ΜΑΚΕΔΟΝΙΚΟ.12 Φεβρουαρίου 1928. Έληξε στη Σόφια το Συνέδριο της «Επιτροπής Μακεδονικών Αδελφοτήτων» (MEFO) και της παράνομης Εσωτερική Ομοσπονδιακή Μακεδονικής Επαναστατικής Οργάνωσης (UFMRO), την οποία υποστήριζαν και οι Κομμουνιστές και η κυβέρνηση Αντρέι Λιάπτσεφ και την οποία αντιμαχόταν το EMEO, (BMRO) με την εκλογή της κυβέρνησης των Μακεδόνων με επικεφαλής τον «Σαλονικιό» βουλευτή Κωνσταντίν Ντιμίτροφ Στάνισεφ και αντιπρόεδρο τον Βέλκο Ντούμεφ. Το ΕΜΕΟ την επομένη δολοφόνησε στα Σκόπια τον Σέρβο περιφερειάρχη Βέλιμιρ Πρέβιτς. Εκτελεστής ήταν η Μάρα Μπουνέβα.

Ο ΠΡΟΕΔΡΟΣ ΤΗΣ "ΚΥΒΕΡΝΗΣΗΣ" ΤΗΣ ΟΜΟΣΠΟΝΔΙΑΚΗΣ ΕΝΙΑΙΑΣ ΜΑΚΕΔΟΝΙΑΣ ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝ ΣΤΑΝΙΣΕΦ

Ο Δρ Κωνστατνίν Στάνισεφ ήταν διακεκριμένος Μασόνος και το 1939 διαδέχτηκε τον Στρατηγό Πέταρ Μιντίλεφ ως Μέγας Δάσκαλος της Στοάς της Σόφιας . Σύ,μφωνα με την βουλγαρική Βικιπαιδεία, «Όπως και οι περισσότεροι Βούλγαροι Μασόνοι ο Στάνισεφ μεταξύ των δύο παγκοσμίων πολέμων, ειδικά μετά τη σκληρή Συνθήκη του Νεϋγι υπερασπίστηκε με συνέπεια τα εθνικά συμφέροντα της Βουλγαρίας.

 Ο γιατρός και πολιτικός Κωνσταντίν Ντιμίτροφ Στάνισεφ, γεννήθηκε Κιλκίς το 1877, όπως και ο Γκότσε Ντέλτσεφ.

Το 1895 αποφοίτησε από τη 10η τάξη του Βουλγαρικού Λυκείου Αρρένων Θεσσαλονίκης. Σπούδασε ιατρική στο Πανεπιστήμιο της Γενεύης και μέχρι το 1902 ειδικεύτηκε για δύο χρόνια στο Βερολίνο. Μετά την επιστροφή του από το Βερολίνο στη γενέτειρά του άσκησε την Ιατρική στο Κιλκίς και την Θεσσαλονίκη και άνοιξε το πρώτο φαρμακείο στο Κιλκίς. Επηρεασμένος από τον Χρίστο Στάνισεφ, ο Δρ Κονσταντίν Στάνισεφ ενεπλάκη με την Επαναστατική Οργάνωση για την απελευθέρωση της Μακεδονίας ,συνελήφθη από τους Τούρκους και φυλακίστηκε στις φυλακές Θεσσαλονίκης. καταδικάστηκε σε θάνατο το 1907, στη συνέχεια αφέθηκε ελεύθερος με τη βοήθεια της καθολικής κοινότητας, η οποία κατάφερε να προκαλέσει πιέσεις από Ευρωπαίους προξένους στη Θεσσαλονίκη . 

Η οικογένεια Στάνισεφ ήταν ορθόδοξη αλλά ο παππούς του, Ίκο είχε αλληλογραφία με τον Πάπα. Αυτός έφερε τον πράκτορα Δημητριο Μιλαντένοφ (Μηλαδένη) στο Κιλκίς και κατάφερε να ενταχθεί το Κιλκίς στην βουλγαρική Εξαρχία.

