Η διττή 4η Αυγούστου , Άλλο πράγμα ήταν ο Εθνικός Κυβερνήτης Ιωάννης Μεταξάς και άλλο η βδελυρά συμμορία των διεφθαρμένων αργυρώνητων του Βασιλιά και των Άγγλων. Η 4η Αυγούστου ήταν βασιλική και αγγλική δικτατορία και όχι «μεταξική».

Ο Μεταξάς, στο ημερολόγιό του έγραψε: «Η Ελλάς έγινε από της 4ης Αυγούστου Κράτος αντικομμουνιστικό. Κράτος με βάση αγροτική και εργατική, και κατά συνέπεια αντιπλουτοκρατικό. Δεν είχε βέβαια κόμμα ιδιαίτερο να κυβερνά. Αλλά κόμμα ήτανε όλος ο Λαός, εκτός από τους αδιόρθωτους κομμουνιστάς και τους αντιδραστικούς παλαιοκομματικούς». 
 Ο Ιωάννης Μεταξάς ,δεν έκανε καμιά «δικτατορία», και δεν μπορούσε να κάνει ,διότι δεν είχε τον έλεγχο του Στρατού. Επομένως, δεν υπήρξε ποτέ «δικτατορία του Μεταξά». Δικτατορία του Βασιλιά υπήρξε, την οποία εισηγήθηκαν οι Άγγλοι, και την οποία επέβαλε δια των όπλων ο πραξικοπηματίας Παπάγος.

 Τα πραξικοπήματα του 1935 και του 1936 τα έκανε ο Παπάγος και την δικτατορία της 4ης Αυγούστου, την επέβαλαν ο Βασιλιάς με την αγγλική πρεσβεία. 

 Τιμούμε την Εθνικό Κυβερνήτη, αλλά δεν τιμούμε στο πρόσωπο του, τη «Βδελυρά συμμορία της 4ης Αυγούστου», τους «αργυρώνητους των Αθηνών», το Βασιλιά Γεώργιο, τον Παπάγο, τον Ιωάννη Διάκο, και τα λοιπά θλιβερά πρόσωπα της Αγγλοκρατίας. 

 Όταν κατέρρευσε το μέτωπο το 1941 , το δίδυμο της Χούντας του ‘36, ο Γεώργιος Βου με τον Πάλερετ, απέδρασαν στις 23 Απριλίου με ένα αγγλικό υδροπλάνο, Τον τρίτο, της Χούντας ,τον αρχιπραξικοπηματία Παπάγο τον άφησαν πίσω. 

 Η δικτατορία του 1936 ξεκίνησε το 1935. 

Το πρώτο πραξικόπημα της Πρεσβείας και του Παπάγου εκδηλώθηκε στις 10 Οκτωβρίου 1935, και ανέτρεψε τον Τσαλδάρη. Αυτό τα πραξικόπημα επανέφερε τον Γεώργιο. 
Στις 5 Μαρτίου 1936, σαν υπουργός στρατιωτικών με υφυπουργό τον Κ. Πλατή που ήταν ο ηγέτης του νέου «Στρατιωτικού Συνδέσμου», ο Παπάγος έκανε νέο πραξικόπημα. και σαν εκπρόσωπος των τριών επιτελείων, Στρατού, Ναυτικού και Αεροπορίας, πήγε στο παλάτι και είπε στο Βασιλιά ότι οι ένοπλες δυνάμεις δε θα ανεχτούν σχηματισμό κυβέρνησης του Σοφούλη, με τις ψήφους των Κομμουνιστών βουλευτών.
 Επομένως ,το πραξικόπημα για την κατάργηση της Λαϊκής Κυριαρχίας, και της αρχής της δεδηλωμένης, έγινε από τον Πάπάγο στις 5 Μαρτίου 1936.
 Ο βασιλιάς αποδέχτηκε το πραξικόπημα, αλλά διόρισε την ίδια ημέρα, (5 Μαρτίου), υπουργό στρατιωτικών της κυβέρνησης Δεμερτζή αντί του Παπάγου, τον Ιωάννη Μεταξά για να ελέγξει τους πραξικοπηματίες. 
 Το ΚΚΕ όμως είχε εξαπολύσει την «λαϊκή επανάσταση» και είχε κηρύξει για τις 5 Αυγούστου Γενική Απεργία. 

