55 χρόνια από το θάνατο του Στάλιν (Σπύρος Κομίνης).

Αδόλφε ζεις! Ξέρεις να οδηγείς;

Δεν υπάρχει σχέδιο, όχι του Καραμανλή, όχι του Γιωργάκη, αλλά ούτε του Ομπάμα, ούτε κανενός Μπράουν, Μέρκελ κλπ. Η μόνη λύση είναι, όπως οι κομμουνιστές στην Κίνα κάνανε τον καλύτερο καπιταλισμό, να κάνουν τωρα οι Αμερικανοί ή οι Ευρωπαίοι καπιταλιστές, τον καλύτερο σοσιαλισμό.

Η σημερινή κρίση είναι η απόλυτη δικαίωση του Μαρξ. Αλλά και το ίδιο το σταλινικό φαινόμενο, περιέχεται σαν φαινόμενο, στις περίφημες ανταποκρίσεις του (ήταν και δημοσιογράφος ο Κάρολος, μέλος της ΕΣΗΕΑ) που συνέθεσαν την "18η Μπριμέρ του Λουδοβίκου Βοναπάρτη".

Ο Μαρξ φυσικά περίμενε η επανάσταση να γίνει στην Αγγλία, ή σε μια άλλη προηγμένη ...οικολογικά χώρα. Αλλά έλεγε ότι όταν σε μια χώρα η άρχουσα τάξη δεν μπορεί να υποτάξει τις άλλες, αν δηλαδή σε μια χρονική στιγμή υπάρχει μια αδιέξοδη ταξική ισοπαλία, τότε αναδεικνύεται ένα πρόσωπο σε δικτάτορα, ο οποίος αναλαμβάνει να εκπροσωπήσει τα συμφέροντα όλων των τάξεων, όλης της κοινωνίας. Αυτό το αντιλαμβανόταν ως νομοτέλεια, γιατί αν αυτό δεν γινόταν, η κοινωνία θα διαλυόταν μετά από αέναο εμφύλιο πόλεμο. Αυτό λοιπόν είναι ο Στάλιν.

Είναι ο Ναπολέων των Ρώσων, που αναδείχθηκε μετά την επανάσταση των Ρώσων εργατών, όπως ο Γάλλος Ναπολέων ο Μέγας, ξεπήδησε μέσα από την επανάσταση των Γάλλων αστών.

Ο λόγος που τα γράφω σήμερα αυτά, είναι η 55η επέτειος του θανάτου του μακροβιότερου ηγέτη της Σοβιετικής Ένωσης (5 Μαρτίου). Το ότι ο Στάλιν είναι ο φόβος και ο τρόμος του παγκοσμίου κεφαλαίου, ακόμη και 55 χρόνια μετά το θάνατό του, μπορεί να το δει κανείς από τον τεράστιο θόρυβο που γίνεται αυτές τις μέρες. Ταινίες προγραμματισμένες να σκάσουν πάνω στην ...τρομερή επέτειο, όπως η ταινία του Θεόδωρου Αγγελόπουλου "Η σκόνη του χρόνου" και το "Κατίν" του Αντρέϊ Βάϊντα. Xιλιάδες άρθρα σαν το δικό μου και καλύτερα. Nτοκιμαντέρ. Tηλεοπτικές αμερικανιές. Σε όλη τη Γη παίζεται το γνωστό ματς. Και από την άλλη πλευρά, ο Πλεύρης ζητωκραυγάζει τον Χίτλερ μέσα στο δικαστήριο. Κάποιος καρδινάλιος αμφισβητεί το "Ολοκαύτωμα" τρώει ξύλο απ΄ το βατικανό και ζητάει συγνώμη. Θεριεύουν παντού οι νεοναζιστικές και νεοφασιστικές οργανώσεις. Και το Ιράν έχει θέσει ανοιχτά το θέμα από καιρό.

