αφού υπέθαλπαν τους Ελασίτες), τις έκαναν οι «Κυνηγοί» του Σούμπερτ, που αποτελούνταν από φυλακόβιους, του υποκόσμου, κυρίως από την κρήτη. Στον Χορτιάτη δεν έδρασε ούτε ένας «ταγματασφαλίτης». 
Το Σώμα του Σούμπερτ, συγκροτήθηκε από βαρυποινίτες Κρητικούς που αποφυλακίστηκαν και από φυλακόβιους απο την Αθήνα και τη Θεσσαλονίκη. Ληστές, ζωοκλέφτες και μαχαιροβγάλτες του υποκόσμου. Αυτοί ήσαν οι δολοφόνοι του Σούμπερτ. Αλλά, η αλήθεια δεν τους βολεύει και για αυτό ανακαλύπτουν…. Ταγματασφαλίτες.

 Ωστόσο, όλοι όσοι μοιρολογούν τα 146 θύματα, δεν μιλάνε για την συνευθύνη του συντρόφου Καπετάν Φλωριά και του σύντροφου Ρικούδη, που τους πήραν στον λαιμό τους, και δεν μας λένε γιατί η ματαίωση της χλωρίωσης του νερού, έφερε πιο κοντά το τέλος του πολέμου, και γιατί ήταν αντιστασιακή πράξη η δολοφονία των υπαλλήλων Ο.Υ.Θ από τους Κόκκινους συνεργάτες της Ιντέλιτζενς Σέρβις.