 Τότε ο Γεώργιος Β’ σε συνεννόηση με τον Άγγλο Πρέσβη αποφάσισε την επιβολή βασιλικής δικτατορίας προς αντιμετώπισης της Κομμουνιστικής απειλής και τοποθέτησε την 1η Αυγούστου 1936, τον πολύ-πραξικοπηματία θείο του Αλέξανδρο Παπάγο ως αρχηγό του Γενικού Επιτελείου Στρατού, με σκοπό τον απόλυτο έλεγχο του στρατεύματος κατά το επερχόμενο νέο πραξικόπημα. 

 Ο Γεώργιος ζήτησε από τον πρωθυπουργό Μεταξά, να του ετοιμάσει Νομοθετικά διατάγματα σύμφωνα με την εξουσιοδότηση της Γ' αναθεωρητικής Βουλής για την αναστολή ορισμένων διατάξεων του συντάγματος και την διάλυση της Βουλής. 

 Το βράδυ της 4ης Αυγούστου, ο Μεταξάς πήγε στα Ανάκτορα με τα διατάγματα που του ζήτησε ο Βασιλιάς τα οποία υπέγραψε ο Γεώργιος. 

 Ας πάρουμε τα πράγματα με την χρονική τους σειρά:

Στις 13 Απριλίου 1936, πέθανε αιφνιδίως από ανακοπή καρδιάς ο υπηρεσιακός πρωθυπουργός Κωνσταντίνος Δεμερτζής και ο Γεώργιος Βου ανέθεσε στον Ιωάννη Μεταξά την εντολή σχηματισμού κυβέρνησης. Ο Μεταξάς, δεν έγινε πρωθυπουργός στις 4 Αυγούστου, αλλά στις 27 Απριλίου 1936, όταν έλαβε δημοκρατικότατα ψήφο εμπιστοσύνης από την Βουλή. Υπέρ του Μεταξά ψήφισαν 241. Κατά, ψήφισαν οι 15 βουλευτές του ΚΚΕ και ο Γεώργιος Παπανδρέου. Υπήρξαν και 4 αποχές. Η υπερψήφιση του Μεταξά , έδειχνε την θέληση των αστικών κομμάτων να αντιμετωπίσουν την Κομμουνιστική απειλή, που την έθρεφαν το κραχ του 1929 και η παγκόσμια οικονομική κρίση που ακολούθησε, διακομματικά. Βασιλόφρονες και Βενιζελικοί μαζί. Στις 29 Απριλίου του 1936, το ΚΚΕ, ως «Πανελλήνιος Καπνεργατική Ομοσπονδία» και «Ενωτική Γενική Συνομοσπονδία Εργατών Ελλάδος» κατέβασε σε απεργία διαρκείας, του καπνεργάτες με κύριο αίτημα την αύξηση του ημερομισθίου από τις 75 στις 135 δραχμές. 
 Η Γ' αναθεωρητική Βουλή έκλεισε στις 30.4.1936, εξουσιοδοτώντας την κυβέρνηση να διοικήσει τη χώρα με νομοθετικά διατάγματα, και ο Μεταξάς στις 3.5.1936 αναχώρησε για το Βελιγράδι προκειμένου να μετάσχει στο Συμβούλιο της Βαλκανικής Συνεννοήσεως, όπου με τον έναν ή τον άλλο τρόπο κυβερνούσαν οι βασιλιάδες και στη Σόφια και το Βουκουρέστι και στο Βελιγράδι. Στις 9 Μαΐου οι Κομμουνιστές κατέλαβαν τη Θεσσαλονίκη. Επενέβη ο Στρατός. 12 νεκροί και 280 τραυματίες. 
Στις 12 Μαΐου η απεργία των καπνεργατών έληξε .Τα αιτήματα του ΚΚΕ έγιναν όλα δεκτά. 
 Στις 29 Ιουνίου, ο εξόριστος Νικόλαος Πλαστήρας με άρθρο του στον «Ανεξάρτητο» κάλεσε τον Μεταξά να κηρύξει δικτατορία, για να αντιμετωπίσει του κομμουνιστές, με εθνική ομοψυχία και ζήτησε την επαναφορά στο στρατό όλων των αποτάκτων μέχρι και του τελευταίου δεκανέως . 