Μετά την Επανάσταση των Νεοτούρκων το 1908 συμμετείχε στις δραστηριότητες της Ένωσης Βουλγαρικών Συνταγματικών Συλλόγων. Στο δεύτερο συνέδριο της οργάνωσης εξελέγη εκπρόσωπος της επαρχίας Θεσσαλονίκης στο Συμμαχικού Συμβούλιο. Μετά την κατάπληχτη του Κιλκίς το 1913 από τον ελληνικό στρατό, έζησε στη Σόφια. Συμμετείχε στον Α' Παγκόσμιο Πόλεμο ως έφεδρος, ανώτερος παθολόγος του συντάγματος στην 11η Μεραρχία Πεζικού της Μακεδονίας και του απονεμήθηκε το παράσημο τοτ Τάγματο του Αγίου Αλεξάνδρου, 5ου βαθμού. ]Μετά τους πολέμους, τοποθετηθηκε αρχίατρος επικεφαλής του Ταχυδρομείου. Παράλληλα εργάστηκε για την στέγαση των προσφυγών από την Μακεδονία .Ο Δρ Κονσταντίν Στάνισεφ ήταν πάντα πολιτικός. Ασχολήθηκε με τους αιχμαλώτους πολέμου, επεδειξε συνεχή φροντίδα και ανέλαβε δράσεις για την άμβλυνση της δυστυχίας των συμπατριωτών που παρέμειναν εκτός των συνόρων της Βουλγαρίας μετά τον Πρώτο Παγκόσμιο Πόλεμο. Συμμετείχε σε Συνέδρια για την Ειρήνη και πολυάριθμες διεθνείς συναντήσεις, συμπεριλαμβανομένων στη Γενεύη (ΟΗΕ), τις Βρυξέλλες, το Παρίσι, το Λονδίνο, την Πράγα, τη Βιέννη, το Ζάγκρεμπ .Μιλούσε τουρκικά, ελληνικά, γαλλικά και γερμανικά . Μετά τον Πρώτο Παγκόσμιο Πόλεμο, ο Στάνισεφ ήταν εξέχον μέλος της Μακεδονικής μετανάστευσης στη Βουλγαρία. Ηταν εκπρόσωπος της Αδελφότητας των Προσφυγων από το Κιλκίς και μέλος του πρώτου Συμβουλίου της Ένωσης Οργανώσεων Μεκεδόνων Μεταναστών , που εκλέχτηκε από το Συνέδριο της Σόφιας που εγινε από τις 22 έως τις 25 Νοεμβρίου 1918. Ο Κονσταντίν Στάνισεφ βρισκόταν στην εκκλησία Αγίας Κυριακής όταν την ανατιναξαν οι Κομουνιστές αλλά επέζησε. Στις εκλογές της 29ης Μαΐου 1927, εξελέγη βουλευτής στην 22η Εθνοσυνέλευση με το Ριζοσπαστικό Κόμμα. Εξελέγη βουλευτής και της 23ης Τακτικής . Ήταν πρόεδρος της Εθνικής Επιτροπής των Μακεδόνων από το 1924 έως το 1934. Ηταν μεταξυ εκείνων που ύψωσαν την φωνή τους για την υπεράσπιση των Εβραίων .

Ο Βέλκο Ντούμεφ είχε γεννηθεί το 1869 στην Εδεσσα και όπου η μάνα του τον φώναζε Ατανάς. Στις αρχές του 1888, με μια ομάδα 19 ατόμων, μεταξύ των οποίων και άλλοι μελλοντικοί επαναστάτες, προσέλκυσε τη σερβική πήγε στο Βελιγράδι για δωρεάν σποδός με υποτροφία της Εταιρίας του Αγίου Σάββα. Η Ομάδα συγκρούστηκε με τους Σέρβους και μετανάστευσαν μαζικά στη Βουλγαρία, όπου ο Ντούμεφ εγγράφηκε να σπουδάσει Βουλγαρική Φιλολογία. Το 1893 αποφοίτησε με πτυχίο Σλαβικής φιλολογίας . Το 1894, άλλαξε το όνομά του από Αναστάσης σε Βέλκο. Έγινε δάσκαλος στο Βέλες , εντάχθηκε στην επαναστατική οργάνωση και ηγήθηκε της τοπικής Επαναστατικής Επιτροπής. Ήταν εκπρόσωπος στο Συνέδριο της Θεσσαλονίκης το 1896, όπου η οργάνωση υιοθέτησε το όνομα Βουλγαρική Επαναστατική Επιτροπή Μακεδονικής-Αδριανούπολης. . Το 1900/1901 ήταν εξαρχιακός σχολικός επιθεωρητής της Επισκοπής Σκοπίων και δίδαξε στη Βουλγαρική Παιδαγωγική Σχολή. Παράλληλα, ήταν πρόεδρος της Περιφερειακής Επαναστατικής Επιτροπής των Σκοπίων μαζί με τους Στόγιαν Μπόζοφ, ο Κώστα Νικόλοφ και τον Τοντόρ Πασκάλεφ . Τον Ιούλιο του 1902 μετακόμισε στην Αδριανούπολη ως Βούλγαρος δάσκαλος στο Βουλγαρικό Γυμνάσιο της Αδριανούπολης και έγινε πρόεδρος της Περιφερειακής Επαναστατικής Επιτροπής της Αδριανούπολης, αντικαθιστώντας τον Σπας Μαρτίνοφ. Μαζί με τον Μιχαήλ Γκέρντζικοφ, ανέπτυξαν δραστηριότητες για την ανάπτυξη του επαναστατικού δικτύου στην Θράκη. Στο Συνέδριο της Θεσσαλονίκης τον Ιανουάριο του 1903, ο Ντούμεφ ήταν εκπρόσωπος της Περιφέρειας Αδριανούπολης και μαζί με τον Ιβάν Γκαρβάνοφ και τον Αναστάς Λοζά ντσεφ ήταν από τους πιο δραστήριους υποστηρικτές της εξέγερσης. Μετά το συνέδριο πήγε στη Σόφια, όπου συζήτησε με τους Γκρούεφ, Γκότσε Ντέλτσεφ, Χρίστο Ματόφ και άλλους ακτιβιστές τις τακτικές της επερχόμενης εξέγερσης. Τον Ιούνιο, ήταν αντιπρόεδρος του Συνεδρίου Επιπέδου Πετρόβα. Κατά τη διάρκεια της εξέγερσης του Ιλίνντεν οργάνωσε τις παραδόσεις όπλων από τη Σόφια. Το 1905 ο Ντούμεφ επέστρεψε στην Μακεδονία και τον Απρίλιο εξελέγη μέλος της Επαναστατικής Περιφερειακής Επιτροπής στο Μοναστήρι . Μετά τη Επανάσταση των Νεότουρκων το 1908, ο Ντούμεφ δίδαξε Βουλγαρικά στη Φιλιπουπολή και στη Σόφια και εργάστηκε ως σχολικός επιθεωρητής. Στο ξέσπασμα του Βαλκανικού Πολέμου το 1912, ο Ντούμεφ καταχθηκε εθελοντικά στην πολιτοφυλακή. Κατά τη διάρκεια του Πρώτου Παγκοσμίου Πολέμου, ήταν σχολικός επιθεωρητής κατά την βουλγαρική Κατοχή στη Νις. Μετά τους πολέμους, ο Ντούμεφ εργάστηκε σε νόμιμες μακεδονικές οργανώσεις. Το 1926, το 1928 και το 1929 εξελέγη στην Εθνική Επιτροπή Μακεδονικών Αδελφοτήτων καισυμμετείχε στην ίδρυση του Μακεδονικού Επιστημονικού Ινστιτούτου . Το 1924, ο Ντούμεφ εξέδωσε την εφημερίδα «Ανεξάρτητη Μακεδονία».Το 1932, ακλούθησε την πτέρυγα Μιχαήλοφ. Κατά την Βουλγαρική Κατοχή το 1941 ταξίδεψε συχνά στην στην Βαρνάρσκα και στην Αιγιοπελαγητική Μεκεδονία.Πέθανε στις 2 Δεκεμβρίου 1945.