Με ψυχραιμία ρεπουσική και βερεμική, με επιστημονική αυστηρότητα και ψυχρότητα τύπου Παιδαγωγικού Ινστιτούτου, θα θαυμάσουμε τις "ματωμένες καρδιές" που κλαίνει γοερά για τα θύματα του Στάλιν και πανηγυρίζουν για τους νεκρούς του Ιράκ, του Βιετνάμ, του Λάος, του Αφγανιστάν, της Γάζας, της Γιουγκοσλαβίας, της Αφρικής. Τους ευαίσθητους "δημοκράτες" που τάσσονται υπέρ της συνεχούς παρακολούθησης όλων μας και υπέρ του δόγματος του "προληπτικού πολέμου". Τους γεμάτους αγάπη για την ελευθερία οπαδούς του κοινωνικού δαρβινισμού που εκτελούν εν ψυχρώ όποιον αρνείται να εκπορνευθεί. Θα καταδικάσουμε σε αυστηρή ποινή τον Στάλιν, όταν οι Θέμοι οπαδοί του Μπους και οι "Πιτσιρίκοι" τους, που μισούν τον Καραμανλή αλλά αγαπούν το οικολόγο πλέον Γιωργάκη, καταδικάσουν τους πολέμους εναντίον αόπλων λαών με έξυπνα όπλα που σκοτώνουν κυρίως παιδιά. Και όταν πάψουν να προωθούν με τόση μανία το αμερικανικό όνειρο: "Ας κονομίσω εγώ κι΄ ας πεθάνουν όλοι απ΄ την πείνα". Ας μή μιλήσουμε για ανώνυμους και εικονικούς "Άνεργους δημοσιογράφους", θαυμαστές του "Πιτσιρίκου" και της Σέχτας, που επικροτούν τη λογοκρισία του Θέμου και αρνούνται να δημοσιεύσουν το άρθρο μου. Δεν έγραψαν καν μια είδηση μόνοι τους, για το συνάδελφό τους που για 6η βδομάδα, δεν δημοσιεύονται τα άρθρα του.

Θα αντιπαρέλθουμε το τσίρκο του Ίντερνετ και τα ναρκωτικά που πωλούνται με τους τόνους μέσω της νέας τεχνολογίας, με ισχυρότερο το παλιό πανίσχυρο ναρκωτικό, την "Νταβατζιδίνη". Και θα σταθούμε σε μια σκηνή που είδα στο "Σκάι", αυτόν τον ναό της Ελευθερίας, που αποφάσισε να στήσει το ηλίθιο πανηγύρι για τους Μεγάλους Έλληνες, με κονφερανσιέ τον Παπαχελά, που δεν έχει την αξιοπρέπεια να πει ότι το άρθρο του "Ο Αντρέας της Τουρκίας", βασίστηκε σε δικό μου παλαιότερο άρθρο.

Ας δούμε λοιπόν "Σκάααι":
Δύο ομοφυλόφιλοι γιάπηδες, γυμνοί, μπουσουλώντας πεσμένοι στα τέσσερα, με δερμάτινη εξάρτηση σκύλου, κολλάρο και αλυσίδα για να την κρατάει ο γέρος σαδιστής "αφεντικό", να μυρίζουν ο ένας τον κώλο του άλλου, εκτελώντας τις διαταγές του. Ήταν ένα πρόγραμμα, εκπαίδευσης του Έλληνα τηλεθεατή, σε "αθώα" σαδομαζοχιστικά βρετανικής σχολής παιχνιδάκια. Και ρωτάω: Τους εκδότες και τους καναλάρχες κάθε πότε πρέπει να τους περνάμε από ψυχίατρο; Διότι ακούω ότι μόνο με τους αστυνομικούς υπάρχει πρόβλημα. Αλλά αν οι αστυνομικοί μας χωρίζονται από τους ..."αντιεξουσιατές" του Σόρος σε "κότες" και "πειραγμένους", αυτό οφείλεται στο ότι η μαφία είναι ισχυρότερη από το Νόμο. Διότι ο καπιταλισμός είναι μαφία. Δεν υπήρξε ποτέ σαφής διαχωριστική γραμμή ανάμεσα σε τίμιο και μαφιόζο καπιταλιστή και ούτε μπορεί να υπάρξει, εξ ου και "Γόμορα". Μια ταινία - ανατομία του σημερινού καπιταλισμού. Τίμιοι καπιταλιστές υπάρχουν. Αλλά η μοίρα τους είναι να υποκύπτουν στους μαφιόζους, όπως επιβάλλει ο νόμος της συγκέντρωσης και της συγκεντροποίησης του κεφαλαίου (βλέπε Σπύρου Κομίνη, "Η διαφωνία μου με το Λεωνίδα Κύρκο", σελίδα 1543 εκδόσεις «Δεν Υπάρχει!»).