 Το «αποτακτικό» το αντιμετώπισε ο Μετάξας και τον Οκτώβριο του 1940 με την άρνηση του Παπάγου να δεχθεί την επιστράτευση των αποτάκτων έστω και ως φαντάρων, ενώ δεχόταν στο Στρατό τους κομμουνιστές και τον Βελουχιώτη. 

 Το ΚΚΕ , όπως είπαμε, είχε κηρύξει για τις 5 Αυγούστου 1936 Γενική Απεργία. και στις 4 Αυγούστου ο Βασιλιάς, εξέδωσε τα δύο παράνομα διατάγματα στις 4 Αυγούστου 1936, με τα οποία καταλύθηκε ο κοινοβουλευτισμός και επιβλήθηκε η δικτατορία.

 Ο Γεώργιος δεν ενήργησε με εισήγηση του πρωθυπουργού, αλλά με εισήγηση της Αγγλικής Πρεσβείας και στηριζόταν στη δύναμη του Στρατού, δηλαδή στον Βασιλόφρονα θείο του πραξικοπηματία Παπάγο. 

Άλλωστε το κίνημα του 1938, που οργάνωσαν οι πράκτορες της Ιντέλιζτενς Σέρβις Μητσοτάκης και Σια, με την Συνδρομή της ΚΚΕ ΕΠΕ στην Κρήτη, ζητούσε από την κορυφή της δικτατορίας, τον Βασιλιά, να διώξει τον Μεταξά, αλλά τότε ο Μεταξάς είχε στηρίγματα και στον Στρατό, (Τσολάκογλου) και έλεγχε την αστυνομία. 

 Η αγγλική πρεσβεία με την Πάουερ οργάνωσαν την πρώτη απόπειρα ανατροπής του Μεταξά με τον άνθρωπο της Πάουερ , τον αρχιμηχανικό της , Παπαχειλά, (τον Παππού του Alexis ) και τον προσωπικό φίλο του Σοφοκλή Βενιζέλου, Θεόδωρο Σκυλακάκη, και έβαζαν τον Πλουμπίδη να βγζάζει ανακοινώσεις κατά του «γερμανόφιλου» Μεταξά. 

 Το σενάριο της ταυτοποίησης της Δικτατορίας με τον Μεταξά, ήταν του Βασιλιά που επέμενε με τον Τσουδερό του, ότι δεν χρειαζόταν να ανακαλέσει τα διατάγματα της 4ης Αυγούστου λόγω του θανάτου του «δικτάτορα». 

Οι Άγγλοι, όμως που γνώριζαν πολύ καλά τι είχαν κάνει ,επέμεναν, και ο Γεώργιος υπέγραψε το 1942 τις ανακλήσεις.

 Ο Ιωάννης Μεταξάς ως πρωθυπουργός, είχε μερικό έλεγχο της Οικονομικής και Κοινωνικής πολιτικής, της διπλωματίας, και της αστυνομίας. Ο Στρατός και οι δαπάνες του, ανήκαν εξ ολοκλήρου στους αργυρώνητους και τους ανάλγητους. Ο Στρατός ήταν φέουδο του Βασιλιά και του Παπάγου. 

 Από τους υπουργούς, δικοί του άνθρωποι, ήσαν ο Μανιαδάκης, ο Θεολόγος Νικολούδης και ο Κοσμάς Μπουρμπούλης, ενώ από το Κόμμα του, τους Ελευθερόφρονες , ήσαν ο υφυπουργός Αγορανομίας υποστρατήγος Γεώργιος Ζαφειρόπουλος, ο υπουργός Σιδηροδρόμων Γεώργιος Νικολαΐδης (στρατιωτικός) και ο Σταύρος Πολυζωγόπουλος. (Ο παππούς του Πασόκου συνδικαλιστή). 

 Ο Ανδρέας Αποστολίδης, της Οξφόρδης, που βγήκε βουλευτής Λαρίσης με τον Μεταξά και που τον έκανε υπουργό Οικονομικών, μαζί με τον υφυπουργό Εξωτερικών Νικόλαο Μαυρουδής έκαναν διάβημα στον Μεταξά τον Σεπτέμβριο του 1940 και του ζήτησαν να παραδοθεί στην Ιταλία, ενώ λίγες μέρες πριν ο φελλός Κοτζιάς είχε συμπράξει με τον στρατηγό Πλατή για την απομάκρυνση του Μεταξά και την πρωθυπουργοποίηση του ιδίου.

