Στις 15.00, το απόσπασμα Μπεγέτη, κατέλαβε την Μπόριγια. Στην Κορυτσά οι Έλληνες περίμεναν την απελευθέρωση. Διατάχτηκαν ένα τάγμα κι ένας λόχος να την απελευθερώσουν. Ξεκίνησαν αγώνα δρόμου, ποιος θα είχε την τιμή να φτάσει πρώτος. Έφτασαν μαζί στις 17.45, το 1/53 Τάγµα και ο λόχος του 1/27 Τάγµατος.
Εισήλθαν στην πόλη µέσα σε ατµόσφαιρα ενθουσιασµού των ελλήνων κατοίκων που τους υποδέχθηκαν.
Ο Αντισυνταγµατάρχης Πεζικού ∆ηµήτριος Θεοδωράκης ενημέρωσε τον Μπεγέτη που ενημέρωσε τον Παπάγο με το ακόλουθο σήμα. «Ώρα 17:45. Αναφέρω ότι το υπ’εμέ απόσπασμα εισελθόν εις Κορυτσάν απηλευθέρωσε ταύτην. Μπεγέτης. Συνταγματάρχης».
Ο Ιωάννης Μεταξάς βγηκε στην είσοδο της Μ.Βρετανίας και ανήγγειλε έμπλεος χαράς την απελευθέρωση της Κορυτσάς. «Αγαπητοί μου η Κορυτσά κατελήφθη». Για την απελευθέρωση της Κορυτσάς για να μην τα ξαναγράφω, θα τα διαβάσετε εδώ ...
http://deltio11.blogspot.gr/2016/11/22-1940-26_13.html
Προηγουμένως, με ραδιοφωνικό του διάγγελμα ο Ιωάννης Μεταξάς απάντησε στον λόγο του Μουσολίνι που απειλούσε «να τσακίσει τα πλευρά της Ελλάδος», λέγοντας, ότι υπερασπιζόταν εκείνο που δίδει αξίαν στην ζωήν μας: «Την ελευθερίαν μας, την εθνική μας ανεξαρτησίαν και την τιμήν μας» και τόνιζε ότι ,«είμαστε αποφασισμένοι να μείνωμεν έθνος ισχυρόν και ανεξάρτητον».
«Προ είκοσι ημερών ένας ύπουλος και δόλιος εχθρός, μας επετέθη, χωρίς καμίαν αιτίαν, με μόνον σκοπόν να μας αρπάσει ότι πολυτιμότερον έχωμεν, εκείνο που δίδει αξίαν στην ζωήν μας: την ελευθερίαν μας, την εθνική μας ανεξαρτησίαν και την τιμήν μας. Ολόκληρος η Ελλάς εσηκώθηκε σαν ένας άνθρωπος σαν μια μάζα συμπαγής, και εις την έκκλησιν του Βασιλέως έλαβε τα όπλα. Σκληροί αγώνες διεξήχθησαν ευθύς εξ αρχής και την πρώτην κρούσιν υπέστη η στρατιά μας της Ηπείρου, της οποίας η σθεναρά αντίστασις εκάλυψε την επιστράτευσιν και την συγκέντρωσιν των πολεμικών μας δυνάμεων».
Η αναφορά αυτή του Μεταξά είχε ιδιαίτερη σημασία διότι ως υπουργός αμύνης» διαπίστωνε ότι «η σθεναρά αντίστασις» του Κατσιμητρου, «εκάλυψε την επιστράτευσιν και την συγκέντρωσιν των πολεμικών μας δυνάμεων»,
δηλαδή έκανε αυτό που του ζητούσαν τα… σχέδια του διαγγελέας, και έκλεισε το ζήτημα της «απειθαρχίας του», που προφανώς υποκινούσε ο Διαγγελέας. Βεβαίως ο Μεταξάς εάν παρέπεμπε στο στρατοδικείο τον Λιούμπα για εγκατάλειψη θέσεως προ του εχθρού, θα είχε απαλλαγεί από τον «στρατάρχη διαγγελέα», και ίσως θα παρέμενε ζωντανός, για να δει το τέλος του πολέμου .
Ο Μεταξάς τότε, που είχε πλήρη επίγνωση της καταστάσεως τόνιζε: «Αγωνιζόμεθα δι΄ αγαθά των οποίων η σπουδαιότης, ξεπερνά τα συνορα μας και τα όρια της Βαλκανικής και εκτείνεται εις ολόκληρον την Ανθρωπότητα. Οφείλομεν να ευχαριστώμεν τον Θεόν, διότι η Πρόνοια του έθεσε και πάλιν την Ελλάδα πρωτοπόρον ενός τόσον ευγενούς Αγώνος».