Περάσαμε τις 800 λέξεις αγαπητοί τηλεθεατές και μια και ο Θέμος πάλι δε θα δημοσιεύσει το κομμάτι μου και πάλι θα γράψει ότι στο "Πρώτο Θέμα" γράφουν όλοι ελεύθερα, θα γράψω όσο θέλω εγώ σήμερα. Ο Στάλιν λοιπόν ήταν επικεφαλής μιας αμυνόμενης χώρας που δέχθηκε δύο εισβολές και η χώρα είχε όλον τον πλανήτη εναντίον της. Δεν μπορεί να συγκριθεί σε εγκλήματα με τους δοξασμένους εκπροσώπους του κεφαλαίου που χρησιμοποίησαν χωρίς λόγο την ατομική βόμβα και σκοτώνουν εκατομμύρια με το όπλο της πείνας και διαστρέφουν την ανθρώπινη φύση. Σε αντίθεση με τους επιθετικούς αντιπάλους του, "τρομοκράτησε και σκότωσε" κυρίως δικούς του, εντός των τειχών, ενώ οι υπερασπιστές των "ανθρωπίνων δικαιωμάτων" αλωνίζουν σαν μανιακοί δολοφόνοι με το πυρηνικό πριόνι τρομοκρατώντας όλη την υφήλιο.

Αλλά δεν είναι μόνο το θέμα της βίας. Είναι και το θέμα της οικονομικής ανάπτυξης. Η ΕΣΣΔ, είχε την ταχύτερη ανάπτυξη που είδε ποτέ ο κόσμος. Ο αιμοσταγής δικτάτορας, ο "Ψεύτης Ήλιος" όπως τον είπε ο Μιχάλκοφ στην ταινία του, πήρε τη Ρωσσία, μια διαλυμένη και βαρειά τραυματισμένη αυτοκρατορία, την σήκωσε στα πόδια της, νίκησε το Ναζισμό και το Φασισμό και ανάγκασε τους εκπροσώπους του Διεθνούς Κεφαλαίου, να βάλουνε τη γραβάτα τους και να καθίσουν απέναντί του στο τραπέζι με σεβασμό. Να διαπραγματευτούν σαν ίσος προς ίσον μαζί του. Για την ειρήνη. Που τη σιχαίνονται όπως ο διάολος το λιβάνι.

Τώρα που τα διάβασες αυτά για πες μου: Είμαι σταλινικός; Είμαι κνίτης; Έτσι με χαρακτηρίζουν μικρά πρακτοράκια με νύχια γαμψά στο Τσίρκο του Διαδικτύου. Τρίχες. Όπως λέγαμε και με το φίλο μου τον Κώστα Κάππο, με τον οποίο συζητούσαμε ώρες ατέλειωτες, δημιουργικά και ισότιμα, όποιος έλεγε τότε ότι ο Στάλιν καθάρισε λιγότερους από 65 εκατομμύρια, ήταν σταλινικός. Χαχα. Σήμερα είναι σταλινικός όποιος έχει την απαίτηση να εργάζεται και να πληρώνεται. Γιατί ήδη λένε στους νέους ότι είναι τιμή τους να προσφέρουνε δωρεάν την εργασία τους (+σεξουαλικές υπηρεσίες) στις εταιρίες τους.
Νόμος είναι το δίκιο του εργοδότη. Χ – Factor: Πρώτα ξεβρακώνεσαι. Μετά τραγουδάς...