 H κυβέρνηση Μεταξά, χωρίς τον Μεταξά ήταν η βδελυρά συμμορία των αργυρώνητων των Αθηνών. Η Βδελυρά συμμορία της 4ης Αυγούστου, στην οποία είχε βασικό ρόλο, ο μιζαδόρος και αργυρώνητος Ιωάννης Διάκος. Ο σεβάσμιος της Στοάς Ησίοδος.

 Τον Απρίλιο του 1941 , η βασιλική «κυβέρνηση», ο Διοικητής της Τραπέζης της Ελλάδος Κυριάκος Βαρβαρέσος, ο Υποδιοικητής, Γεώργιος Μαντζαβίνος, και τα στελέχη της Λαζαρίδης, Λεβή και Κοσμίδης δραπέτευσαν από τα Μέγαρα με το Β. Όλγα. Πιο δίπλα, φορτώθηκε στα «Πάνθηρ» και «Ιέραξ», η βδελυρά συμμορία των αργυρώνητων και ανάλγητων του Βασιλιά και των Άγγλων, με τις γυναίκες, τα τέκνα, τις πενθερές, τις κουβερνάντες- και τα μπαούλα τους. 
 Αυτή ήταν η ψωροΕλίτ του διεφθαρμένου καθεστώτος.
 Η πραγματική δικτατορία.

 Ο χρυσός του ελληνικού λαού , που τον έκλεψαν ο βασιλιάς και οι Άγγλοι είχε ήδη φυγαδευτεί με τα αντιτορπιλικά «Βασιλεύς Γεώργιος Α'» και «Βασίλισσα Όλγα», την Καθαρά Δευτέρα, 3η Μαρτίου 1941. 

 Η δικτατορία της 4ης Αυγούστου, λοιπόν δεν επεβλήθη από τον Ιωάννη Μεταξά, αλλά από τους Άγγλους και τον Βασιλιά. Ο Δικτάτορας Γεώργιος, ανακοίνωσε από το ραδιόφωνο του Λονδίνου στις 10 Οκτωβρίου 1941 ότι το αυταρχικό καθεστώς της 4ης Αυγούστου τερματίζεται και στις 20 Οκτωβρίου 1941, κατόπιν επιμονής των Άγγλων δημοσίευσε συντακτική πράξη με την οποία ανακαλούσε την συντακτική πράξη της 4η Αυγούστου 1936. 

 Η άποψη ότι η 4η Αυγούστου «πέθανε» μαζί με τον Μεταξά, ήταν η άποψη του πράκτορα των Άγγλων Γεώργιου, και του βοηθού πράκτορα Τσουδερού, και αυτή υπηρετούν όλοι όσοι ομιλούν γα «δικτάτορα Μεταξά». Δικτάτορες ήσαν ο Πάλερετ ο Γεώργιος και ο Παπάγος. Ο Ιωάννης Μεταξάς, πρέπει να τιμάται ως Εθνικός Κυβερνήτης , διότι κατόρθωσε, να προσδώσει στο αντεθνικό και προδοτικό καθεστώς της υποτέλειας και της ξενοκρατίας πατριωτικά και φιλολαϊκά- φιλεργατικά χαρακτηριστικά, στον μέγιστο δυνατό βαθμό, και για τον λόγο αυτό δηλητηριάστηκε από την SIS (MI6). 

 H κυβέρνηση Μεταξά, χωρίς τον Μεταξά ήταν η βδελυρά συμμορία των αργυρώνητων των Αθηνών. Η Βδελυρά συμμορία της 4ης Αυγούστου, στην οποία είχε βασικό ρόλο, ο μιζαδόρος και αργυρώνητος Ιωάννης Διάκος.
 Ο σεβάσμιος της Στοάς Ησίοδος. 

 Επομένως ,τιμούμε την Εθνικό Κυβερνήτη, αλλά δεν τιμούμε στο πρόσωπο του, τη «Βδελυρά συμμορία της 4ης Αυγούστου», τους «αργυρώνητους των Αθηνών», το Βασιλιά Γεώργιο, τον Παπάγο, τον Ιωάννη Διάκο, και τα λοιπά θλιβερά πρόσωπα της Αγγλοκρατίας.

Σπυρίδων Χατζάρας