Το ραδιοφωνικό διάγγελμα του Ιωάννη Μεταξά της 22ας Νοεμβρίου 1940,
το έχω δημοσιεύσει εδώ...
.http://deltio11.blogspot.gr/2016/11/22-1940-26_93.html
Την ίδια ημέρα ο Μουσολίνι, απάντησε στο τηλεγράφημα του Χίτλερ, και απέδιδε την ιταλική αποτυχία, στον «κακό καιρό», στους «Βουλγάρους που έπρεπε να επιτεθούν στην Ελλάδα», και «στους προδότες Αλβανούς που λιποτάκτησαν». Στο τηλεγράφημα του Μουσολίνι προσφερόταν να συναντήσει τον Φράνκο, «ώστε να εξασκήσει την απαραίτητη πίεση για να πετύχει την είσοδό του στη σύρραξη», και στο «ΓΙΟΥΓΚΟΣΛΑΒΙΚΟ ΧΑΡΤΙ».
« Είμαι πρόθυμος να εγγυηθώ τα σημερινά σύνορα και να παραχωρήσω τη Θεσσαλονίκη στη Γιουγκοσλαβία, με τους εξής όρους: α) ότι η Γιουγκοσλαβία θα προσχωρήσει στο Τριμερές Σύμφωνο, β) ότι θα παροπλίσει την Αδριατική, και γ) ότι η επέμβασή της θα κανονισθεί έτσι ώστε οι γιουγκοσλαβικές δυνάμεις να συμμετάσχουν στον αγώνα μόνον αφού η Ελλάδα πάρει το πρώτο μαστίγωμα αποκλειστικά από τους Ιταλού».
Στο τηλεγράφημα του Ντούτσε της 22ας Νοεμβρίου 1940, αναφέρονται για πρώτη φορά, «οι παραχωρήσεις, στον λιμένα της Θεσσαλονίκης,
προς τη Γιουγκοσλαβία», που ήταν μια ιταλική πρόταση, και όχι Γερμανική.
Από το τηλεγράφημα του Μουσολίνι, αποδεικνύεται και η πλαστότητα της νόθας, δήθεν ομιλίας Μεταξά, στους εκδότες των εφημερίδων, στην οποία υποτίθεται ότι αναφέρθηκε σε «παραχωρήσεις» .
Επαναλαμβάνω το γνωστό απόσπασμα, που συνέταξε η ΚΥΠ το 1961, αλλά το αποδέχεται (δυστυχώς) η ανιψιά του κυβερνήτη.
«Συγχρόνως όμως μου εδόθη να εννοήσω ότι η ένταξις εις την Νέαν Τάξιν προϋποθέτει προκαταρκτικήν άρσιν όλων των παλαιών διαφορών με τους γείτονάς μας, και ναι μεν αυτό θα συνεπήγετο φυσικά θυσίας τινάς διά την Ελλάδα, αλλά αι θυσίαι θα έπρεπε να θεωρηθούν απολύτως ασήμαντοι εμπρός εις τα οικονομικά και άλλα πλεονεκτήματα τα οποία θα είχεν διά την Ελλάδα ή Νέα Τάξις εις την Ευρώπην και εις την Βαλκανικήν. Όταν επέμεινα να κατατοπισθώ, πόσον επί τέλους θα μπορουσε να είναι αύτο το έλάχιστον τελικώς, μάς εδόθη να καταλάβωμεν ότι τούτο συνίστατο εις μερικάς ικανοποιήσεις προς την Ιταλίαν δυτικώς μέχρι Πρεβέζης, ίσως και προς την Βουλγαρίαν ανατολικώς μέχρι Δεδεαγάτς».
Η Γερμανική πολιτική δεν προέβλεπε ικανοποίηση του Βουλγαρικού αλυτρωτισμού τον Οκτώβριο του 1940.
Η Γερμανική πολιτική μετεβλήθη μετά τη δολοφονία του Μεταξά!
Το τηλεγράφημα του Ντούτσε θα το διαβάσετε και αυτό εδώ
http://deltio11.blogspot.gr/2016/11/22-1940-26_93.html
Όλα τα γεγονότα της 22ας Νοεμβρίου, τη δολοφονία
του Κέννεντυ, το νόθο δημοψήφισμα για τον Κωνσταντίνο του 1920 κλπ θα τα διαβάσετε εδώ.... https://ta-mavra-nea.blogspot.com/2018/11/22.html
.png)
.png)
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου