102 χρόνια από την Μικρασιατική Προδοσί . Στις 12 Μαρτίου 1922 ο Δημήτριος Γούναρης και ο βασιλιάς τον οποίο υπηρετούσε ο Γούναρης, αποδέχθηκαν την Ανακωχή που αποφάσισαν οι Σύμμαχοι και η οποία ήταν συνδεδεμένη με την εκκένωση της Μικράς Ασίας από τον ελληνικό Στρατό εντός έξι μηνών.

Στις 25 Φεβρουαρίου 1922, ο Γούναρης επανακάμψας στην Αθήνα Γούναρης ενημέρωσε τη Βουλή για τις επαφές που είχε σε Λονδίνο, Παρίσι, και Ρώμη, προκειμένου να βρεθεί μια διπλωματική λύση για τον τερματισμό της Μικρασιατικής εκστρατείας, και ζήτησε ψήφο εμπιστοσύνης.

Σε σύνολο 317 παρόντων βουλευτών, του έδωσαν ψήφο εμπιστοσύνης 155 και 162 , αρνηθηκαν. Κατά της κυβέρνησης ψήφισαν και οι βουλευτές της συμπολίτευσης που ανήκαν στο «Εθνικό Μεταρρυθμιστικό Κόμμα» του Νικόλαου Στράτου, καθώς και οι βουλευτές από την Μακεδονία, που είχαν αρχηγό τον βουλευτή Γρεβενών, Γεώργιο Μπούσιο.

 Η αντιβενιζελική  παράταξη είχε διασπασθεί με προσπάθειες της αγγλικής Πρεσβείας. 

Ο Γούναρης, στις 2 Μαρτίου 1922 ανέλαβε εκ νέου την εντολή σχηματισμού κυβέρνησης αφού δέχτηκε να συμπεριλάβει στη νέα κυβέρνηση, βουλευτές του κόμματος του Ν. Στράτου καθώς και προσκείμενους στον Γ. Μπούσιο βουλευτές.

Στις 10-11 Μαρτίου,  η διάσκεψη των Συμμάχων στο Παρίσι αποφάσισε την Ανακωχή μεταξύ Ελλήνων και Τούρκων και την εκκένωση της Μικράς Ασίας από τον Ελληνικό Στρατό, εντός εξι μηνλων.

Στις 12 Μαρτίου, ο Βασιλιάς και η κυβέρνηση Βασιλοφρόνων, μεταρρυθμιστών, Μακεδόνων αποδέχθηκε την Ανακωχή και την Εκκένωση προς το εξωτερικό αλλά με επιφυλάξεις για το Εσωτερικό. 

Μετά από 51 ημέρες , η κυβέρνηση των Προδοτών κατέρρευσε στις 2 Μαΐου 1922 και άρχισε να ετοιμάζεται  το σενάριο της στρατιωτικής ήττας, για να πειστεί ο λαός ότι,  η Εκκένωση ήταν αποτέλεσμα της «Καταστροφής», του Στρατού, και όχι της Προδοσίας του Βασιλιά και των "Πωλητικών".